Κατάλογος πολιτικών κομμάτων της Ιταλίας

Ένα πολιτικό κόμμα, όπως ορίζεται από το άρθρο 49 του Συντάγματος της Ιταλικής Δημοκρατίας, αντιπροσωπεύει μια ελεύθερη οργάνωση πολιτών, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να διαχειρίζονται δημοκρατικά την πολιτική ζωή.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνταγματική βάση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόλο που ο συνταγματικός χάρτης καθορίζει την αναγκαιότητα για την εικόνα του κόμματος^[1], δεν αποσαφηνίζει τη νομική προσωπικότητά του, ούτε επισημοποιεί τον τρόπο οργάνωσής του. Αυτό αποτελούσε πάντα ένα στοιχείο έντονου θεσμικού διαλόγου και τόνισε την ανάγκη για νομοθετική εφαρμογή των διατάξεων του συντάγματος^[2].

Η αναφορά στην "δημοκρατική μέθοδο" προσαρμόστηκε μάλιστα με καθαρά εξωτερική έννοια για κάθε μεμονωμένο κόμμα: "Αυτό είχε, επίσης, ως συνέπεια τον αποκλεισμό της δυνατότητας προσφυγής στα τακτικά δικαστήρια για τις διαφορές στο εσωτερικό των κομμάτων (και, στην πραγματικότητα, από τότε και στο εξής, η πάγια νομολογία απέρριπτε πάντα τις προσφυγές αυτού του είδους για "έλλειψη δικαιοδοσίας"). Με τον τρόπο αυτό αναπτυσσόταν η αυτονομία της μορφής του κόμματος, ακόμα και με προφανείς διαφορές λόγω της ισχυρής εξασθένισης αρχής της ιεραρχίας και της προσωπικής ηγεσίας. Από το καθεστώς του ενός κόμματος προχωρήσαμε στο καθεστώς των κομμάτων, αλλά πάντα στο πλαίσιο της νομικής αυτοαναφοράς ."^[3].

Χρηματοδότηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κρίση της "Πρώτης Δημοκρατίας" στην Ιταλία, αναπτύχθηκε, επίσης, λόγω της υποταγής του δημοσίου συμφέροντος στις στρατηγικές συναίνεσης και την πολιτική ισχύ, σύμφωνα με μια πατερναλιστική αντίληψη^[4] η οποία, στο τέλος, ανέτρεψε το κύρος των ιστορικών κομμάτων.

Υπό το πρίσμα της υπέρβασης των προηγούμενων εκλογικών και πολιτικών συστημάτων, στη λεγόμενη Δεύτερη Δημοκρατία, ρωτήθηκε εάν τα ιταλικά πολιτικά κόμματα θα συνεχίσουν - σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλες ευρωπαϊκές Χώρες^[5] - να στηρίζουν τις δραστηριότητές τους επιβαρύνοντας τη νομιμότητα και την οικονομία της χώρας^[6].

Ειδικότερα, η εξέλιξη του πολιτικού συστήματος^[7] θα επηρέαζε τους τρόπους είσπραξης χρημάτων για πολιτική χρηματοδότηση^[8]. Αντίθετα, "η αποδυνάμωση των κομμάτων και το δημόσιο βάρος από τα οικονομικά και χρηματοπιστωτικά συστήματα, προκάλεσε μια αλλαγή στις ιεραρχίες και τις μορφές διαφθοράς. Τα κόμματα, το κομματικό σύστημα δεν μπορεί πλέον να πάρει τα ηνία και να κατανέμει ρόλους σε ένα εξαιρετικά συγκεντρωτικό και ελεγχόμενο πλαίσιο. Πρόκειται για μεμονωμένους επιχειρηματίες ή ομάδες επιχειρηματιών που, μέσα από μια διεισδυτική δράση προετοιμασίας και πραγματικού προσανατολισμού των δημοσίων επιλογών, οικειοποιούνται και διανέμουν τους πόρους, ακόμα και παράνομα τα πλεονεκτήματά τους"^[9].

Στην Ιταλία η δημόσια χρηματοδότηση ξεκίνησε^[10] με το νόμο 195/1974 και προκάλεσε έντονη συζήτηση^[11]. Παρά το αφαιρετό δημοψήφισμα του 1993, εισήχθη, ουσιαστικά, τα επόμενα χρόνια, με μια νέα πειθαρχία της "εκλογικής αποζημίωσης." Μέχρι και πριν το τέλος του 2016, είχαν πρόσβαση όλα τα κόμματα που ξεπερνούσαν το όριο του 1% των ψήφων, αλλά από τότε και στο εξής, πέρασαν σε ένα σύστημα φορολογικών απαλλαγών.

Ωστόσο, ο τρόπος ελέγχου των δαπανών - που υποβάλλεται από τα κόμματα έτσι ώστε να λάβουν τη χρηματοδότηση - εξακολουθεί να δημιουργεί σημαντικά προβλήματα^[12].

Το αρ. 9 του νόμου της 6ης Ιουλίου 2012, αριθ. 96, - το οποίο θέσπισε την "Επιτροπή για τη διαφάνεια και τον έλεγχο των προϋπολογισμών των κομμάτων και πολιτικών κινημάτων" με το καθήκον να ελέγχει τις προαναφερθείσες δηλώσεις, αντικαθιστώντας το "Εποπτικό Συμβούλιο", προηγουμένως υπεύθυνο για την εκπλήρωση των ίδιων ελέγχων σύμφωνα με την επίσημη δήλωση^[13] - προέβλεψε την επαλήθευση της "συμμόρφωσης των πραγματικών δαπανών και των εσόδων που προσκομίστηκαν για την απόδειξη αυτών" (βλ. αρ.9, εδάφιο πέμπτο)^[14].

Οι δυσκολίες - που προέκυψαν όταν η Επιτροπή δήλωσε την αδυναμία να πραγματοποιήσει τους ελέγχους, με επιστολή προς τους προέδρους των Κοινοβουλίων γνωστοποιούμενη στον Τύπο - ^[15] ώθησε τη νομοθεσία να παρέμβει και πάλι, και μετά από επιστολή στο Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 2015^[16] και στη Γερουσία, με συμβατό κείμενο,^[17], ο νόμος της 27ης Οκτωβρίου 2015, αρ. 175 (γνωστό ως νόμο Boccadutri από το όνομα του πρώτου υπογράφοντος) τέθηκε σε ισχύ.

Τα πολιτικά κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύρια κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κυριότερα κόμματα είναι εκείνα που είναι σήμερα παρόντα με τη δική τους κοινοβουλευτική ομάδα και στα δύο Κοινοβούλια, τα οποία έλαβαν τουλάχιστον το 3% των ψήφων στις τελευταίες πολιτικές εκλογές ή το 4% στις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές.

Κόμμα		Τοποθέτηση
bgcolor="Πρότυπο:Colore partito"\|	Κίνημα Πέντε Αστέρων (M5S)	Διακομματική σύγκλιση
bgcolor="Πρότυπο:Colore partito" \|	Δημοκρατικό κόμμα (PD)	Κεντροαριστερά
bgcolor="Πρότυπο:Colore partito" \|	Λέγκα του Βορρά (Lega)	Δεξιά
bgcolor="Πρότυπο:Colore partito" \|	Φόρτσα Ιτάλια (FI)	Κεντροδεξιά
bgcolor="Πρότυπο:Colore partito" \|	Αδέλφια της Ιταλίας (FdI)	Δεξιά
bgcolor="Πρότυπο:Colore partito" \|	Ιτάλια Βίβα (IV)	Κέντρο

Μικρότερα κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα μικρότερα κόμματα συγκαταλέγονται εκείνα που στην διάρκεια της ιστορίας τους έχουν εκλεγεί με το σύμβολο τους τουλάχιστον σε Εθνικό ή Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχουν εκπροσωπηθεί στο Κοινοβούλιο από τουλάχιστον 5 βουλευτές, έχουν συγκεντρώσει τουλάχιστον το 0,5% των ψήφων σε εκλογική αναμέτρηση εθνικού χαρακτήρα ή έχουν εκλέξει Συμβούλους σε τουλάχιστον 5 διαφορετικά περιφερειακά κοινοβούλια.

Περισσότερη Ευρώπη (+Eu)
Συμμαχία του Κέντρου (AdC)
Λαϊκή Εναλλακτική (AP)
Άρθρο Ένα (Art. 1)
Δράση (Az)
Αλλάζουμε! (C!)
Λαϊκό Εργοτάξιο (CP)
Κεντρώοι για την Ευρώπη (CpE)
Δημοκρατικό Κέντρο (CD)
Αλληλέγγυα Δημοκρατία (DemoS)
Ενέργειες για την Ιταλία (EpI)
Fare! (F!)
Πράσινη Ευρώπη - Πράσινοι (EV)
Νέα Δύναμη (FN)
Ταυτότητα και Δράση (IDeA)
Λαός της Οικογένειας (PdF)
Ιταλία των Αξιών (IdV)
Ιταλία στο Δήμο (InC)
Κίνημα για την Αυτονομία (MpA)
Movimento Sociale Fiamma Tricolore (MSFT)
Νέο PSI (Nuovo PSI) (NPSI)
Ιταλικό Κόμμα των Ζώων (Partito Animalista Italiano) (PAI)
Κομμουνιστικό κόμμα (Partito Comunista) (PC)
Κομμουνιστικό κόμμα των Εργαζομένων (Partito Comunista dei Lavoratori ) (PCL)
Ιταλικό Κομμουνιστικό κόμμα (Partito Comunista Italiano) (PCI)
Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (Partito della Rifondazione Comunista) (PRC)
Ιταλικό Φιλελεύθερο κόμμα (Partito Liberale Italiano) (PLI)
Partito Pensionati (PP)
Πειρατικό κόμμα (Partito Pirata) (PP)
Ιταλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (PRI)
Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα (Partito Socialista Democratico Italiano) (PSDI)
Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSI)
Λαϊκοί για την Ιταλία (PpI)
Πιθανό (Pos)
Η εξουσία στο Λαό! (PaP)
Ιταλοί Ριζοσπάστες (RI)
Ιταλική Αριστερά (SI)
Ένωση Κέντρου (UdC)
Vox Italia (Vox)

Κόμματα που εκπροσωπούν την Ιταλία στο εξωτερικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα κόμματα που εκπροσωπούν την Ιταλία στο εξωτερικό περιλαμβάνονται εκείνα που έχουν τη δυνατότητα να εκλέξουν τουλάχιστον έναν βουλευτή σε εκλογική περιφέρεια του εξωτερικού.

Συνεταιριστικό κίνημα Ιταλών στο Εξωτερικό (Movimento Associativo Italiani all'Estero) (MAIE)
Νοτιοαμερικανική Ένωση Ιταλών Μεταναστών (Unione Sudamericana Emigrati Italiani) (USEUMS)

Τοπικά και περιφερειακά κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τοπικά και περιφερειακά κόμματα περιλαμβάνονται εκείνα που προέρχονται από μια συγκεκριμένη περιοχή, έχουν εκλέξει με τους σύμβολό τους τουλάχιστον ένα μέλος του περιφερειακού συμβουλίου, έχουν εκλέξει έναν εθνικό ή ευρωπαϊκό βουλευτή σε δική τους εκλογική περιφέρεια αναφοράς, ή έχουν εκφράσει μια ομάδα διοικητικού συμβουλίου που αποτελείται από τουλάχιστον το 10% αυτών που εκλέγονται σε περιφερειακό συμβούλιο.

Κοιλάδα της Αόστα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Autonomie Liberté Participation Écologie (ALPE)
Stella Alpina (SA)
Ένωση Valdôtaine (Union Valdôtaine) (UV)
Προοδευτική Ένωση Valdôtaine (Union Valdôtaine Progressiste) (UVP)

Πεδεμόντιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Moderati
Πράσινοι Πράσινοι (Verdi Verdi)

Λομβαρδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λέγκα Του Βορρά - Lega Lombarda (Lega Nord - Lega Lombarda)

Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αυτόνομη επαρχία του Bolzano[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Team Köllensperger (TK)
Bürger Union für Südtirol (BUfS)
Die Freiheitlichen (dF)
Αδελφοί της ιταλίας - Η Alto-Adige στην Καρδιά μας (Fratelli d'iItalia - L'Alto Adige nel Cuore) (AAC)
Süd-Tiroler Freiheit (STF)
Südtiroler Volkspartei (SVP)
Verdi-Grüne-Vërc (VGV)

Η Αυτόνομη επαρχία του Trento[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Amministrare il Trentino
Αυτόνομο κόμμα του Τρεντίνο-Τιρόλου (Partito Autonomista Trentino Tirolese) (PATT)
Πρότζεκτ Τρεντίνο (Progetto Trentino) (PT)
Αυτόνομη Ένωση Ladina' (Unione Autonomista Ladina) (UAL)
Ένωση για το Τρεντίνο (Unione per il Trentino) (UpT)

Φριούλι-Βενέτσια Τζούλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπεύθυνη Αυτονομία (Autonomia Responsabile) (AR)
Κίνημα του Friuli (Movimento Friuli) (MF)
Σύμφωνο για την Αυτονομία (Patto per l'Autonomia)(PpA)
Πρότζεκτ FVG (Progetto FVG)
Slovenska Skupnost (SSk)

Βένετο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λέγκα Του Βορρά - Liga Veneta (Lega Nord - Liga Veneta)
Το κόμμα των Βένετων (Partito dei Veneti)
Progetto NordEst
Liga Veneta Repubblica

Λάτσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Cuoritaliani

Καμπανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημοκρατία και Αυτονομία (Democrazia e Autonomia) (DemA)
Noi Sud (NS)

Πούλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτικό Κίνημα Schittulli (Movimento Politico Schittulli) (MPS)

Βασιλικάτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Popolari Uniti (PU)
Realtà Italia (RI)

Καλαβρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτονομία και Δικαιώματα (Autonomia e Diritti)
Οι Δημοκρατικοί (I Demokratici)

Σαρδηνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Autodeterminatzione (ADN)
Fortza Paris (FP)
Indipendèntzia Repùbrica de Sardigna (IRS)
Movimento Sardegna Zona Franca (MSZF)
Κόμμα της Σαρδηνίας (Partito dei Sardi) (PdS)
Progetu Repùblica de Sardigna (ProgReS)
Κόμμα Δράσης της Σαρδηνίας (Partito Sardo d'Azione) (PSd Diaz)
Riformatori Sardi (RS)
RossoMori (RM)
Sardigna Natzione Indipendentzia (SNI)
Unione Democratica Sarda (UDS)
Unidos
Δημοφιλή ένωση των Χριστιανικών (Unione Popolare Cristiana) (UPC)

Σικελία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

DiventeràBellissima (DB)
Sicilia Futura (SF)

Τα πολιτικά κόμματα του παρελθόντος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εθνικά κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα εθνικά κόμματα του παρελθόντος περιλαμβάνονται εκείνα που έχουν λάβει τουλάχιστον το 1% των ψήφων σε εκλογική αναμέτρηση εθνικού χαρακτήρα, έχουν εκλεγεί με το σύμβολό τους τουλάχιστον σε ένα εθνικό ή ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ή που είχαν εκπροσωπηθεί στο Κοινοβούλιο με τουλάχιστον 5 βουλευτές.

Partito Democratico Costituzionale (PDC) (1913-1919)
Partito Radicale Italiano (PRI) (1904-1922)
Unione Liberale (UL) (1913-1922)
Ιταλική Εθνικιστική Ένωση (Associazione Nazionalista Italiana, ANI) (1910-1923)
Partito dei Combattenti (PdC) (1919-1923)
Partito Socialista Riformista Italiano (PSRI) (1912-1924)
Partito Economico (PE) (1919-1924)
Partito Liberale Democratico (PLD) (1921-1924)
Partito Popolare Italiano (PPI) (1919-1926)
Partito Democratico Sociale Italiano (PDSI) (1922-1926)
Partito Socialista Unitario (PSU) (1922-1930)
Partito Comunista d'Italia (PCd'I) (1921-1943)
Partito Nazionale Fascista (PNF) (1921-1943)
Partito Fascista Repubblicano (PFR) (1943-1945)
Partito Democratico Italiano (PDI) (1944-1946)
Concentrazione Democratica Repubblicana (CDR) (1946)
Partito d'Azione (PdA) (1942-1947)
Partito Democratico del Lavoro (PDL) (1943-1948)
Movimento Unionista Italiano (MUI) (1944-1948)
Partito Cristiano Sociale (PCS) (1944-1948)
Fronte dell'Uomo Qualunque (FUQ) (1946-1949)
Partito Nazionale Monarchico (PNM) (1946-1959)
Partito Monarchico Popolare (PMP) (1954-1959)
Movimento Comunità (MC) (1947-1961)
Partito dei Contadini d'Italia (PCd'I) (1920-1963)
Partito Socialista Unificato (PSU) (1966-1971)
Partito Democratico Italiano di Unità Monarchica (PDIUM) (1959-1972)
Partito Socialista Italiano di Unità Proletaria (PSIUP) (1964-1972)
Democrazia Nazionale (DN) (1977-1979)
Partito di Unità Proletaria per il Comunismo (PDIUP) (1974-1984)
Partito Radicale (PR) (1956-1988)
Federazione delle Liste Verdi (LV) (1986-1990)
Verdi Arcobaleno (VA) (1989-1990)
Partito Comunista Italiano (PCI) (1943-1991)
Democrazia Proletaria (DP) (1978-1991)
Partito Socialista Italiano (PSI) (1892-1994)
Partito Liberale Italiano (PLI) (1922-1994)
Democrazia Cristiana (DC) (1943-1994)
Movimento Sociale Italiano (MSI) (1946-1995)
Lega Italiana Federalista (LIF) (1995-1996)
Alleanza Democratica (AD) (1993-1997)
Partito Socialista Democratico Italiano (PSDI) (1947-1998)
Partito dell'Amore (PdA) (1991-1994)
Movimento dei Comunisti Unitari (MCU) (1995-1998)
Partito Democratico della Sinistra (PDS) (1991-1998)
Cristiano Sociali (CS) (1993-1998)
Federazione Laburista (FL) (1994-1998)
Socialisti Italiani (SI) (1994-1998)
Cristiano Democratici per la Repubblica (CDR) (1998)
La Rete (LR) (1991-1999)
Unione Democratica per la Repubblica (UDR) (1998-1999)
Centro Cristiano Democratico (CCD) (1994-2002)
Partito Popolare Italiano (PPI) (1994-2002)
Cristiani Democratici Uniti (CDU) (1995-2002)
Rinnovamento Italiano (RI) (1996-2002)
I Democratici (Dem) (1999-2002)
Democrazia Europea (DE) (2001-2002)
Patto Segni (PS) (1993-2003)
Socialisti Democratici Italiani (SDI) (1998-2007)
Democratici di Sinistra (DS) (1998-2007)
Democrazia è Libertà - La Margherita (DL) (2002-2007)
Forza Italia (FI) (1994-2009)
Alleanza Nazionale (AN) (1995-2009)
Azione Sociale (AS) (2003-2009)
Democrazia Cristiana per le Autonomie (DCA) (2005-2009)
Sinistra Democratica (SD) (2007-2010)
Forza del Sud (FdS) (2010-2011)
Unione Democratici per l'Europa (UDEUR) (1999-2013)
Il Popolo della Libertà (PdL) (2009-2013)
Οι Λαϊκοί της Αυριανής Ιταλίας (PID) (2010-2013)
Grande Sud (2011-2013)
Futuro e Libertà per l'Italia (FLI) (2011-2014)
Fare per Fermare il Declino (FFD) (2012-2014)
Partito dei Comunisti Italiani (PdCI) (1998-2016)
Alleanza per l'Italia (ApI) (2009-2016)
Sinistra Ecologia Libertà (SEL) (2009-2016)
La Destra (LD) (2007-2017)
Nuovo Centrodestra (NCD) (2013-2017)
Conservatori e Riformisti (CoR) (2015-2017)
Scelta Civica (SC) (2013-2018)
Alleanza Liberalpopolare-Autonomie (ALA) (2015-2018)
Direzione Italia (DI) (2017-2019)
Movimento Nazionale per la Sovranità (MNS) (2017-2019)

Κόμματα που εκπροσωπούν την Ιταλία στο εξωτερικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα κόμματα που εκπροσωπούν την Ιταλία στο εξωτερικό περιλαμβάνονται εκείνα που είχαν τη δυνατότητα να εκλέξουν τουλάχιστον έναν βουλευτή σε εκλογική περιφέρεια του εξωτερικού.

Per l'Italia nel Mondo (2006)
Ιταλικές Ενώσεις στη Νότια Αμερική(Associazioni Italiane in Sud America) (2006-2008)

Περιφερειακά κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα περιφερειακά κόμματα περιλαμβάνονται εκείνα που προέρχονται από μια συγκεκριμένη περιοχή, έχουν εκλέξει με τους σύμβολό τους τουλάχιστον ένα μέλος του περιφερειακού συμβουλίου, έχουν εκλέξει έναν εθνικό ή ευρωπαϊκό βουλευτή σε δική τους εκλογική περιφέρεια αναφοράς, ή έχουν εκφράσει μια ομάδα διοικητικού συμβουλίου που αποτελείται από τουλάχιστον το 10% αυτών που εκλέγονται σε περιφερειακό συμβούλιο.