Λέοπολντ φον Ράνκε
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
![]() |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
![]() |
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
Λέοπολντ φον Ράνκε | |
---|---|
![]() | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Leopold von Ranke (Γερμανικά) |
Γέννηση | 21 Δεκεμβρίου 1795[1][2][3] Βίχε[4] |
Θάνατος | 23 Μαΐου 1886[1][2][3] Βερολίνο[5][6][4] |
Υπηκοότητα | Βασίλειο της Πρωσίας |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Λειψίας |
Σύζυγος | Clarissa Graves |
Τέκνα | Otto von Ranke, Maximiliane von Ranke, Fridhelm von Ranke και Albrecht von Ranke |
Βραβεύσεις | Επίτιμος πολίτης του Βερολίνου, Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες (1855) και Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα για τις Επιστήμες και Τέχνες (1853) |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ερευνητικός τομέας | ιστορία |
Αξίωμα | Ιστοριογράφος των Πρωσικών Κρατών (1841) |
Ιδιότητα | ιστορικός, ακαδημαϊκός, καθηγητής πανεπιστημίου και συγγραφέας |
Ακαδημαϊκός τίτλος | διδακτορικό δίπλωμα |
Φοιτητές του | Albert Hauck |
δεδομένα ( ) |
Ο Λέοπολντ φον Ράνκε (Leopold von Ranke, 1797-1886) ήταν Γερμανός ιστορικός ο οποίος ήταν ιδρυτής της πρώτης σημαντικής προσπάθειας, ώστε η ιστορία να γραφεί με επιστημονικούς όρους. Οι ιστορικοί εκείνης της περιόδου ονομάστηκαν θετικιστές.
Ο Ράνκε διετέλεσε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, προσπάθησε να ταξινομήσει και να αξιοποιήσει τις πρωτογενείς πηγές, προκειμένου να συνθέσει και να ασκήσει κριτική στα ιστορικά γεγονότα. Παρά ταύτα όμως δεν ξέφυγε από μια στενή οπτική των γεγονότων.
Η σχολή εστιάζει το ενδιαφέρον της στις πράξεις σημαντικών προσώπων, όπως βασιλιάδων, θρησκευτικών ηγετών και γενικά ανθρώπων που κατείχαν θέσεις κλειδιά στην άσκηση της εξουσίας. Η εύρεση και διατήρηση των πηγών έγινε εμμονή για τους υποστηρικτές της σχολής. Ο θετικισμός απομονώνει τα πολιτικά γεγονότα χωρίς να ενδιαφέρεται για τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις[εκκρεμεί παραπομπή] και ο ίδιος ο Ράνκε, που μπορούμε να πούμε ότι είναι ένας «στρατευμένος» ιστορικός, γράφει την εποχή που δημιουργείται το γερμανικό κράτος από την Πρωσία. Θέλοντας να δείξει ότι μόνο ένα κράτος είναι η μοναδική πηγή ισχύος, χρησιμοποιεί μόνο κρατικά και επίσημα αρχεία στην συγγραφή της ιστορίας του.
Οι θετικιστές ιστορικοί πίστευαν ότι το κράτος έπρεπε να μένει έξω από τα κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα, ως εκ τούτου δεν τους ενδιέφερε η άμεση και ενδελεχής έρευνα των φαινομένων αυτών. Απότοκος της στάσης τους αυτής ήταν να βρεθούν σε αντίπαλα στρατόπεδα με τους σοσιαλιστές, τους οποίους μάλιστα πολέμησαν.
Τέλος η σχολή που ίδρυσε ο Ράνκε υπήρξε χρήσιμη στα νεοσύστατα εθνικά κράτη, ειδικά την ενοποιημένη Γερμανία, προκειμένου να διαμορφώσουν την εσωτερική και την εξωτερική τους πολιτική.
Οι θετικιστές ιστορικοί από την μια πλευρά ήταν οι πρώτοι που κατανόησαν την αξία των ιστορικών πηγών, εξέλιξαν την συλλογή και την ταξινόμησή τους, από την άλλη όμως, είναι αμφίβολο κατά πόσο βοήθησαν στην σφαιρική κατανόηση των ιστορικών γεγονότων, αγνοώντας την κοινωνική και οικονομική πλευρά της ιστορίας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12378016q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6vf17bt. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 (Ιταλικά) www.accademiadellescienze.it. leopold-ranke. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) The Great Russian Encyclopedia. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αρώνη-Τσίχλη Καίτη, Ιστορικές Σχολές και Μέθοδοι, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2008.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|