Λεωφόρος Νίκης (Θεσσαλονίκη)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Λεωφόρος Νίκης (Θεσσαλονίκη) | |
|---|---|
 Η λεωφόρος Νίκης όπως φαίνεται από τον Λευκό Πύργο | |
| Κατασκευαστής | Δήμος Θεσσαλονίκης |
| Συντήρηση | Δήμος Θεσσαλονίκης |
| Μήκος | 1,3 χιλ. |
| Πλάτος | 20-25μ. |
| Περιοχή | Ιστορικό Κέντρο |
| Εκκίνηση | Πλατεία Ελευθερίας |
| Τέλος | Λεωφόρος 30ής Οκτωβρίου |
| Εκκίνηση κατασκευής | 19ος αιώνας |
Η Λεωφόρος Νίκης είναι ο πιο γνωστός, πολυσύχναστος, φωτογραφισμένος, ζωγραφισμένος και πιο ακριβός για αγορά κατοικίας οδικός άξονας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ξεκινάει από την πλατεία Ελευθερίας και το Λιμάνι και διασχίζοντας όλο το παραλιακό μέτωπο καταλήγει στον Λευκό Πύργο και στη Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι γνωστή και ως Παλιά Παραλία. Διασταυρώνεται με σημαντικούς άξονες όπως η Ίωνος Δραγούμη, Ελ. Βενιζέλου, η Αγίας Σοφίας, η Παύλου Μελά και η Νικ. Γερμανού. Είναι επίσης ένας από τους πιο εμπορικούς δρόμους της πόλης καθώς σε όλο το μήκος της διαθέτει δεκάδες καφετέριες και καταστήματα.
Διαθέτει τρεις λωρίδες κυκλοφορίας και έχει κατεύθυνση προς τα ανατολικά που συνεχίζει Λεωφόρος 30ής Οκτωβρίου.
Ιστορικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας, η λεωφόρος έχει πάρα πάρει διάφορες ονομασίες. Συγκεκριμένα ονομαζόταν:
- Λεωφόρος Μπεγιάζ Κουλέ έως την απελευθέρωση του 1912.
- Λεωφόρος Βασιλέως Κωνσταντίνου ως τον μεσοπόλεμο.
- Λεωφόρος Νίκης από τον μεσοπόλεμο έως τις μέρες μας
Από την λεωφόρο αυτή παρέλασαν:
- Τα στρατεύματα με τον βασιλιά Γεώργιο Α΄ στην απελευθέρωση το 1912.
- Η νεκρική πομπή του Βασιλιά Γεωργίου που δολοφονήθηκε το 1913.[1]
- Οι στρατιώτες της Αντάντ το 1915.
- Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά το Κίνημα Εθνικής Αμύνης.
- Τα τμήματα του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ μετά την αποχώρηση των Γερμανών. [2]
- Το τραμ της Θεσσαλονίκης
Η Λεωφόρος Νίκης ήταν ανέκαθεν το σύμβολο της «οικονομία της διασκέδασης» της Θεσσαλονίκης. Ο δρόμος είχε μερικά από τα πιο ιστορικά καφέ και ζαχαροπλαστεία της πόλης όπως το Κρυστάλ, το Όλυμπος και το Αλάμπρα, ενώ στην ευρύτερη περιοχή γύρω από το παραλιακό μέτωπο υπήρχαν 7 ιστορικοί κινηματογράφοι (Ελληνίς, Ηλύσια, Ρεξ, Ζέφυρος, Ρίο, Ολύμπιον, Ολύμπια) και άλλα 4 πολυτελή ξενοδοχεία (Όλυμπος-Παλλάς, Μεντιτερανέ, Ματζέστικ, Σπλέντιτ). [3]
.jpg)
Διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πλατεία Ελευθερίας | Από την Πλατεία Ελευθερίας ξεκινάει η λεωφόρος Νίκης, στο ύψος του λιμανιού. Αποτελεί την φυσική συνέχεια της οδού Ναυάρχου Κουντουριώτου στην συμβολή με τις οδούς Ίωνος Δραγούμη και Βενιζέλου. |  |
| Πλατεία Αριστοτέλους | Η λεωφορός αποτελεί την νότεια πλευρά από την Πλατεία Αριστοτέλους. Από τον δρόμο φαίνεται κατα μήκος της πλατείας το Electra Palace, το άγαλμα του Βενιζέλου μέχρι και η Άνω πόλη. | |
| Αγίας Σοφίας | Μετά την Πλατεία Αριστοτέλους η λεωφόρος Νίκης διασταυρώνεται με την οδό Αγίας Σοφίας. Από την Αγίας Σοφίας έχουν διέξοδο στην παράλια όσοι κατευθύνονται από την οδό Τσιμισκή, Εγνατία και όσοι κατευθύνονται από την Άνω πόλη. | |
| Λευκός Πύργος | Η λεωφόρος Νίκης καταλήγει στον Λευκό Πύργο όπου διασταυρώνεται με την οδό Παύλου Μελά και Εθνικής Αμύνης και συνεχίζει ως Λεωφόρος 30ής Οκτωβρίου. Βόρεια μέσω της οδού Νικολάου Γερμανού βρίσκεται η Πλατεία ΧΑΝΘ και ο Πύργος του ΟΤΕ. | |
Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Η Λεωφόρος Νίκης το 1960 -
Το παραλιακό μέτωπο στη λεωφόρο Νίκης -
Το παραλιακό μέτωπο τη νύχτα -
Γερμανικά τανκς στην λεωφόρο το 1941.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Parallaxi: Ο Χάρτης της Πόλης-Λεωφόρος Νίκης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2016.
- ↑ Τοπική ιστορία - Λεωφόροι Θεσσαλονίκης-Project Τριμήνου (Υπεύθυνη καθηγήτρια Ζαρκογιάννη Εύα)
- ↑ Η Καθημερινή: Η ιστορία της λεωφόρου Νίκης