Κατάλογος αρχηγών κράτους της Λιβύης
Το παρόν άρθρο αποτελεί κατάλογο των αρχηγών κράτους της Λιβύης από την ανεξαρτησία της χώρας το 1951.
Η Λιβύη βρίσκεται σε μια ταραχώδη κατάσταση από την έναρξη της κρίσης της Λιβύης που σχετίζεται με την Αραβική Άνοιξη το 2011. Η κρίση είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της Λιβυκής Αραβικής Τζαχιρίγιας και τη δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι, κατά την διάρκεια του Πρώτου Εμφύλιου Πολέμου και της εξωτερικής στρατιωτικής εμπλοκής.[1][2][3] Η κρίση κορυφώθηκε από τη βία των φατριών μετά τον Πρώτο Εμφύλιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα το ξέσπασμα του Δεύτερου Εμφυλίου Πολέμου, το 2014. [4] Η εξουσία της χώρας χωρίζεται ανάμεσα στην Κυβέρνηση της Εθνικής Σταθερότητας (ΚΕΣ/GNS) - που υποστηρίζεται από την Βουλή των Αντιπροσώπων - στο Τομπούρκ και της Κυβέρνησής της Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ/GNU) στην Τρίπολη και των αντίστοιχων υποστηρικτών τους, καθώς και διάφορων τζιχαντιστικών ομάδων και φυλετικών στοιχείων που ελέγχουν τμήματα της χώρας.
Αρχηγοί κράτους της Λιβύης (1951-σήμερα)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βασίλειο της Λιβύης (1951–1969) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
No. | Ονοματεπώνυμο | Πορτρέτο | Διάρκεια ζωής | Βασιλεία | Dynasty | ||
Έναρξη | Λήξη | Διάρκεια | |||||
1 | Ίδρις Α | 1889–1983 | 24 Δεκεμβρίου 1951 | 1 Σεπτεμβρίου 1969 | 17 έτη, 251 ημέρες | Σενούσι | |
Ο πρώτος και μόνος βασιλιάς της Λιβύης. Εκθρονίστηκε από το πραξικόπημα του 1969.[5] | |||||||
Δικτατορία του Καντάφι (1969–2011)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λιβυκή Αραβική Δημοκρατία (1969–1977)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] | |||||||
No. | Ονοματεπώνυμο | Πορτρέτο | Διάρκεια ζωής | Θητεία | Πολιτικό κόμμα | ||
Έναρξη | Λήξη | Διάρκεια | |||||
2 | Μουαμάρ Καντάφι | 1942–2011 | 1 Σεπτεμβρίου 1969 | 2 Μαρτίου 1977 | 7 έτη, 182 ημέρες | Στρατιωτικός / Αραβική Σοσιαλιστική Ένωση | |
Πρόεδρος του Λιβυκού Επαναστατικού Συμβουλίου. Διέλυσε το ΡΕΣ στις 2 Μαρτίου 1977, μετά την υιοθέτηση της Διακήρυξης για την Εγκαθίδρυση της Εξουσίας του Λαού από το Γενικό Λαικό Κογκρέσο της Λιβύης.[6] | |||||||
Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρίγια (1977–2011)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] | |||||||
(2) | Μουαμάρ Καντάφι | 1942–2011 | 2 Μαρτίου 1977 | 2 Μαρτίου 1979 | 2 έτη | Στρατιωτικός / Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαϊκού Κογκρέσου. Ο Καντάφι αποκήρυξε όλες τις κυβερνητικές λειτουργίες στις 2 Μαρτίου 1979. Παρόλα αυτά, ως ηγέτης της επανάστασης, διατήρησε τον πλήρες έλεγχο της Λιβύης μέχρι που καθαιρέθηκε και σκοτώθηκε κατά την διάρκεια του Πρώτου Λιβυκού Εμφυλίου Πολέμου το 2011.[7][8][9] | |||||||
3 | Αμπντούλ Ατί αλ-Ομπέιντι | 1939–2023 | 2 Μαρτίου 1979 | 7 Ιανουαρίου 1981 | 1 έτος, 311 ημέρες | Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας της Γενικής Λαικου Κογκρέσου. | |||||||
4 | Μοχάμεντ αζ-Ζαρούγκ Ρατζάμπ | born 1940 | 7 Ιανουαρίου 1981 | 15 Φεβρουαρίου 1984 | 3 έτη, 39 ημέρες | Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας της Γενικού Λαικου Κογκρέσου. | |||||||
5 | Μίφτα αλ-Ούστα Ουμάρ | 1935–2010 | 15 Φεβρουαρίου 1984 | 7 Οκτωβρίου 1990 | 6 έτη, 234 ημέρες | Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαικου Κογκρέσου. | |||||||
6 | Αμπντούλ Ραζάκ ασ-Σάουσα | 1933–2016 | 7 Οκτωβρίου 1990 | 18 Ιανουαρίου 1992 | 1 έτος, 103 ημέρες | Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαικου Κογκρέσου. | |||||||
7 | Μουχάμαντ ασ-Ζεντάνι | 1937- | 18 Ιανουαρίου 1992 | 3 Μαρτίου 2008 | 16 έτη, 45 ημέρες | Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαικου Κογκρέσου. | |||||||
8 | Μίφτα Μουχάμεντ Κ'έμπα | 1947- | 3 Μαρτίου 2008 | 5 Μαρτίου 2009 | 1 έτος, 2 ημέρες | Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαικου Κογκρέσου. | |||||||
9 | Ιμπαρέκ Σαμέχ | 1952- | 5 Μαρτίου 2009[10] | 26 Ιανουαρίου 2010 | 327 ημέρες | Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαικου Κογκρέσου. | |||||||
10 | Μοχάμεντ Αμπού αλ-Κασίμ αλ-Ζουάι | 1952- | 26 Ιανουαρίου 2010[11] | 23 Αυγούστου 2011 | 1 έτος, 209 ημέρες | Ανεξάρτητος (Ισλαμιστής σοσιαλιστής) | |
Γενικός Γραμματέας του Γενικού Λαικου Κογκρέσου. Καθαιρέθηκε κατά την διάρκεια της Μάχης της Τρίπολης το 2011. | |||||||
Μεταβατική περίοδος (2011–σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] | |||||||
11 | Μουσταφά Αμπντούλ Τζαλίλ | 1952- | 5 Μαρτίου 2011 | 8 Αυγούστου 2012 | 1 έτος, 156 ημέρες | Ανεξάρτητος | |
Πρόεδρος του Εθνικού μεταβατικού Συμβουλίου. Σε εξέγερση μέχρι τις 23 Αυγούστου 2011, με έδρα το Μπεγκάζι. | |||||||
— | Μοχάμεντ αλ-Σαλίμ | 1935- | 8 Αυγούστου 2012 | 9 Αυγούστου 2012 | 1 ημέρα | Ανεξάρτητος | |
Προσωρινός Πρόεδρος του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου. Συμβολικός αρχηγός του κράτους για την παράδοση της εξουσίας από το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο. | |||||||
12 | Μοχάμεντ Μαγκαριάφ | 1940- | 9 Αυγούστου 2012 | 28 Μαιου 2013 | 292 ημέρες | Κόμμα Εθνικού Μετώπου | |
Πρόεδρος του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου. Παραιτήθηκε για νομικούς λόγους στις 14 Μαιου 2013. | |||||||
— | Γκιούμα Αχμέντ Αντίγκια | 1950- | 28 Μαιου 2013 | 25 Ιουνίου 2013 | 28 ημέρες | Ανεξάρτητος | |
Προσωρινός Πρόεδρος του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου. | |||||||
13 | Νουρί Μπουσαχμάιν | 1956- | 25 Ιουνίου 2013 | 5 Απριλίου 2016 | 2 έτη, 285 ημέρες | Ανεξάρτητος | |
Πρόεδρος του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου. Σε εξέγερση, με έδρα την Τρίπολη. Παγκοσμίως αναγνωρισμένος μέχρι τις 4 Απριλίου 2014. | |||||||
Μετά τις εκλογές του 2014, η κυβέρνηση χωρίστηκε ανάμεσα στην νεοεκλεγείσα Βουλή των Αντιπροσώπων και στο απερχόμενο Γενικό Εθνικό Κογκρέσο, έχοντας ως αποτέλεσμα τον Δεύτερο Λιβυκό Εμφύλιο Πόλεμο. Οι εκλογές του 2014 ανακηρύχθηκαν άκυρες από το Ανώτατο Δικαστήριο της Λιβύης τον Νοέμβριο του 2014. | |||||||
— | Αμπού Μπακρ Μπαίρα | 1941- | 4 Αυγούστου2014 | 5 Αυγούστου 2014 | 1 ημέρα | Ανεξάρτητος | |
Προσωρινός Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης. Συμβολικός αρχηγός του κράτους για την αλλαγή της εξουσίας. | |||||||
14 | Αγκίλα Σαλέχ Ίσα | 1944- | 5 Αυγούστου 2014 | 15 Μαρτίου 2021 | 6 έτη, 222 ημέρες | Ανεξάρτητος | |
Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης. Σε εξέγερση, με έδρα το Τομπρούκ. Παγκοσμίως αναγνωρισμένος μέχρι τις 12 Μαρτίου 2016. | |||||||
Μετά την ορκωμοσία του Προεδρικού Συμβουλίου και της Εθνικής Κυβέρνησης, η εξουσία παρέμεινε χωρισμένη ανάμεσα στην Βουλή των Αντιπροσώπων και την Κυβέρνηση Εθνικής Λύτρωσης. Αμέσως μετά το Ανώτατο Συμβούλιο της Επανάστασης ιδρύθηκε επίσης. | |||||||
15 | Φαγέζ αλ Ζαράζ | 1960- | 30 Μαρτίου 2016 | 15 Μαρτίου 2021 | 4 έτη, 350 ημέρες | Ανεξάρτητος | |
Πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου. Υπηρέτησε ταυτοχρόνως και ως πρωθυπουργός. Παγκοσμίως αναγνωρισμένος, με έδρα την Τρίπολη. | |||||||
16 | Μοχάμεντ αλ Μενφί | 1976- | 15 Μαρτίου 2021 | Εν ενεργεία | 3 έτη, 272 ημέρες | Ανεξάρτητος | |
Πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου. Αναγνωρισμένος παγκοσμίως, με έδρα την Τρίπολη. |
Χρονοδιάγραμμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επόμενες εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βλέπε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Libya mired in chaos 10 years after Arab Spring». Agence France-Presse. France 24. 10 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «10 years since Kadhafi death, stability still eludes Libya». Agence France-Presse. France 24. 19 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «Feature: Libyans struggling in poverty, chaos 10 years after NATO intervention». Xinhua News Agency. 7 May 2021. http://www.xinhuanet.com/english/2021-05/07/c_139928992.htm. Ανακτήθηκε στις 14 February 2022.
- ↑ «Libya's Second Civil War: How did it come to this?». Conflict News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015.
National Post View (24 Φεβρουαρίου 2015). «National Post View: Stabilizing Libya may be the best way to keep Europe safe». National Post. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2015. - ↑ «KING IDRIS, OUSTED IN '69 BY QADDAFI, DIES IN CAIRO». The New York Times. 26 Μαΐου 1983. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «Libya Reorganizes Government». The New York Times. 4 Μαρτίου 1977. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Wynne-Jones, Jonathan (19 March 2011). «Libyan minister claims Gaddafi is powerless and the ceasefire is 'solid'». The Daily Telegraph (London). https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/africaandindianocean/libya/8393285/Libyan-minister-claims-Gaddafi-is-powerless-and-the-ceasefire-is-solid.html. Ανακτήθηκε στις 22 October 2011.
- ↑ «Gaddafi: Libya dignity under attack». Al Jazeera. 2 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2011.
Libyan leader Muammar Gaddafi has said that he is not a president and so cannot resign his position, and that power is in the hands of the people, during a televised public rally in the capital, Tripoli.
- ↑ Neil MacFarquhar (20 Οκτωβρίου 2011). «An Erratic Leader, Brutal and Defiant to the End». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «Limited Reshuffle in GP Congress, GP Committee». The Tripoli Post. 6 March 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 April 2015. https://web.archive.org/web/20150404003506/http://www.tripolipost.com/articledetail.asp?c=1&i=2919. Ανακτήθηκε στις 1 January 2021.
- ↑ «Friend of Gaddafi named to head Libyan parliament». afran.ir. 27 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2021.