Κερύνειο Όρος
Με την ονομασία Όρος Κερύνεια αποκαλείται επιμήκυς ορεινός όγκος της Αχαΐας, βορείως των Καλαβρύτων, με υψόμετρο 1.573 μ. (κορυφή όρους Σκεπαστό).
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διαφορετικές απόψεις υφίστανται σχετικά με ποια περιοχή ακριβώς καταλαμβάνει.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την παλιότερη άποψη του ιστορικού Γεώργιου Παπανδρέου έχει υψόμετρο 1.780 μ. -ευρισκόμενο σε περιοχή ανάμεσα στο νότιο τμήμα του Δήμου Αιγιαλείας και το βόρειο τμήμα του Δήμου Καλαβρύτων οριζόμενη από τους ποταμούς Σελινούντα και Βουραϊκό- και πρόκεται για βουνό με πολλές κορυφές και διακλαδώσεις[Σ 1][1] με υψηλότερη κορυφή του με υψόμετρο 1.780 μ. τον Κλωκό, ο οποίος θεωρείται και ξεχωριστό βουνό· Το όρος Κερύνεια καλείται και Κλωκός ή Φτέρη.[2][3]
Υπό αυτό το πρίσμα, στις πλαγιές του βρίσκονται σε μεγάλο υψόμετρο τα χωριά Άγιος Παντελεήμονας (1.110 μ.), Πτέρη (1.100 μ.), Κερπινή (1.080 μ.) και Ρωγοί (1.050μ.).
Αντιθέτως, σύγχρονες απόψεις, όπως του αρχαιολόγου Νικόλα Φαράκλα, προτείνουν ως ορθότερο να αποκαλείται «Κερύνεια» μόνο ο ορεινός όγκος απαρτιζόμενος από τα βουνά Σκεπαστό και Προφήτης Ηλίας καθότι μόνο αυτά τα δύο βουνά θα μπορούσαν να θεωρηθούν το όρος Κερύνεια της αρκαδικής περιοχής της Κυναίθης· οι λεγόμενες διακλαδώσεις του, όπως τα βουνά Ρούσκιο και Κλωκός, δεν εθεωρούντο ποτέ τμήμα της αρχαίας Αρκαδίας[4][5]. Ομοίως, ο Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής αναφέρει ήδη από το 1853 ότι το λεγόμενο Κερύνειο Όρος βρισκόταν στην βόρεια Αρκαδία και συγκεκριμένα στα σύνορά της με την Αχαΐα, στην ίδια περιοχή που τοποθετείται και η αρκαδική πόλη Κύναιθα στην επικράτεια της οποίας και πιθανότατα ανήκε[6][7].
Αυτό ακριβώς υιοθετεί και η Γ.Υ.Σ. σε χάρτες της[8][9].
Μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γνωστό από τη μυθολογία εξαιτίας της σύνδεσής του με ένα από τους 12 άθλους του Ηρακλή, αυτόν της σύλληψης της Κερυνίτιδος ελάφου που ζούσε εκεί. Το ιερό αυτό ελάφι της Αρτέμιδος με τα χρυσά κέρατα και τις χάλκινα πόδια έτρεχε τόσο γρήγορα που κανένας δεν μπορούσε να το φτάσει. Ο Ηρακλής όμως, αφού το κατεδίωξε για έναν ολόκληρο χρόνο, κατάφερε να το πιάσει και να το μεταφέρει ζωντανό στις Μυκήνες[10]. Σύμφωνα με τον Παυσανία από το όρος αυτό πήγαζε ο ομώνυμος ποταμός Κερυνίτης που διέσχιζε την Αχαΐα και από τον οποίο πήρε μάλλον το όνομά της η αχαϊκή πόλη Κερύνεια[11].
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις πλαγιές του βουνού Προφήτης Ηλίας, στη θέση «Λίθος», βρίσκεται αιολικό πάρκο[12].
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Όπως λ.χ. το βουνό Ρούσκιο (1.457 μ.), το βουνό Σκεπαστό (1.573 μ.), το βουνό Προφήτης Ηλίας (στην περιοχή των χωριών Πλατανιώτισσα, Δουμενά, Ρογοί και Κερπινή) με υψόμετρο 1.526 μ. κ.ά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αλεξοπούλου 2009, σελ. 12
- ↑ Παπανδρέου 1906, σελ. 10
- ↑ Παπανδρέου 2011, σελ. 18
- ↑ Φαράκλας 2001, σελ. 72-73
- ↑ Αλεξοπούλου 2009, σελ. 393-394
- ↑ Ραγκαβής 1853, σελ. 608
- ↑ Jost 1985, σελ. 595
- ↑ Αλεξοπούλου 2009, σελ. 394
- ↑ Αλεξοπούλου 2009, σελ. 1043
- ↑ Δημήτριος, Δανιήλ (1834). Λεξικόν ιστορικομυθικόν και γεωγραφικόν. Βενετία. σελ. 204.
- ↑ "μετὰ δὲ Ἑλίκην ἀποτραπήσῃ τε ἀπὸ θαλάσσης ἐς δεξιὰν καὶ ἥξεις ἐς πόλισμα Κερύνειαν: ᾤκισται δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον ἐν ὄρει, καί οἱ τὸ ὄνομα ἢ δυνάστης ἐπιχώριος ἢ ὁ Κερυνίτης ποταμὸς πεποίηκεν, ὃς ἐξ Ἀρκαδίας καὶ ὄρους Κερυνείας ῥέων Ἀχαιοὺς τοὺς ταύτῃ παρέξεισι"Παυσανία, Αχαϊκά
- ↑ «Enel: Νέο αιολικό πάρκο στην Ελλάδα». naftemporiki.gr. 13 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παπανδρέου, Γεώργιος (2011) [1928]. Δημήτρης Σ. Αβραμίδης, επιμ. Ιστορία των Καλαβρύτων (PDF) (2η έκδοση). Καλάβρυτα: Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης και Ποιότητας Ζωής Δήμου Καλαβρύτων (ΔΕΠΑΠΟΖ). ISBN 978-960-89356-3-1.
- Παπανδρέου, Γεώργιος (1906). Καλαβρυτινή επετηρίς: ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας. Αθήνα: Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος.
- Ραγκαβής, Ιάκωβος Ρίζος (1853). Τα Ελληνικά: ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος. Αθήνα.
- Φαράκλας, Νικόλας (2001). Η Γεωπολιτική Οργάνωση της Πελοποννησιακής Αχαΐας. Ρίθυμνα-Θέματα Κλασικής Αρχαιολογίας. 9. Ρέθυμνο: Πανεπιστήμιο Κρήτης-Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας-Τομέας Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αλεξοπούλου, Γεωργία Ζ. (2009). Συμβολή στην αρχαιολογία και τοπογραφία της Αζανίας (Βόρειας Αρκαδίας), Επαρχία Καλαβρύτων. Α1΄-Α2΄-Β΄-Γ΄-Δ΄. Πάτρα: Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας/Σχολή Επιστημών του Ανθρώπου-Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας.
- (Γαλλικά) Jost, Madeleine (1985). Sanctuaires et cultes d'Arcadie. Études péloponnésiennes. 9. Παρίσι: École française d'Athènes.
| |||||||||||
| ||||||||||||||