Κοινωνική κατοικία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ανάπτυξη συλλογικών μοντέλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Elinor Ostrom, η πρώτη γυναίκα που έλαβε το 2009 Νόμπελ Οικονομίας, επισημαίνει τη σπουδαιότητα μιας νέας σχέσης του ανθρώπου με το περιβάλλον και ενός νέου τρόπου συμπεριφοράς προς αυτό. Σε συνέντευξη που έδωσε στην Fran Korten για την επιτυχή διαχείριση των κοινών αναφέρει χαρακτηριστικά: Πρέπει να απομακρύνουμε τους ανθρώπους από την πεποίθηση πως αποτελούν ανάγκη τους τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα τεράστια σπίτια. Μερικά από τα σπίτια που’ χουν χτιστεί τα τελευταία 10 χρόνια τα βρίσκω αποκρουστικά. Γιατί χρειάζονται οι άνθρωποι τεράστια σπίτια; […] Μέρος της νοοτροπίας μας σχετικά με το τι σημαίνει να έχεις μια καλή ζωή, θεωρώ ότι θα είναι εμπόδιο για τα επόμενο 50 χρόνια. Πρέπει να σκεφτούμε διεξοδικά και να επιλέξουμε μια ζωή με νόημα, όπου βοηθάμε ο ένας τον άλλο με τρόπους που πραγματικά βοηθούν τη Γη.[1]

Το ζήτημα της στέγασης είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, από τη μία πλευρά, η διεθνής πιστωτική κρίση του 2008 επέφερε επιδείνωση των στεγαστικών συνθηκών και από την άλλη η ραγδαία εξάπλωση του φαινομένου ενοικίασης σπιτιών μέσω της εταιρείας Airbnb, έχει οδηγήσει σε αύξηση ενοικίων και δυσκολία εύρεσης κατοικίας. Ως αποτέλεσμα αυτών των δυσχερειών και την ύπαρξη στεγαστικών αναγκών, έχουν αναδυθεί κοινωνικά εγχειρήματα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ με στόχο την εύρεση της βέλτιστης λύσης για την προάσπιση της κατοικίας ως συλλογικό αγαθό από την εμπορευματοποίηση της, μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας[2].

Κατά συνέπεια δημιουργήθηκε η ανάγκη για μελέτη και εφαρμογή πρακτικών δομών συλλογικής κατοίκησης μέσω συνεργατικών εγχειρημάτων και στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί το ερευνητικό ενδιαφέρον της ομάδας «Co-Hab Athens»[3] για μοντέλα συλλογικής κατοικίας και ιδιοκτησίας, ώστε να διασφαλίζεται μια πιο υψηλής ποιότητας κατοίκηση και ανάδυση συλλογικών μορφών ιδιοκτησίας [4].

Συλλογικές μορφές ιδιοκτησίας και κατοικίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενδεικτικά παραδείγματα συλλογικής ιδιοκτησίας και κατοικίας που αφορούν διαφορετικής μορφής κοινωνικά εγχειρήματα είναι τα εξής [5]:

  • Συνεταιρισμοί κατοικίας : ένα πετυχημένο παράδειγμα συνεταιρισμού κατοικίας είναι ο συνεταιρισμός Dreiek στη Ζυρίχη[6] [5],
  • Κοινοτικά καταπιστεύματα Γης (CLT) στις ΗΠΑ  : έγιναν προσπάθειες εισαγωγής του αμερικάνικου μοντέλου των CLT στην Ευρώπη, με πρώτο στεγαστικό εγχείρημα στις Βρυξέλλες[7],
  • [Mietshäuser Syndikat] - Συνδικάτο ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων στη Γερμανία : το εν λόγω συνδικάτο δημιουργήθηκε σε απάντηση των αντιφάσεων των καταλήψεων στέγης [8].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Όστρομ, Ε. (2016). Η Έλινορ Όστρομ και η Διαχείριση των Κοινών Πόρων [Άρθρο - Συνέντευξη]. Ανακτήθηκε από http://www.logiosermis.net/2016/05/blog-post_316.html#.Wc9aKrJJaM-
  2. Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού (PDF). Αθήνας: Ελεύθερες εκδόσεις. 2015. σελ. 282. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2021. 
  3. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2021. 
  4. https://www.efsyn.gr/oikonomia/gia-kalo/127063_dikaioma-sti-stegi-i-syllogiki-katoikia-den-einai-oytopia
  5. https://issuu.com/geographies/docs/finalradgeo1
  6. https://genossenschaftdreieck.ch/genossenschaft/
  7. https://communitylandtrust.wordpress.com/
  8. https://www.syndikat.org/de/