Λεύκιος Βολούσιος Σατουρνίνος (ύπατος το 3)
| Λεύκιος Βολούσιος Σατουρνίνος (ύπατος το 3) | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 38 π.Χ. |
| Θάνατος | 56[1] Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Κόιντος Βολούσιος Σατουρνίνος Lucius Volusius Saturninus |
| Γονείς | Λεύκιος Βολούσιος Σατουρνίνος (ύπατος το 12 π.Χ.)[1] και Nonia Polla |
| Αδέλφια | Βολουσία Σατουρνίνα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός πολίαρχος Ρωμαίος έπαρχος Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λεύκιος Κορνήλιος Σατουρνίνος, λατινικά: Lucius Volusius Saturninus (38/37 π.Χ – 56 μ.Χ.) ήταν Ρωμαίος συγκλητικός από το ισχυρό πληβείο γένος των Βολουσίων. Κατείχε πολλά αξιώματα στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα. Ο Σατουρνίνος τράβηξε την προσοχή των συγχρόνων του για τη μακροχρόνια ζωή του: απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών, και έχοντας γεννήσει έναν γιο σε ηλικία 62 ετών.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σατουρνίνος ήταν γιος του Λεύκιου Βολούσιου Σατουρνίνου, εξαδέλφου του Αυτοκράτορα Τιβέριου, και της Νονίας Πόλλας, κόρης του Λεύκιου Νόνιου Ασπρενά, υπάτου το 36 π.Χ. Είχε μία αδελφή, που ονομαζόταν Βολουσία Σατουρνίνα, η οποία ήταν μητέρα της αυτοκράτειρας Λολλίας Παυλίνας, συζύγου του Αυτοκράτορα Καλιγούλα. [2]
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η σταδιοδρομία του είναι γνωστή από τρεις επιγραφές, που ανακτήθηκαν από το Nιν στην περιοχή της Δαλματίας, στην Κροατία. Αυτές παρουσιάζουν κάποιες δυσκολίες: βρίσκονται σε αποσπασματική κατάσταση, αλλά τα κομμάτια τους αλληλοσυμπληρώνονται, επιτρέποντας την αποκατάσταση των κενών στα κείμενά τους. Επιπλέον, αυτές οι επιγραφές τεκμηριώνουν όλα, εκτός από ένα, από τα αξιώματα που κατείχε αφότου ήταν ύπατος --το τελευταίο είναι γνωστό από λογοτεχνικές πηγές-- και οι εγγραφές φαίνεται να είναι εκτός χρονολογικής σειράς.
Ο Σατουρνίνος εξελέγη αντικαταστάτης ύπατος (consul suffectus) για το διάστημα θητείας (nundinium) από τον Ιούλιο έως τον Δεκέμβριο του 3 μ.Χ., ως συνάδελφος του Πόπλιου Σίλιου. Εδώ μαθαίνουμε ότι ήταν μέλος δύο ρωμαϊκών ιερατείων: των μελών του Αυγούστου (sodales Augustales) και των μελών του Τίτου (sodales Titii). Προφανώς το πρώτο δεν υπήρχε, μέχρις ότου ο Αυτοκράτορας Αύγουστος θεοποιήθηκε μετά το τέλος του (14 μ.Χ.), οπότε μπορεί να έγινε δεκτός στο δεύτερο πρώτα. Στη συνέχεια μαθαίνουμε ότι ήταν λεγάτος αντί του πραίτορα (legatus pro praetore) ή κυβερνήτης δύο επαρχιών που δεν κατονομάζονται, η μία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αυγούστου (θα ήταν έτσι πριν από το 14 μ.Χ.), η άλλη υπό τη βασιλεία του Τιβέριου (14-37). Δεν υπήρχε η πρακτική στα πρώτα χρόνια του Πριγκιπάτου να ονομάζουν την επαρχία που διοικούσε, έτσι θα έλειπαν πληροφορίες, αλλά η ταυτότητα μίας επαρχίας είναι προφανής, διότι αυτές οι επιγραφές -καθώς και αρκετές άλλες- έχουν βρεθεί στην επικράτεια της Ρωμαϊκής Δαλματίας. Ο Σατουρνίνος ήταν κυβερνήτης της Δαλματίας για μεγάλο χρονικό διάστημα, διότι ο Αυτοκράτορας Τιβέριος συνήθιζε να παρατείνει τη θητεία των κυβερνητών του: αντί για μία θητεία της συνήθους τριετίας, όταν ο Πόπλιος Κορνήλιος Δολαβέλλα διορίστηκε κυβερνήτης της Δαλματίας το έτος 14, ήταν εκεί τουλάχιστον πέντε χρόνια, ή έως ότου αντικαταστάθηκε το 19ο ή το 20ο έτος του. Ο Σατουρνίνος, με τη σειρά του, βρήκε τη θητεία του παρατεταμένη, παραμένοντας ως κυβερνήτης, σύμφωνα με τον Ρόναλντ Σάυμ, «ως τη βασιλεία του Καλιγούλα». Η άλλη επαρχία έχει αναγνωριστεί ως η Γαλάτεια-Παμφυλία.
Μετά την επιστροφή του στη Ρώμη, ο Σατουρνίνος απέκτησε τον θρησκευτικό τίτλο του οιωνοσκόπου (augur), τον τελευταίο τίτλο που καταγράφηκε στις Δαλματικές επιγραφές. Λογοτεχνικές πηγές αναφέρουν, ότι μέσα σε λίγα χρόνια από την επιστροφή του στη Ρώμη, διορίστηκε επίσης έπαρχος της πόλης (praetor urbis), αξίωμα το οποίο διατηρούσε μέχρι το τέλος του.
Φήμη και μεταθανάτιες τιμές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν ο Σατουρνίνος απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών, σύμφωνα με τον Τάκιτο, είχε συγκεντρώσει μία εμφανή περιουσία, είχε μία έντιμη φήμη, και μέσω της σοφίας απέφυγε την κακία πολλών από τους Αυτοκράτορες. Όταν απεβίωσε, η Σύγκλητος, υπό τη χορηγία του Αυτοκράτορα Νέρωνα, διέταξε μία κρατική κηδεία και την ανέγερση ενός αριθμού αγαλμάτων σε όλη τη Ρώμη. Τα αγάλματα περιελάμβαναν ένα χάλκινο στην Αγορά του Αυγούστου, δύο μαρμάρινα αγάλματα στον ναό του θεοποιημένου Αυγούστου, ένα υπατικό άγαλμα στον ναό του θεοποιημένου Ι. Καίσαρα, ένα άλλο στο Palatium intra Tripylum, ένα τρίτο στο προαύλιο του Απόλλωνα στη θέα της Κουρίας, ένα άγαλμα ως οιωνοσκόπου, έναν έφιππο ανδριάντα και ένα άγαλμα που τον έδειχνε να κάθεται σε καθέδρα (curule) κοντά στο θέατρο του Πομπήιου.
Απόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σατουρνίνος παντρεύτηκε την αριστοκράτισσα Κορνηλία Λεντούλα, κόρη του υπάτου του 3 π.Χ., Λεύκιου Κορνήλιου Λέντουλου. Η Κορνηλία Λ. γέννησε στον Σατουρνίνο δύο γιους: τον Λεύκιο Βολούσιο Σατουρνίνο, ο οποίος έγινε ποντίφηξ, και τον Κόιντο Βολούσιο Σατουρνίνο, ύπατο του 56.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Volusii» (Ρωσικά)
- ↑ Syme, Ronald (1989). The Augustan Aristocracy (illustrated and revised έκδοση). Clarendon Press. σελίδες ?. ISBN 9780198147312.