λ²-σταννολάνιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λ²-σταννολάνιο
Γενικά
Όνομα IUPAC λ²-σταννολάνιο
Άλλες ονομασίες Σταννακυκλοπεντάνιο
1,4-επιστανναβουτάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος C4H8Sn
Μοριακή μάζα 174,816 amu[1]
SMILES C1CC[Sn]C1
InChI 1S/C4H8.Sn/c1-3-4-2;/h1-4H2;
Δομή
Ισομέρεια
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το λ²-σταννολάνιο[2] (αγγλικά: λ²-stannolane) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και κασσίτερο, με μοριακό τύπο C4H8Sn. Είναι ένα ετεροκυκλικό κασσιτεράνιο, με το μέταλλο στην βαθμίδα οξείδωσης +2. Η αντίστοιχη ένωση με το μέταλλο στη βαθμίδα οξείδωσης +4 είναι το σταννολάνιο, ή πιο σχολαστικά 1,1-διυδρο-λ4-σταννολάνιο, που έχει μοριακό τύπο C4H10Sn. Το μόριό του λ²-σταννολάνιου αποτελείται από έναν πενταμελή δακτύλιο, με τέσσερα (4) άτομα άνθρακα και ένα (1) άτομο κασσιτέρου, στα οποία συνδέονται, επίσης, συνολικά οκτώ (8) άτομα υδρογόνου. Εκτός από τις δυο «μητρικές» ενώσεις, ο όρος σταννολάνιο μπορεί, επίσης, να αναφέρεται (γενικότερα) σε μια σειρά «θυγατρικών» ή «υποκατεστημένων» παραγώγων ενώσεων, αρκεί να περιέχουν έναν (τουλάχιστον) σταννολανικό δακτύλιο, δηλαδή πενταμελή δακτύλιο με τέσσερα (4) άτομα άνθρακα, ένα (1) άτομο κασσιτέρου και κανένα διπλό δεσμό. Το πρόθεμα λ²- χρησιμοποιείται, όταν χρειάζεται, για να δηλώσει τη βαθμίδα οξείδωσης +2.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Παπαγεωργίου, Β.Π., Εφαρμοσμένη Οργανική Χημεία, Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 2005, ISBN 960-260-342-7
  2. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  3. «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
  4. Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  5. Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ Έκδοση Θεσσαλονίκη 1991
  6. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
  7. Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
  8. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
  9. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
  10. Διαδικτυακοί τόποι που αναφέρονται στις «Αναφορές και παρατηρήσεις».

Παραπομπές και παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Διαδικτυακός τόπος ChemSpider
  2. Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.