Κλάους Κίνσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κλάους Κίνσκι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Klaus Kinski (Γερμανικά)
Γέννηση18  Οκτωβρίου 1926[1][2][3]
Σόποτ[4]
Θάνατος23  Νοεμβρίου 1991[1][2][3]
Lagunitas-Forest Knolls
Αιτία θανάτουκαρδιακή ασθένεια και έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
ΚατοικίαΒερολίνο
Μόναχο
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασεναριογράφος
ηθοποιός ταινιών
ηθοποιός θεάτρου
σκηνοθέτης κινηματογράφου
Περίοδος ακμής1947 - 1989
Οικογένεια
ΣύντροφοςDebora Caprioglio (1987–1989)
ΤέκναΠόλα Κίνσκι
Ναστάζια Κίνσκι
Νικολάι Κίνσκι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΔιοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (5  Φεβρουαρίου 1986)[6]
Ιστότοπος
www.kinski.de
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κλάους Κίνσκι (Klaus Kinski) (γεννημένος ως Κλάους Γκέντερ Καρλ Ναζίνσκι,[7] γερμανικά: Klaus Günter Karl Nakszynski, 18 Οκτωβρίου 1926 - 23 Νοεμβρίου 1991) ήταν Γερμανός ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου.[8][9][10][11][12] Η καριέρα του κράτησε περίπου 40 χρόνια, κατά την οποία συμμετείχε σε περίπου 130 ταινίες μεγάλου μήκους. Είναι γνωστός επίσης και για τη συνεργασία του με τον Γερμανό σκηνοθέτη, Βέρνερ Χέρτζογκ, στου οποίου μεταξύ άλλων πρωταγωνίστησε στο Aguirre, the Wrath of God (1972) και το Nosferatu the Vampyre (1979). Ο Κίνσκι υπήρξε μία πολυσυζητημένη φιγούρα, και πολλές από τις πτυχές της ζωής του, αναφέρονται στο ντοκιμαντέρ του Χέρτζογκ, My Best Fiend (1999). Ο Κίνσκι, γεννήθηκε στο Σόποτ της Πολωνίας (σήμερα), ο πατέρας του ήταν αποτυχημένος τραγουδιστής της όπερας, ενώ η μητέρα του νοσοκόμα.[13]

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, μετανάστευσαν το 1931, στο Βερολίνο. Κατόπιν, απέκτησε και τη γερμανική υπηκοότητα, ενώ περί το 1936, μαθήτευσε στο Prinz-Heinrich-Gymnasium.[14] Στην ηλικία των 17 ετών, εντάχθηκε στη Βέρμαχτ για τον Πόλεμο,[15] αλλά έως και το 1944, δεν είχε πολεμήσει. Εκεί τραυματισμένος, συνελήφθη από τους Βρετανούς.[16] Κρατήθηκε μαζί με άλλους φυλακισμένους πολέμου, στο Έσσεξ, εκεί έδωσε έπαιξε για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση.[15][17] Το 1946, επέστρεψε στη γενέτειρά του, μετά από 1,5 χρόνο στη φυλακή,[15] για να βρει ότι και οι δύο οι γονείς του χάθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.[15] Την ίδια χρόνια ξεκίνησε αμέσως την ενασχόλησή του με το θέατρο, αλλάζοντας και το όνομά του. Το 1948, συμμετείχε στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, τη Morituri.

Το 1951, συμμετείχε και στην πρώτη του αμερικανική ταινία, Decision Before Dawn. Κατά τις δεκαετίες του 1960-70, συμμετείχε σε πολλές ευρωπαϊκές exploitation ταινίες, με την πιο γνωστή να είναι το Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965). Τη συγκεκριμένη δεκαετία μετακόμισε στην Ιταλία, όπου συμμετείχε σε πολλές γνωστές spaghetti western ταινίες, όπως το Μονομαχία Στο Ελ Πάσο (1965) και το The Great Silence (1968). Το 1988, κυκλοφόρησε και την αυτοβιογραφία του: All I Need Is Love. Κατά τη διάρκεια της ζωή του έπασχε κι από ASPD,[18] δοκιμάζοντας να αυτοκτονήσει δις.[19] Το 2013, η κόρη του Πόλα, κυκλοφόρησε το From A Child's Mouth, στο οποίο ισχυρίστηκε ότι την κακοποιούσε σεξουαλικά από τα 5 έως και τα 19.[20][21] Η άλλη του κόρη, Ναστάζια υποστήριξε την αδελφή της, χωρίς όμως να ισχυριστεί κι αυτή ότι την κακοποιούσε.[22] Ο Κίνσκι, πέθανε από ανακοπή καρδίας το 1991, στην Καλιφόρνια,[23] και το μόνο του παιδί που παρακολούθησε τη κηδεία του, ήταν ο γιος του, ο Νικολάι.[24]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11909778w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Klaus-Kinski. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11909778w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. www.imdb.com/name/nm0001428/bio. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  7. Halliwell, Laurie (1997). Halliwell's filmgoer's companion (12th έκδοση). London, UK: HarperCollins. ISBN 9780002557986. 
  8. IMDb database; retrieved 21 October 2017
  9. Kinski, Klaus (1988). All I Need Is Love (1st έκδοση). Random House. ISBN 0-394-54916-3. OCLC 18379547. 
  10. David, Christian (2008). Kinski. Die Biographie. Berlin: Aufbau-Verlag. ISBN 978-3-7466-2434-1. OCLC 244018538. 
  11. Geyer, Peter (2006). Klaus Kinski: Leben, Werk, Wirkung. Frankfurt am Main: Suhrkamp. ISBN 3-518-18220-X. 
  12. Wise, James E. Jr.· Baron, Scott (2002). International Stars at War. Annapolis, MD: Naval Institute Press. σελίδες 105–107. ISBN 1-55750-965-4. 
  13. Wise & Baron 2002, σελ. 105
  14. David 2008, σελίδες 10–13
  15. 15,0 15,1 15,2 15,3 Wise & Baron 2002, σελ. 106
  16. "Klaus Kinski", Variety, 1991
  17. David 2008, σελίδες 14–16
  18. «Asylum records confirm Klaus Kinski's madness». thelocal.de. 22 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2016. 
  19. David 2008, σελίδες 48–59
  20. Jackson, Patrick (9 January 2013). «German actor Klaus Kinski 'abused his daughter Pola'». BBC News Online. https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-20971857. Ανακτήθηκε στις 19 July 2015. 
  21. Roxborough, Scott. «Klaus Kinski's Daughter Claims He Sexually Abused Her». The Hollywood Reporter. http://www.hollywoodreporter.com/news/klaus-kinski-daughter-sexual-abuse-410213. Ανακτήθηκε στις 19 July 2015. 
  22. Biss, Malta. «Jetzt spricht Nastassja». Bild. http://www.bild.de/unterhaltung/leute/klaus-kinski/jetzt-spricht-nastassja-kinski-ueber-ihren-vater-28071840.bild.html. Ανακτήθηκε στις 19 July 2015. 
  23. James, Caryn. «Klaus Kinski, 65, Actor Known For His Portraits of the Obsessed». 
  24. Edwards, Matthew [Ed.] (2016). Klaus Kinski, Beast of Cinema: Critical Essays and Fellow Filmmaker Interviews, pg. 174. McFarland & Company, Inc, Publishers; (ISBN 978-0-7864-9897-0) (e-book (ISBN 978-1-4766-2508-9))

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]