Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κατάλογος ηγεμόνων της Ωβέρνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αυτός είναι ένας κατάλογος με τους διάφορους ηγεμόνες της Ωβέρνης.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 7ο αι. η Ωβέρνη διεκδικήθηκε μεταξύ Φράγκων και Ακουιτανών. Αργότερα κατακτήθηκε από τους Καρολίγγειους και ενσωματώθηκε για ένα διάστημα στο βασίλειο της Ακουιτανίας. Οι κόμητες της Ωβέρνης σταδιακά απέκτησαν αυτονομία.

Τον 10ο αι. η Ωβέρνη έγινε αμφισβητούμενη περιοχή μεταξύ του κόμη του Πουατιέ και των κόμητων της Τουλούζης.

Κατά τον Μεσαίωνα η Ωβέρνη διαιρέθηκε σε τέσσερις φεουδαρχικές περιοχές:

  • την κομητεία της Ωβέρνης (δημιουργήθηκε γύρω στο 980),
  • την επισκοπή του Κλερμόν ή εκκλησιαστική κομητεία του Κλερμόν (δημιουργήθηκε γύρω στο 980 ως ένα είδος αντιδυνάμης),
  • το δελφινάτο της Ωβέρνης ή η κοσμική κομητεία του Κλερμόν (σχηματίστηκε γύρω στο 1155 μετά από πραξικόπημα, αλλά δεν δημιουργήθηκε επίσημα μέχρι το 1302),
  • το δουκάτο της Ωβέρνης ή η γη της Ωβέρνης (σχηματίστηκε από το βασιλικό κτήμα της Ωβέρνης το 1360).

Η Ωβέρνη ενσωματώθηκε με τη σειρά της στα φέουδα ως πρόσοδος (appanage) του Αλφόνσου κόμη του Πουατιέ και της Τουλούζης (1241–1271), και του Ιωάννη δούκα του Μπερύ και της Ωβέρνης και κόμη του Πουατιέ και του Μονπανσιέ (1360–1416).

Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου, η Ωβέρνη αντιμετώπισε πολυάριθμες επιδρομές και εξεγέρσεις, συμπεριλαμβανομένης της Εξέγερσης του Τουσέν.

Το 1434 το δουκάτο της Ωβέρνης πέρασε στον Οίκο των Βουρβόνων.

Ακριβώς ταυτόχρονα, η κομητεία της Ωβέρνης πέρασε στον Οίκο των Τουρ ντ'Ωβέρν και μετά την κατάργησή της το 1531, η κομητεία πέρασε στην Αικατερίνη των Μεδίκων, πριν γίνει βασιλική επικράτεια.

Το 1436, το δελφινάτο της Ωβέρνης πέρασε στον Οίκο των Βουρβόνων-Μονπανσιέ.

Εκλεγμένοι κόμητες της Ωβέρνης (480–963)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οικόσημο των κόμητων και των δουκών της Ωβέρνης.

Βησιγοτθική περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φραγκική Μεροβίγγεια περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ορτένσιος (516-532)
  • Σιγκιβάλντ (532)
  • Μπέκο (533)
  • Ορτένσιος (533-?)
  • Ευόδιος ;
  • Γεώργιος ;
  • Βριτιανός ;
  • Firminus (περίπου 555 ή 558, καθαιρέθηκε)
  • Σάλλουστος (δούκας περ. 555 ή 558–560)
  • Firminus (αποκαταστάθηκε, 560–571)
  • Βενεράνδος (πριν το 585)
  • Νικήτιος Α΄ (δούκας και κόμης περ. 585)
  • Νικήτιος Β΄ (περίπου 585)
  • Ευλάλιος (δούκας 585–590)
  • Μπομπόν της Νευστρίας (639–656)
  • Έκτορας της Νευστρίας (περ. 655–675)
  • Μπόδιλον της Αυστρασίας (περίπου 675)
  • Καλμίνιος της Νευστρίας (περίπου 670)
  • Γενέσιος (περίπου δεκαετία του 680)
  • Haribert of Neustria (περίπου 690s)
    • μέρος της Νευστρίας μέχρι το 751

Φραγκική Καρολίγγεια περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ιθιέρ (περίπου 758)
  • Μπλαντίν (760–763)
  • Τσίλπινγκ (763–765)
  • Μπέρτμον (765–778)
  • Ικτέριος (778–?)
  • Γουόριν Α΄ (818-περίπου 820)
  • Γουόριν Β΄ (περ. 820–839), γιος του προηγούμενου
  • Γεράρδος (839–841), φερόμενος ως αδελφός του προηγούμενου
  • Γουλιέλμος Α΄ (841–846)
  • Μπερνάρ Α΄ (846–868)
  • Βερνάρδος Β΄ <i id="mweg">Πλανταπιλόζα</i> (864–886), παντρεύτηκε την Έρμενγαρντ, κόρη του Βερνάρδου Α΄
  • Γουλιέλμος Β΄ ο Ευσεβής (886–918), γιος του Βερνάρδου Β΄, επίσης δούκας της Ακουιτανίας.
  • Γουλιέλμος Γ΄ ο Νεότερος (αποκαταστάθηκε, 918–926), γιος της Αδελίντας, κόρης του Βερνάρδου Πλανταπιλόζα, επίσης δούκα της Ακουιτανίας.
  • Ακφρέδος της Ακουιτανίας (926–927), αδελφός του προηγούμενου.

Μετά τον θάνατο του Άκφρεντ, ο οποίος άφησε το δημόσιο οικονομικό σύστημα εντελώς μειωμένο, δεν εμφανίστηκε διάδοχος που να μπορούσε να ελέγξει ολόκληρη την Ωβέρνη, με τον Βελαί. Αρκετοί συγγενείς από τις γύρω περιοχές υπέβαλαν ισχυρισμούς. Παρακάτω παρατίθενται οι ημερομηνίες έναρξης του αποτελεσματικού ελέγχου τους.

Κληρονομικοί κόμητες της Ωβέρνης και του δελφινάτου (963-1653/1693)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οίκος της Ωβέρνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την υποκομητεία του Κλερμόν, τότε υποτελή στην αιρετή κομητεία της Ωβέρνης, προήλθε ο λεγόμενος Οίκος της Ωβέρνης, ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται από τους σύγχρονους ιστορικούς για την οικογένεια που κυβέρνησε σταθερά την περιοχή της Ωβέρνης από το 963. Μετά από μία περίοδο κενής θέσης, οι υποκόμητες του Κλερμόν αναδείχθηκαν διάδοχοι των εκλεγμένων κόμητων: η κομητεία έγινε κληρονομική.

Υποκόμητες του Κλερμόν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Αρμάνδος του Κλερμόν (;–;)
  • Ροβέρτος Α΄ του Κλερμόν (;–;)
  • Ροβέρτος Β΄ του Κλερμόν (;–;)
  • Ροβέρτος Γ΄ του Κλερμόν (;–;), γιος του Ροβέρτου Β΄

Η διαίρεση της κομητείας και του δελφινάτου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οικόσημο των δελφίνων της Ωβέρνης.

Το 1155 ο κόμης Γουλιέλμος Ζ΄ ο Νεότερος σφετερίστηκε τον θρόνο από τον θείο του, κόμη Γουλιέλμο Η΄ τον Πρεσβύτερο. Ωστόσο ο Γουλιέλμος Η΄ άφησε ένα μικρότερο μέρος, για να το κυβερνήσει ο ανιψιός του. Το 1209 η κομητεία του Γουλιέλμου Η΄ του Πρεσβύτερου μειώθηκε μετά από μερική δήμευση από τον Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας, η οποία αργότερα το 1360 θα ονομαζόταν δουκάτο της Ωβέρνης.

Όσο για τον Γουλιέλμο Ζ΄ τον Νεότερο, κατάφερε να διατηρήσει την ιδιότητά του σε μέρος της κομητείας του, ιδιαίτερα στο Μπωμόν, το Σαμαλιέρ και το Μονφεράν. Από αυτή τη μικρότερη κομητεία ιδρύθηκε, το 1302, το δελφινάτο της Ωβέρνης.

Με βάση το γεγονός ότι η σύζυγος του Γουλιέλμου Ζ΄ ήταν κόρη του δελφίνου του Βιεννουά, Γκιγκ Δ΄, και ότι οι απόγονοι του Γουλιέλμου Ζ΄, λόγω του αίματος των Βιεννουά, χρησιμοποιούσαν το επώνυμο δελφίνος, η πλειοψηφία των συγγραφέων θεωρεί την επισημοποίηση του δελφινάτου το 1302 και επιλέγει να αποκαλεί τον Γουλιέλμο Ζ΄ και τους διαδόχους του ήδη δελφίνους της Ωβέρνης, για σαφή διάκριση από τους απογόνους του Γουλιέλμου Η΄. Άλλοι πάλι, από ευκολία, επιλέγουν να αποκαλούν αυτούς τους διαδόχους κόμητες-δελφίνους της Ωβέρνης.

Διαμερισμοί της Ωβέρνης υπό τον Οίκο της Ωβέρνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κομητεία της Ωβέρνης
(963-1169)
Νεότερη Κομητεία
της Ωβέρνης
(1169-1302)
Ονομάστηκε σε:
Δελφινάτο
της Ωβέρνης
(1302–1436)
Μέρος της κομητείας
προσαρτήθηκε στη Γαλλία (1209)·
Το 1360 εμφανίστηκε εδώ το
Δουκάτο της Ωβέρνης 		Παλαιά Κομητεία
της Ωβέρνης
(1169-1437)
Κληρονομήθηκε στους
Λα Τουρ ντ'Ωβέρν 		Κληρονομήθηκε στους
Bουρβόνους

Πίνακας ηγεμόνων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημείωση: Η παράλληλη ύπαρξη των σφετεριστών της Παλαιότερης Κομητείας της Ωβέρνης και της σφετερισμένης Νεότερης Κομητείας-Δελφινάτου, οι οποίοι συχνά έφεραν τα ίδια μικρά ονόματα, περιπλέκει επίσης τα πράγματα. Για την αποφυγή σύγχυσης, το σύστημα αρίθμησης που χρησιμοποιείται εδώ είναι συνεχές, και το Δελφινάτο χρησιμοποιείται ως μέρος του ονόματος (όπου ισχύει).

Αρμάντ ντε Κλερμόν
υποκόμης του Ωβέρν & Κλερμόν-Φεράν
Ροβέρτος Α΄
υποκόμης του Ωβέρν & Κλερμόν
∞ Aλδεγάρδις
Ροβέρτος Β΄
υποκόμης του Ωβέρν & Κλερμόν
∞ Ινγελβέργα
Γουλιέλμος Δ΄
κόμης του Κλερμόν
∞ ΟΥμβέργη του Μπριούντ		Γκυ Α΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Αυσένδα		Ροβέρτος Γ΄
υποκόμης του Κλερμόν
Ροβέρτος Α΄ του Ωβέρν
κόμης του Ωβέρν
∞ Ερμενγάρδη
Γουλιέλμος Ε΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Φιλίππα του Ζεβωντάν
Ροβέρτος Β΄
κόμης του Ωβέρν
∞ 1.Βέρθα του Ρουέργκ
2.Ιουδήθ του Μελγκέιγ
Γουλιέλμος ΣΤ΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Έμμα των Ωτβίλ τη Σικελίας
Γουλιέλμος Η΄ η Πρεσβύτερος
κόμης του Ωβέρν
∞ Άννα του Νεβέρ		Ροβέρτος Γ΄
κόμης του Ωβέρν
ΚΛΑΔΟΣ ΔΕΛΦΙΝΩΝ ΩΒΕΡΝ
Ροβέρτος Δ΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Μαχώ/Ματθίλδη της Βουργουνδίας		Γουλιέλμος Ζ΄ ο Νεότερος
δελφίνος του Ωβέρν
∞ Μαρκίζ του Αλμπόν
Γουλιέλμος Θ΄
κόμης του Ωβέρν		Γκυ Β΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Περονέλ/Πετρονίλα του Σαμπόν		Ροβέρτος Δ΄
δελφίνος του Ωβέρν
τροβαδούρος
∞ Γκυγεμέτ του Κομπόρν
Γουλιέλμος Ι΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Αδελαΐδα της Βραβάντης
κόμισσα του Μπουλόν		Γουλιέλμος Η΄
δελφίνος του Ωβέρν
∞ 1.Ουγκέτ του Σαμαλιέρ
2.Ισαβέλα του Μονλυσόν
3.Φιλίππα του Μπαφί
Ροβέρτος Ε΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Ελεονώρα του Μπαφί		Ροβέρτος Α΄/Ε΄
δελφίνος του Ωβέρν, κόμης του Κλερμόν
∞ Αλεζί/Αλίς του Βενταντούρ
Γουλιέλμος ΙΑ΄
κόμης του Ωβέρν & Μπουλόν		Ροβέρτος ΣΤ΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Βεατρίκη του Μονγκασκόν		Ροβέρτος Β΄/ΣΤ΄
δελφίνος του Ωβέρν, κόμης του Κλερμόν
∞ Μαχώ/Ματθίλδη η Πρεσβύτερη του Ωβέρν
Ροβέρτος Ζ΄
κόμης του Ωβέρν & Μπουλόν
∞ 1.Μπλανς του Μπουρμπόν
2.Μαρία των Νταμπιέρ του Τερμόντ-Σατωντάν		Ροβέρτος Γ΄/Ζ΄
δελφίνος του Ωβέρν, κόμης του Κλερμόν
∞ 1.Αλισέντε του Μερκέρ
2.Ισαβέλα του Σατιγιόν/Ζαλινύ
(1) Γουλιέλμος ΙΒ΄
κόμης του Ωβέρν
∞ Μαργαρίτα του Εβρέ		Ιωάννης Α΄
κόμης του Ωβέρν & Μπουλόν
∞ Ιωάννα του Κλερμόν		(2) Γοδεφρείδος
κύριος του Μονγκασκόν
∞ 1.Μαργαρίτα η Νεότερη του Ωβέρν
2.Ιωάννα του Βενταντούρ
3.Μπλανς του Σενλί		Ιωάννης (Α΄)
δελφίνος του Ωβέρν,
κύριος του Μερκέρ
∞ Άννα του Πουατιέ-Βαλεντινουά
Ιωάννα Α΄
κόμισσα του Ωβέρν & Μπουλόν
∞ 1.Φίλιππος των Καπετιδών-Βουργουνδίας
2.Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας		Ιωάννης Β΄
κόμης του Ωβέρν & Μπουλόν
∞ Αλιενόρ/Ελεονώρα του Κομένζ		Μαρία
∞ Μπερτράν Δ΄ ντε Λα Τουρ
ΟΙΚΟΣ ΝΤΕ ΛΑ ΤΟΥΡ		Μπερώ Α΄
δελφίνος του Ωβέρν, κύριος του Μερκέρ
∞ Μαρία του Βιλεμύρ		Μαργαρίτα του Ωβέρν
∞ Γοδεφρείδος του Ωβέρν
κύριος του Μονγκασκόν
Φίλιππος Α΄
δούκας της Βουργουνδίας,
κόμης του Ωβέρν & Μπουλόν		Ιωάννα Β΄
κόμισσα του Ωβέρν & Μπουλόν
1.Ιωάννης του Μπερί
2.Γεώργιος ντε Λα Τρεμουάλ		Μπερτράν Ε΄ ντε Λα Τουρ
κόμης του Ωβέρν & Μπουλόν
∞ Ζακέτ ντυ Πεσέν		Μπερώ Β΄
δελφίνος του Ωβέρν, κύριος του Μερκιέρ
∞ 1.Ιωάννα του Φορέζ
2.Ιωάννα η Πρεσβύτερη του Ωβέρν
3.Μαργαρίτα κόμισσα του Σανσέρ
Μπερτράν ΣΤ΄ ντε Λα Τουρ
κόμης του Ωβέρν & Μπουλόν
∞ Λουίζα ντε Λα Τρεμουάλ		(2) Μπερώ Γ΄
δελφίνος του Ωβέρν, κόμης του Σανσέρ
∞ 1.Ιωάννα ντε Λα Τουρ
2.Μαργαρίτα του Σωβινύ		(1) Άννα του Φορέζ
∞ Λουδοβίκος Β΄ της Βουρβόνης
ΟΙΚΟΣ ΒΟΥΡΒΩΝΩΝ
Ιωάννης Γ΄ ντε Λα Τουρ
κόμης του Ωβέρν		Ιωάννα
δελφίνη του Ωβέρν, κυρία του Μερκέρ,
κόμισσα του Κλερμόν & του Σανσέρ		Ιωάννης Α΄
δούκας του Μπουρμπόν
ΟΙΚΟΣ ΒΟΥΡΒΟΝΩΝ
Άννα ντε Λα Τουρ
κόμισσα του Ωβέρν
∞ Ιωάννης Στιούαρτ
δούκας του Όλμπανυ		Μαγδαληνή ντε Λα Τουρ
∞ Λαυρέντιος Β΄ των Μεδίκων
δούκας του Ουρμπίνο
ΟΙΚΟΣ ΜΕΔΙΚΩΝ		Λουδοβίκος Α΄
κόμης του Μονπανσιέ
ΚΛΑΔΟΣ ΜΟΝΠΑΝΣΙΕ

Οι διάδοχοι του Οίκου της Ωβέρνης στην κομητεία και το δελφινάτο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κομητεία της Ωβέρνης Δελφινάτο της Ωβέρνης

Ως φέουδο για πρόσοδο (appanage):

Από το 1525 έως το 1538 το δελφινάτο κατασχέθηκε από τον βασιλιά και ενώθηκε με τη βασιλική επικράτεια.

Με τον θάνατό της το 1693, ο τίτλος επέστρεψε στην βασιλική επικράτεια. Αργότερα δόθηκε στους:

Έγινε μέρος της βασιλικής επικράτειας με την άνοδο στον θρόνο του Λουδοβίκου ΙΓ΄ της Γαλλίας, γιου του Ερρίκου Δ΄ και της Μαρίας των Μεδίκων. Στη συνέχεια, ο τίτλος επέστρεψε στη βασιλική επικράτεια, και διεκδικήθηκε ως τίτλος ευγενείας από τους δούκες της Ορλεάνης και τους σύγχρονους διεκδικητές της Ορλεάνης.

Επίσκοποι του Κλερμόν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τίτλος του επισκόπου του Κλερμόν χρησιμοποιείται από το 1160 και μετά. Πριν από τότε ονομάζονταν επίσκοποι της Άρβερνες. [ απαιτείται παραπομπή ] Το 2002, η Επισκοπή του Κλερμόν ενσωματώθηκε στην Αρχιεπισκοπή του Κλερμόν-Φεράν.

Κατάλογος επισκόπων της Άρβερνς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογος επισκόπων του Κλερμόν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογος αρχιεπισκόπων του Κλερμόν-Φεράν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ιππόλυτος Σάιμον (1996–2016)
  • Francois Kalist (2016–σήμερα)

Δούκες της Ωβέρνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οικόσημο των κόμητων και των δουκών της Ωβέρνης.

Το Δουκάτο της Ωβέρνης ιδρύθηκε το 1360 από τον Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας, από ένα μέρος της Παλαιάς κομητείας της Ωβέρνης, το οποίο είχε κατασχεθεί από τον Φίλιππο Β΄ της Γαλλίας το 1209.

Κατάλογος δουκών της Ωβέρνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ιωάννης δούκας του Μπερύ (1360–1416), πρώτος σύζυγος της Ιωάννας Β΄, κόμισσας της Ωβέρνης.
  • Μαρία του Μπερύ (1416–1434) κόρη του Ιωάννη.
    • Ιωάννης Α΄ δούκας του Μπουρμπόν (1416–1434), σύζυγος της Μαρίας.
  • Κάρολος Α΄ δούκας του Μπουρμπόν (1434–1456), γιος της Μαρίας και του Ιωάννη Α΄.
  • Ιωάννης Β΄ δούκας του Μπουρμπόν (1456–1488), πρώτος γιος του Καρόλου Α΄.
  • Κάρολος Β΄ δούκας του Μπουρμπόν (1488), δεύτερος γιος του Καρόλου Α΄.
  • Πέτρος Β΄ δούκας του Μπουρμπόν (1488–1503), τρίτος γιος του Καρόλου Α΄.
  • Σουζάνα δούκισσα του Μπουρμπόν (1503–1521), κόρη του Πέτρου Β΄.
    • Κάρολος Γ΄ δούκας του Μπουρμπόν (1505–1527), σύζυγος της Σουζάνας.

Μετά τον θάνατό του το 1527, ο τίτλος κατασχέθηκε και πέρασε στην βασιλική ιδιοκτησία.

Η Λουίζα αντιμετώπισε το δικαίωμα διαδοχής του Καρόλου Γ΄ με την υποστήριξη του γιου της, βασιλιά Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας. Μετά τον θάνατό της το 1531, ο τίτλος πέρασε στην βασιλική επικράτεια.

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατάλογος_ηγεμόνων_της_Ωβέρνης&oldid=11115247"