Λευκορωσικές βουλευτικές εκλογές 2012

Λευκορωσικές βουλευτικές εκλογές 2012
Οι 110 έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων της 5ης Εθνοσυνέλευσης
Συμμετοχή	74,61% 2,1 π.μ.
	Ανεξ.
Επικεφαλής	-
Κόμμα	Ανεξάρτητος ;
Προηγούμενες; εκλογές	103 έδρες, 78,1%
Έδρες	104
Αλλαγή στις; έδρες	1
Λαϊκή ψήφος	3.892.324
Ποσοστό	75,49%
Μεταβολή	2,6 π.μ.
Απερχόμενος Πρόεδρος της Βουλής; Βλαντίμιρ Αντρεϊτσένκο;	Εκλεγμένος Πρόεδρος της Βουλής; Βλαντίμιρ Αντρεϊτσένκο;

Στις 23 Σεπτεμβρίου 2012 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές στη Λευκορωσία, για την εκλογή των 110 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων της 5ης Εθνοσυνέλευσης.^[2]^[3] Από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους οι 105 ήταν ανεξάρτητοι πολιτικοί. Από τα 8 κόμματα που συμμετείχαν στις εκλογές, τα τρία κέρδισαν έδρες: το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Εργασίας και Δικαιοσύνης και το Αγροτικό Κόμμα. Πολλά κόμματα της αντιπολίτευσης μποϊκόταραν τις εκλογές ως ένδειξη διαμαρτυρίας για έλλειψη δημοκρατικότητας.

Εκλογικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα 110 μέλη της Βουλής εκλέχτηκαν με άμεσες εκλογές, με απλό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα σε 110 μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, για τετραετή θητεία. Η διοργάνωση έγινε σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον εκλογικό νόμο του 1994. Για να θεωρηθούν έγκυρες οι εκλογές έπρεπε η προσέλευση των ψηφοφόρων να είναι τουλάχιστον 50%. Αν ένας υποψήφιος συγκέντρωνε πάνω από το 50% των ψήφων της περιφέρειάς του κηρυσσόταν εκλεγμένος. Αν κανένας υποψήφιος δεν ξεπερνούσε το 50%, τότε γινόταν 2ος γύρος εκλογών, στον οποίο συμμετείχαν οι δύο υποψήφιοι που συγκέντρωσαν τους περισσότερους ψήφους στον 1ο γύρο. Για να θεωρηθεί έγκυρος ο 2ος γύρος έπρεπε η προσέλευση των ψηφοφόρων να είναι τουλάχιστον 25%. Αν στον 2ο γύρο ο υποψήφιος ήταν μόνο ένας, τότε έπρεπε να συγκεντρώσει την υποστήριξη τουλάχιστον των μισών ψηφοφόρων για να κηρυχτεί εκλεγμένος.^[4]

Δικαίωμα ψήφου είχαν όλοι οι Λευκορώσοι πολίτες ηλικίας άνω των 18 ετών. Σύμφωνα με τον νέο εκλογικό νόμο της 31ης Ιουλίου 2008, οι Λευκορώσοι του εξωτερικού είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν από την χώρα της διαμονής τους. Πολλοί ψηφοφόροι, το 19%, ψήφισαν κατά τις 4 ημέρες πριν την κανονική ημερομηνία των εκλογών.^[5]

Συμμετοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δικαίωμα υποψηφιότητας είχαν όλοι οι Λευκορώσοι πολίτες ηλικίας άνω των 21 ετών που διαμένουν στη χώρα. Οι υποψηφιότητες υποβλήθηκαν μέσω πολιτικών κομμάτων, εργατικών συλλόγων ή ομάδες πολιτών που συγκέντρωσαν τουλάχιστον 1000 υπογραφές εκλογέων της περιφέρειάς τους. Επίσης, κάθε οργάνωση που απασχολεί προσωπικό τουλάχιστον 300 υπαλλήλων σε μία περιφέρεια είχε δικαίωμα να υποβάλλει μία υποψηφιότητα.^[6]

Για τις εκλογές 375 υποψήφιοι υπέβαλλαν τις υποψηφιότητές τους, και από αυτούς ο ένας απορρίφθηκε και οι 81 απορρίφθηκαν. Την ημέρα των εκλογών οι υποψήφιοι ήταν 293. Από αυτούς, οι 58 ήταν γυναίκες, οι 24 ήταν ηλικίας μικρότερης των 30 ετών και οι 21 ήταν μέλη της απερχόμενης Βουλής που διεκδικούσαν επανεκλογή. Για τις 16 από τις 110 έδρες υπήρχε μόνο ένας υποψήφιος, λόγω του μποϊκοτάζ.^[3]

Πολιτικά κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εκλογές συμμετείχαν 8 κόμματα. Πολλά κόμματα της αντιπολίτευσης επέλεξαν να συμμετάσχουν, ενώ άλλα μποϊκόταραν τις εκλογές. Τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης, το Κόμμα του Λευκορωσικού Λαϊκού Μετώπου και το Ενωμένο Κόμμα των Πολιτών, αποσύρθηκαν από τις εκλογές μια εβδομάδα πριν από την ημέρα των εκλογών.

		Πολιτική Ιδεολογία – Θέση^[7]	Αριθ. υποψ.^[8]
Κομμουνιστικό Κόμμα της Λευκορωσίας Камуністы́чная па́ртыя Белару́сі	Τατιάνα Γολούμπεβα	Ακροαριστερά, Κομμουνισμός, Μαρξισμός-Λενινισμός.	20
Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Εργασίας και Δικαιοσύνης Рэспубліканская партыя працы і справядлівасьці‎	Βασίλι Ζαντνεπριάνι	Κεντροαριστερά, Σοσιαλισμός —————————— Σύνθημα:«Η Εργασία και η Δικαιοσύνη είναι διαχρονικές αξίες της ανθρωπότητας»	8
Αγροτικό Κόμμα Аграрная партыя	Μιχαήλ Ρούσι	Αριστερά, Αγροσοσιαλισμός, αγροτισμός	1
Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα Ліберальна-дэмакратычная партыя Беларусі‎ (ЛДПБ)	Σεργκέι Γκαϊντούγκεβιτς	Δεξιά ως ακροδεξιά, Λευκορωσικός εθνικισμός, Ένωση Ρωσίας-Λευκορωσίας, Φιλελεύθερος συντηρητισμός, Οικονομικός φιλελευθερισμός, Ευρωσκεπτικισμός, Πανσλαβισμός.	70
Λευκορωσικό Ενωμένο Αριστερό Κόμμα «Δίκαιος Κόσμος» Беларуская партыя аб'яднаных левых «Справядлівы сьвет»	Σεργκέι Καλιάκιν	Αριστερά, Κομμουνισμός, Μαρξισμός, Σοσιαλισμός	28
Λευκορωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα – Συνέλευση Беларуская сацыял-дэмакратычная партыя – Грамада́	Ιρίνα Βεστάρντ^[9]	Κεντροαριστερά, Σοσιαλδημοκρατία	11
Λευκορωσικό Σοσιαλιστικό Αθλητικό Κόμμα Беларуская сацыяльна-спартыўная партыя	Βλαντίμιρ Αλεξάντροβιτς	Κεντροαριστερά ως αριστερά, Σοσιαλδημοκρατία, φιλοκυβερνητικό.	1
Κόμμα του ΛΛΜ Партыя БНФ	Αλεξέι Γιανούκεβιτς	Κεντροδεξιά ως δεξιά, Λευκορωσικός εθνικισμός, Χριστιανοδημοκρατία,^[10]^[11] Συντηρητισμός, Ευρωπαϊσμός —————————— Σύνθημα:«Ζήτω η Λευκορωσία»	1
Ενωμένο Κόμμα των Πολιτών Аб'ядна́ная грамадзя́нская па́ртыя Белару́сі	Ανατόλι Λεμπέντκο	Κεντροδεξιά, Φιλελεύθερος συντηρητισμός, Φιλελευθερισμός, Κοινωνικός συντηρητισμός, Ευρωπαϊσμός

Προεκλογική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2010 έγιναν αρκετές συλλήψεις ακτιβιστών και προεδρικών υποψηφίων, όπως ο Αντρέι Σάννικοφ και ο Βλαντιμίρ Νεκλάιεφ. Την ημέρα των εκλογών, 11 πολιτικοί κρατούμενοι και αρκετοί κρατούμενοι βρίσκονταν στη φυλακή. Σε αυτό το καθεστώς συλλήψεων, πολλοί πολιτικοί επέλεξαν να μείνουν εκτός από τα φώτα της δημοσιότητας ή να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ο Ρομαντσούκ, ένας προεδρικός υποψήφιος του 2010, δήλωσε ότι: «Υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι. Η αντιπολίτευση δεν συμμετέχει στις καταμετρήσεις ψήφων. Υπάρχει λογοκρισία στην τηλεόραση [...] οι ελεύθερες και δίκαιες εκλογές ήταν ψέμα». Ο Αλεξάνταρ Μιλίνκιεβιτς, ο οποίος ήταν προεδρικός υποψήφιος το 2006, υπέβαλλε την υποψηφιότητα του για τη Βουλή αλλά απορρίφθηκε για "τεχνικούς λόγους". Οι Δυτικοί παρατηρητές σχολίασαν ότι οι εκλογές ήταν «μη ανταγωνιστικές εξ'αρχής». Ο Πρόεδρος Λουκασένκο, ο οποίος κυβερνά την πρώην Σοβιετική δημοκρατία από το 1994, αποκάλεσε την αντιπολίτευση ως «δειλούς».^[12]^[5] Ο γραμματέας της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής είπε στο BBC ότι η αντιπολίτευση δεν ήταν δημοφιλής στη Λευκορωσία επειδή θεωρείται ως «Δυτική δημιουργία. Δεν αντιπροσωπεύουν τη βούληση του λαού. Αντίθετα, εργάζονται για τα συμφέροντα των Δυτικών δυνάμεων που τους χορηγούν».^[5]^[12]

Στα κόμματα της αντιπολίτευσης απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις και το μοίρασμα φυλλαδίων, οπότε ως ένδειξη διαμαρτυρίας μποϊκόταραν τις εκλογές. Ο Ανατόλι Λεμπέντκο, ο αρχηγός του αντιπολιτευτόμενου Ενωμένου Κόμματος των Πολιτών, παρότρυνε τους εκλογείς να απέχουν από τις εκλογές: να πάνε για ψάρεμα, να επισκεφτούν τους συγγενείς τους, να βγουν να μαζέψουν μανιτάρια ή να μαγειρέψουν σούπα αντί να πάνε να ψηφίσουν. Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης απέκρυψαν το μποϊκοτάζ. Η αστυνομία σταμάτησε τους ακτιβιστές που προσπάθησαν να μοιράσουν φυλλάδια του ΕΚτΠ και τα έντυπά τους κατασχέθηκαν. Το κόμμα ανέβασε, επίσης, στο YouTube ένα βίντεο που έδειχνε τους ακτιβιστές του κόμματος να απέχουν από την ψηφοφορία και να μαζεύουν μανιτάρια, να διαβάζουν βιβλία ή να παίζουν σκάκι ως εναλλακτική.^[5]^[12] Οι ακτιβιστές της αντιπολίτευσης είπαν ότι πολλοί φοιτητές εκβιάστηκαν για να πάνε να ψηφίσουν, υπό την απειλή ότι θα χάσουν τις επιδοτήσεις τους. Την εβδομάδα πριν από τις εκλογές, η αστυνομία της κρατικής ασφάλειας διέλυσε μία συγκέντρωση ακτιβιστών που παρότρυνε τους εκλογείς να μαγειρέψουν μπορς (σούπα από παντζάρια) αντί να ψηφίσουν. Αρκετοί από αυτούς συνελήφθησαν, καθώς και οι φωτογράφοι του Τύπου που κάλυψαν το γεγονός. Μερικοί δημοσιογράφοι αφέθηκαν ελεύθεροι μέσα σε δύο ώρες. ^[5]^[12]

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την ημέρα των εκλογών, τα εκλογικά τμήματα ήταν ανοιχτά από τις 08:00 έως τις 20:00. Τα 3 από τα 8 κόμματα κέρδισαν έδρες. Από τους 104 ανεξάρτητους πολιτικούς που εκλέχτηκαν, οι 63 ήταν μέλη της πολιτικής ένωσης «Λευκή Ρωσία», η οποία ιδρύθηκε το 2007 για να υποστηρίξει τον Πρόεδρο Λουκασένκο.^[13]^[14] Η μία έδρα έμεινε κενή, αλλά αργότερα καλύφθηκε από έναν ανεξάρτητο.^[15] Από τα εκλεγμένα μέλη οι 29 ήταν γυναίκες. Οι 21 ήταν μέλη της απερχόμενης Βουλής που επανεκλέχτηκαν, ενώ οι υπόλοιποι μπήκαν για πρώτη φορά στη Βουλή. Από τους 110 βουλευτές οι 47 είχαν τιμηθεί με παράσημα ή μετάλλια. ^[16]

Αποτελέσματα των εκλογών της 23ης Σεπτεμβρίου 2012
Κόμμα		Ψήφοι	%	Έδρες	+/-
	Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα	249.455	4,84	0	0
	Κομμουνιστικό Κόμμα	141.095	2,74	3	–3
	Ενωμένο Αριστερό Κόμμα της Λευκορωσίας «Ένας Δίκαιος Κόσμος»	98.288	1,91	0	0
	Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Εργασίας και Δικαιοσύνης	79.078	1,53	1	+1
	Αγροτικό Κόμμα	40.488	0,79	1	0
	Λευκορωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα – Συνέλευση	38.471	0,75	0	0
	Λευκορωσικό Σοσιαλιστικό Αθλητικό Κόμμα	6.921	0,13	0	0
	Κόμμα του Λευκορωσικού Λαϊκού Μετώπου	2.789	0,05	0	0
	Ανεξάρτητοι	3.892.324	75,49	104	+1
	Κενές	–	–	1	–
Λευκά ψηφοδέλτια		606.887	11,77	–	–
Άκυρα/κενά ψηφοδέλτια		89.663		–	–
Σύνολο		5.245.459	100	110	0
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/προσέλευση		7.030.430	74,61	–	–
Πηγή: CEC Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. Κόμματα και εκλογές στην Ευρώπη

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Уладзімір Андрэйчанка
↑ «IPU PARLINE database: BELARUS (Palata Predstaviteley), ELECTIONS IN 2012». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020.
↑ ^3,0 ^3,1 «ELECTIONS to the House of Representatives of the National Assembly of the Republic of Belarus of the fifth convocation (collection of electoral statistics)» (PDF). Central Commission of the Republic of Belarus on Elections and Holding Republican Referenda. 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016.
↑ «IPU PARLINE database: BELARUS (Palata Predstaviteley), Electoral system». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 http://www.aljazeera.com/news/europe/2012/09/201292312753955232.html
↑ «IPU PARLINE database: BELARUS (Palata Predstaviteley), Electoral system». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020.
↑ Belarus Parties and elections
↑ «ELECTIONS to the House of Representatives of the National Assembly of the Republic of Belarus of the fifth convocation» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016.
↑ «Irina Veshtard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020.
↑ Political parties of Eastern Europe
↑ Parties and elections of Belarus
↑ ^12,0 ^12,1 ^12,2 ^12,3 «Belarus elects loyal parliament» (στα αγγλικά). BBC News. 2012-09-24. https://www.bbc.com/news/world-europe-19690249. Ανακτήθηκε στις 2020-05-28.
↑ «Республиканское общественно объединение». belayarus.by (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ «Belaya Rus: Lukashenka's "Ruling Party"? | BelarusDigest». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020.
↑ «Parties and Elections in Europe». web.archive.org. 21 Νοεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
↑ «Belarus elections» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016.

[1] Уладзімір Андрэйчанка

[2] «IPU PARLINE database: BELARUS (Palata Predstaviteley), ELECTIONS IN 2012». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020.

[:2-3] 3,0 ^3,1 «ELECTIONS to the House of Representatives of the National Assembly of the Republic of Belarus of the fifth convocation (collection of electoral statistics)» (PDF). Central Commission of the Republic of Belarus on Elections and Holding Republican Referenda. 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016.

[:0-4] «IPU PARLINE database: BELARUS (Palata Predstaviteley), Electoral system». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020.

[aljazfinal-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 http://www.aljazeera.com/news/europe/2012/09/201292312753955232.html

[:02-6] «IPU PARLINE database: BELARUS (Palata Predstaviteley), Electoral system». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020.

[7] Belarus Parties and elections

[8] «ELECTIONS to the House of Representatives of the National Assembly of the Republic of Belarus of the fifth convocation» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016.

[9] «Irina Veshtard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020.

[10] Political parties of Eastern Europe

[11] Parties and elections of Belarus

[:1-12] 12,0 ^12,1 ^12,2 ^12,3 «Belarus elects loyal parliament» (στα αγγλικά). BBC News. 2012-09-24. https://www.bbc.com/news/world-europe-19690249. Ανακτήθηκε στις 2020-05-28.

[13] «Республиканское общественно объединение». belayarus.by (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[14] «Belaya Rus: Lukashenka's "Ruling Party"? | BelarusDigest». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020.

[15] «Parties and Elections in Europe». web.archive.org. 21 Νοεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)

[16] «Belarus elections» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]