Κενό του Βοώτη
Το Κενό του Βοώτη (Boötes void) ή το «Μεγάλο Κενό»[1] είναι ένα κοσμικό κενό, μία τεράστια και προσεγγιστικά σφαιρική περιοχή του χώρου του Σύμπαντος, που περιέχει πολύ λιγότερους γαλαξίες από τον μέσο όρο. Το Κενό του Βοώτη βρίσκεται στον αστερισμό Βοώτη, από τον οποίο πήρε και την ονομασία του. Το κέντρο του βρίσκεται περίπου στις εξής συντεταγμένες: Ορθή αναφορά 14h 50m και απόκλιση 46.[2]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με διάμετρο σχεδόν 330 εκατομμύρια έτη φωτός[3] (περίπου το 0,27% της διαμέτρου του ορατού Σύμπαντος) και όγκο σχεδόν 10 επτάκις εκατομμύρια κυβικά έτη φωτός, το Κενό του Βοώτη είναι ένα από τα μεγαλύτερα γνωστά κενά στο Σύμπαν, αναφερόμενο και ως «υπερκενό». Η ανακάλυψή του δημοσιοποιήθηκε από τους Ρόμπερτ Κίρσνερ κ.ά. το 1981, ως μέρος μιας επισκοπήσεως ερυθρομεταθέσεων των γαλαξιών. Το κέντρο του Κενού του Βοώτη απέχει περίπου 700 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη[4].
Λίγο αργότερα ανακαλύφθηκε από άλλους αστρονόμους ότι το Κενό περιείχε λίγους γαλαξίες. Το 1987 οι Τζ. Μούντυ, Ρ. Κίρσνερ, Τζ. Μακαλπάιν και Σ. Γκρέγκορυ δημοσίευσαν την ανακάλυψη οκτώ γαλαξιών στο εσωτερικό του[5]. Οι Μ. Στράους και Τζων Χάκρα ανεκοίνωσαν την ανακάλυψη άλλων τριών γαλαξιών το 1988, ενώ οι Γκρεγκ Όλντερινγκ, G. Bothun, Ρ. Κίρσνερ και Ρον Μάρζκε την ανακάλυψη 15 γαλαξιών το 1989. Μέχρι το 1997 στο Κενό του Βοώτη είχαν ανακαλυφθεί συνολικά 60 γαλαξίες.
Σύμφωνα με τον Όλντερινγκ, η κλίμακα του Κενού είναι τέτοια, ώστε «αν ο Γαλαξίας μας βρισκόταν στο κέντρο του, δεν θα γνωρίζαμε ότι υπάρχουν άλλοι γαλαξίες μέχρι τη δεκαετία του 1960».[6].
Το Υπερσμήνος του Ηρακλέους αποτελεί μέρος τού προς τα εμάς άκρου τού Κενού του Βοώτη[2].
Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεν υπάρχει ασυμφωνία της υπάρξεως του Κενού του Βοώτη και του «καθιερωμένου» κοσμολογικού προτύπου Λ-CDM[7]. Θεωρητικά έχει προταθεί ότι το Κενό αυτό δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση μικρότερων κενών, παρόμοια με τη συγχώνευση φυσαλίδων αφρού σε μεγαλύτερες. Αυτή η διαδικασία θα ερμήνευε την ύπαρξη των λίγων γαλαξιών στο εσωτερικό του και την κατανομή τους κατά προσέγγιση σε μία σωληνοειδή περιοχή που διέρχεται από το κέντρο του Κενού[6].
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Science News «Galaxy map reveals the limits of cosmic structure» Αρχειοθετήθηκε 2012-07-15 at Archive.is του Ron Cowen, 12 Αυγούστου 2000
- ↑ 2,0 2,1 Kirshner, Robert P.; Oemler, Augustus, Jr.; Schechter, Paul L.; Shectman, Stephen A. (March 1, 1987). «A survey of the Bootes void». Astrophysical Journal, Part 1 314: 493-506. doi:. ISSN 0004-637X. Bibcode: 1987ApJ...314..493K. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-iarticle_query?1987ApJ...314..493K&data_type=PDF_HIGH&whole_paper=YES&type=PRINTER&filetype=.pdf.
- ↑ «A Spongy Universe» (PDF). Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2011.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Emission-line galaxies in the Bootes void». Μάρτιος 1987. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2008.
- ↑ 6,0 6,1 «Filling the void - understanding the formation of the Bootes void in intergalactic space - Brief Article». Discover magazine. Αύγουστος 1995. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-11-19. https://web.archive.org/web/20071119011039/http://findarticles.com/p/articles/mi_m1511/is_n8_v16/ai_17253874. Ανακτήθηκε στις 2008-01-02.
- ↑ "Cosmic_Voids" Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2013
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kirshner, R.P.; Oemler, A.J.; Schechter, P.L.; Shectman, S.A. (1981). «A million cubic megaparsec void in Bootes». The Astrophysical Journal 248: L57-60. doi:. Bibcode: 1981ApJ...248L..57K.
- Kirshner, R.P.; Oemler, A.J.; Schechter, P.L.; Shectman, S.A. (1987). «A survey of the Bootes void». The Astrophysical Journal 314: 493. doi:. Bibcode: 1987ApJ...314..493K.
Συντεταγμένες: 
14h 50m 0s, +46° 0′ 0″
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Boötes void της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |