Λεύκιος Μάνλιος Τορκουάτος (ύπατος το 65 π.Χ.)

Λεύκιος Μάνλιος Τορκουάτος (ύπατος το 65 π.Χ.)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Lucius Manlius Torquatus (Λατινικά)
Γέννηση	110 π.Χ. (περίπου και πιθανώς) Αρχαία Ρώμη
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Θρησκεία	Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	λατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Λεύκιος Μάνλιος Τορκουάτος (ύπατος το 49 π.Χ.) Μανλία
Γονείς	Lucius Manlius Torquatus
Οικογένεια	Manlii Torquati
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ρωμαίος έπαρχος Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή) Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (65 π.Χ.) Triumvir monetalis (82 π.Χ.)

Ο Λεύκιος Μάνλιος Τορκουάτος, λατινικά: Lucius Manlius Torquatus ήταν ύπατος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας το 65 π.Χ., όπου εκλέχτηκε μετά την καταδίκη του Πόπλιου Κορνήλιου Σύλλα και του Πόπλιου Αυτρόνιου Παίτου.

Βιογραφία

Ανήκε στο γένος των Μανλίων που ήταν πατρίκιοι, ένα από τα παλαιότερα ρωμαϊκά γένη. Ήταν αντιταμίας (proquaestor) στην Ασία υπό τον Λεύκιο Κορνήλιο Σύλλα το 84 π.Χ., για τον οποίο εξέδωσε χρυσά και αργυρά νομίσματα. Επέστρεψε στη Ρώμη με τον Σύλλα το 82 π.Χ., όπου πολέμησε στη Μάχη της Κολίνας Πύλης. Εκλέχθηκε πραίτωρ το 68 π.Χ., και ήταν πιθανότατα λεγάτος υπό τον Πομπήιο Μάγνο, πριν αναλάβει τη νέα του θέση του αντιπραίτωρα (propraetor) της ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας το 67 π.Χ.

Το 66 π.Χ. ο Τορκουάτος διεκδίκησε την εκλογή ως Ρωμαίος ύπατος, αλλά ηττήθηκε από τον Πόπλιο Κορνήλιο Σύλλα και τον Πόπλιο Αυτρόνιο Παίτο. Ωστόσο ο Toρκουάτος και ο Λεύκιος Αυρήλιος Κόττα κατηγόρησαν τους εκλεγμένους για το επόμενο έτος υπάτους για δωροδοκία, σε σχέση με τις εκλογές. Καταδικάστηκαν υπό τη Lex Acilia Calpurnia, και οι Κόττα και Toρκουάτος εκλέχθηκαν στη θέση τους. Αυτό, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, οδήγησε στη λεγόμενη Πρώτη Συνωμοσία του Κατιλίνα, όπου ο Λ. Σ. Κατιλίνας, μαζί με τον Γναίο Καλπούρνιο Πίσωνα, τον Αυτρόνιο και τον Σύλλα, συνωμότησαν, για να δολοφονήσουν τους νέους υπάτους την 1η Ιανουαρίου 65 π.Χ., όταν επρόκειτο να αναλάβουν τα καθήκοντά τους. Ο Αυτρόνιος και ο Σύλλας συμφωνήθηκε να εγκατασταθούν ως ύπατοι, ενώ ο Πίσων συμφωνήθηκε να καταλάβει τις επαρχίες της Ισπανίας. Το σχέδιο απέτυχε, όταν η Σύγκλητος έγινε ύποπτη, και έδωσε σωματοφύλακες στους εισερχόμενους υπάτους. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της δίκης του Κατιλίνα για διαφθορά όταν ήταν κυβερνήτης της Αφρικής το 65 π.Χ., αυτός υποστηρίχθηκε από τον Toρκουάτο, και η έρευνα που ανέλαβε ο ύπατος για τις συνθήκες της ματαιωμένης συνομωσίας ήταν ασαφής.

Το 64 π.Χ. ο Τορκουάτος απέκτησε τη Μακεδονία ως ανθυπατική (proconsular) επαρχία του , και ενώ εκεί τού απονεμήθηκε ο τίτλος του αυτοκράτορα (imperator) από τη Σύγκλητο με σύσταση του Κικέρωνα, όταν ο Κικέρων ανέφερε τα επιτεύγματα του Τορκουάτου στη Σύγκλητο. Το φθινόπωρο του 63 π.Χ. επέστρεψε στη Ρώμη. Συμμετείχε ενεργά στην καταστολή της Β΄ συνωμοσίας του Κατιλίνα στα τέλη του ίδιου έτους, και υποστήριξε επίσης τον Κικέρωνα, όταν ο Κικέρων εξορίστηκε το 58 π.Χ.

Ο Toρκουάτος ήταν νυμφευμένος με μια γυναίκα από το Άσκουλον. Είχε τουλάχιστον έναν γιο, τον Λεύκιο Μάνλιο Τορκουάτο, που απεβίωσε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου του Καίσαρα. Μπορεί επίσης να είχε μια κόρη, που παντρεύτηκε τον Γναίο Δομίτιο Αηνόβαρβο.

Δείτε επίσης

• Κατάλογος Ρωμαίων υπάτων

Πηγές

• T. Robert S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic, Vol II (1952).
• Holmes, T. Rice, The Roman Republic and the Founder of the Empire, Vol. Ι (1923)
• Syme, Ronald, The Roman Revolution, Clarendon Press, Οξφόρδη, 1939.
• Anthon, Charles & Smith, William, A New Classical Dictionary of Greek and Roman Biography, Mythology and Geography (1860).