Κυνόδοντας άνω γνάθου
Μορφολογία Δοντιών | |
Κυνόδοντας άνω γνάθου | |
Η εικόνα περιέχει πρόσθετες πληροφορίες, πλοηγηθείτε με τον δρομέα. | |
Περιγραφή | |
Χρόνος ανατολής | |
Μόνιμος | Νεογιλός |
11-13 έτος | 16-20 μηνών |
Θέση στη γνάθο | |
Σύστημα FDI | |
Μόνιμος | Νεογιλός |
13/23 | 53/63 |
Ολικό μήκος | |
Μόνιμος | Νεογιλός |
26,5 χιλ. | 19 χιλ. |
Μήκος μύλης | |
Μόνιμος | Νεογιλός |
9,5 χιλ. | 6,5 χιλ. |
Μήκος ρίζας | |
Μόνιμοι | Νεογιλός |
17 χιλ. | 13,5 χιλ. |
Εύρος μύλης εγγύς-άπω | |
Μόνιμος | Νεογιλός |
7,5 χιλ. | 7 χιλ. |
Εύρος μύλης χειλοϋπερώια | |
Μόνιμος | Νεογιλός |
8 χιλ. | 7 χιλ.[1][2] |
Ο μόνιμος κυνόδοντας άνω γνάθου ανήκει στην ομάδα των πρόσθιων δοντιών μαζί με τους τομείς. Είναι το τρίτο δόντι του οδοντικού φραγμού εκατέρωθεν της μέσης γραμμής του προσώπου, τοποθετημένο ανάμεσα στον πλάγιο τομέα προς την εγγύς όμορη επιφάνειά του και στον πρώτο προγόμφιο προς την άπω όμορη επιφάνειά του. Ο νεογιλός κυνόδοντας της άνω γνάθου στην άπω όμορη επιφάνειά του συνορεύει με τον πρώτο νεογιλό γομφίο. Θεωρείται το σημαντικότερο δόντι μετά τον πρώτο μόνιμο γομφίο εξαιτίας της ισχυρής ανατομικής του κατασκευής καθώς η ρίζα του μπορεί να φτάσει έως το κάτω τοίχωμα του οφθαλμικού κόγχου, γι' αυτό και είναι γνωστό ως «δόντι του ματιού».[2][3]
Γενικά χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο κυνόδοντας βρίσκεται στην γωνία του οδοντικού τόξου. Παίζει σημαντικό ρόλο στη φυσιολογία του προσώπου λόγω της θέσης του. Είναι ογκώδες δόντι, αιχμηρό, με μεγάλη δύναμη και η βασική λειτουργία του είναι η σύλληψη και ο τεμαχισμός των τροφών. Όταν υπάρχει αλλοίωση στο ακρορρίζιό του μπορεί να δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα καθώς η ρίζα του μπορεί να φτάσει μέχρι την κόγχη του ματιού. Ο κυνόδοντας είναι μονόριζο δόντι.
Οι επιφάνειες του δοντιού διακρίνονται σε:
- χειλική ή προστομιακή ή παρειακή (προς τα χείλη),
- γλωσσική ή υπερώϊα (προς την γλώσσα),
- κοπτική ή κοπτικό χείλος,
- εγγύς όμορη (η επιφάνεια επαφής προς το όμορο δόντι σε σχέση με τη μέση γραμμή του προσώπου),
- άπω όμορη (η απέναντι της εγγύς).[2][3]
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι άνω και κάτω μόνιμοι κυνόδοντες έχουν το μεγαλύτερο συνολικό μήκος απ' όλα τα δόντια του οδοντικού φραγμού και μάλιστα ο άνω κυνόδοντας είναι το δόντι με την πιο επιμήκη ρίζα. Επίσης έχει τη μεγαλύτερη μέγιστη παρειο-γλωσσική διάσταση από τα υπόλοιπα πρόσθια δόντια (κεντρικοί και πλάγιοι τομείς).[2][3]
Διαφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μόνιμων και νεογιλών δοντιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι νεογιλοί κυνόδοντες της άνω γνάθου έχουν μικρότερο μέγεθος μύλης, αυχενική περίσφιξη, διογκωμένο γλωσσικό έπαρμα και λεπτότερη και μακρύτερη ρίζα.[2][3]
Άνω και κάτω μόνιμων κυνοδόντων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι κυνόδοντες της άνω γνάθου σε σχέση με τους κάτω, έχουν μεγαλύτερη εγγύς-άπω διάσταση αλλά πιο κοντή μύλη, με πιο ανεπτυγμένο γλωσσικό φύμα και κατά πολύ μακρύτερη ρίζα. Το κοπτικό τους φύμα έχει πιο οξύαιχμη κορυφή και η κυρτότητα της προστομιακής τους επιφάνειας είναι μεγαλύτερη.[2][3]
Φωτογραφίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Μύλη, ρίζα, αυχένας, εγγύς-άπω διάσταση, αυχενο-κοπτική διάσταση κυνόδοντα άνω γνάθου.
-
Επιμήκης τομή μονόριζου δοντιού
-
Το ανθρώπινο στόμα, διακρίνονται οι κυνόδοντες.
-
Σύστημα κωδικοποίησης FDI για τη μόνιμη οδοντοφυΐα.
-
Άποψη του οδοντικού άνω φραγμού. Στη μέση διακρίνεται ο μόνιμος κυνόδοντας (γλωσσική επιφ.).
-
Άποψη οδοντικού φραγμού της άνω γνάθου (χειλική-παρειακή επιφ.).
Δείτε ακόμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ By Stanley J. Nelson (2015). «3 The Primary (Deciduous) Teeth». Wheeler's Dental Anatomy, Physiology and Occlusion. Elsevier Inc. σελ. 50. ISBN 9780323263245.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Ματίνα Στάππα-Μουρτζίνη (1997). «Κεφάλαιο πέμπτο-έκτο». Μορφολογία Δοντιών. Αθήνα: Ίδρυμα Ευγενίδου. σελίδες 32–33, 39–44. ISBN 960-337-023-1.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Α. Κακάμπουρα· Χ. Ραχιώτη· Γ. Βουγιουκλάκη. «Άνω και κάτω κυνόδοντες». Οδηγός Εργαστηριακών Ασκήσεων Οδοντικής Μορφολογίας και Εισαγωγής στη Σύγκλειση (PDF). Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. σελίδες 13, 23–33, 43. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2015.