Κόναν Δ΄ της Βρετάνης
| Κόναν Δ΄ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 1156 - 1166 |
| Προκάτοχος | Εύδης & Μπέρθα της Βρετάνης |
| Διάδοχος | Κωνσταντία της Βρετάνης |
Κόμης του Ρίτσμοντ | |
| Περίοδος | 1146 - 1166 |
| Προκάτοχος | Άλαν της Βρετάνης, 1ος κόμης του Ρίτσμοντ |
| Διάδοχος | Κωνσταντία της Βρετάνης |
| Γέννηση | 1138 |
| Θάνατος | 20 Φεβρουαρίου 1171 |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα του Χάντιγκτον |
| Επίγονοι | Κωνσταντία της Βρετάνης |
| Πατέρας | Άλαν της Βρετάνης, 1ος κόμης του Ρίτσμοντ |
| Μητέρα | Μπέρτα της Βρετάνης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Κόναν Δ΄ της Βρετάνης (Γαλλική γλώσσα : Conan IV, Duke of Brittany, 1138 – 20 Φεβρουαρίου 1171), ο επονομαζόμενος Κόναν ο Νεότερος, ήταν Δούκας της Βρετάνης από το 1156 έως το 1166. Ήταν γιος του Άλαν της Βρετάνης, 1ου κόμη του Ρίτσμοντ και της Μπέρτα της Βρετάνης. Με τον θάνατο του πατέρα του κληρονόμησε την κομητεία του Ρίτσμοντ και με τον θάνατο της μητέρας του (1156) το Δουκάτο της Βρετάνης. Ο πατριός του ωστόσο Εύδης Β΄, υποκόμης του Ποροέ αρνήθηκε να του αποδώσει την κληρονομιά του, σύμμαχος του ήταν ο αδελφός της μητέρας του Οέλ της Νάντ που είχε στόχο να μοιράσει την Βρετάνη με τον Εύδη. Με τον κίνδυνο εξέγερσης που υποκινούσε ο Γοδεφρείδος της Νάντης ο Οέλ δεν μπόρσεσε να στείλει βοήθεια στον Εύδη, με τον τρόπο αυτόν ο Κόναν Δ΄ αιχμαλώτισε τον Εύδη και ανέλαβε την κληρονομιά της μητέρας του. Ο Κόναν Δ΄ πήρε επίσης τον τίτλο του κόμη του Ρίτσμοντ από τον πατέρα του Άλαν, ο τίτλος αυτός τον έφερε σε στενή σύνδεση τόσο με την Γαλλία όσο και με την Αγγλία. Ο βασιλιάς Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας μεγαλύτερος αδελφός του Γοδεφρείδου της Νάντ διεκδικούσε το Δουκάτο της Βρετάνης που ήταν ανεξάρτητο από την υπόλοιπη Γαλλία με την Βρετονική γλώσσα και τα έθιμα των Κελτών.[1] Οι δούκες της Βρετάνης είχαν ελάχιστες εξουσίες στα εδάφη που διοικούσαν, οι περισσότερες ανήκαν στους τοπικούς γαιοκτήμονες.[2]
Ο παππούς από μητέρα του Κόναν Δ΄ Κόναν Γ΄ της Βρετάνης πέθανε (1148) και ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος για την διαδοχή.[3] Ο Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας ήθελε το δουκάτο υποτελές του με στόχους να εξασφαλίσει τα υπόλοιπα Γαλλικά του εδάφη και να το δώσει ως κληρονομιά σε έναν από τους γιους του.[4] Με τον τρόπο αυτό υποστήριξε τα δικαιώματα του Κόναν Δ΄ επειδή είχε στενές σχέσεις με την Αγγλία και θα μπορούσε να τον έχει υποτελή του.[5] Ο θείος του Κόναν Οέλ εξακολουθούσε να έχει υπό τον έλεγχο του την ανατολική Βρετάνη μέχρι την χρονιά που τον εκθρόνισε ο Γοδεφρείδος με προτροπή πιθανότατα του αδελφού του Ερρίκου Β΄.[6] Με τον πρόωρο θάνατο του Γοδεφρείδου (1158) ο Κόναν Δ΄ επιχείρηση να γίνει ο ίδιος δούκας της Βρετάνης αλλά αντιστάθηκε ο Ερρίκος Β΄ που ήθελε το δουκάτο για τον εαυτό του.[7][8] Ο Κόναν Δ΄ ανέλαβε την εξουσία στην Νάντη αλλά ο Ερρίκος Β΄ ως απάντηση κατέλαβε την περιουσία του πατέρα του στο Ρίτσμοντ. Ο Κόναν Δ΄ και ο Ερρίκος Β΄ ήρθαν τελικά σε συμφωνία, ο Κόναν Δ΄ παντρεύτηκε την ξαδέλφη του Ερρίκου Β΄ Μαργαρίτα του Χάντιγκτον αδελφή του βασιλιά της Σκωτίας Γουλιέλμου του Λέοντα.[9] Απέκτησαν τουλάχιστον μια κόρη την Κωνσταντία της Βρετάνης και έναν γιο που ζούσε το 1200.[10][11] Ο Κόναν Δ΄ αντιμετώπιζε σοβαρές επαναστάσεις από τους ευγενείς του και ζητούσε συνέχεια την βοήθεια του Ερρίκου Β΄, σε μιά από αυτές τις εκκλήσεις ο Άγγλος βασιλιάς απαίτησε να παντρέψει ο Κόναν Δ΄ την κόρη του Μαργαρίτα με τον γιο του Γοδεφρείδο Πλανταγενέτη, κάτι που έγινε.[12] Μετά τις συνεχείς εξεγέρσεις των τοπικών ευγενών ο Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας αποφάσισε να λάβει ο ίδιος απ΄ευθείας τον έλεγχο του δουκάτου.[13] Ο Ερρίκος Β΄ επιτέθηκε και κυρίευσε περιοχές στα σύνορα της Βρετάνης με την Νορμανδία, κατόπιν επιτέθηκε στην Βρετάνη με την πρόφαση ότι ήθελε να τιμωρήσει τους επαναστάτες βαρόνους.[14] Ο Ερρίκος Β΄ πίεσε και έπεισε τον Κόναν Β΄ να παραιτηθεί υπέρ της κόρης του Κωνσταντίας που παντρεύτηκε τον γιο του Γοδεφρείδο Πλανταγενέτη.[15] Η τακτική αυτή ήταν συνηθισμένη στους Μεσαιωνικούς νόμους επειδή ο Κόναν είχε γιους που πιθανότατα μπορούσαν να κληρονομήσουν το δουκάτο.[16] Σύμφωνα με τα ίδια χρονικά που περιγράφουν την παραίτηση του ο Κόναν Δ΄ πέθανε λίγο μετά από αυτήν (1171).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Hallam and Everard, σ. 65
- ↑ Hallam and Everard, pp.65–66; Everard (2000), σ. 17
- ↑ Hallam and Everard, σσ. 65–66
- ↑ Everard (2000), σ. 35
- ↑ Everard (2000), σσ. 32, 34
- ↑ Everard (2000), σ. 38
- ↑ Everard (2000), σ. 39
- ↑ Hallam and Everard, σ. 161
- ↑ Dunbabin 1985, σ. 387
- ↑ Judith Everard and Michael Jones, The Charters of Duchess Constance of Brittany and Her Family (1171-1221), The Boydell Press, 1999, σσ. 93-94
- ↑ Everard, Judith (2000). Brittany and the Angevins: Province and Empire, 1158-1203. Cambridge University Press, 2000, σ. 43
- ↑ Judith Everard, Brittany and the Angevins: province and empire, 1158-1203, (Cambridge University Press, 2000), 42
- ↑ Everard (2000), σσ. 41–42
- ↑ Everard (2000), σ. 42
- ↑ Everard (2000), σ. 42
- ↑ Everard (2000), σσ. 43-44
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dunbabin, Jean (1985). France in the Making, 843-1180. Oxford University Press.
- Everard, J. A. (2000). Brittany and the Angevins: Province and Empire 1158–1203. Cambridge University Press.
- Everard, Judith; Jones, Michael C. E., eds. (1999). The Charters of Duchess Constance of Brittany and Her Family, 1171-1221. The Boydell Press.
- Huscroft, Richard (2016). Tales from the Long Twelfth Century: The Rise and Fall of the Angevin Empire. Yale University Press.
- Gillingham, John (2007b). "The Cultivation of History, Legend and Courtesy at the Court of Henry II". In Kennedy, Ruth; Meechan-Jones, Simon (eds.). Writers in the Reign of Henry II. London: Palgrave Macmillan.
- Hallam, Elizabeth M.; Everard, Judith A. (2001). Capetian France, 987–1328 (2nd ed.). Harlow, England: Longman.
