Λευκορωσικές βουλευτικές εκλογές 2008
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Στις 28 Σεπτεμβρίου 2008 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές στη Λευκορωσία, για την εκλογή των 110 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων της 4ης Συνέλευσης του Λευκορωσικού Κοινοβουλίου. [4][5] Πρώτο κόμμα στις εκλογές ήρθε το Κομμουνιστικό Κόμμα, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης έμειναν εκτός κοινοβουλίου.[6] Ο Βλάντιμιρ Αντρεϊτσένκο εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής.
Εκλογικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα 110 μέλη της Βουλής εκλέχτηκαν με άμεσες εκλογές, με απλό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα σε 110 μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, για τετραετή θητεία. Η διοργάνωση έγινε σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον εκλογικό νόμο του 1994. Για να θεωρηθούν έγκυρες οι εκλογές έπρεπε η προσέλευση των ψηφοφόρων να είναι τουλάχιστον 50%. Αν ένας υποψήφιος συγκέντρωνε πάνω από το 50% των ψήφων της περιφέρειάς του κηρυσσόταν εκλεγμένος. Αν κανένας υποψήφιος δεν ξεπερνούσε το 50%, τότε γινόταν 2ος γύρος εκλογών, στον οποίο συμμετείχαν οι δύο υποψήφιοι που συγκέντρωσαν τους περισσότερους ψήφους στον 1ο γύρο. Για να θεωρηθεί έγκυρος ο 2ος γύρος έπρεπε η προσέλευση των ψηφοφόρων να είναι τουλάχιστον 25%. Αν στον 2ο γύρο ο υποψήφιος ήταν μόνο ένας, τότε έπρεπε να συγκεντρώσει την υποστήριξη τουλάχιστον των μισών ψηφοφόρων για να κηρυχτεί εκλεγμένος.[7]
Δικαίωμα ψήφου είχαν όλοι οι Λευκορώσοι πολίτες ηλικίας άνω των 18 ετών. Σύμφωνα με τον νέο εκλογικό νόμο της 31ης Ιουλίου 2008, οι Λευκορώσοι του εξωτερικού είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν από την χώρα της διαμονής τους. Ένα εκλογικό τμήμα λειτούργησε σε έκαστη από 31 χώρες, 4 στη Ρωσία και στην Πολωνία, και 2 στη Λετονία, στη Γερμανία και στις ΗΠΑ. Σε αυτά τα τμήματα ανατέθηκαν οι αριθμοί 696 ως 735, και τα αποτελέσματά τους συγκεντρώθηκαν στην εκλογική περιφέρεια του Κουπάλοβο στο 95ο του Μινσκ.[8] Πολλοί ψηφοφόροι, το 26% του εκλογικού σώματος, ψήφισαν πριν την κανονική ημερομηνία των εκλογών, στις: 23 - 26 Σεπτεμβρίου. [9][10]
Συμμετοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δικαίωμα υποψηφιότητας είχαν όλοι οι Λευκορώσοι πολίτες ηλικίας άνω των 21 ετών που διαμένουν στη χώρα. Οι υποψηφιότητες υποβλήθηκαν μέσω πολιτικών κομμάτων, εργατικών συλλόγων ή ομάδες πολιτών που συγκέντρωσαν τουλάχιστον 1000 υπογραφές εκλογέων της περιφέρειάς τους. Επίσης, κάθε οργάνωση που απασχολεί προσωπικό τουλάχιστον 300 υπαλλήλων σε μία περιφέρεια είχε δικαίωμα να υποβάλλει μία υποψηφιότητα.[7]
Στις εκλογές συμμετείχαν 263 υποψήφιοι και 8 πολιτικά κόμματα. Η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή ανακοίνωσε ότι 365 άτομα υπέβαλλαν τις υποψηφιότητές τους, αλλά οι 84 (23% του συνόλου) απορρίφθηκαν και οι 5 αποσύρθηκαν. Από τους 263 υποψήφιους, οι 119 ήταν ανεξάρτητοι πολιτικοί που υπέβαλλαν συλλογές υπογραφών, οι 26 μέσω πολιτικών κομμάτων, και οι υπόλοιποι μέσω συλλόγων εργαζομένων και συνδυασμού τρόπων.[5] Ο μέσος ανταγωνισμός ήταν 2,4 υποψήφιοι ανά έδρα.
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τα 110 εκλεγμένα μέλη, οι 75 ήταν άνδρες και οι 35 (32%) ήταν γυναίκες. Για τους 80 εκλεγμένους αντιπρόσωπους ήταν η πρώτη φορά που μπήκαν στο Κοινοβούλιο, ενώ οι υπόλοιποι 30 έχουν επανεκλεγεί βουλευτές στο παρελθόν.[7] Οι 2 ήταν αρχηγοί κομμάτων.
| Ηλικία | Έδρες |
|---|---|
| 31-40 ετών | 6
|
| 41-50 ετών | 23
|
| 51-60 ετών | 73
|
| 61-70 ετών | 8
|
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- | |
|---|---|---|---|---|---|
| Κομμουνιστικό Κόμμα | 229.986 | 4,27 | 6 |  –2
| |
| Λευκορωσικό Ενωμένο Αριστερό Κόμμα «Δίκαιος Κόσμος» | 127.429 | 2,37 | 0 | 0 | |
| Ενωμένο Κόμμα των Πολιτών | 125.276 | 2,33 | 0 | 0 | |
| Κόμμα του Λευκορωσικού Λαϊκού Μετώπου | 72.770 | 1,35 | 0 | 0 | |
| Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα | 43.752 | 0,81 | 0 | –1
| |
| Αγροτικό Κόμμα | 32.230 | 0,60 | 1 | –2
| |
| Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Εργασίας και Δικαιοσύνης | 22.763 | 0,42 | 0 | 0 | |
| Λευκορωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (Συνέλευση) | 17.380 | 0,32 | 0 | 0 | |
| Λευκορωσική Σοσιαλδημοκρατική Συνέλευση | 693 | 0,01 | 0 | 0 | |
| Ανεξάρτητοι | 4.207.160 | 78,13 | 103 |  +5
| |
| Λευκά ψηφοδέλτια | 505.208 | 9,38 | – | – | |
| Άκυρα/κενά ψηφοδέλτια | 113.999 | – | – | – | |
| Σύνολο | 5.384.647 | 100 | 110 | 0 | |
| Πηγή: Nohlen & Stöver, CEC Αρχειοθετήθηκε 2019-05-08 στο Wayback Machine. | |||||
Εποπτεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πάνω από 900 παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) παρακολούθησαν τις εκλογές, μαζί με άλλους 17.000 τοπικούς παρατηρητές. Ο Σεργκέι Λεμπέντεφ, εκπρόσωπος του ΚΑΚ, περιέγραψε τις εκλογές ως δημοκρατικές και δίκαιες. Ο ΟΑΣΕ έδωσε έμφαση στις βελτιώσεις που έγιναν, δηλαδή στην καλύτερη εκπροσώπηση της αντιπολίτευσης στις εκλογικές επιτροπές και στις περισσότερες ευκαιρίες προβολής που είχαν οι υποψήφιοι από τα μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, εξέφρασε δυσαρέσκεια για την «εκλογική εκστρατεία που πέρασε απαρατήρητη» και φάνηκε να είναι υποκινούμενη από την κυβέρνηση. Εν τέλει, περιέγραψε τις εκλογές ως «ελεύθερες και ανοιχτές».[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ιστορία ΚΚΛ
- ↑ Mikhail Rus has been elected the new chairman of the Agrarian Party
- ↑ Уладзімір Андрэйчанка
- ↑ «282 contenders registered for Belarus’ parliamentary elections». National Center of Legal Information of the Republic of Belarus. 2008-08-09. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 29, 2008. https://web.archive.org/web/20080929181751/http://law.by/work/EnglPortal.nsf/0/7D8EBB293D28CA2CC22574BE004E3248?OpenDocument. Ανακτήθηκε στις 2008-10-12.
- ↑ 5,0 5,1 «276 candidates for House of Representatives registered in Belarus». National Center of Legal Information of the Republic of Belarus. 2008-08-29. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 29, 2008. https://web.archive.org/web/20080929181758/http://law.by/work/EnglPortal.nsf/0/F944D00B0205AA4EC22574B400429894?OpenDocument. Ανακτήθηκε στις 2008-10-12.
- ↑ «Belarusian opposition wins no seat in parliamentary poll». People's Daily. 2008-09-30. http://english.people.com.cn/90001/90777/90851/6508695.html. Ανακτήθηκε στις 2008-10-12.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «IPU PARLINE database: BELARUS (Palata Predstaviteley), Electoral system». archive.ipu.org. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020.
- ↑ (στα Russian). REGNUM News Agency. 2008-09-26. http://www.regnum.ru/news/1060984.html. Ανακτήθηκε στις 2008-09-28.
- ↑ (στα Russian). REGNUM News Agency. 2008-09-28. http://www.regnum.ru/news/1061207.html. Ανακτήθηκε στις 2008-09-28.
- ↑ Nohlen & Stöver 2010, σελ. 260.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) Nohlen, Dieter· Stöver, Philip (2010). Elections in Europe: A Data Handbook. Nomos Verlagsgesellschaft. ISBN 978-3-8329-5609-7.
