Κλεόβουλος Κλώνης
| Κλεόβουλος Κλώνης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κλεόβουλος Κλώνης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1907 Κούταλη[1] |
| Θάνατος | 2 Δεκεμβρίου 1988[1] Αθήνα[1] |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκηνογράφος ζωγράφος ενδυματολόγος |
| Εργοδότης | Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας (1931–1981) Εθνική Λυρική Σκηνή (1939–1973) |
Ο Κλεόβουλος Κλώνης (Κούταλη, Προποντίδα, π. 1900[2] - Αθήνα, 2 Δεκεμβρίου 1988[2]) ήταν Έλληνας σκηνογράφος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κλεόβουλος Κλώνης, γεννημένος περίπου το 1900 στην Κούταλη της Προποντίδας, μετακόμισε στον Πειραιά με την οικογένειά του, λίγο πριν το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου και μεγάλωσε[2][3]
Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, παράλληλα δε παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στοΕθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.[3][2]
Στη δεκαετία του 1920, εργάστηκε ως δημοσιογράφος και εικονογράφος για περιοδικά όπως τα Νέοι Βωμοί και Διανόηση, καθώς και για εφημερίδες όπως η Βραδυνή, αναλαμβάνοντας κυρίως την εικονογράφηση των οδοιπορικών κειμένων του.[2][3]
Το 1926, δημιούργησε την πρώτη του σκηνογραφική δουλειά για την οπερέτα Μις Τσάρλεστον, σε σκηνοθεσία του θιάσου Παπαϊωάννου και λιμπρέτο του Δεβάρη.[3][2]
Το 1929, μετά από συστάσεις των Αλέξη Μινωτή και Δημήτρη Ροντήρη, προσελήφθη στο θέατρο «Ελεύθερη Σκηνή» από την Μαρίκα Κοτοπούλη.[2][3]
Από το 1931 και για περίπου μισό αιώνα, έως το 1981, συνεργάστηκε ως σκηνογράφος με το Εθνικό Θέατρο, κατόπιν προσκλήσεως του σκηνοθέτη Φώτου Πολίτη[2][3]
Από τη δεκαετία του 1930, ο Κλώνης ήταν από τους πρώτους που επιτυχώς αντιμετώπισαν τις προκλήσεις της σκηνογραφίας στην αναβίωση του αρχαίου ελληνικού θεάτρου σε υπαίθριους χώρους, όπως η Επίδαυρος, οι Δελφοί και το Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου, των Δελφικών Εορτών και του Φεστιβάλ Αθηνών.[2][3]
Σε συνεργασία με τον ενδυματολόγο Αντώνη Φωκά, ανέλαβαν τη σκηνογραφία περισσότερων από 500 θεατρικών έργων, ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, και 50 παραστάσεων αρχαίου ελληνικού θεάτρου.[2][3]
Επιπλέον, συνεργάστηκε με την Εθνική Λυρική Σκηνή από το 1939 έως το 1973, αναλαμβάνοντας το σκηνογραφικό και ενδυματολογικό κομμάτι για 30 όπερες, οπερέτες και μπαλέτα, και για 106 παραγωγές ή αναβιώσεις παραγωγών.[2][3]
Τιμήθηκε για το συνολικό του έργο με βραβεύσεις από δήμους και συλλόγους σε όλη την Ελλάδα, καθώς και με το αργυρό μετάλλιο τηςΑκαδημίας Αθηνών.[2][3]
Απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών, στις 2 Δεκεμβρίου 1988, στην πόλη της Αθήνας όπου και κατοικούσε, και η κηδεία του έγινε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.[2][3]
Θεατρικές παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατάλογος ελληνικών θεατρικών παραστάσεων στις οποίες ο Κλώνης εργάστηκε ως σκηνογράφος.
Περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εικονικό Εκπαιδευτικό Μουσείο Εθνικής Λυρικής Σκηνής. virtualmuseum
.nationalopera .gr /el /eikoniki-ekthesi /prosopa /klonis-kleoboulos-1129 /. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2021. - ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 «Κλεόβουλος Κλώνης». Εθνική Λυρική Σκηνή. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 «Κλώνης Κλεόβουλος». Εθνικό Θέατρο. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2023.
