Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κόιντος Σερβίλιος Καιπίων (ύπατος το 106 π.Χ.)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κόιντος Σερβίλιος Καιπίων (ύπατος το 106 π.Χ.)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση150 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος1ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς)
Σμύρνη
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΛατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚαικιλία Μετέλλα
ΤέκναΚόιντος Σερβίλιος Καίπιο (κυαίστωρ το 103 π.Χ.)[2][3]
Σερβιλία[2][4]
ΓονείςΚόιντος Σερβίλιος Καιπίων (ύπατος το 140 π.Χ.)[5][6]
ΑδέλφιαΣερβιλία (σύζυγος του Κάτουλου)[5][7]
ΟικογένειαΣερβίλιοι Καιπίονες
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαproconsul prouinciae Galliae Narbonensis (105 π.Χ.)
Πραίτορας (109 π.Χ.)
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[8]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (106 π.Χ.)[8]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κόιντος Σερβίλιος Καιπίων, λατινικά: Quintus Servilius Caepio ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, ύπατος το 106 π.Χ. και ανθύπατος της Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατίας το 105 π.Χ. Ήταν πατέρας του Κόιντου Σερβίλιου Καιπίωνα και παππούς της Σερβιλίας.

Η υπατεία και το Aραούσιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της υπατείας του το 106 π.Χ. ψήφισε έναν αμφιλεγόμενο νόμο, με τη βοήθεια του διάσημου ρήτορα Λεύκιου Κορνήλιου Κράσσου, με τον οποίο οι ένορκοι επρόκειτο να εκλεγούν και πάλι από τους συγκλητικούς, αντί από την τάξη των ιππέων. [9] Ωστόσο φαίνεται ότι αυτός ο νόμος ανατράπηκε με νόμο του Γάιου Σερβίλιου Γλαυκία είτε το 104, είτε το 101 π.Χ.

Μετά την υπατεία του, διορίστηκε στη Γαλατία, όπου κατέλαβε την πόλη Tολόσα (νυν Τουλούζη). Εκεί βρήκε περίπου 50 χιλιάδες ράβδους χρυσού και 10 χιλιάδες ράβδους αργύρου, που είχαν κλαπεί κατά τον θρύλο από το ναό των Δελφών από τους Σκορδίσκους στη Γαλατική εισβολή στα Βαλκάνια το 279 π.Χ. [10] Τα πλούτη της Τολόσας στάλθηκαν πίσω στη Ρώμη, αλλά έφτασε μόνο ο άργυρος. Ο χρυσός κλάπηκε από μία ομάδα επιδρομέων, που φημολογείται ότι είχε προσληφθεί από τον ίδιο τον Καιπίωνα. [10] Ο Χρυσός της Τολόσα δεν βρέθηκε ποτέ, και λέγεται ότι είχε περιέλθει ως τον τελευταίο κληρονόμο των Σερβιλίων Καιπιόνων, τον Mάρκο Ιούνιο Βρούτο.

Κατά τη νότια μετανάστευση των Κιμβρίων το 105 π.Χ., στον Καιπίωνα ανατέθηκε ένας στρατός για να νικήσει τη μεταναστευτική φυλή. Επίσης, επιφορτισμένος να νικήσει τους Κίμβριους ήταν ο ύπατος εκείνης της χρονιάς, ο Γναίος Μάλλιος Μάξιμος, ο οποίος ήταν ένας νέος άνθρωπος (novus homo). [11] Ενώ ο εν ενεργεία ύπατος υπερτερούσε του Καιπίου, ο Καίπιο αρνήθηκε να συνεργαστεί με τον ύπατο και τον στρατό του. [11] Οδηγώντας έναν από τους δύο ρωμαϊκούς στρατούς στη μάχη του Aραούσιo, αυτή η άρνηση να συνεργαστεί με τον ανώτερό του αξιωματικό, οδήγησε στην καταστροφή και των δύο στρατών: ο Καιπίων αρνήθηκε να στρατοπεδεύσει με τον Μάξιμο και τα στρατεύματά του. Όταν άρχισε η μάχη, και οι δύο ρωμαϊκοί στρατοί καταστράφηκαν, και ηττήθηκαν από τη μαζικά αριθμητικά ανώτερη δύναμη των Κιμβρίων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν περίπου 60 - 80 χιλιάδες Ρωμαίοι στρατιώτες. [12]

Εξορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την επιστροφή του στη Ρώμη, η Συνέλευση τού αφαίρεσε την ανθυπατεία του. [13] Ένας νόμος που είχε προταθεί από τον Λεύκιο Κάσσιο Λογγίνο αφαιρούσε την θέση από οποιοδήποτε άτομο στη Σύγκλητο, εάν είχε ανακληθεί η αυτοκρατορική εξουσία του από τη Σύγκλητο. Βάσει αυτού του νόμου, του Καίπιο αφαιρέθηκε η θέση του στη Σύγκλητο. [13] Στη συνέχεια δικάστηκε στα δικαστήρια για την κλοπή του χρυσού της Τολόσας, αλλά με πολλούς συγκλητικούς στο δικαστήριο, αθωώθηκε. [13]

Στη συνέχεια δικάστηκε για την «απώλεια του στρατού του», από δύο τριβούνους των πληβείων, τον Γάιο Νορβανό και τον Λεύκιο Απουλήιο Σατουρνίνο. Παρά τον υπεράσπιση του ρήτορα Λεύκιου Λικίνιου Κράσσου, ο Καιπίων καταδικάστηκε [14], και του επιβλήθηκε η αυστηρότερα επιτρεπόμενη ποινή: του αφαιρέθηκε η υπηκοότητα, του απαγόρευσαν τη φωτιά και το νερό σε απόσταση οκτακοσίων μιλίων από τη Ρώμη, πρόστιμο 15.000 ταλάντων (περίπου 825.000 λίβρες) από χρυσό, και του απαγορεύτηκε να δει ή να μιλήσει με τους φίλους ή την οικογένειά του, μέχρι να φύγει για εξορία. Το τεράστιο πρόστιμο —το οποίο υπερέβαινε κατά πολύ το ποσό στο ρωμαϊκό ταμείο— δεν εισπράχθηκε ποτέ.

Δύο εκδοχές περιγράφουν λεπτομερώς, το τι συνέβη στη συνέχεια: σύμφωνα με τη μία, ο Καιπίων απεβίωσε στη φυλακή, και το σώμα του, κατακρεουργημένο από τον δήμιο, εκτέθηκε στα Γεμόνια σκαλιά. Ωστόσο, σύμφωνα με την πιο κοινά αποδεκτή εκδοχή, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του εξόριστος στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. [14]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καιπίων ήταν πιθανότατα νυμφευμένος με μία Καικιλία Μετέλλα, με την οποία είχε τουλάχιστον τρία παιδιά, έναν γιο που ονομαζόταν Κόιντος Σερβίλιος Καιπίων και τουλάχιστον δύο κόρες: τη Σερβιλία, σύζυγος του Mάρκου Λίβιου Δρούσου και πιθανώς τη Σερβιλία, σύζυγο του Κάτουλου (αν και είναι πιθανό η γυναίκα του Κάτουλου να ήταν στην πραγματικότητα η αδελφή του). [15]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1629. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1629. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1796. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4172. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1629. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1556. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  7. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4156. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  8. ↑ 8,0 8,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  9. ↑ Cicero, de oratore 1.255

    - Cicero, pro Cluentio 140

    - Tacitus, Ann. xii. 60

    - Duncan, Mike (2017). The Storm Before the Storm. New York: PublicAffairs. σελ. 120. ISBN 978-1-5417-2403-7. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Duncan 2017, σελ. 121.
  11. ↑ 11,0 11,1 Duncan 2017, σελ. 125.
  12. ↑ Duncan 2017, σελ. 126.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Duncan 2017, σελ. 134.
  14. ↑ 14,0 14,1 Smith, William (1870). Dictionary of Greek and Roman biography and mythology. 1. Boston, Little. σελ. 535. 
  15. ↑ Treggiari, Susan (2019). Servilia and her Family. Oxford University Press. σελ. 30. ISBN 9780192564641. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κόιντος_Σερβίλιος_Καιπίων_(ύπατος_το_106_π.Χ.)&oldid=11039485"