Κόιντος Μούκιος Σκαιβόλας Οιωνοσκόπος
| Κόιντος Μούκιος Σκαιβόλας Οιωνοσκόπος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 159 π.Χ. (περίπου) ή 170 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Θάνατος | 87 π.Χ. ή 87 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Laelia maior[2][3] |
| Τέκνα | Quintus Mucius Scaevola[4] Μουκία[2][5] |
| Γονείς | Κόιντος Μούκιος Σκαιβόλας (ύπατος το 174 π.Χ.)[6][7] |
| Οικογένεια | Mucii Scaevolae |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | τριβούνος των πληβείων Propraetor Πραίτορας Αγορανόμος (Aedilis) Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[8] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (117 π.Χ.)[8] |
Ο Κόιντος Μούκιος Σκαιβόλα Οιωνοσκόπος, λατιν.: Quintus Mucius Scaevola Augur (π. 169 – 88 π.Χ.) ήταν πολιτικός της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, στωικός, και μία πρώιμη αυθεντία στο ρωμαϊκό δίκαιο. Εκπαιδεύτηκε αρχικά στη νομική από τον ομώνυμο πατέρα του Κ. Μούκιο Σκαιβόλα, και στη φιλοσοφία από τον στωικό Παναίτιο τον Ρόδιο. Τόσο ο Οιωνοσκόπος, όσο και ο συγγενής του Κόιντος Μούκιος Σκαιβόλα Ποντίφηξ, πεθερός του Γν. Πομπήιου Μάγνου, ήταν εξέχοντα μέλη των Αρίστων (Optimates). [9]
Ο Σκαιβόλα έγινε τριβούνος το 128 π.Χ., αγορανόμος (aedile) το 125 και πραίτωρ το 121, με την ιδιότητα του οποίου ενήργησε ως κυβερνήτης της Ασίας. Μετά την επιστροφή του στη Ρώμη το επόμενο έτος, αντιμετώπισε μία κατηγορία εκβιασμού που είχε ασκήσει ο Τίτος Αλβούκιος (πιθανώς για προσωπικούς λόγους), την οποία υπερασπίστηκε με επιτυχία. Το 117 εξελέγη ύπατος. [10]
Σε μεγάλη ηλικία, ο Σκαιβόλα διατήρησε σθεναρά το ενδιαφέρον του για τα νομικά και για τις υποθέσεις της Ρώμης. Μεταβίβασε επίσης τις νομικές γνώσεις του σε μερικούς από τους πιο διάσημους ρήτορες της Ρώμης, ως διδάσκαλος του Μ. Τ. Κικέρωνα και του Τ. Π. Αττικού . [10] [11] Το 88 π.Χ. υπερασπίστηκε μόνος του τον Γάιο Μάριο, ενάντια στην πρόταση του Λ. Κ. Σύλλα να τον ονομάσει εχθρό του λαού, λέγοντας ότι δεν θα συμφωνούσε ποτέ να γίνει αυτό, σε έναν άνθρωπο που είχε σώσει τη Ρώμη. [12] [13] Θεωρούνταν διαπρεπής νομικός, και φημιζόταν για τις γνώσεις του, κυρίως στο αστικό δίκαιο. [14]
Ο Κικέρων χρησιμοποίησε το πρόσωπο του παλαιού διδασκάλου του ως συνομιλητή σε τρία έργα του, το De Oratore, το De Amicitia και το De Republica . Αυτή η χρήση τοποθετεί τον Σκαιβόλα ως μέλος του Σκιπιωνικού Κύκλου.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σκαιβόλα νυμφεύτηκε τη Λαιλία, κόρη του Γάιου Λαίλιου, στενού φίλου του Σκιπίωνα Αιμιλιανού, και απέκτησε έναν γιο και δύο κόρες. [15] Η σύζυγός του, η κόρη και οι εγγονές του ήταν όλες φημισμένες για την καθαρότητα των Λατινικών τους.
Η κόρη του Σκαιβόλα, Μουκία, παντρεύτηκε τον Λεύκιο Λικίνιο Κράσσο, ύπατο το 95 π.Χ. και τον μεγαλύτερο ρήτορα της εποχής του.
Στα εξαδέλφια του περιλαμβάνονται οι ύπατοι και οι μέγιστοι αρχιερείς Πόπλιος Λικίνιος Κράσσος Μουκιανός και Πόπλιος Μούκιος Σκαιβόλα. Ο πρώτος ήταν πατέρας της Λικινίας, συζύγου του δύστυχου τριβούνου Γάιου Γράκχου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1613. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1613. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3969. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Mucii» (Ρωσικά)
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4031. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1613. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1289. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ Barca, Natale (1 Ιουνίου 2023). Before Augustus: The Collapse of the Roman Republic (στα Αγγλικά). Casemate. σελ. 189. ISBN 978-1-63624-233-0.
- ↑ 10,0 10,1 du Plessis, Paul J. (2016). Cicero's Law: Rethinking Roman Law of the Late Republic. Edinburgh University Press. σελ. 72. ISBN 978-1-4744-0882-0. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2024.du Plessis, Paul J. (2016). Cicero's Law: Rethinking Roman Law of the Late Republic. Edinburgh University Press. p. 72. ISBN 978-1-4744-0882-0. Retrieved February 21, 2024.
- ↑ Etxabe, Julen, επιμ. (2021). A Cultural History of Law in Antiquity. Bloomsbury Publishing. σελ. 171. ISBN 978-1-4742-1285-4. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ Katz, Barry R. (1975). «The First Fruits of Sulla's March». L'Antiquité Classique 44 (1): 100–125. doi:. ISSN 0770-2817. https://www.jstor.org/stable/41650261.
- ↑ Vives, Juan Luis (19 Απριλίου 2012). Declamationes Sullanae (στα Αγγλικά). BRILL. σελ. 101. ISBN 978-90-04-22364-6.
- ↑ Dominik, William, επιμ. (2007). A Companion to Roman Rhetoric (στα Αγγλικά) (1 έκδοση). Wiley. σελ. 252. ISBN 978-1-4051-2091-3.
- ↑ Badian, Ernst (2015-12-22), Mucius Scaevola (1), Quintus, 'Augur', Roman consul, 117 BCE, doi:, ISBN 978-0-19-938113-5, https://oxfordre.com/classics/display/10.1093/acrefore/9780199381135.001.0001/acrefore-9780199381135-e-4272, ανακτήθηκε στις 2024-10-31