Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λεύκιος Κορνήλιος Λέντουλος Κρους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεύκιος Κορνήλιος Λέντουλος Κρους
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Lucius Cornelius Lentulus Crus (Λατινικά)
Γέννηση98 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος48 π.Χ.[1]
Αρχαία Αίγυπτος
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΛατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναLucius Cornelius Lentulus Cruscellio[3][4]
Gnaeus Cornelius Lentulus[5]
ΑδέλφιαΠόπλιος Κορνήλιος Λέντουλος Σπίνθερ[6][7]
ΟικογένειαCornelii Lentuli
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςlist of Roman civil wars and revolts και Μάχη των Φαρσάλων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠραίτορας (58 π.Χ.)[2]
Ανθύπατος (48 π.Χ.)[2]
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[8]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (49 π.Χ.)[8]
Triumvir monetalis (49 π.Χ.)[9]
δεδομένα

Ο Λεύκιος Κορνήλιος Λέντουλος Κρους, λατιν.: Lucius Cornelius Lentulus Crus (πριν από το 97 π.Χ – 48 π.Χ.) ήταν ύπατος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας το 49 π.Χ., αντίπαλος του Καίσαρα και υποστηρικτής του Πομπήιου στον Εμφύλιο Πόλεμο του Καίσαρα κατά το 49 έως το 48 π.Χ.

Οικογενειακή και πολιτική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος κάποια στιγμή πριν από το 97 π.Χ., γιος ενός Πόπλιου Λέντουλου, η καταγωγή του είναι κατά τα άλλα άγνωστη, αν και πιθανότατα ήταν μέλος των πατρικίων Κορνηλίων Λεντούλων, κλάδου του γένους των Κορνηλίων.

Λεπτομέρειες για τα νεότερα χρόνια του Κρους δεν είναι γνωστές. Το 72 π.Χ. ο άνθρωπος του Καίσαρα, ο Βάλβος, απέκτησε τη ρωμαϊκή υπηκοότητα για να υπηρετήσει υπό τον Πομπήιο εναντίον του Κόιντου Σερτώριου στην Ισπανία. Με βάση τα ρωμαϊκά ονόματα που πήρε –Λεύκιος Κορνήλιος Βάλβος– και με βάση μεταγενέστερες επιστολές προς τον Κικέρωνα, είναι πιθανό ότι τόσο ο Bάλβος ο πρεσβύτερος, όσο και ο νεότερος έλαβαν την υπηκοότητα με τη χορηγία του Λ. Κορνήλιου Λέντουλου Κρους, ο οποίος μπορεί τότε να υπηρετούσε με τον Πομπήιο ως λεγάτος. (Ο Πομπήιος ήταν εκεί από το 76 π.Χ. ως το 71 π.Χ. Καθώς ο Κρους είχε γεννηθεί περί το 98 π.Χ., θα πρέπει να ήταν μεταξύ 22 και 21 τότε).

Το 61 π.Χ. ήταν ο γενικός εισαγγελέας για τον Πόπλιο Κλόδιο Πούλχερ σε μία ειδική εξέταση (quaestio extraordinaria) για την παραβίαση των μυστηρίων της Καλής Θεάς (Bona Dea) από τον τελευταίο, μαζί με άλλους δύο Κορνέλιου Λέντουλους, στην οποία απέτυχε να εξασφαλίσει μία καταδίκη, που οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στο ότι οι δικαστές λάμβαναν δωροδοκίες.

Η άνοδος του Λέντουλου μέσω της σειράς αξιωμάτων (cursus honorum) των πολιτικών θέσεων δεν είναι γνωστή πριν από την εκλογή του, κατά τη διάρκεια της υπατείας του Καίσαρα και του Βίβουλου, ως πραίτορα για το 58 π.Χ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Κλόδιος, που ήταν τριβούνος των πληβείων, κινήθηκε εναντίον τού εχθρού του Κικέρωνα, με βάση ότι ο τελευταίος, ως ύπατος του 63 π.Χ., είχε σκοτώσει Ρωμαίους πολίτες χωρίς δίκη. Ο Κικέρων ήλπιζε στη βοήθεια του Λέντουλου εναντίον του Κλόδιου. Αν και ο πραίτορας προσπάθησε, μαζί με άλλα ανώτερα στελέχη, να πείσει τον Πομπήιο να ενεργήσει για να προστατεύσει τον Κικέρωνα, αυτό απέτυχε, καθώς ο Πομπήιος αρνήθηκε να ενεργήσει εναντίον ενός εκλεγμένου τριβούνου με δική του εξουσία.

Το 51 π.Χ. διεκδίκησε την εκλογή στο διάσημο ιερατικό συμβούλιο των δεκαπέντε ανδρών υπεύθυνων για τα Σιβυλλικά Βιβλία (quindecimviri sacris faciundis), αλλά ηττήθηκε από τον Πόπλιο Κορνήλιο Δολαβέλλα (προς ευχαρίστηση του ανταποκριτή τού Κικέρωνα, Mάρκου Καίλιου Ρούφου ).

Το 50 π.Χ. εξελέγη ύπατος για το επόμενο έτος μαζί με τον Γ. Κλαύδιο Μάρκελλο, ως αντίπαλοι του Καίσαρα , και συμμετείχε ενεργά και με γωνές στις ολοένα και πιο υστερικές σκηνές στη Σύγκλητο στα τέλη του 50 και τον Ιανουάριο του 49, όταν ο Καίσαρας, που αναζητούσε ασφαλέστερη ομάδα συμβούλων, προσπάθησε να του αφαιρέσει την εξουσία. Τελικά στις 7 Ιανουαρίου 49 π.Χ. η Σύγκλητος, υπό τον Λέντουλο και τον Μάρκελλο, ψήφισε το «τελεσίδικο διάταγμα» (senatus konsultum ultimum). Οι τριβούνοι Mάρκος Αντώνιος και Κ. Κάσσιος Λογγίνος έφυγαν με τον απεσταλμένο τού Καίσαρα, τον νεότερο Γ. Σκριβώνιο Κουρίωνα, από τη Ρώμη, για να συναντήσουν τον Καίσαρα στη Ραβέννα. Στις 10, ο Καίσαρας πέρασε τον Ρουβίκωνα, ξεκινώντας τον Εμφύλιο Πόλεμο του Καίσαρα.

Εμφύλιος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά ο Λέντουλους παρέμεινε στη Ρώμη, αλλά έφυγε μαζί με πολλούς συγκλητικούς, μπροστά από τις δυνάμεις του Καίσαρα. Στρατολόγησε στρατεύματα για τον Πομπηία στην Καπύη (ακόμη και μονομάχους σε ένα στάδιο, πριν το σκεφθεί καλύτερα). Ο Καίσαρας έστειλε τον πράκτορά του, τον νεότερο Bάλβο, σε μία αποστολή να κερδίσει τον Λέντουλο –πιθανότατα ο Κρους ήταν <i id="mwig">προστάτης (patron)</i> των Κορνηλίων Βάλβων, θείου και ανιψιού, αν ήταν χορηγός τους όταν τους χορηγήθηκε η ρωμαϊκή υπηκοότητα υπό τον Πομπήιο το 72, και ο Καίσαρας ήλπιζε ότι ο Bάλβος θα είχε κάποια επιρροή με τον ύπατο. Ωστόσο στις 3 Μαρτίου ο Κικέρων ανέφερε στον Τ. Π. Αττικό, ότι οι ύπατοι είχαν περάσει από το Βρηνδίσιον στις ακτές της Ελλάδας.

Ενώ ανθύπατος της ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας, ο Λέντουλος στρατολόγησε δύο λεγεώνες για τον Πομπήιο : ένα διάταγμά του τον Ιούλιο του 49 π.Χ. απάλλασσε τους Εβραίους της Μικράς Ασίας από τη στρατιωτική θητεία. Πολέμησε στο πλευρό του Πομπήιου στη Μάχη της Φαρσάλου στις 9 Αυγούστου 48 π.Χ., όπου διοικούσε την αριστερή πτέρυγα του Πομπήιου. [10] Κατά την φυγή του από το πεδίο της μάχης, ο Λέντουλος αρνήθηκε να καταφύγει στην Αντιόχεια , και αντ' αυτού ακολούθησε τον Πομπήιο στην Αίγυπτο. Συνελήφθη αιχμάλωτος στις 4 Σεπτεμβρίου με εντολή του βασιλιά Πτολεμαίου ΙΓ' και εκτελέστηκε ενώ βρισκόταν στη φυλακή.

Ο ίδιος ο Καίσαρας κατηγόρησε πολύ τον Λέντουλο για τα γεγονότα του τέλους του 50 - των αρχών του 49, που προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο, σχολιάζοντας το μέγεθος των χρεών του Λέντουλου και τις ελπίδες του για έλεγχο ενός στρατού και πλούσιων επαρχιών, και φθάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι ο ύπατος στόχευε να κάνει τον εαυτό του κύριο της Ρώμης, δεύτερο Σύλλα. Θεωρήθηκε επίσης ως διττός, προειδοποιώντας τη Σύγκλητο στις συζητήσεις του Ιανουαρίου 49 ότι αν δεν δηλώσουν εναντίον του Καίσαρα, τότε αυτός, ο Λέντουλος, είχε τα δικά του μέσα για να ανακτήσει την εύνοια του Καίσαρα. Ο Κικέρων, σε μία χαρακτηριστική κοφτή παρατήρηση, περιέγραψε τον Λέντουλο ως απεχθή στον κόπο της σκέψης. Γράφοντας για τα ιδιωτικά συμφέροντα και τις προσωπικές φιλοδοξίες των οπαδών του Πομπηίου, φαίνεται να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς του Καίσαρα, και τα μεταγενέστερα ακραία σχόλιά του ότι ο Λέντουλος υποσχέθηκε στον εαυτό του το μέγαρο του Ορτήνσιου, τη βίλα του Καίσαρα στα προάστια, και ένα κτήμα στις Bαίες ως λάφυρα από τον εμφύλιο πόλεμο.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2356. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά)
  3. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2356. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2781. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ Edmund Groag: «Cornelius 180» (Γερμανικά) 1900.
  6. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2356. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  7. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2290. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  8. ↑ 8,0 8,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  9. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2356. Ανακτήθηκε στις 21  Αυγούστου 2024.
  10. ↑ Morgan 1983, σελ. 54.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύγχρονα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Broughton, T. Robert S. (1952). The Magistrates of the Roman Republic, Vol. II (99 B.C.-31 B.C.). New York: American Philological Association. 
  • Gardner, Jane F. (1976). Caesar: The Civil WarΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Harmondsworth: Penguin Books. ISBN 0-14-044187-5. 
  • Meier, Christian (1995). Caesar. HarperCollins. ISBN 0-00-255163-2. 
  • Morgan, John D. (1983). «Palaepharsalus – The Battle and the Town». American Journal of Archaeology 87 (1): 23–54. doi:10.2307/504663. 
  • Syme, Ronald (2002) [1939]. The Roman Revolution. Oxford University Press. ISBN 0-19-280320-4. 
  • Tatum, W. Jeffrey (1999). The Patrician Tribune: Publius Clodius Pulcher. Chapel Hill and London: University of North Carolina Press. ISBN 0-8078-2480-1. 
  • Warner, Rex (1972). Plutarch: Fall of the Roman Republic. Harmondsworth: Penguin Books. ISBN 0-14-044084-4. 

Αρχαίοι συγγραφείς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λεύκιος_Κορνήλιος_Λέντουλος_Κρους&oldid=11072924"