Κατεύθυνση – Σλοβακική Σοσιαλδημοκρατία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κατεύθυνση – Σλοβάξικη Σοσιαλδημοκρατία
Smer–slovenska sociálna demokracia
ΣυντομογραφίαSmer-SD
ΗγέτηςΡόμπερτ Φίτσο
Ίδρυση8 Νοεμβρίου 1999
Διάσπαση απόΚόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς
ΈδραΣουμράτσνα 25, Μπρατισλάβα[1]
ΕφημερίδαΕφημερίδες SMER
Πτέρυγα νεολαίαςΝέοι Σοσιαλδημοκράτες
Μέλη  (2018)14.626[2]
ΙδεολογίαΣοσιαλδημοκρατία[3]
Αριστερός εθνικισμός[4]
Κοινωνικός συντηρητισμός[5]
Αντιμετανάστευση[6]
Πολιτικό φάσμαΚεντροαριστερά[7]
Ευρωπαϊκή προσχώρησηΕυρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα
Ομάδα Ευρωπαϊκού ΚοινοβουλίουΠροοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών
Διεθνής προσχώρησηΠροοδευτική Συμμαχία
Σοσιαλιστική Διεθνής
Χρώματα     Κόκκινο
     Πράσινο
Εθνικό Συμβούλιο
42 / 150
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
3 / 14
Αυτοδιοικούμενες επαρχίες
2 / 8
Επαρχιακά κοινοβούλια
88 / 408
Τοπικά συμβούλια
3.692 / 20.646
Ιστότοπος
www.strana-smer.sk
Πολιτικό σύστημα στη Σλοβακία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Η Κατεύθυνση – Σλοβάκικη Σοσιαλδημοκρατία (σλοβακικά: Smer – slovenska sociálna demokracia‎‎, Smer - SD) είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό[8] πολιτικό κόμμα στη Σλοβακία, που κινείται στον χώρο της κεντροαριστεράς έχοντας στοιχεία κοινωνικού συντηρητισμού και εθνικισμού. Αρχηγός του κόμματος είναι ο Ρόμπερτ Φίτσο, ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας.

Ήταν το μεγαλύτερο κόμμα στο Εθνικό Συμβούλιο μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2016, αλλά μετά τις εκλογές του 2020 πέρασε στην αντιπολίτευση. Από τις εκλογές του 2023 πέρασε και πάλι στην κυβέρνηση.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίδρυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις Σλοβακικές βουλευτικές εκλογές του 1998, η κυβέρνηση του Βλάντιμιρ Μέτσιαρ έχασε, και Πρωθυπουργός εξελέγη ο Μικουλάς Τζουρίντα. Το κόμμα του, η Σλοβακική Δημοκρατική Συμμαχία, σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με τα κόμματα: Κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς, Κόμμα της Ουγγρικής Κοινότητας και Κόμμα των Πολιτών με Κατανόηση. Το 1999, ο αντιπρόεδρος του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΚΔΑ) Ρόμπερτ Φίτσο, εγκατέλειψε το κόμμα, εκφράζοντας απογοήτευση για τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης. Την 8η Νοεμβρίου 1999, ίδρυσε το κόμμα Κατεύθυνση, το οποίο αρχικά χαρακτήρισε ως την "τρίτη οδό".[9] Με την δημοτικότητα του ΚΔΑ να πέφτει ολοένα και περισσότερο, ο Φίτσο δεν ήθελε να συμβεί το ίδιο στο κόμμα του. Γι'αυτό εφάρμοσε μία πολιτική για «καθαρά χέρια», δηλαδή πήρε μέτρα κατά της διαφθοράς. Επιδιώκοντας διαύγεια στα οικονομικά της Κατεύθυνσης, ο Φίτσο δημοσίευσε στο διαδίκτυο τον προϋπολογισμό του κόμματος, τα έσοδα και τα έξοδα. Τόνισε την σημασία του να προέρχονται τα έσοδα από καθαρές πηγές, επειδή έκαστο μέλος πρέπει να εξασφαλίσει τη χρηματοδότησή του, και κάλεσε τους δημοσιογράφους να εξετάσουν τις πηγές, τις δωρεές και τις χορηγίες.[10][11]

Στις Σλοβακικές βουλευτικές εκλογές του 2002, το κόμμα Κατεύθυνση πήγε πολύ καλά, συγκέντρωσε το 13,46% των ψήφων, κέρδισε τις 25 από τις 150 έδρες και έγινε το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα του Εθνικού Συμβουλίου. Αντίθετα, για το Κόμμα Δημοκρατικής Αριστεράς, αυτές οι εκλογές ήταν καταστροφικές. Δεν πήρε καμία έδρα και έμεινε εκτός κοινοβουλίου.[12] Το 2003 το κόμμα Κατεύθυνση μετονομάστηκε σε Κατεύθυνση (Τρίτη Οδός) ( σλοβακικά: Smer (tretia cesta)‎‎). [13] Το 2005, η Κατεύθυνση συγχωνεύθηκε με ένα μέρος του Κόμματος Δημοκρατικής Αριστεράς, που διαλύθηκε το 2004. Συγχωνεύθηκε, επίσης,με την Σοσιαλδημοκρατική Εναλλακτική, ένα μικρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Σλοβακίας, που έγινε γνωστό όταν είχε αρχηγό τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ.[14][15]

Κυβέρνηση (2006-2010)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις Σλοβακικές βουλευτικές εκλογές του 2006, η Κατεύθυνση – Σοσιαλδημοκρατία συγκέντρωσε το 29,1% των ψήφων, κέρδισε τις 50 από τις 150 έδρες και έγινε το μεγαλύτερο κόμμα στο Εθνικό Συμβούλιο. Ο Ρόμπερτ Φίτσο έγινε Πρωθυπουργός και σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με το Λαϊκό Κόμμα - Κίνημα για μια Δημοκρατική Σλοβακία (HZDS) και το Σλοβακικό Εθνικό Κόμμα (SNS), [16][17][18] ένα εθνικιστικό κόμμα.

Στις 12 Οκτωβρίου 2006, η Κατεύθυνση αποβλήθηκε προσωρινά από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό ευρωκόμμα.[19] Ο λόγος ήταν η συνεργασία με το εθνικιστικό, ακροδεξιό Σλοβακικό Εθνικό Κόμμα. Το ψήφισμα για την αποβολή παρέπεμψε στη Διακήρυξη του ΕΣΚ του Βερολίνου του 2001: «Για μια σύγχρονη, πλουραλιστική και ανεκτική Ευρώπη, όλα τα κόμματα του ΕΣΚ τηρούν τις ακόλουθες αρχές ... απέχουν από οποιαδήποτε μορφή πολιτικής συμμαχίας ή συνεργασίας οιουδήποτε επιπέδου με οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα που υποκινεί ή επιχειρεί να υποδαυλίσει φυλετικές ή εθνικιστικές προκαταλήψεις και μίση». Το ΕΣΚ «δεν μπορεί να δεχθεί ένα μέλος που συμμάχησε με ένα ξενοφοβικό, εθνικιστικό κόμμα». Ο Πρόεδρος του ΕΣΚ δήλωσε ότι είναι «υπερήφανος για αυτήν την ιστορική αποφάση», αν και λυπάται που η Κατεύθυνση αποβλήθηκε. «Τα περισσότερα από τα μέλη μας παραμένουν ακέραια στις αξίες μας, [...] η συμμαχία με την ακροδεξιά είναι απαράδεκτη».[20] Το 2008, η Κατεύθυνση έγινε και πάλι δεκτή στο ΕΣΚ, αφού ο αρχηγός Φίτσο και ο αρχηγός του Σλοβακικού Εθνικού Κόμματος, Γιαν Σλότα, υποσχέθηκαν σε μία επιστολή ότι θα σεβαστούν τις Ευρωπαϊκές αξίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλες τις εθνικές μειονότητες. [21]

Αντιπολίτευση (2010-2012)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2010, η Κατεύθυνση – Σοσιαλδημοκρατία πλειοψήφησε, συγκέντρωσε το 34,62% των ψήφων και κέρδισε τις 62 από τις 150 έδρες. Όμως οι σύμμαχοι του κόμματος υπέστησαν μεγάλες απώλειες, το Λαϊκό Κόμμα – Κίνημα για μια Δημοκρατική Σλοβακία δεν έφτασε το εκλογικό όριο και έμεινε εκτός του Εθνικού Συμβουλίου, ενώ το Σλοβακικό Εθνικό Κόμμα έχασε τις μισές έδρες του.[22] Ο Φίτσο αναφερόμενος στις 62 έδρες που κέρδισε το κόμμα του, δήλωσε: «Είναι ένα νούμερο που μας επιτρέπει να δεχθούμε μία προεδρική εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης.»[23] Όμως για την κυβέρνηση χρειάζονται 76 έδρες, και η αριστερή συμμαχία του Φίτσο θα εξασφάλιζε τις 71 μόνο. Η εξασφάλιση των υπόλοιπων πέντε εδρών θα ήταν δύσκολη υπόθεση, αφού τα υπόλοιπα κόμματα δήλωσαν εκ των προτέρων ότι δεν θέλουν να συμμαχήσουν με την Κατεύθυνση – ΣΔ. Ο Πρόεδρος Ιβάν Γκασπάροβιτς ανέθεσε στον Φίτσο τον σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά εν τω μεταξύ, το δεύτερο κόμμα των εκλογών, η Σλοβακική Δημοκρατική και Χριστιανική Ένωση – Δημοκρατικό Κόμμα κατέληξε σε συμφωνία για συμμαχία με τρία κεντροδεξιά κόμματα, που μαζί θα έφταναν τις 79 έδρες.[24] Στις 8 Ιουλίου 2010 η Ιβέτα Ραντίτσοβα διορίστηκε Πρωθυπουργός,[25][26] και η Κατεύθυνση – Σοσιαλδημοκρατία πέρασε στην αντιπολίτευση.

Κυβέρνηση (2012-2020)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 11η Οκτωβρίου 2011 η κυβέρνηση της Ραντίτσοβα έπεσε, όταν πήρε ψήφο μη εμπιστοσύνης για την επέκταση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Για την απόρριψη του μέτρου, ο Φίτσο δήλωσε: «λέμε "όχι" στη δεξιά κυβέρνηση, αλλά λέμε "ναι" στο ταμείο έκτακτης ανάγκης».[27][28] Στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 10 Μαρτίου 2012, το Κατεύθυνση – ΣΔ συγκέντρωσε το 44,4% των ψήφων, κέρδισε τις 83 από τις 150 έδρες και έγινε το μεγαλύτερο κόμμα στο Εθνικό Συμβούλιο.[29] Ο Ρόμπερτ Φίτσο διορίστηκε Πρωθυπουργός για μια δεύτερη θητεία, και η δεύτερη κυβέρνησή του ήταν η 8η κυβέρνηση της Σλοβακίας, και η πρώτη μονοκομματική κυβέρνηση στη Σλοβακία από το 1993. To The Economist έγραψε, ότι με αυτήν τη νίκη ο Φίτσο έγινε στη στιγμή «ένας από τους πιο επιτυχημένους κεντροαριστερούς πολιτικούς της Ευρώπης».[30] Στις Σλοβακικές ευρωεκλογές του 2014, η Κατεύθυνση – ΣΔ ήρθε πρώτη, συγκέντρωσε το 24,09% των ψήφων και κέρδισε τις 4 από τις 13 έδρες ευρωβουλευτών.

Στην προεκλογική εκστρατεία του για τις βουλευτικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 2016 ο Φίτσο τόνισε τους κινδύνους που αντιπροσωπεύουν οι μετανάστες με σύνθημα «Προστατεύουμε τη Σλοβακία». Όμως, οι απεργίες των δασκάλων και του νοσηλευτικού προσωπικού που είχαν προηγηθεί έδωσαν άλλη διάσταση στην εκστρατεία και έφεραν στο επίκεντρο τα ζητήματα που έχει αφήσει σε εκκρεμότητα η Κατεύθυνση – ΣΔ.[31] Στις εκλογές, το κόμμα ήρθε πρώτο, συγκέντρωσε το 28,3% των ψήφων και κέρδισε τις 49 από τις 150 έδρες του Εθνικού Συμβουλίου. Μετά τις εκλογές, στις 7 Μαρτίου, ο Πρόεδρος Αντρέι Κίσκα κάλεσε όλα τα εκλεγμένα κόμματα, με εξαίρεση τους Κοτλεμπιστές – Λαϊκό Κόμμα Η Σλοβακία Μας, στις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης. Στις συνομιλίες προτεραιότητα δόθηκε στον Φίτσο,[32] και λήφθηκε υπόψη ότι όλα τα κόμματα, εκτός από το Είμαστε Οικογένεια, απέκλεισαν κάθε πιθανότητα συνεργασίας με τους Κοτλεμπιστές.[33] Την ίδια μέρα, πραγματοποιήθηκε μία αντιφασιστική διαμαρτυρία στην Μπρατισλάβα για την εκπροσώπηση των Κοτλεμπιστών στο Συμβούλιο.[34] Στις 17 Μαρτίου ο Φίτσο ανακοίνωσε ότι θα σχηματίσει τετραμελή κυβέρνηση συνεργασίας με τα κόμματα: Σλοβακικό Εθνικό Κόμμα, Μοστ-Χιντ και Δίκτυο, που μαζί συγκεντρώνουν 85 έδρες. Η τρίτη κυβέρνηση του Φίτσο ορκίστηκε στις 23 Μαρτίου, και ήταν η 9η κυβέρνηση της Σλοβακίας.[35][36][37][38]

Εν μέσω μίας πολιτικής κρίσης για τη δολοφονία του Γιαν Κούτσιακ, το 2018, ο Ρόμπερτ Φίτσο υπέβαλλε την παραίτησή του από την θέση του Πρωθυπουργού, και αντικαταστάθηκε από τον Πέτερ Πελεγκρίνι.[39][40][41] Διατήρησε όμως τη θέση του στην ηγεσία του κόμματος.

Επιστροφή στην αντιπολίτευση (2020-σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2020, η Κατεύθυνση – ΣΔ ήρθε δεύτερη, συγκέντρωσε το 18,29% των ψήφων και κέρδισε τις 38 από τις 150 έδρες στο Εθνικό Συμβούλιο. Όλοι οι σύμμαχοι του κόμματος όμως, το Σλοβακικό Εθνικό Κόμμα, το Μοστ-Χιντ και το Σλοβακικό Συντηρητικό Κόμμα, δεν έφτασαν το εκλογικό όριο και έμειναν εκτός του Συμβουλίου. Πρώτο κόμμα έγιναν οι Συνηθισμένο Άνθρωποι. Ο αρχηγός τους, ο Ίγκορ Μάτοβιτς, διορίστηκε Πρωθυπουργός και σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με τα κόμματα: Είμαστε Οικογένεια, Ελευθερία και Αλληλεγγύη, και Για τον Λαό. Η Κατεύθυνση – ΣΔ πέρασε στην αντιπολίτευση, μετά από 8 χρόνια στην κυβέρνηση. [42][43]

Αποτελέσματα εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εθνικό Συμβούλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Αρχηγός Ψήφοι Ποσοστό % Έδρες Θέση Κυβέρνηση
2002 Ρόμπερτ Φίτσο 387.100 13,46
25 / 150
 3η Όχι
2006 Ρόμπερτ Φίτσο 671.185Αύξηση 29,14 Αύξηση
50 / 150
 1ηΑύξηση Ναι
2010 Ρόμπερτ Φίτσο 880.111 Αύξηση 34,79 Αύξηση
62 / 150
 1η Όχι
2012 Ρόμπερτ Φίτσο 1.134.180 Αύξηση 44,41 Αύξηση
83 / 150
 1η Ναι
2016 Ρόμπερτ Φίτσο 737.481 Μείωση 28,28Μείωση
49 / 150
 1η Ναι
2020 Πέτερ Πελεγκρίνι 527.172Μείωση 18,29Μείωση
38 / 150
 2ηΜείωση Όχι
2023 Ρόμπερτ Φίτσο 681.017 Αύξηση 22,95 Αύξηση
42 / 150
 1η Ναι

Προεδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Υποψήφιος Αποτέλεσμα 1ου γύρου Αποτέλεσμα 2ου γύρου
Ψήφοι % Αποτέλεσμα Ψήφοι % Αποτέλεσμα
2004 Ιβάν Γκασπάροβιτς[α] 442.564 22,28 Πρόκριση 1.079.592 59,91 Νίκη
2009 Ιβάν Γκασπάροβιτς[β] 876.061 46,71 Πρόκριση 1.234.787 55,53 Νίκη
2014 Ρόμπερτ Φίτσο 531.919 28,00 Πρόκριση 893.841 40,61 Ήττα
2019 Μάρος Σέφτσοβιτς 400.379 18,66 Πρόκριση 752.403 41,59 Ήττα

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Ψήφοι Ποσοστό % Έδρες Θέση
2004 118.535 16,89
3 / 14
 3η
2009 264.722 Αύξηση 32,01 Αύξηση
5 / 13
 1η Αύξηση
2014 135.189 Μείωση 24,09 Μείωση
4 / 13
 1η
2019 154.996 Μείωση 15,72 Μείωση
3 / 14
 2η Μείωση

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ δεν είναι μέλος της Κατεύθυνσης – ΣΔ. Απλά υποστηρίχθηκε από το κόμμα
  2. ↑ δεν είναι μέλος της Κατεύθυνσης – ΣΔ. Απλά υποστηρίχθηκε από το κόμμα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Smer Kontakt
  2. ↑ «VÝROČNÁ SPRÁVAHOSPODÁRENIE A FINANCOVANIE STRANY» (PDF). www.minv.sk. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2020. 
  3. ↑ Nordsieck, Wolfram (2020). «Slovakia». Parties and Elections in Europe. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2020. 
  4. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020. 
  5. ↑ «Slovakia's president-elect boosts liberal parties, ruling leftists fall: poll». Reuters. 2 April 2019. https://www.reuters.com/article/us-slovakia-politics/slovakias-president-elect-boosts-liberal-parties-ruling-leftists-fall-poll-idUSKCN1RE1SQ. 
  6. ↑ «Slovak PM Fico wins election but faces tough task to form majority». Reuters. 5 Μαρτίου 2016. 
  7. ↑ Simon Bulmer· Christian Lequesne (2013). The Member States of the European Union. OUP Oxford. σελ. 327. ISBN 978-0-19-954483-7. 
  8. ↑ Alfio Cerami (2006). Social Policy in Central and Eastern Europe: The Emergence of a New European Welfare Regime. LIT Verlag Münster. σελίδες 23–. ISBN 978-3-8258-9699-7. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2013. 
  9. ↑ a.s, Petit Press (12 Μαρτίου 2014). «PRESIDENTIAL VOTE: Profiles of the candidates - 1st part». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020. 
  10. ↑ a.s, Petit Press (22 Μαΐου 2000). «Who's afraid of Róbert Fico?». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020. 
  11. ↑ a.s, Petit Press (2 Δεκεμβρίου 2002). «Finding Fico». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020. 
  12. ↑ «Graph 1 - Valid votes for political parties». web.archive.org. 29 Ιουνίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  13. ↑ «Register of Political Parties and Political Movements». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2015. 
  14. ↑ «Slovakia». web.archive.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  15. ↑ «Soucasna slovenska politika» (PDF). 
  16. ↑ Cas Mudde (2005). Racist Extremism In Central & Eastern Europe. Routledge. σελίδες xvi, 314. ISBN 0-415-35593-1. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2009. 
  17. ↑ Zoltan D. Barany (2002). The East European gypsies: regime change, marginality, and ethnopolitics. Cambridge University Press. σελίδες 313, 408. ISBN 0-521-00910-3. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2009. 
  18. ↑ Juliana Sokolova (2 Απριλίου 2009). «Slovakia: in search of normal». openDemocracy.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2009. 
  19. ↑ «SMER suspended from PES political family». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2011. CS1 maint: Unfit url (link)
  20. ↑ Petit Press a.s. «Euro-socialists suspend Fico's Smer party». spectator.sme.sk. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2015. 
  21. ↑ «Slovak PM's party rejoins European socialists». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2015. 
  22. ↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. «Slovakia's leftist leader wins Pyrrhic victory as right claims majority | DW | 13.06.2010». DW.COM (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  23. ↑ «Slovak PM bids to form coalition» (στα αγγλικά). BBC News. 2012-03-12. https://www.bbc.com/news/10304535. Ανακτήθηκε στις 2020-03-29. 
  24. ↑ a.s, Petit Press (29 Ιουνίου 2010). «Coalition parties agree on ministries and SaS presiding over parliament». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  25. ↑ Fico vyhral a predsa končí | Voľby 2010 Αρχειοθετήθηκε 2012-03-08 στο Wayback Machine.. volby.sme.sk. Retrieved on 15 October 2011.
  26. ↑ McLaughlin, Daniel. «Sociologist Iveta Radicova becomes Slovakia's first female prime minister». The Irish Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  27. ↑ «Slovakia votes down bailout move» (στα αγγλικά). BBC News. 2011-10-11. https://www.bbc.com/news/world-europe-15265987. Ανακτήθηκε στις 2020-03-29. 
  28. ↑ «Slovak rivals reach bailout deal» (στα αγγλικά). BBC News. 2011-10-12. https://www.bbc.com/news/world-europe-15271141. Ανακτήθηκε στις 2020-03-29. 
  29. ↑ a.s, Petit Press (11 Μαρτίου 2012). «ELECTION 2012: UVK officially confirms Smer's landslide victory in general election». spectator.sme.sk. 
  30. ↑ «Slovakia turns left». The Economist. ISSN 0013-0613. https://www.economist.com/eastern-approaches/2012/03/11/slovakia-turns-left. Ανακτήθηκε στις 2020-03-29. 
  31. ↑ Cunningham, Benjamin (6 Μαρτίου 2016). «5 takeaways from Slovakia's election». POLITICO. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  32. ↑ a.s, Petit Press (7 Μαρτίου 2016). «President Kiska will authorise Fico to form government». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  33. ↑ a.s, Petit Press (9 Μαρτίου 2016). «Opinions on not inviting Kotleba differ». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  34. ↑ a.s, Petit Press (8 Μαρτίου 2016). «People rallied in protest against Kotleba». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  35. ↑ Azet.sk. «Robert Fico oznámil demisiu vlády a prišiel s poriadnou novinkou!». Nový Čas (στα Σλοβακικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  36. ↑ Gabrizova, Zuzana (24 Μαρτίου 2016). «Slovakia's Fico to lead his third government». www.euractiv.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  37. ↑ a.s, Petit Press (31 Μαρτίου 2016). «New government meets for first time, appoints state secretaries». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  38. ↑ a.s, Petit Press (22 Μαρτίου 2016). «Meet Slovakia's new cabinet (UPDATED)». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  39. ↑ a.s, Petit Press (14 Μαρτίου 2018). «UPDATED: Fico is ready to resign tomorrow». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  40. ↑ a.s, Petit Press. «Fico podá demisiu, novým premiérom môže byť Pellegrini (minúta po minúte)». domov.sme.sk (στα Σλοβακικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  41. ↑ a.s, Petit Press (15 Μαρτίου 2018). «Pellegrini is the new PM». spectator.sme.sk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 
  42. ↑ «Anti-corruption party wins Slovakia election» (στα αγγλικά). BBC News. 2020-03-01. https://www.bbc.com/news/world-europe-51693527. Ανακτήθηκε στις 2020-03-30. 
  43. ↑ France-Presse, Agence (2020-03-01). «Slovakia election: seismic shift as public anger ousts dominant Smer-SD party» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2020/mar/01/slovakia-election-centre-right-olano-wins-poll-on-anti-graft-platform. Ανακτήθηκε στις 2020-03-30. 


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατεύθυνση_–_Σλοβακική_Σοσιαλδημοκρατία&oldid=10504366"