Κωνσταντίνος Τζάνες
| Κωνσταντίνος Τζανές | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1633 Ρέθυμνο |
| Θάνατος | 1685 Βενετία |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ζωγράφος |
| Γνωστός για | Αγιογραφίες |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Καλή |
| Τέκνα | Εμμανουήλ , Γιώργος , Αντωνία |
| Αδέλφια | Εμμανουήλ Τζάνες Μαρίνος Τζάνες |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνσταντίνος Τζάνες (1633-1685, γνωστός και ως Μπουνιαλής , Κωνσταντίνος Τζάνε-Μπουνιαλής, Κωνσταντίνος Ζάνε, Κωνσταντίνος Τζάνε) ήταν διάσημος Έλληνας ζωγράφος της αναγέννησης. Ζωγράφισε στην Κρήτη και στην Βενετία. Το έργο του επηρέασε τόσο Έλληνες όσο και Ιταλούς ζωγράφους της αναγέννησης. Ο Κωνσταντίνος ακολούθησε το βενετσιάνικο στυλ και σε ορισμένες περιπτώσεις ξέφυγε τελείως από τη maniera greca. Το πιο δημοφιλές έργο του είναι ο πίνακας της Μαρίας Μαγδαληνής που βρίσκεται στο Ελληνικό Ινστιτούτο της Βενετίας .Είχε δύο αδελφούς τον Εμμανουήλ Τζάνες και τον Μαρίνο Τζάνες.[1][2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζάνες γεννήθηκε στο Ρέθυμνο και μετανάστευσε στην Βενετία μαζί με τα αδέλφια του περίπου το 1655 σε ηλικία 22 ετών. Την περίοδο αυτή οι Έλληνες ζωγράφοι Ιωάννης Μόσκος και Λέος Μόσχος ήταν επίσης παρόντες στη Βενετία. Ο Κωνσταντίνος παντρεύτηκε την Καλίτσα ή Καλή. Απέκτησαν τρία παιδιά τον Εμμανουήλ, τον Γιώργο και την Αντωνία. Τα παιδιά του βάφτισε ο διάσημος ζωγράφος και ιερέας Φιλόθεος Σκούφος στον Ορθόδοξο Ναό της Βενετίας San Giorgio dei Greci. Σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά αρχεία της Ενορίας του Αγίου Αντωνίου, η γυναίκα του πέθανε στις 7 Μαρτίου 1663 στη ηλικία των 40 ετών.
Τα μεγαλύτερα αδέρφια του ήταν και τα δύο καλλιτέχνες. Ο ένας αδελφός του ήταν ο Εμμανουήλ Τζάνες, ιερέας της ενορίας του ναού San Giorgio dei Greci, διάσημος ζωγράφος και συγγραφέας. Ο άλλος αδερφός του ήταν ο γνωστός ποιητής Μαρίνος Τζάνες .Ο Κωνσταντίνος πλήρωσε για την έκδοση της "Ακολουθίας του Αγίου Ιωσήφ" η οποία ήταν γραμμένη από τον αδελφό του Εμμανουήλ. Τα δύο αδέρφια συνέχισαν να ακμάζουν στη Βενετία. Ο Εμμανουήλ Τζάνες αντικατέστησε τον Φιλόθεο Σκούφο ως ιερέα του San Giorgio dei Greci. Ο Φιλόθεος Σκούφος επέστρεψε στη Ζάκυνθο το 1665, το Ενετικό Κράτος του παραχώρησε το μοναστήρι της Παναγίας της Λαυρένταινας. Ο Εμμανουήλ Τζάνες ήταν ο ιερέας του γάμου της κόρης του Κωνσταντίνου, Αντωνίας, το 1685 η οποία Παντρεύτηκε στο San Giorgio dei Greci.
Ο Κωνσταντίνος πέθανε το 1685. Τα έργα τέχνης του ήταν πολύ δημοφιλή. Ο Κωνσταντίνος Τζάνες και ο αδελφός του Εμμανουήλ απέκτησαν πολύ καλή φήμη. Υπάρχει ακόμη ένας τεράστιος κατάλογος που αντιπροσωπεύει και τα δύο αδέρφια. Και οι δύο θεωρούνται μέλη της Κρητικής Αναγέννησης επηρεασμένοι από την βενετσιάνικη τεχνοτροπία. Ο Γρηγόριος Μάρας ένας επιφανής ιερέας από την Κρήτη δώρισε ένα από τα έργα του Κωνσταντίνου στο San Giorgio dei Greci. Η τέχνη του Κωνσταντίνου βρίσκεται σε όλο τον κόσμο σε ιδιωτικές συλλογές, μουσεία και εκκλησίες. Υπάρχουν 21 πίνακες που αποδίδονται στον Τζάνε.[3]
Έκθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Αξιοσημείωτα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αγία Αικατερίνη και 8 αναπαραστάσεις από το βίο και τα μαρτύρια της, Μουσείο Μπενάκη
- Παρθένος βρεφοκρατούσα εκθρονισμένη, Καθεδρικός Ναός Αγίου Χριστοφόρου και Ιακώβου Κέρκυρας
- Πορτραίτο του Ιησού
- Άγιος Θωμάς (1670)
- Μαρία Μαγδαληνή
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χατζηδάκης, Μανόλης (1987). Έλληνες ζωγράφοι μετά την άλωση (1450-1830) Τόμος Α. Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών Ε.Ι.Ε.
- Χατζηδάκης, Μανόλης & Δρακοπούλου, Ευγενίας (1997). Έλληνες ζωγράφοι μετά την άλωση (1450-1830) Τόμος Β. Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών Ε.Ι.Ε.
- Δρακοπούλου, Ευγενίας (2010). Έλληνες ζωγράφοι μετά την άλωση (1450-1830) Τόμος Γ. Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών Ε.Ι.Ε.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Zane Constantino».
- ↑ ««Έλληνες Ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1830)» - Σύγγραμμα των Μανόλη Χατζηδάκη, Ευγενίας Δρακοπούλου». Ανοικτή Βιβλιοθήκη. 1 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Thessaloniki, Greece: Aristotle University of Thessaloniki. pp. 87–88» (PDF).