Κοιλάδα των Βασιλισσών
| Κοιλάδα των Βασιλισσών | |
|---|---|
 | |
  Κοιλάδα των Βασιλισσών | |
| Χώρα | Αίγυπτος |
| Διοικητική υπαγωγή | Κυβερνείο Λούξορ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
T3-st-nfrw Τα-σετ-νεφερού Ο τόπος της ομορφιάς | |||||||
| Κοιλάδα των Βασιλισσών σε ιερογλυφικά |
Η Κοιλάδα των Βασιλισσών (αραβικά: وادي الملكات Ουάντι αλ Μαλεκάτ) είναι αρχαιολογικός τόπος στην Αίγυπτο, όπου θάβονταν οι γυναίκες των Φαραώ. Στα αρχαία χρόνια ήταν γνωστός ως Τα-Σετ-Νεφερού, δηλαδή "ο τόπος της ομορφιάς".
Χρησιμοποιώντας τα όρια όπως περιγράφονται από τον Christian Leblanc, η Κοιλάδα των Βασιλισσών αποτελείται από το κύριο ουάντι το οποίο περιέχει τους περισσότερους τάφους, όπως και την Κοιλάδα του Πρίγκιπα Αχμόσε, την Κοιλάδα του Σκοινιού, την Κοιλάδα των Τριών Λάκκων, και την Κοιλάδα του Ντολμέν. Το κύριο ουάντι περιέχει 91 τάφους και οι δευτερεύουσες κοιλάδες άλλους 19 τάφους. Οι ταφές σε αυτές τις τελευταίες χρονολογούνται όλες στη 18η Δυναστεία[1].
Ο λόγος για την επιλογή της τοποθεσίας της Κοιλάδας των Βασιλισσών ως τόπος ταφής δεν είναι γνωστός. Η κοντινή απόσταση από το χωριό των εργατών στο Ντέιρ ελ-Μεντίνα και την Κοιλάδα των Βασιλέων μπορεί να ήταν ένας παράγοντας. Άλλη μια υπόθεση είναι η ύπαρξη ιερού σπηλαίου αφιερωμένου στην Αθώρ στην είσοδο της Κοιλάδας. Το σπήλαιο αυτό μπορεί να είχε σχέση με τελετές αναζωογόνησης των νεκρών[1].
Δέκατη όγδοη Δυναστεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένας από τους πρώτους τάφους που φτιάχτηκαν στην Κοιλάδα των Βασιλισσών ήταν αυτός της πριγκίπισσας Αχμόσε, κόρη του Σεκενενρέ Ταό και της Βασίλισσας Σιτντζεχουτί. Ο τάφος μάλλον χρονολογείται κατά τη βασιλεία του Τούθμωσι Α΄. Ο τάφος από αυτή την περίοδο επίσης περιέχει αρκετά μέλη ευγενών, μεταξύ των οποίων ένας αρχιεπιστάτης των στάβλων και ένας βεζίρη[1].
Οι τάφοι από την Κοιλάδα των Τριών Λάκκων χρονολογούνται κυρίως από τη 18η Δυναστεία. Έχουν καταγραφεί με τα γράμματα A - L. Η κοιλάδα επίσης περιέχει τρεις τάφους με φρεάτια, από τους οποίους πήρε και το όνομά της. Οι σύγχρονη ονομασία αυτών των τάφων είναι QV 89, QV 90, και QV 91[1].
Η Κοιλάδα του Ντολμέν περιέχει ένα παλιό μονοπάτι που χρησιμοποιούταν από τους εργάτες που μετακινούνταν από το Ντέιρ ελ Μεντίνα στην Κοιλάδα των Βασιλισσών. Κατά μήκος αυτού του μονοπατιού υπάρχει ένας μικρός ναός σκαμμένος στο βράχο αφιερωμένος στον Πτα και στη Μερετσεγκέρ [1].
Οι τάφοι από αυτή την περίοδο είναι γενικά απλοί σε μορφή και αποτελούνται από ένα θάλαμο και ένα φρεάτιο για ταφή. Κάποιοι τάφοι ήταν εκτεταμένοι σε μέγεθος για να περιλάβουν παραπάνω από μία ταφές. Οι ταφές περιλαμβάνουν αρκετές πριγκίπων και πριγκιπισσών, όπως και κάποιων ευγενών[1].
Ένας τάφος Πριγκιπισσών βρισκόταν στην Κοιλάδα, ο οποίος χρονολογείται στην εποχή του Αμενχοτέπ Γ΄. Η σημερινή τοποθεσία του είναι άγνωστη, αλλά ευρήματα από τον τάφο βρίσκονται σε μουσεία και περιλαμβάνουν μέρη ταφικών εξοπλισμών αρκετών μελών της βασιλικής οικογένειας[2]. Σε αυτά περιλαμβάνονται ένα θραύσμα από κανωπικό αγγείο της Χενούτ, γυναίκας του βασιλιά, η οποία πιστεύεται ότι έζησε στα μέσα της 18ης Δυναστείας. Το όνομά της περικλειόταν από δέλτο. Επίσης έχουν βρεθεί θραύσματα από κανωπικά αγγεία που αναφέρουν τον πρίγκιπα Μενκεπερέ, γιο του Τούθμωσι Γ΄, τη Μεριτρέ-Χατεψούτ, ενώ έχουν βρεθεί θραύσματα με το όνομα της Τι, κόρης του βασιλιά, από τα μέσα της 18ης Δυναστείας, και από την ίδια περίοδο διασώζεται το όνομα της Μεγάλης Βασιλικής Συζύγου Νεμπερνεχάτ γιατί ήταν επίσης μέσα σε δέλτο[3].
Δέκατη ένατη Δυναστεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη 19η Δυναστεία η χρήση της Κοιλάδας των Βασιλισσών γίνεται πιο περιορισμένη σε πρόσβαση. Οι τάφοι αυτής της περιόδου ανήκουν αποκλειστικά σε βασιλικές γυναίκες. Πολλές από τις υψηλά ιστάμενες σύζυγοι των Ραμσή Α΄, Σέτι Α΄, και Ραμσή Β΄ είναι θαμμένες εδώ. Ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα είναι ο λαξεμένος στο βράχο τάφος της βασίλισσας Νεφερτάρι (1290–1224 π.Χ.). Τα χρωματιστά ανάγλυφα στο τάφο της είναι ακόμα άθικτα. Και άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας συνέχισαν να θάβονται στην Κοιλάδα των Βασιλέων. Ο τάφος KV5 των γιων του Ραμσή Β΄ είναι ένα παράδειγμα[1].
Ο τάφος της βασίλισσας Σατρέ (QV 38) είναι ίσως ο πρώτος τάφος που ετοιμάστηκε κατά την διάρκεια αυτής της δυναστείας. Άρχισε κατά πάσα πιθανότητα κατά τη βασιλεία του Ραμσή Α΄, και τελείωσε κατά τη βασιλεία του Σετί Α΄. Αρκετοί τάφοι προετοιμάστηκαν χωρίς να υπάρχει ιδιοκτήτης εξ αρχής, και τα ονόματα έμπαιναν με το θάνατο κάποιας γυναίκας από τη βασιλική οικογένεια[1].
Εικοστή Δυναστεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αρχές της Εικοστής Δυναστείας η Κοιλάδα χρησιμοποιούταν ακόμα εκτεταμένα. Ετοιμάστηκαν τάφοι για τις γυναίκες του Ραμσή Γ΄, και σε διαφοροποίηση με τις συμβάσεις της προηγούμενης δυναστείας, ετοιμάστηκαν επίσης αρκετοί τάφοι για γιους από τη βασιλική οικογένεια. Η κατασκευή τάφων συνεχίζεται τουλάχιστον μέχρι τη βασιλεία του Ραμσή ΣΤ΄. Ο Κανόνας του Τορίνο αναφέρει την κατασκευή έξι τάφων κατά τη βασιλεία αυτού, αλλά δεν είναι γνωστό σε ποιους τάφους αναφέρεται[1].
Υπάρχουν ενδείξεις για οικονομική αναταραχή κατά τη διάρκεια της 29ης Δυναστείας. Τα αρχεία δείχνουν ότι οι εργάτες κατέβηκαν σε απεργία κατά τη διάρκεια βασιλείας του Ραμσή Γ΄, ενώ προς το τέλος της δυναστείας υπάρχουν αναφορές για τυμβωρυχίες[1].
Τρίτη μεταβατική περίοδος και εξής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κοιλάδα δεν ήταν πλέον τοποθεσία βασιλικών ταφών μετά το τέλος της 20ης Δυναστείας. Πολλοί από τους τάφους ξαναχρησιμοποιήθηκαν εκτενώς, και αρκετοί προσαρμόστηκαν για να περιλάβουν πολλαπλές ταφές. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό περιελάμβανε το άνοιγμα ταφικών λάκκων σε υπάρχοντες τάφους. Για τη χρήση της Κοιλάδας κατά την Πτολεμαϊκή Περίοδο δεν είναι γνωστά πολλά πράγματα. Κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο όμως υπάρχει εκ νέου εκτεταμένη χρήση της Κοιλάδας ως τοποθεσία ταφών. Κατά την Κοπτική Περίοδο έγιναν εδώ κάποια καταφύγια ερημιτών. Οι τάφοι QV60 (Νεμπεταουί) και QV73 (Χενουταουί) έχουν σημάδια κοπτικής κατοίκησης. Οι σκηνές στον τοίχο καλύφθηκαν με γύψο και διακοσμήθηκαν με χριστιανικά σύμβολα. Η χριστιανική παρουσία στην περιοχή κράτησε ως τον 7ο αιώνα[1].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Demas, Martha, and Neville Agnew, eds. 2012. Valley of the Queens Assessment Report: Volume 1. Los Angeles, CA: Getty Conservation Institute. Getty Conservation Institute, link to article
- ↑ Dodson A. and Hilton D. The Complete Royal Families of Ancient Egypt, London 2004
- ↑ Porter, Bertha and Moss, Rosalind, Topographical Bibliography of Ancient Egyptian Hieroglyphic Texts, Statues, Reliefs and Paintings Volume I: The Theban Necropolis, Part 2. Royal Tombs and Smaller Cemeteries, Griffith Institute. 1964, pg 766-7
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bunson, Margaret (1991). «Valley of the Queens». Encyclopædia of Ancient Egypt. New York.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Tour Egypt: Valley of the Queens in Thebes, Egypt». Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013.
- «Luxor: Valley of the Queens». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013.
- «Getty Conservation Institute: Valley of the Queens». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013.
| ||||||||||||||||
|