Λεύκιος Αρούντιος (ύπατος το 22 π.Χ.)

Λεύκιος Αρούντιος (ύπατος το 22 π.Χ.)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1ος αιώνας π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Λατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός ιστορικός αξιωματικός στρατιωτικός
Περίοδος ακμής	0ος αιώνας π.Χ.
Οικογένεια
Τέκνα	Λεύκιος Αρούντιος
Γονείς	Lucius Arruntius
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ρωμαίος συγκλητικός Ύπατος στην αρχαία Ρώμη

Ο Λεύκιος Αρούντιος, λατιν.: Lucius Arruntius ήταν Ρωμαίος ναύαρχος. Είχε δράση κατά τη διάρκεια του Πολέμου με τον Σέξτο Πομπήιο και τον πόλεμο του Μάρκου Αντώνιου και του Οκταβιανού (που αργότερα ομάστηκε Αύγουστος). Είναι πιο αξιοσημείωτος για τη συμμετοχή του στη μάχη του Aκτίου, όπου ήταν επικεφαλής του κεντρικού τμήματος στρατού τού νικητή Οκταβιανού. Συνέβαλε επίσης στο να πείσει τον Οκταβιανό να δώσει χάρη στον Γάιο Σώσιο, έναν από τους στρατηγούς του Μάρκου Αντώνιου, μετά τη σύλληψή του. Ο Aρούντιος ήταν ύπατος το 22 π.Χ., ως συνάδελφος του Mάρκου Κλαύδιου Μάρκελλου Αισερνίνου.

Βιογραφία

Ο Αρούντιος καταγόταν από μία πλούσια οικογένεια στην πόλη Ατίνα των Βολσκίων. Τα πλούτη του τον έκαναν στόχο στις προγραφές της Δεύτερης Τριανδρίας, την οποία απέφυγε οπλίζοντας τους πελάτες (clientes) και τους σκλάβους του, μαχόμενος στη συνέχεια για να φθάσει στις ιταλικές ακτές, από όπου έπλευσε για να ενωθεί με τις δυνάμεις του Σέξτου Πομπηίου. Κάποια στιγμή μετά τη σύναψη του Συμφώνου του Mισηνού το 39 π.Χ., ο Aρούντιος ήταν ένας από τους πολλούς οπαδούς τού Πομπήιου, που άλλαξαν πλευρά και έγιναν υποστηρικτές του Οκταβιανού.

Η Μάρθα Χόφμαν Λίούις συμπεριέλαβε τον Aρούντιο μεταξύ εκείνων, που ανέβηκαν στην τάξη των πατρικίων το 29 π.Χ. Παρακολούθησε τους επαιτειακούς αγώνες (ludi saeculares) το 17 π.Χ. σύμφωνα με επιγραφή ως ένας των δεκαπέντε ανδρών των ιερών βιβλίων (quindecimviri sacris faciundis). Σύμφωνα με τον Γάιο Στερν, εμφανίζεται στην Βωμό της Ειρήνης (Ara Pacis) στον σύλλογο των δεκπέντε ανδρών των ιερών βιβλίων.

Ένας Λεύκιος Αρούντιοα αναφέρεται επίσης στις Epistulae morales ad Lucilium του Σενέκα, ως μιμητής του λογοτεχνικού ύφους του Σαλλούστιου, και ως συγγραφέας ενός ιστορικού έργου για τους Καρχηδονιακούς Πολέμους. Αυτός μπορεί να είναι είτε ο Αρούντιος που αναφέρθηκε παραπάνω, είτε ο γιος του.

Οικογένεια

Είχε έναν γιο, τον Λεύκιο Αρούντιο, ύπατο το 6 μ.Χ., ο οποίος έπαιξε εξέχοντα ρόλο στη Σύγκλητο μετά το τέλος τού Αυγούστου.

Πηγές

• Hoyos, Β. (1989). Ένας ξεχασμένος Ρωμαίος ιστορικός: L. Arruntius και οι «αληθινές» αιτίες του Πρώτου Punic War. Αντίχθων, 23, 51–66. doi:10.1017/S0066477400003683
• Martha Hoffman Lewis, The Official Priests of Rome under the Julio-Claudians. Μια μελέτη των ευγενών από το 44 π.Χ. έως το 68 μ.Χ., Ρώμη 1955.
• Gaius Stern, Γυναίκες Παιδιά και Γερουσιαστές στη διατριβή Ara Pacis Augustae, University of California Berkeley 2006.