Λεύκιος Αιμίλιος Πάπος
| Λεύκιος Αιμίλιος Πάπος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | L. Aemilius Q.f.Cn.n. Papus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 259 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Θάνατος | 2ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κόιντος Αιμίλιος Πάπος |
| Οικογένεια | Aemilii Papi |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μάχη του Τελαμόνα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[2] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (225 π.Χ.)[2][3][4] Κήνσορας (220 π.Χ.) mensari (από 216 π.Χ.)[4] |
| Βραβεύσεις | triumphator (225 π.Χ.)[4] |
Ο Λεύκιος Αιμίλιος Πάπος, λατιν.: Lucius Aemilius Papus (άκμασε το 216 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός. Διοίκησε από κοινού τους ρωμαϊκούς στρατούς, που νίκησαν τους Γαλάτες στη μάχη του Τελαμώνα το 225 π.Χ. Ο συνύπατός του, Γάιος Ατίλιος Ρέγουλος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης. Ο Πάπος τιμήθηκε με θρίαμβο γι' αυτή τη νίκη. Στη συνέχεια κατείχε πολλές ανώτερες θέσεις. Ανήκε στο πατρίκιο γένος των Αιμιλίων.
Καταγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γουίλιαμ Σμιθ λέει ότι ο Πάπος ήταν εγγονός του Κόιντου Αιμίλιου Πάπου, ο ίδιος εγγονός του (ενός διαφορετικού) Κόιντου Αιμίλιου Πάπου. Ο παππούς του είχε γίνει δύο φορές ύπατος και μία φορά τιμητής.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αιμίλιος Πάπος ήταν ύπατος για το 225, με συνάδελφο τον Γάιο Ατίλιο Ρέγουλο. Εκείνη τη χρονιά οι Bόιοι, οι Ίνσουβρες και οι Tαυρίσκιοι της Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατίας (κοιλάδας του Πάδου) ζήτησαν τη βοήθεια των μισθοφόρων Γαισατών και κινητοποιήθηκαν εναντίον της Ρώμης. Ο Αιμίλιος Πάπος ήταν τοποθετημένος στο Aριμίνιον (σημερινό Ρίμινι) για να τους προστατεύει. Ο στρατός του Ατίλιου Ρέγουλου βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στη Σαρδηνία. Μία μικρότερη δύναμη Ρωμαίων συμμάχων στάθμευε στα σύνορα της Ετρουρίας υπό έναν πραίτορα, και ήταν αυτή η δύναμη που αντιμετώπισε πρώτα τους Γαλάτες, που υπέστη μία ήττα στις Φαισούλες (σύγχρονο Φιέζολε). Ο Πάπος έφθασε λίγο μετά τη μάχη, και αυτό έπεισε τους Γαλάτες να αποσυρθούν κατά μήκος της ακτής. [5]
Εν τω μεταξύ ο Ρέγουλος είχε περάσει από τη Σαρδηνία, αποβιβάστηκε στην Πίζα, και βάδιζε προς τη Ρώμη. Οι εμπροσθοφυλακή του συνάντησε την προπορευόμενη φρουρά των Κελτών κατά μέτωπο κοντά στον Tελαμώνα (σύγχρονο Tαλαμόνε), σε μία περιοχή που ονομάζεται Κάμπο Ρέγιο, προς έκπληξη και των δύο. Μόλις συνειδητοποίησαν ότι αντιμετώπισαν έναν δεύτερο πλήρη ρωμαϊκό στρατό, ανέπτυξαν το πεζικό τους στραμμένο προς τα εμπρός και προς τα πίσω, με τα πλευρά τους να προστατεύονται από βαγόνια και άρματα. Οι μάχες ήταν σκληρές, με τον Ρέγουλο να σκοτώνεται νωρίς στη μάχη, και το κεφάλι του να μεταφέρεται στους Κέλτες ηγέτες. Τελικά, οι περικυκλωμένοι Γαλάτες επλήγησαν και έσπασαν. Το μεγαλύτερο μέρος του ιππικού τους τράπηκε σε φυγή, αλλά σαράντα χιλιάδες Γαλάτες αναφέρονται ότι απεβίωσαν και δέκα χιλιάδες αιχμαλωτίστηκαν. [6] Οι Ρωμαίοι έχασαν έξι χιλιάδες, ως νεκρούς, και πολλούς άλλους τραυματίες. [7] Μετά τη μάχη ο Πάπος βάδισε τον στρατό στη Λιγουρία και στην επικράτεια των Βοΐων για να πραγματοποιήσει τιμωρητικές ενέργειες. Η ήττα των Γαλατών ήταν τόσο βαριά, που δεν απείλησαν ποτέ ξανά τη Ρώμη. Στον Πάπο απονεμήθηκε η τιμή του θριάμβου. [5]
Ο Πάπος έγινε τιμητής (censor) το 220, με συνάδελφό του τον Γάιο Φλαμίνιο. Το 218 ήταν ένας από τους πέντε άνδρες που στάλθηκαν ως πρεσβεία στην Καρχηδόνα μετά την πολιορκία του Σαγούνδου από τον Αννίβα. Η πρεσβεία στάλθηκε για να λάβει ικανοποίηση για την κατάληψη και την καταστροφή της πόλης, η οποία βρισκόταν υπό την προστασία της Ρώμης. Η αποστολή τελείωσε με τη ρωμαϊκή αντιπροσωπεία να κηρύσσει τον πόλεμο στο δάπεδο της Καρχηδονιακής Γερουσίας, και έτσι να ξεκινήσει ο Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος. [8] Το 216 ο Πάπος ήταν ένας από τους τρεις άνδρες (triumviri), που διορίστηκαν για να αντιμετωπίσουν την έλλειψη χρημάτων της Ρώμης κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεν υπάρχουν σωζόμενα αρχεία για το πότε απεβίωσε ο Αιμίλιος Πάπος, ούτε για το αν άφησε επιζόντα παιδιά.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 812. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ «Aemilii» (Ρωσικά)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 812. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2024.
- ↑ 5,0 5,1 Goldsworthy 2000, σελ. 139.
- ↑ Mommsen 2015, σελ. 689.
- ↑ Perrett 1992, σελ. 289.
- ↑ Goldsworthy 2000, σελ. 145.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Goldsworthy, Adrian (2000). The Fall of Carthage. London: Phoenix. ISBN 9780304366422.
- Mommsen, Theodor (2015). History of Rome, Vol. I. London: Forgotten Books. ISBN 9781440043581.
- Perrett, Bryan (1992). The Battle Book. London: Arms and Armour Press. ISBN 1860198473.