Λουκίνο Βισκόντι (κοντοτιέρος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λουκίνο Βισκόντι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1287[1][2] ή 1292[1] ή 1287[3]
Μιλάνο
Θάνατος24  Ιανουαρίου 1349 ή 24  Ιανουαρίου 1349[3]
Μιλάνο
Αιτία θανάτουδηλητηρίαση
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΔουκάτο του Μιλάνου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακοντοτιέρος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙσαβέλλα Φιέσκι
Violante di Saluzzo
ΓονείςΜαττέο Α΄ Βισκόντι[4] και Μπονακόσα Μπόρι[4]
ΑδέλφιαΓκαλεάτσο Α΄ Βισκόντι
Στέφανο Βισκόντι
Μάρκο Α΄ Βισκόντι
Τζοβάννι Βισκόντι
ΣυγγενείςΑτζόνε Βισκόντι (ανιψιός)
ΟικογένειαΟίκος των Βισκόντι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςBattle of Montecatini
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λουκίνο, ιταλ. Luchino (1287/92 - 24 Ιανουαρίου 1349) από τον Οίκο των Βισκόντι ήταν κοντοτιέρος[5] που έγινε κυβερνήτης (signore) του Μιλάνου (1339-49)[6] και της Παβίας[7][8].

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ματτέο Α΄ κυβερνήτη του Μιλάνου και της Μπονακόσα Μπόρι, κόρη του Σκουαρτσίνο Μπόρι, υποστηρικτή των Βισκόντι.

Έγινε κυβερνήτης της Παβία το 1315[7] και πέντε έτη μετά διοικητής (podestà) του Βιτζέβανο, όπου έκτισε το εκεί κάστρο. Το 1323 αυτός και η οικογένειά του έλαβαν το επιτίμιο της ακοινωνησίας από τον πάπα, με την κατηγορία της αίρεσης[9]. Αργότερα αυτά ήρθησαν και έγινε αντιπρόσωπος (vicar) του πάπα[7]. Ήταν συγκυβερνήτης του Μιλάνου με τον ανιψιό του Ατσόνε Βισκόντι και το νεότερο αδελφό του Τζοβάννι. Το 1339 απεβίωσε ο Ατσόνε.

Όταν ο άλλος ανιψιός του Λοντρίζιο Βισκόντι ήρθε με μισθοφόρους να καταλάβει το Μιλάνο, ο Λουκίνο και ο Ατσόνε τον νίκησαν στη μάχη του Παραμπιάγκο. Προσέλαβε μισθοφόρους από τη Βόρεια Ευρώπη, τους έθεσε υπό τη διοίκηση των τριών γιων του αδελφού του Στέφανο και κατέλαβε την Πίζα. Αγόρασε την Πάρμα από τον Ομπίτσο Γ΄ των Έστε και έτσι επέκτεινε το δουκάτο. Ήταν προστάτης της μουσικής[10] και των γραμμάτων: προσκάλεσε τον Πετράρχη στο Μιλάνο[11].

Ήταν ικανός στρατιωτικός και διοικητής, αλλά και γνωστός για την σκληρή συμπεριφορά του[9]. Το 1347 εξόρισε τους τρεις ανιψιούς του από το Μιλάνο[5], που μετέβησαν στο Μονφερά. Το 1349 ανακάλυψε την άπιστη συμπεριφορά της συζύγου του Ισαβέλλας και ανακοίνωσε την τρομερή τιμωρία της. Λίγες ημέρες μετά βρέθηκε δηλητηριασμένος και το πλήθος αποκάλεσε τη σύζυγό του Ισαβέλλα ντελ βελένο (του δηλητηρίου). Στη θέση του τον διαδέχθηκαν οι τρεις ανιψιοί του, γιοί του αδελφού του Στέφανο, συγκυβερνήτες με τον Τζοβάννι.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε πρώτα τη Βιολάντε των Αλεράμιτσι, κόρη του Θωμά Α΄ του Σαλούτσο και της Λουιτζία ντι Τσέβα.

Μετά νυμφεύτηκε το 1316 την Αικατερίνη Σπίνολα, κόρη του Ομπίτσο/Ομπέρτο Σπίνολα πατρικίου της Γένουας. Η Αικατερίνη απεβίωσε το επόμενο έτος.

Τέλος νυμφεύτηκε το 1349 την Ισαβέλλα Φιέσκι, κόρη του Κάρλο διοικητή (capitano) της Γένουας και ανιψιά του πάπα Αδριανού Ε΄ και είχε τέκνο:

  • Λουκίνο ο νέος (νοβέλο) 1346-99, νυμφεύτηκε πρώτα τη Λουίζα Αντόρνο κόρη του δόγη της Βενετίας και μετά την Μανταλένα Στρότσι.

Ήταν ο μόνος γνήσιος γιος που είχε· πάντως μετά οι Βισκόντι αμφισβήτησαν την πατρότητά του[12].

Από μη νόμιμες σχέσεις είχε φυσικά τέκνα:

  • (νόθος) Μπρίτσιο απεβ. 1356 ποιητής, κύριος της Τορτόνα και διοικητής (podesta) του Λόντι.
  • (νόθος) Μπόρσο.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8. Ομπίτσο Βισκόντι
 
 
 
 
 
 
 
4. Τεομπάλντο Βισκόντι
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
9. Φιορίνα Μαντέλλι
 
 
 
 
 
 
 
2. Ματτέο Α΄ Βισκόντι
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
10. Πιροβάνο
 
 
 
 
 
 
 
5. Αναστασία Πιροβάνο
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Λουκίνο
κύριος του Μιλάνου
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
12. Μπόρι
 
 
 
 
 
 
 
6. Σκουαρτσίνο Μπόρι
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Μπονακόσα Μπόρι
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
7. Αντωνία
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 www.storiadimilano.it/Personaggi/Visconti/visconti.htm#Luchino.
  2. ↑ 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00417842. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 p348.htm#i3478.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. ↑ 5,0 5,1 Società Storica Lombarda, επιμ. (1907). «Bianca of Savoia e le sue nozze con Galeazzo II Visconti». Archivio Storico Lombardo [Lombard Historical Archive]. Series 4 (στα Ιταλικά). 7. Milano: Sede Libreria della Società Fratelli Bocca. σελίδες 23, 27, 30, 33. OCLC 288710340. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2010. 
  6. ↑ Tolfo, Maria Grazia· Colussi, Paolo (7 Φεβρουαρίου 2006). «Storia di Milano ::: I Visconti:» [History of Milan::: The Visconti]. Storia di Milano (στα Ιταλικά). Milano: Storiadimilano. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2010. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Marek, Miroslav (19 Ιανουαρίου 2005). «Visconti 2». Genealogy.Eu. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2010. [χρειάζεται καλύτερη πηγή]
  8. ↑ Pullan, Brian S. (1972). «The Coming of the Signori». A history of early Renaissance Italy: From the mid-thirteenth to the mid-fifteenth century. New York: St. Martin's Press. σελ. 160. OCLC 613989155. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Public Domain Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Visconti» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 28 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 128 https://archive.org/details/encyclopaediabri28chisrich. Ανακτήθηκε στις 2010-09-02  "LUCCHINO made peace with the church in 1341, bought Parma from Obizzo d'Este and made Pisa dependent on Milan. Although he showed ability as general and governor, he was jealous and cruel, and was poisoned in 1349 by his wife Isabel Fieschi"
  10. ↑ Gallo, F. Alberto (1985). «14 The courts of Lombardy». Music of the Middle Ages II. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 59. ISBN 978-0-521-28483-7. OCLC 12516508. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2010. 
  11. ↑ Società Storica Lombarda (1874). «Società Storica Lombarda». Στο: Brigola, Gaetano. Archivio storico lombardo giornale della Società Storica Lombarda [Historical journal of Lombard Lombard Historical Society] (στα Ιταλικά). 1. Milano: Società Storica Lombarda. σελ. 386. OCLC 445904008. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2010. 
  12. ↑ Williams, George L. (1998). «Two: The Papal Families at the Close of the Middle Ages, 1200-1471». Papal genealogy: The families and descendants of the popes. Jefferson, NC: McFarland. σελ. 34. ISBN 978-0-7864-0315-8. OCLC 301275208. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2010. 


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουκίνο_Βισκόντι_(κοντοτιέρος)&oldid=9727602"