Κουντούς Χοτζαμγιάροφ
| Κουντούς Χοτζαμγιάροφ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 21 Μαΐου 1918 Καϊναζάρ |
| Θάνατος | 8 Απριλίου 1994[1] Αλμάτι |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο Κενσάι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Καζακστάν |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Kazakh National Conservatory |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτης[2] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ανατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Στάλιν τάγμα του Λένιν μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης τάγμα του Παράσημου της Τιμής Καλλιτέχνης του Λαού της ΕΣΣΔ τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας μετάλλιο "Βετεράνος της εργασίας" Λαϊκός Καλλιτέχνης της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Καζακστάν |
Ο Κουντούς Χ. Χοτζαμγιάροφ ή Κουζαμγιάροφ (ουιγ. Қуддус Хоҗамяров, ρωσ. Куддус Ходжамьярович Кужамьяров, 21 Μαΐου 1918 – 8 Απριλίου 1994) ήταν Ουιγούρος Σοβιετικός συνθέτης μουσικής από το Καζακστάν, γνωστός για τις μελωδίες μουκάμ που συνέθεσε, όπως και για την όπερα Ναζουγκούμ (που θεωρείται η πρώτη ουιγουρική όπερα), τη σύνθεση Ζαλατιεγκόριε (= «τα χρυσά βουνά») και τη «Συμφωνία Τακλιμακάν».[3]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χοτζαμγιάροφ γεννήθηκε στο σημερινό χωριό Καϊναζάρ της Επαρχίας Ενμπεκσικαζάκ, στην Περιφέρεια Αλμάτι του Καζακστάν. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Κουντούς ήταν μόλις τριών μηνών. Από την παιδική ηλικία του ο μελλοντικός συνθέτης διακρινόταν για την αυτοπειθαρχία του, την αφοσίωση στη μελέτη, την έλλειψη νεανικού ενθουσιασμού και συνηθισμένων ελαττωμάτων. Ως νέος δεν έπινε, δεν κάπνιζε και ήταν αθώος από τους πειρασμούς της ζωής. Ο Χοτζαμιάροφ εισάχθηκε στο Κολέγιο Μουσικής και Θεάτρου της Αλμά-Ατά προτού κλείσει τα 16 χρόνια ηλικίας. Ξεκίνησε με μαθήματα βιολιού και μετά πιάνου, οπότε και άρχισε να συνθέτει μουσική. Στη συνέχεια πέρασε τις εξετάσεις για να σπουδάσει σύνθεση στο Ωδείο της Μόσχας, αλλά εξαιτίας του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αναγκάσθηκε να αναβάλει τις σπουδές του εκεί, καθώς επιστρατεύθηκε. Το 1943 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενώσεως.
Μετά το τέλος του πολέμου ο Χοτζαμγιάροφ επέστρεψε στο Καζακστάν και το 1951 απεφοίτησε από το Ωδείο της Αλμά-Ατά, έχοντας μαθητεύσει εκεί υπό τον καθηγητή και εξέχοντα συνθέτη Γιεβγκένι Μπρουσιλόφσκι, που ανέφερε ότι ο Χοτζαμιάροφ ήταν ένας πολύ σημαντικός Ουιγούρος μουσικός. Κατόπιν ωστόσο ο νέος συνθέτης, μην έχοντας εγκαταλείψει το προπολεμικό του όνειρο, έφυγε από το Καζακστάν και φοίτησε στο Ωδείο της Μόσχας, στην τάξη του καθηγητή Βισαριόν Σεμπαλίν, από το 1953. Αποφοιτώντας και από εκεί, δίδαξε από το 1957 έως το 1967 και έγινε πρύτανης του Κρατικού Ωδείου της Αλμά-Ατά το 1968, έχοντας πάρει τον τίτλο του καθηγητή από το 1965.[4]
Ο Χοτζαμγιάροφ ήταν μέλος της Ενώσεως Συνθετών του Καζακστάν και πρόεδρός της από το 1955 έως το 1959. Από το 1959 έως το 1966 ήταν μέλος της επιτροπής επιλογής για το παράσημο Λένιν και για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και Τέχνης της ΕΣΣΔ. Συμμετείχε σε διεθνή φεστιβάλ στην Τεχεράνη το 1961 και στη Βαγδάτη in 1964.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον Κουντούς Χοτζαμγιάροφ οφείλεται η σύνθεση της πρώτης όπερας στην ουιγουρική γλώσσα, της όπερας Ναζουγκούμ (1956), της Ζαλατιεγκόριε (= «τα χρυσά βουνά», 1960) και του μπαλέτου Τσιν Τομούρ (1967). Η πρωτοτυπία της γραφής του εκδηλώνεται στην αναζήτηση μιας εθνικής ταυτότητας, όπως στο συμφωνικό ποίημα Rizvana (1950), για το οποίο ο συνθέτης τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν γ΄ τάξεως το 1951. Ο Χοτζαμγιάροφ συνέθεσε πολλά έργα, τόσο μουσικής δωματίου και ορχηστρικά, όσο και χορωδιακά, τραγούδια και μπαλάντες, ακόμα και μουσική για το θέατρο. Είχε έντονο ενδιαφέρον για την ιστορία της Αυτόνομης Περιοχής Σιντζιάνγκ της Κίνας και συνέθεσε τη Συμφωνία Τακλιμακάν που σύμφωνα με τον ιδιο αποτελεί «μια έκφραση της ... αρδεύσεως και της καλλιέργειας της ερήμου», της εξαφανίσεώς της πίσω από μια αμμοθύελλα και μετά «μιας ανταύγειας του μέλλοντος, οπότε η ακμή του παρελθόντος θα επιστρέψει».[5]
Προς το τέλος της ζωής του, ο Χοτζαμγιάροφ συνέθεσε και τη μουσική ενός «Άλμπουμ των παιδιών», αποτελούμενου από 15 κομμάτια για πιάνο βασισμένα στις δικές του αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία. Το 1992 έδωσε διαλέξεις στο Κολέγιο Καλών Τεχνών του Ουρουμτσί, πόλεως της Σιντζιάνγκ, με θέμα τη μουσική μουκάμ.
Τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Παράσημο του Τάγματος του Λένιν
- Μετάλλιο «για τη νίκη κατά της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945»
- Παράσημο του Τάγματος του Σήματος της Τιμής
- Παράσημο του Τάγματος της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας
- Παράσημο του Τάγματος της Οκτωβριανής Επανάστασης
- Μετάλλλιο του Βετεράνου της Εργασίας
- Τίτλος του Λαϊκού Καλλιτέχνη της Καζακικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας
- Τίτλος του Λαϊκού Καλλιτέχνη της ΕΣΣΔ
- Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ. (τότε «Βραβείο Στάλιν»)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 92220.
- ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 92220. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ Warrack, John Hamilton· West, Ewan (23 Μαΐου 1996). The concise Oxford dictionary of opera
. Oxford University Press. σελ. 275. ISBN 978-0-19-280028-2. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ Казахская ССР: краткая энциклопедия / Гл. ред. Р.Н. Нургалиев — Алма-Ата: Гл. ред. Казахской советской энциклопедии, 1991. — Т. 4: Язык. Литература. Фольклор. Искусство. Архитектура. — σσ. 338-339. — 31 300 экз. — ISBN 5-89800-023-2.
- ↑ Cultural Politics and the Pragmatics of Resistance
