Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λεύκιος Φούριος Φίλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεύκιος Φούριος Φίλος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
L. Furius Philus (Λατινικά)
Γέννηση179 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1]
Αρχαία Ρώμη
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΛατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
Ρωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος έπαρχος
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[2]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (136 π.Χ.)[2]

Ο Λεύκιος Φούριος Φίλος, λατιν.: Lucius Furius Philus ήταν Ρωμαίος πολιτικός, που έγινε ύπατος της αρχαίας Ρώμης το 136 π.Χ. Ήταν μέλος του Σκιπιωνικού Κύκλου, και ιδιαίτερα κοντά στον Σκιπίωνα Αιμιλιανό.

Ως ανθύπατος, η επαρχία του ήταν η Ισπανία. Ο ύπατος του προηγούμενου έτους, Γάιος Οστίλιος Μανκίνος, είχε υποστεί πρόσφατα μία ταπεινωτική ήττα από τους Nουμαντίνους και αναγκάστηκε να παραδοθεί, ένα γεγονός γνωστό ως foedus Mancinum. Ως διάδοχός του στην Ισπανία, ήταν ο Φούριος Φίλος, που παρέδωσε τον Mανκίνιο στους Nουμαντίνους ως ανταπόδοση για την ακυρωμένη συνθήκη.

Ο Φούριος έμεινε στη μνήμη, διότι διάλεξε σκόπιμα δύο από τους προσωπικούς του εχθρούς, έναν Κ. Μέτελλο και έναν Κ. Πομπήιο, ως υποδιοικητές της ισπανικής του διοίκησης, προφανώς έτσι ώστε τα επιτεύγματά του να μπορούν να επαινεθούν ακόμη και από εκείνους που τον αντιπαθούσαν. Γι' αυτό ο ρωμαϊκός λαός τον θυμόταν είτε ως αξιοθαύμαστο πρότυπο ρωμαϊκής αυτοπεποίθησης, είτε ως παράδειγμα ρωμαϊκής ραθυμίας.

Αναφέρεται από τον Μακρόβιο Α. Θ. ως συγγραφέας ενός έργου, που αναφέρει δύο ιερούς τύπους για χρήση κατά πολιορκημένων πόλεων, ενώ ο Μ. Τ. Κικέρων, στο de Republica, επαινεί το ύφος των ομιλιών του Φούριου.