Λουίζα του Μονμορανσύ
Λουίζα του Μονμορανσύ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1496 |
Θάνατος | 1547 |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Κυρία επί των τιμών |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Ferry de Mailly (1505–1511) Γκασπάρ Α΄ ντε Κολινύ |
Τέκνα | Γκασπάρ Β΄ ντε Κολινί Odet de Coligny François de Coligny d'Andelot Μαγδαληνή ντε Μαϊγύ Louise de Mailly Jean de Mailly Pierre de Coligny, Seigneur de Châtillon-sur-Loing |
Γονείς | Γουλιέλμος του Μονμορανσύ και Anne Pot[1] |
Αδέλφια | Αν του Μονμορανσύ Άννα ντε Μονμορανσύ |
Οικογένεια | Οίκος του Μονμορανσύ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Πρώτη κυρία της τιμής |
![]() | |
Η Λουίζα του Μονμορανσύ, γαλλ.: Louise de Montmorency (1496 – 12 Ιουνίου 1547 [2]) από τον Οίκο του Μονμορανσύ ήταν Γαλλίδα αριστοκράτισσα και αυλική. Διετέλεσε ως πρώτη κυρία της τιμής από το 1530 έως το 1535 για τη βασίλισσα της Γαλλίας Ελεονώρα της Αυστρίας, σύζυγο του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην προστασία και την υποστήριξη του Καλβινισμού.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Λουίζα ήταν κόρη του Γουλιέλμου του Μονμορανσύ και της Άννας Ποτ, και νεότερη αδελφή του Αν του Μονμορανσύ, κοντόσταυλου της Γαλλίας. [3]
Το 1530 η Λουίζα διορίστηκε ως πρώτη κυρία της τιμής στη νέα βασίλισσα, Ελεονώρα της Αυστρίας, ένα νέο αξίωμα στην αυλή που είχε δημιουργηθεί μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα, γεγονός που την καθιστούσε υπεύθυνη για όλες τις άλλες κυρίες επί των τιμών της βασίλισσας. [4] Αποσύρθηκε το 1535, και αντικαταστάθηκε από την Ιωάννα του Ανγκουλέμ, μαντάμ ντε Ζιβρύ. [5]
Η Λουίζα είχε σημαντική δύναμη προστασίας ανεξάρτητα από τον σύζυγό της, [6] [7] και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση της επιρροής του Καλβινισμού στη Γαλλία τον 16ο αι. [8]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Λουίζα παντρεύτηκε τον πρώτο της σύζυγο, Φερί ντε Μαϊγύ, το 1511. [3] Αυτός ο γάμος έφερε μία κόρη:
- Μαντλέν ντε Μαϊγύ. [3]
Ο Φερί απεβίωσε το 1513, και η Λουίζα ξαναπαντρεύτηκε το 1514 τον Γασπάρ Α΄ του Κολινύ. [9] Από τον δεύτερο γάμο της απέκτησε τρεις γιους, οι οποίοι έπαιξαν όλοι σημαντικό ρόλο στην πρώτη περίοδο των Γαλλικών Θρησκευτικών Πολέμων:
- Oντέτ, καρδινάλιος του Σατιγιόν [3].
- Γασπάρ Β΄, ναύαρχος της Γαλλίας [3].
- Φρανσουά, κύριος του Aντελό. [9]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Bersier 1884, σελ. 29.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Moreton-Macdonald 1915, σελ. 39.
- ↑ Shimizu 1970, σελ. 22.
- ↑ Roche 2010.
- ↑ Kettering 1989, σελ. 817-841.
- ↑ Davies 2002, σελ. 665-685.
- ↑ Noble 2002.
- ↑ 9,0 9,1 Holt 1999, σελ. 219.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bersier, Eugène (1884). Coligny; The Earlier Life of the Great Huguenot. London: Hodder and Stoughton.
- Davies, Joan (2002). «The Montmorencys and the Abbey of Sainte Trinité, Caen: Politics, Profit and Reform». The Journal of Ecclesiastical History 53 (4): 665–685. doi:. http://repository.essex.ac.uk/1729/1/download.pdf.
- Holt, Mack P. (1999). The French Wars of Religion, 1562-1629. Cambridge University Press.
- Kettering, Sharon (1989). «The patronage power of early modern French noblewomen». The Historical Journal 32, No. 4 (Dec.) (4): 817–841. doi: .
- Moreton-Macdonald, John Ronald (1915). A History of France. 2. The Macmillan Company.
- Noble, Graham (2002). «The Development of Protestantism in 16th Century France». History Review. https://www.questia.com/googleScholar.qst;jsessionid=L0lYz11DH3VTWPxz1xpnlGv8dHLn7T8BPSjz4hqvB4y4lhMRLCK2!-517935164!1122893772?docId=5000671726.
- Roche, Aline (2010). «Une perle de pris : la maison de la reine Eléonore d'Autriche». Cour de France.fr (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013.
- Shimizu, J. (1970). Conflict of Loyalties, Politics and Religion in the Career of Gaspard de Coligny, Admiral of France, 1519-1572. Librairie Droz.