Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λάτσκου της Μολδαβίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λάτσκου της Μολδαβίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Laţcu Vodă (Ρουμανικά)
Γέννηση1345
Θάνατος1373
Τόπος ταφήςSaint Nicholas' church in Bogdana
Χώρα πολιτογράφησηςΗγεμονία της Μολδαβίας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναAnastasia of Moldova[1]
ΓονείςΜπογκντάν Α΄ της Μολδαβίας[1]
Αδέλφιαd:Q11786822
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λάτσκου, ρουμαν.: Lațcu ήταν βοεβόδας της Μολδαβίας από το π. 1367 έως π. 1375. Μεταστράφηκε στη Ρωμαιοκαθολική πίστη και προσπάθησε να ενισχύσει την αυτονομία τού βασιλείου, του ιδρύοντας μια Ρωμαιοκαθολική επισκοπή που υπαγόταν άμεσα στην Αγία Έδρα. Ωστόσο, φαίνεται ότι αποδέχτηκε την επικυριαρχία του βασιλιά Λουδοβίκου Α' της Ουγγαρίας και της Πολωνίας στα τελευταία του χρόνια.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λάτσκου ήταν γιος του Μπογκντάν Α΄ της Μολδαβίας, [2] του βοεβόδα που επέτυχε την ανεξαρτησία της Μολδαβίας από τον Λουδοβίκο Α΄. [3] Διαδέχτηκε τον πατέρα του γύρω στο 1367 [4] Άλλες πηγές αναφέρουν ότι καθαίρεσε τον ανιψιό του Πέτρο Α΄ της Μολδαβίας το 1368. Όταν ο Λουδοβίκος Α΄ της Ουγγαρίας κληρονόμησε την Πολωνία από τον θείο του, Καζίμιρ Γ΄ της Πολωνίας, το 1370, μπόρεσε να βάλει τον Λάτσκου υπό πίεση, τόσο από τα ανατολικά όσο και από τα βόρεια. [5] Ο σύγχρονος Ιωάννης του Kουκούλο γράφει, ότι οι βοεβόδες της Μολδαβίας αποδέχθηκαν την επικυριαρχία τού Λουδοβίκου Α' της Ουγγαρίας, υποδηλώνοντας ότι ο Λάτσκου (ή ήδη ο πατέρας του) είχε αναγκαστεί να υποχωρήσει στον βασιλιά. [6] Ωστόσο, ο Ιωάννης του Kουκούλο δεν προσδιόρισε την ημερομηνία της υποβολής, για την οποία ο ιστορικός Ντένις Ντέλαταντ λέει ότι «[δεν] υπάρχει κάτι που να υποδηλώνει ότι η ουγγρική επικυριαρχία αποκαταστάθηκε». [6]

Το 1369 προσηλυτίστηκε στη Ρωμαιοκαθολική πίστη. [7] Ο Λάτσκου έστειλε δύο Φραγκισκανούς μοναχούς πολωνικής καταγωγής στη Ρώμη στις αρχές του 1370, προκειμένου να ενημερώσει τον πάπα Ουρβανό Ε' για την απόφασή του να μεταστραφεί από την Ορθοδοξία στη Ρωμαιοκαθολική πίστη. [8] Ζήτησε επίσης από τον πάπα να ιδρύσει ρωμαιοκαθολική επισκοπή στην έδρα του [9] στη Σιρέτ. [2] Ο ιστορικός Ντέλεταντ λέει ότι ο Λάτσκου πρέπει να αποφάσισε να προσηλυτιστεί τον Καθολικισμό κυρίως για πολιτικούς λόγους, επειδή προσέγγισε απευθείας την Αγία Έδρα, χωρίς τη μεσολάβηση Ούγγρων ιερέων. [2] Σύντομα ο πάπας διόρισε τρεις ιεράρχες (Γιαν Όσκo του Βλασίμ, αρχιεπίσκοπο Πράγας, Πρέκλαβ του Πογκορζέλα, επίσκοπο Βρότσλαβ και Φλοριάν του Μόκρσκι, επίσκοπο Κρακοβίας) για να εξετάσουν την κατάσταση στο πριγκιπάτο. [10] Την έκθεσή τους έλαβε ο διάδοχός του, πάπας Γρηγόριος ΙΔ', ο οποίος εξουσιοδότησε τον Φλοριάν του Μόκρσκι να χειροτονήσει τον Πολωνό επίσκοπο Aντρζέι Γιαστρεμπίεκ με την έδρα του στο Σιρέτ το 1371. [10] [11] Η νέα Μητρόπολη υπήχθη απευθείας στην Αγία Έδρα. [10] Ο πάπας τού απένειμε τον τίτλο «δούκας των μολδαβικών μερών ή του λαού της Βλαχίας» (dux Moldaviensis partium seu nationalis Wlachie) . [4] [11] Η σύζυγος τού Λάτσκου, Άννα, και η κόρη του, Aναστασία, δεν ασπάστηκαν τον καθολικισμό. [10]

Ο Κάρολος Δ', αυτοκράτορας της Γερμανίας υπέγραψε μια πράξη στο Βρότσλαβ στις 14 Μαρτίου 1372, δηλώνοντας ότι αναγνώριζε τα δικαιώματα του Λουδοβίκου Α' της Ουγγαρίας στην Ουγγαρία, την Πολωνία και άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Μολδαβίας. [12] [13] Οι ακριβείς λόγοι της πράξης του Καρόλου Δ΄ είναι άγνωστοι. [13] Ο ιστορικός Ζ. Σύκορα θεωρεί ότι ο Λάτσκου είχε επιδιώξει μια συμμαχία -ενάντια στον Ούγγρο μονάρχη- με τον Κάρολο Δ', αυτοκράτορα της Γερμανίας . [13] Ο Ρουμάνος ιστορικός Βίκτωρ Σπινέι υποστηρίζει ότι ο Λάτσκου εκμεταλλεύτηκε τις ειρηνικές σχέσεις του με τον Λουδοβίκο Α΄ επεκτείνοντας την εξουσία του προς τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας τη δεκαετία του 1370. [14] Σε αντίθεση με αυτόν, ο Iοάν-Αουρέλ Ποπ προτείνει ότι ο Λουδοβίκος Α΄ ετοίμασε μια αποστολή εναντίον τού Λάτσκου το 1374. [15]

Η ακριβής ημερομηνία τού τέλους του είναι άγνωστη. [16] Απεβίωσε είτε γύρω στο 1374 [17], είτε το 1375. [4] [11] Ο Λάτσκου ενταφιάστηκε στο Ορθόδοξο μοναστήρι στο Ραντάουτι μαζί με τον πατέρα του. [10] Λίγες πληροφορίες είναι γνωστές για τα γεγονότα που ακολούθησαν άμεσα το τέλος του. [10] Σύμφωνα με το Λιθουανο-Ρουθηνικό Χρονικό του 15ου αι., οι Βλάχοι εξέλεξαν πρίγκιπα, τον Γεώργιο Κοριάτοβιτς, βοεβόδα, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς σε απροσδιόριστη ημερομηνία. [8] Άλλοι ανέφεραν ότι ο Γεώργιος διοίκησε τμήμα της Μολδαβίας το 1374. [18]

Σύμφωνα με τον ιστορικό A. Μπόλντουρ Λάτσκου, η κόρη του Aναστασία παντρεύτηκε με τον Γεώργιο Κοριατόβιτς και τα παιδιά τους ήταν ο Γιούγκα και η Άννα, σύζυγος του Αλεξάνδρου Α΄ της Μολδαβίας. Αυτή η υπόθεση επικρίθηκε ευρέως, καθώς δεν βασίστηκε σε πηγές. [19] Στην πραγματικότητα, η Αναστασία παντρεύτηκε τον Ρόμαν Α΄ της Μολδαβίας και απέκτησε μαζί έναν γιο, τον Αλέξανδρο Α΄ της Μολδαβίας. [20]

Υποσημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Deletant 1986, σελ. 193.
  3. ↑ Spinei 1986.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Sălăgean 2006, σελ. 201.
  5. ↑ Deletant 1986, σελ. 192.
  6. ↑ 6,0 6,1 Deletant 1986, σελ. 191.
  7. ↑ Ilona Czamańska: Mołdawia i Wołoszczyzna wobec Polski, Węgier i Turcji w XIV i XV wieku, Poznań 1996, p. 41.
  8. ↑ 8,0 8,1 Deletant 1986.
  9. ↑ Spinei 1986, σελ. 212.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Deletant 1986, σελ. 194.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Pop 2006, σελ. 249.
  12. ↑ Spinei 1986, σελ. 211.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Deletant 1986, σελ. 195.
  14. ↑ Spinei 1986, σελ. 218.
  15. ↑ Pop 2006, σελ. 250.
  16. ↑ Deletant 1986, σελ. 199.
  17. ↑ Deletant 1986, σελ. 197.
  18. ↑ Ilona Czamańska: Mołdawia i Wołoszczyzna wobec Polski, Węgier i Turcji w XIV i XV wieku, Poznań 1996, p. 49.
  19. ↑ Ilona Czamańska: Mołdawia i Wołoszczyzna wobec Polski, Węgier i Turcji w XIV i XV wieku, Poznań 1996, p. 44.
  20. ↑ «Din trecutul nostru/În Moldova, Alexandru cel Bun - Wikisource». ro.wikisource.org (στα Ρουμανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2024. 

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Deletant, Dennis (1986). «Moldavia between Hungary and Poland, 1347-1412». The Slavonic and East European Review 64 (2): 189–211. ISSN 0037-6795. 
  • Pop, Ioan-Aurel (2006). «Romanians in the 14th-16th centuries: From the "Christian Republic" to the "Restoration of Dacia"». Στο: Ioan-Aurel, Pop. History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). σελίδες 209–314. ISBN 978-973-7784-12-4. 
  • Sălăgean, Tudor (2006). «Romanian society in the early Middle Ages». Στο: Ioan-Aurel, Pop. History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). σελίδες 133–207. ISBN 978-973-7784-12-4. 
  • Spinei, Victor (1986). Moldavia in the 11th–14th Centuries. Editura Academiei Republicii Socialiste Româna. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Mihai Bărbulescu, Dennis Deletant, Keith Hitchins, Șerban Papacostea, Pompiliu Teodor, Istoria României, Ed. Corint, 2004, ISBN 973-653-514-2

 

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λάτσκου_της_Μολδαβίας&oldid=10694734"