Λεωφόρος Νιέφσκι (Γκόγκολ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεωφόρος Νιέφσκι
Εικονογράφηση έκδοσης του 1904
ΣυγγραφέαςΝικολάι Γκόγκολ
ΤίτλοςНевский проспект
ΓλώσσαΡωσικά
Ημερομηνία δημιουργίας1833
Ημερομηνία δημοσίευσης1835
Μορφήδιήγημα
ΤόποςΑγία Πετρούπολη
Δημοσιεύθηκε στοΙστορίες της Πετρούπολης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Λεωφόρος Νιέφσκι (Ρωσικά: Невский проспект) είναι νουβέλα του Νικολάι Γκόγκολ που που γράφτηκε μεταξύ 1831 και 1834 και δημοσιεύτηκε σε πρώτη έκδοση στη συλλογή διηγημάτων Αραβουργήματα το 1835. Από το 1843 περιλαμβάνεται στη συλλογή Ιστορίες της Πετρούπολης.[1]

Η υπόθεση αναφέρεται στη λεωφόρο Νιέφσκι της Αγίας Πετρούπολης και επικεντρώνεται στις περιπέτειες δύο περιπατητών, η μία ιστορία είναι φαιδρή, η άλλη με τραγικά αποτελέσματα. [2]Το έργο έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο το 1953.[3]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λεωφόρος Νιέφσκι γύρω στο 1850

Η ιστορία ξεκινά με μια μακρά περιγραφή της λεωφόρου Νιέφσκι, του μεγαλύτερου και σημαντικότερου δρόμου της Αγίας Πετρούπολης σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. Αυτός ο δρόμος είναι ο καυτός πυρήνας της πόλης, όπου οι άνθρωποι πηγαίνουν βόλτα σχεδόν όλη μέρα και επιδεικνύονται: μια πραγματική πασαρέλα. Ολόκληρη η Αγία Πετρούπολη μοιάζει να συναντιέται εκεί, άνθρωποι κάθε καταγωγής, δημόσιοι υπάλληλοι, στρατιωτικοί, ώριμες γυναίκες, νεαρά κορίτσια, μαθητές, δάσκαλοι, γκουβερνάντες, εργένηδες που αναζητούν γυναίκα. Ο δρόμος είναι πάντα γεμάτος κόσμο και γεμάτος μαγαζιά. Οι μόνες ώρες που είναι άδειος είναι το πρωί και το απόγευμα κατά τις εργάσιμες ώρες. Το βράδυ, χρωματίζεται από ένα αισθησιακό φως που κάνει τα πάντα να αλλάζουν όψη. [4]

Η περιγραφή του δρόμου τελειώνει απότομα και η ιστορία μετατοπίζεται στις περιπέτειες δύο φίλων, ένας ζωγράφος και ένας αξιωματικός, που κάνοντας τη βόλτα τους ένα βράδυ στο δρόμο, βλέπουν δύο όμορφες γυναίκες, μια μελαχρινή και μια ξανθιά, και αποφασίζουν να τις ακολουθήσουν χωριστά.[5]

Η λεωφόρος Νιέφσκι, Ντμίτρι Καρντόφσκι, 1904

Η πρώτη αφήγηση αφορά τον νεαρό ρομαντικό ζωγράφο, τον Πισκαριόφ, ο οποίος ακολουθεί τη μελαχρινή γυναίκα στο σπίτι της, αλλά όταν φτάνουν στον τελικό προορισμό ξαφνιάζεται, καθώς ανακαλύπτει ότι το ευγενές και αγνό πλάσμα που τον αιχμαλώτισε δεν ζει σε ένα όμορφο αρχοντικό αλλά σε έναν οίκο ανοχής. Στο τρομακτικό θέαμα ο Πισκαριόφ φεύγει σοκαρισμένος. Πίσω στο δωμάτιό του αρχίζει να την ονειρεύεται ως πλούσια και ενάρετη κυρία. Για να την ξαναδεί, αρχίζει να ζει μόνο στα όνειρά του, υποφέρει όμως από αϋπνία και στρέφεται στο όπιο για να αποκαταστήσει την ικανότητά του να κοιμάται και να ονειρεύεται. Σκέφτεται ότι ίσως το κορίτσι είχε αναγκαστεί από γεγονότα του παρελθόντος να κάνει αυτή τη ζωή και αποφασίζει να της κάνει πρόταση γάμου, αλλά όταν πηγαίνει και τη βρίσκει, η γυναίκα τον αντιμετωπίζει χυδαία και κοροϊδευτικά. Επιστρέφοντας στο δωμάτιό του, αυτοκτονεί. Κανείς δεν πάει στην κηδεία του.[6]

Η δεύτερη ιστορία αφορά έναν αξιωματικό, τον υπολοχαγό Πιρόγκοφ. Αισιόδοξος και ρεαλιστής, ο Πιρόγκοφ ακολουθεί την ξανθιά γυναίκα στο σπίτι της, αλλά αποδεικνύεται ότι είναι σύζυγος ενός Γερμανού τεχνίτη. Ο Πιρόγκοφ επιστρέφει πάλι όταν ο σύζυγος λείπει και προσπαθεί να αποπλανήσει τη γυναίκα, αλλά ο τεχνίτης και οι φίλοι του τον πιάνουν με τη γυναίκα στην αγκαλιά του και τον ξυλοκοπούν. Ο Πιρόγκοφ είναι αρχικά εξαγριωμένος και αποφασισμένος να εκδικηθεί, αλλά αργότερα το σκέφτεται καλύτερα και ξεχνά τη ντροπή του τρώγοντας λιχουδιές, διαβάζοντας μια αντιδραστική εφημερίδα και περνώντας το βράδυ του χορεύοντας.[7]

Η ιστορία ολοκληρώνεται με τον αφηγητή να σημειώνει ότι η λεωφόρος Νιέφσκι παραμένει ένα απατηλά όμορφο μέρος όλες τις ώρες της ημέρας, αλλά γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο τη νύχτα... «όταν ο ίδιος ο διάβολος ανάβει τα φώτα με μοναδικό σκοπό να κάνει τα πάντα να φαίνονται διαφορετικά από αυτό που είναι».[8]

Μεταφράσεις στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λεωφόρος Νιέφσκι, μετάφραση: Λύμπη Παπαδοπούλου, περιοδικό Νέα Εστία, τεύχος 734, Φεβρουάριος 1958
  • Η λεωφόρος Νιέφσκι, μετάφραση: Βιργινία Γαλανοπούλου, εκδόσεις Οροπέδιο, 2018 [9]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]