Λεύκιος Παπίριος Κούρσωρ (ύπατος το 293 και το 272 π.Χ.)
| Λεύκιος Παπίριος Κούρσωρ (ύπατος το 293 και το 272 π.Χ.) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | L. Papirius L.f.Sp.n. Cursor (Λατινικά) |
| Γέννηση | 324 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Λεύκιος Παπίριος Κούρσωρ[2][3] |
| Οικογένεια | Papirii Cursores |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Third Samnite War |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[4] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (293 π.Χ.)[4] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (272 π.Χ.) |
Ο Λεύκιος Παπίριος Κούρσωρ, λατιν.: Lucius Papirius Cursor ήταν Ρωμαίος πολιτικός του 3ου αιώνα π.Χ., που εξελέγη ύπατος δύο φορές. Εγγονός του Λεύκιου Παπίριου Κούρσωρα, ο αδελφός του Λεύκιου Παπίριου Πραιτεξτάτου έγινε τιμητής το 272 π.Χ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αυτός και ο Σπούριος Καρβίλιος Μάξιμος εξελέγησαν ύπατοι, μαζί εκστρατεύοντας σε νικηφόρες εκστρατείες κατά των Σαμνιτών. Ο Παπίριος πήγε να τους αντιμετωπίσει, για να τους αναγκάσει να άρουν την πολιορκία της Aκουιλονίας. Ο οιωνοσκόπος με τα ιερά πτηνά που συνόδευε τον ύπατο, ανακοίνωσε έναν ευνοϊκό οιωνό για τη μάχη, παρόλο που τα πτηνά δεν έδιναν τέτοια ένδειξη. Ο Παπίριος ενημερώθηκε γι' αυτή την εξαπάτηση, αλλά εντούτοις επιτέθηκε στον εχθρό, με το ψεύτη οιωνοσκόπο να τοποθετείται στην πρώτη γραμμή, και να σκοτώνεται από την πρώτη ρίψη των Σαμνιτικών λογχών, αφαιρώντας έτσι την προσβολή στη θρησκεία, εκδικούμενας την προσβολή στον ύπατο, και εξασφαλίζοντας τη ρωμαϊκή νίκη. Σύμφωνα με τον Ορόσιο, 12.000 Σαμνίτες σκοτώθηκαν και 3.000 αιχμαλωτίστηκαν, αλλά η νίκη χάθηκε όταν ξέσπασε μία επιδημία, που εξαπλώθηκε στη Ρώμη αμέσως μετά.
Μετά από μία δεύτερη αναποφάσιστη εμπλοκή, ο Παπίριος έβαλε τους υπηρέτες τού στρατοπέδου να επιβιβαστούν στα ζώα από τη γραμμή των αποσκευών του στρατού, και να τρέξουν θορυβωδώς κάτω από έναν λόφο κοντά στο πεδίο της μάχης. Είπε ψέματα στους στρατιώτες του ότι αυτός ήταν ο στρατός του άλλου υπάτου που έφτανε, έτοιμος να τους κλέψει τη νίκη, και έτσι ενθάρρυνε τους άνδρες του στη νίκη. Τιμήθηκε με θρίαμβο για την επιτυχία αυτή. Τα λάφυρα από χαλκό και άργυρο που εκτέθηκαν στον θρίαμβο, παραδόθηκαν στο δημόσιο ταμείο της Ρώμης, με τα στρατεύματα του Παπίριου να αρνούνται ακόμη και το μικρότερο μερίδιο σε αυτά. Τα λάφυρα δεν χρησιμοποιήθηκαν επίσης για την πληρωμή των στρατευμάτων, κάτι που έπρεπε να γίνει με αύξηση φόρου υποτέλειας, αυξάνοντας έτσι τη δυσαρέσκεια. Η φιλαργυρία του Παπίριου εξισορροπήθηκε από τον θρίαμβο του υπατικού συναδέλφου του, στους στρατιώτες του οποίου δόθηκαν 102 ασσάρια σε καθέναν. Ο Παπίριος χρησιμοποίησε τα λάφυρα για να κτίσει, να διακοσμήσει και να αφιερώσει έναν ναό στον Κουιρίνο, τον οποίο είχε υποσχεθεί παλαιότερα ο πατέρας του κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του. [5] Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αναφέρει (με κάποια αμφιβολία), ότι ο Πάπιριος έβαλε το πρώτο ηλιακό ρολόι της Ρώμης στον ναό.
Αυτός και ο Καρβίλιος εξελέγησαν και οι δύο ως ύπατοι για δεύτερη φορά το 272 π.Χ. Ο Παπίριος τελείωσε τον πόλεμο εναντίον του Τάραντα δωροδοκώντας τον αρχηγό της φρουράς Μίλωνα, ο οποίος παρέδωσε την ακρόπολη, με αντάλλαγμα να μπορέσει να βγάλει τα στρατεύματά του και να πάρει τον θησαυρό της πόλης. Ο Παπίριος κέρδισε δεύτερο θρίαμβο γι αυτή τη νίκη επί των κατοίκων του Τάραντα, των Βρουτίων και των Σαμνιτών. [6]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 640. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 640. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 534. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ (in γαλλική) Karlis Vé, En lisant Tite-Live : la date et le contexte du vœu de la construction du temple de Quirinus, Bulletin de l'Association Guillaume Budé, 1, 2010, pages 197-209
- ↑ (in γαλλική) Claudine Auliard, Victoires et triomphes à Rome. Droit et réalités sous la République, Besançon, Institut des Sciences et Techniques de l'Antiquité, coll. « ISTA » (no 817), 2001, 7-185 p., p. 177.