Κονσταντίν Σεργκέγιεβιτς Ακσάκοφ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
| Κωνσταντίν Σεργκέγιεβιτς Αξάκοφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10 Απριλίου 1817[1][2] Ακσάκοβο[1] |
| Θάνατος | 19 Δεκεμβρίου 1860[1][2][3] Ζάκυνθος[1] |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ρωσικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[4] |
| Σπουδές | Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας (έως 1835)[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής φιλόσοφος συγγραφέας[5] κριτικός λογοτεχνίας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Σεργκέι Ακσάκοφ[1] |
| Αδέλφια | Βέρα Ακσάκοβα Ιβάν Ακσάκοφ Γκριγκόρι Ακσάκοφ |
| Οικογένεια | οικογένεια Ακσάκοφ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κονσταντίν Σεργκέγιεβιτς Αξάκοφ, γεννημένος στις 29 Μαρτίου (10 Απριλίου) 1817 στο χωριό Αξάκοβο στην Κυβερνεία Αρινμπούρκ της Τσαρικής Ρωσίας και απεβίωσε στις 9 (19) Δεκεμβρίου 1860 στη Ζάκυνθο, Ελλάδα σε ηλικία 43 ετών - είναι Ρώσος δημοσιογράφος κοινής γνώμης, ποιητής, μεταφραστής, κριτικός λογοτεχνίας, ιστορικός, γλωσσολόγος και ένας από τους κύριους εκφραστές της ρωσικής σλαβοφιλίας και ιδεολόγος του σλαβόφιλου κινήματος στη Ρωσία τον 19ο αιώνα[6].
Σύντομη βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέχρι τα 10 χρόνια του ο Κωνσταντίν Αξάκοφ έζησε στο Αξάκοβο ενώ το 1826 μετακόμισε στη Μόσχα με την οικογένεια του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1830 μαθήτευε δίπλα στον Μιχαήλ Π. Παγκόντιν και όταν έγινε 15 ετών εισήλθε στο ιστορικό τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστήμιου Μόσχας (1832) και αποφοίτησε το 1835 με τον τίτλο "Υποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου".
Κατά τις πανεπιστημιακές σπουδές εντρύφησε στη γερμανική κλασσική φιλοσοφία και ειδικότερα στον Γερμανό φιλόσοφο Φίντριχ Χέγκελ, επιρροή σημαντική που επηρέασε και τα έργα του.
Στο πανεπιστήμιο συμφοίτησε μαζί με τους Βυσσαριώνα Μπελίνσκι, Όσιπ Μποντιάνσκι και έγινε μέλος του Κύκλου του Νικολάϊ Στακένβιτς (φιλοσοφικός κύκλος συμφοιτητών). Το 1837 ο κύκλος αυτός διασπάστηκε λόγω της αποχώρησης του Στανκεβιτς στο εξωτερικό και ήταν η αιτία ο Αξάκοφ να προσεγγίσει έναν άλλο φιλοσοφικό κύκλο, αυτόν των Σλαβόφιλων, με μέλη τους Αλεξέϊ Σ. Χομιακόφ, Ιβάν Β. Κίρεγιεβσκιι και Γιούρι Φ. Σαμάριν.
Το 1838 βρέθηκε και αυτός στο εξωτερικό, στη Γερμανία όπου και έμεινε για 5 μήνες.
Από το 1857 ήταν φανατικός συγγραφέας για την εφημερίδα «Μόλβα[7]».
Ο θάνατος του πατέρα του επηρέασε σημαντικά την υγεία του με έντονα συμπτώματα φυματίωσης που τον οδήγησαν στο νησί Ζάκυνθος στην Ελλάδα όπου και απεβίωσε το 1860. Ενταφιάζεται στη Μονή Σίμωναφ Ουσπένσκιι στη Μόσχα.
Η "Ρωσική Ψυχή"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενικά στα έργα του προσπαθούσε να μελετήσει τον Ρωσικό λαό και τη ρωσική ιδιοσυγκρασία όμως συγκεκριμένα μέσα από το έργο του «Για την εσωτερική κατάσταση της Ρωσίας» δηλώνει πως ο ρωσικός λαός δεν κυβερνάται ούτε θέλει να κυβερνηθεί, όπου μέσα από τη διδαχή του Χριστιανισμού και της Πίστης πρέπει να παραμένει μια ενωμένη οντότητα αντιστεκόμενη στη δυτική επιρροή, πρέπει να ζει πνευματικά και ηθικά και απλοϊκά, κοντά στη φύση[8].
Ο Αξάκοφ θεωρεί πως η αρμονία και η ενότητα του λαού κλονίστηκε κατά τη βασιλεία του Μεγάλου Πέτρου, ο οποίος με τη φιλοευρωπαϊκή διαχείρισή του διέσπασε τον ρωσικό λαό από το κράτος και τον δίχασε.
Συχνά έγραφε άρθρα και επιστολές προς τον φίλο του Νικολάι Γκόγκολ ενώ επιχείρησε μέσα από τη δημοσίευσή του «Επιλεγμένοι Τόποι» (1842) να δώσει απαντήσεις στο Γκογκολικό ερώτημα, από το έργο «Νεκρές Ψυχές», "Ρους προς τα που οδεύεις;"
_Nikolai_Gogol_1842_title_page.jpg)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb15687887b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 7484.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb15687887b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ «Аксаков, Константин Сергеевич» (στα ru). Википедия. 2022-04-19. https://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=%D0%90%D0%BA%D1%81%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D0%B2,_%D0%9A%D0%BE%D0%BD%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BD%D1%82%D0%B8%D0%BD_%D0%A1%D0%B5%D1%80%D0%B3%D0%B5%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87&oldid=121528469.
- ↑ «Молва (газета, 1831—1836)» (στα ru). Википедия. 2021-05-03. https://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=%D0%9C%D0%BE%D0%BB%D0%B2%D0%B0_(%D0%B3%D0%B0%D0%B7%D0%B5%D1%82%D0%B0,_1831%E2%80%941836)&oldid=113984667.
- ↑ Анненкова, Е.И. (2015). «КОНСТАНТИН АКСАКОВ — ФАНАТИК ИЛИ АНАЛИТИК СЛАВЯНОФИЛЬСТВА?». История Русской Литературы -Христианское чтение № 4, 2015. https://cyberleninka.ru/article/n/konstantin-aksakov-fanatik-ili-analitik-slavyanofilstva. Ανακτήθηκε στις 10, May, 2022.
|