Κιαραμόντε Γκούλφι
| Κιαραμόντε Γκούλφι | |
|---|---|
 | |
  Κιαραμόντε Γκούλφι | |
.svg) | |
| Χώρα | Ιταλία |
| Διοικητική υπαγωγή | Free Municipal Consortium of Ragusa |
| Έκταση | 127,38 km²[1] |
| Υψόμετρο | 668 μέτρα |
| Πληθυσμός | 7.988 (1 Ιανουαρίου 2023)[2] |
| Ταχ. κωδ. | 97012 |
| Τηλ. κωδ. | 0932 |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Κιαραμόντε Γκούλφι (ιταλικά: Chiaramonte Gulfi, σικελικά: Ciaramunti) είναι ιταλική κωμόπολη της επαρχίας της Ραγκούζας στη Σικελία, με 8.137 κατοίκους.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Κιαραμόντε Γκούλφι είναι χτισμένο σε ένα λόφο, 15 χλμ. βόρεια από τη Ραγκούζα, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Ο οικισμός βρίσκεται σε υψόμετρο 668 μ. ενώ το μέγιστο υψόμετρο στα όρια του δήμου φθάνει τα 906 μ. στο όρος Αρτσιμπέσι. Η πόλη ονομάζεται ακόμη και το Μπαλκόνι της Σικελίας, για την πανοραμική του θέση, με θέα που εκτείνεται από τη Γέλα (Δυτικά), έως την Αίτνα (Βορειοανατολικά), από την κοιλάδα του Ίπαρι και τις πόλεις της (Κόμιζο, Βιτόρια, Ακάτε), τις κορυφογραμμές των Ερέι μέχρι το Καλτατζιρόνε, τη Μεσόγειο θάλασσα και τα όρη Ιμπλέι.
Ο δήμος Κιαραμόντε Γκούλφι είναι 5ος σε έκταση στην επαρχία της Ραγκούζα (126 τ.χλμ.) και καλύπτει μια περιοχή που εκτείνεται από όρη Ιμπλέι μέχρι την πεδιάδα της Βιτόρια. Τα υδάτινα ρεύματα του δήμου είναι χειμαρρώδη, εκτός από τον ποταμό Ντιρίλο, ο οποίος σηματοδοτεί τα σύνορα με την επαρχία της Κατάνια.
Η προέλευση του ονόματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα Κιαραμόντε Γκούλφι (ιταλικά: Chiaramonte Gulfi[3], σικελικά: Ciaramunti) ανάγεται στον κόμη Μανφρέντι Κιαραμόντε, που χρίστηκε κόμης της Μόντικα το 1296 από τον Φρειδερίκο Γ΄, βασιλιά της Αραγονίας και ίδρυσε την πόλη, στην οποία έδωσε το όνομα της από τον Οίκο του, μετά την καταστροφή του Γκούλφι (ιταλικά: Gulfi) από τους Ανδεγαυούς το 1299. Το Κιαραμόντε, που χτίστηκε γύρω στο 1300, κατοικήθηκε αμέσως από τους λίγους κατοίκους που επέζησαν από τη σφαγή. Σήμερα οι πολίτες ονομάζονται Κιαραμουντάνι (ιταλικά: Ciaramuntàni). Το όνομα του αρχαίου κέντρου των Γκούλφι, θα προστεθεί στην επίσημη ονομασία του δήμου το 1881, σε ανάμνηση της αρχαίας καταγωγής της περιοχής. Σχεδόν όλα τα αρχαία τοπωνύμια έχουν χαθεί. Το παλιό τοπωνύμιο "Πόρτα ντι λα κάτσα" (ιταλικά: Porta di la chaza), που αντικαταστάθηκε από το νέο "Άρκο ντελ Ανουντσιάτα"(ιταλικά: Arco dell'Annunziata, μτφ: Αψίδα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου), και το τοπωνύμιο "βία ντελα μουράλια" (ιταλικά: via della muraglia, μτφ: οδός των τειχών), εξακολουθούν να καταδεικνύουν ένα περιορισμένο τμήμα του αρχαίου τείχους.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην περιοχή υπάρχουν πολλοί οχυρωμένοι οικισμοί (φρούρια) από την εποχή του χαλκού και του σιδήρου, υπάρχουν υπολείμματα ελληνικών οικισμών της αρχαϊκής και ελληνιστική εποχής, καθώς και ευρήματα που ανάγονται στην εποχή της ρωμαϊκής και βυζαντινής κυριαρχίας αλλά και στον Μεσαίωνα.
Η πόλη ιδρύθηκε με το όνομα Άκριλλαι από τους Συρακούσιους τον 7ο αιώνα π.Χ.. Καταστράφηκε από τους Καρχηδονίους το 406.π.Χ. και στο σημείο εκείνο κατατροπώθηκαν οι Συρακούσιοι από τις δυνάμεις του Ρωμαίου ύπατου Μάρκου Κλαύδιου Μαρκέλλου το 213.π.Χ. Με τη ρωμαϊκή κατάκτηση πήρε το όνομα Άκριλλαι (λατ. Acrillae). Στα όρια του δήμου υπάρχει επίσης ένας ελληνιστικός οικισμός, που ανακαλύφθηκε στη θέση Σκορναβάκε (ιταλικά: Scornavacche), και χαρακτηρίζεται από την εξειδίκευση στην παραγωγή κεραμικών. Ο οικισμός, που ιδρύθηκε επίσης από τους Συρακούσιους κατά μήκος του ποταμού Ντιρίλο (ιταλικά: Dirillο), καταστράφηκε από τους Καρχηδονίους για πρώτη φορά το 406 π.Χ., και για δεύτερη φορά, μετά την ανοικοδόμησή του από τον Τιμολέοντα, το 280.π.Χ. Τα ευρήματα φυλάσσονται στο αρχαιολογικό Μουσείο της Ραγκούζας.
Η Άκριλλαι καταστράφηκε από τους Άραβες του χαλίφη Άσαντ ιμπν αλ Φουράτ το 827 μ.Χ., κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της ανατολικής πλευράς του νησιού. Οι κάτοικοι ίδρυσαν ένα νέο οικισμό στις πλαγιές του όρους Αρτσιμπέσι, που πήρε το όνομα Γκούλφι (ιταλικά: Gulfi), που σημαίνει στα αραβικά ευχάριστη γη .
Ο Ρουγκέρο της Λαούρια κατά τη διάρκεια του Σικελικού Εσπερινού πολιόρκησε και κατέκτησε το Γκούλφι για λογαριασμό των Ανδεγαυών το 1299: Ο οικισμός καταστράφηκε εντελώς και διαπράχτηκε σφαγή. Ο Μανφρέντι Κιαραμόντε, που είχε χριστεί κόμης της Μόντικας από τον βασιλιά της Αραγονίας, Φρειδερίκο Γ΄ το 1296, μεταφέρθηκε με τους επιζώντες σε μια θέση υψηλότερη και πιο οχυρωμένη, που ονομάστηκε "Μπάλιο" (ιταλικά: Baglio), γύρω από την οποία χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια, που περιβάλλονται από τείχη και μέσα σε αυτά έχτισε το κάστρο.
Το Κιαραμόντε το 1366 αριθμούσε 200 οικογένειες, και ο οικισμός εκτεινόταν στο εσωτερικό των τειχών. Σε 1593 , ο οικισμός επεκτάθηκε πέρα από τα τείχη, κυρίως με τις γειτονιές της "Μπούργκο" (297 σπίτια) και "Σαλβατόρε (Σωτήρας)" (258). Μέσα από τα τείχη, η πιο αρχαία συνοικία ("Baglio") αποτελούνταν από 278 σπίτια και Κιαραμόντε είχε 5.711 κατοίκους.
Ο σεισμός του 1693, που έπληξε την περιοχή μεταξύ της Κατάνιας και της Μάλτας, κατέστρεψε σχεδόν εξ ολοκλήρου τον οικισμό και το κάστρο του. Η αποκατάσταση έλαβε χώρα την ίδια περίοδο, στο μεσαίωνα. Τον 18ο αιώνα οι παλιές συνοικίες του Κιαραμόντε εξαφανίστηκαν εξαιτίας του φαινόμενου του καθαγιασμού (ιταλικά: sacralizzazione) και η περιοχή χωρίστηκε σε 4 συνοικίες, με ονόματα αγίων. Σε διεξοδική του μελέτη, ο Τζιάνι Μοράντο δείχνει ότι το 1748 σχεδόν το ήμισυ των περιουσιακών στοιχείων του Κιαραμόντε ήταν στα χέρια 176 ανθρώπων της εκκλησίας, έναντι ενός πληθυσμού 5.972 κοσμικών.
Μνημεία και σημεία ενδιαφέροντος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Αψίδα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
- Το Λιμάνι της Ραγκούζας
- Το Παλάτσο Μοντεσάνο
- Το Δημαρχείο (Palazzo Comunale)
- Η Δημοτική Έπαυλη (Villa Comunale)
- Το Παλάτι Πολιτισμού
- Οι Δημοτικές Πηγές
- Ο Πύργος "Ματσαρονέλο"
Θρησκευτική αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βασιλική της Σάντα Μαρία Λα Νόβα
- Παρεκκλήσι της Παναγίας στο Γκούλφι
- Εκκλησία του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ και του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή
- Εκκλησία του Σαν Βίτο
Εικόνες εκκλησιών στο Κιαραμόντε Γκούλφι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Βασιλική της Σάντα Μαρία Λα Νόβα. -
Το παρεκκλήσι της Παναγίας στο Γκούλφι -
Εκκλησία του Σαν Βίτο
Γλώσσες και διάλεκτοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκτός από την επίσημη γλώσσα, τα ιταλικά, στο Κιαραμόντε Γκούλφι, μιλάνε και τη σικελική γλώσσα.
Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μουσεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το Μουσείο της Ελιάς
- Το Μουσείο Σικελικού Κεντήματος και Μόδας
- Το Ορνιθολογικό Μουσείο
- Το Μουσείο Ιστορικών Στρατιωτικών Κειμηλίων
- Μουσείο θρησκευτικής Τέχνης, Βία Σ. Κατερίνα.
- Μουσείο εθνικής μουσικής"
- Πινακοθήκη του Τζοβάνι ντε Βίτα
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κύρια οικονομική δραστηριότητα είναι η γεωργία, τόσο με τη μορφή της άμεσης παραγωγής, όσο και με αυτή της μεταποίησης των προϊόντων. Η παραγωγή αποτελείται κυρίως από λαχανικά, αμύγδαλα και ελιές. Εκτρέφονται χοίροι και από την επεξεργασία του χοιρινού κρέατος παράγονται παραδοσιακά αλλαντικά (ιδίως λουκάνικα) .
Αμπελουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα επιτραπέζια σταφύλια που παράγονται στο έδαφος του Κιαραμόντε Γκούλφι ανήκουν στα Επιτραπέζια Σταφύλια του Ματζαρόνε, στα οποία έχει απονεμηθεί το σήμα προέλευσης ΠΓΕ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη), ενώ τα σταφύλια που προορίζονται για οινοποίηση χρησιμοποιούνται επίσης, για την παραγωγή του Τσερασουόλο ντι Βιτόρια, το οποίο είναι ένα κρασί με Ονομασία Ελεγχόμενης και Εγγυημένης Προέλευσης.
Ελαιόλαδο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έδαφος του Κιαραμόντε Γκούλφι είναι επίσης πλούσιο σε ελαιώνες και ελαιοτριβεία. Το ελαιόλαδο της περιοχής έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία[4][5] , επιβεβαιώνοντας ότι είναι ένα από τα καλύτερα λάδια του κόσμου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ Gianni Morando, Chiaramonte medievale e la contea di Modica, Flaccovio editore, Palermo 2000, p. 48.
- ↑ Άρθρο σχετικά με το βραβείο "Orciolo d'oro Pesaro".[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Chiaramonte Gulfi - Città dell'olio - L'olio extravergine di oliva DOP Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή
|url=. Empty.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Chiaramonte Gulfi στο Wikimedia Commons
|