Λαϊκή αγορά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάγκος λαϊκής αγοράς σε πλατεία του Βερολίνου.

Η λαϊκή αγορά είναι εβδομαδιαία διοργάνωση πώλησης φρέσκων τροφίμων με κύριο σκοπό την προμήθευση του πληθυσμού με βασικά προϊόντα διατροφής κατευθείαν από τον παραγωγό από την μια, και για να δώσει την δυνατότητα στον παραγωγό να διοχετεύσει τα προϊόντα του κατευθείαν στον καταναλωτή από την άλλη μεριά. Βέβαια εκτός από γεωργικά τρόφιμα στην λαϊκή αγορά συναντούμε και άλλα προϊόντα, διατροφής και μη, π.χ. ψάρια, ρουχισμό και άλλα.

Η λαϊκή αγορά συνήθως διοργανώνεται μια φορά την εβδομάδα σε προκαθορισμένο, πάντα το ίδιο μέρος, που συνήθως είναι μια πλατεία ή ένας δρόμος. Διαρκεί λίγες ώρες. Συνήθως από το πρωί (οχτώ η ώρα) μέχρι το μεσημέρι (δύο ή τρεις). Οι πάγκοι είναι φορητοί, συναρμολογούνται το πρωί και αποσυναρμολογούνται στο τέλος της αγοράς.

Η λαϊκή αγορά σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, διεκδικώντας τις ρίζες της στην αρχαιότητα, όπως για παράδειγμα στην Καμπανία της Ιταλίας, θεωρείται πολιτιστική κληρονομιά και πόλος τουριστικής έλξης. Οι λαϊκές αγορές στην εν λόγω περιφέρεια θεωρούνται περισσότερες από ό,τι σε άλλες περιφέρειες της Ιταλίας.[1]

Λαϊκές αγορές στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ελλάδα ο θεσμός αυτός ήταν γνωστός από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όταν γινόταν το γνωστό "παζάρι" σε μεγάλα οικιστικά κέντρα, μια καθορισμένη ημέρα της εβδομάδας. Τότε οι παραγωγοί (αγρότες, κηπουροί, κτηνοτρόφοι, βιοτέχνες που κατασκεύαζαν ιδίως, υποδήματα, δισάκια και σχοινιά κ.α.) από την γύρω περιοχή πωλούσαν την παραγωγή τους απευθείας στους καταναλωτές.

Νομικά καθιερώθηκαν επί κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου το 1929. Τρία χρόνια αργότερα, ιδρύθηκε το Ταμείο Λαϊκών Αγορών. Οι λαϊκές αγορές από τότε που καθιερώθηκαν μέχρι να φτάσουν στη σημερινή τους μορφή, πέρασαν από πολλά στάδια εξέλιξης.

Στις ελληνικές λαϊκές αγορές υπάρχουν δύο κατηγορίες πωλητών: Οι παραγωγοί και οι επαγγελματίες.

Οι παραγωγοί είναι αγρότες ή μελισσοκόμοι οι οποίοι διαθέτουν προς πώληση τα προϊόντα που παράγουν οι ίδιοι.(φρούτα, λαχανικά, μέλι) και οι επαγγελματίες αγοράζουν τα προϊόντα τα οποία πωλούν από διάφορες πηγές χωρίς απαραιτήτως να είναι οι ίδιοι οι παραγωγοί τους. Για την άσκηση του επαγγέλματος πωλητή στις λαϊκές αγορές απαιτείται ειδική άδεια, οι προϋποθέσεις της οποίας καλύπτονται από τον νόμο.[2]

Στην Ελλάδα οι λαϊκές αγορές αποτελούν επίσης παράδοση για πολλές, αν όχι όλες τις πόλεις.Στα όρια του Δήμου Αθηναίων λειτουργούν επισήμως 44 λαϊκές αγορές.[3] Δημοφιλείς είναι ακόμη και στην Κύπρο[4].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ναπολιτάνικη αγορά στο Ελληνοϊταλικό επιμελητήριο[νεκρός σύνδεσμος]
  2. «Απόφαση ΥΠΑΝ - Κ1/188-18/1/2006». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2008. 
  3. «Λαϊκές αγορές». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2008. 
  4. Αποκτούν τη χαμένη τους αίγλη οι λαϊκές αγορές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]