Πολιτική του Πράσινου Ακρωτήριου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Πράσινο Ακρωτήριο είναι Προεδρική Δημοκρατία. Το Σύνταγμα εγκρίθηκε αρχικά το 1980 και στη συνέχεια αναθεωρήθηκε το 1992. Η έγκριση έγινε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1992 και με την αναθεώρηση στις 23 Νοεμβρίου του 1995 ενισχύθηκαν οι προεδρικές εξουσίες. Με την αναθεώρηση του 1999 θεσμοθετήθηκε ο Συνήγορος του Έθνους (Provedor de Justica). Δικαίωμα ψήφου χορηγείται στους πολίτες από την ηλικία των 18 ετών και άνω.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι Αρχηγός Κράτους και έχει δικαίωμα να διεκδικήσει μέχρι και δεύτερη θητεία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την Εθνοσυνέλευση της χώρας, η οποία αποτελείται από 72 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία για πενταετή θητεία. Η Δικαιοσύνη ασκείται ανεξάρτητα.

Πρόεδροι του Πρασίνου Ακρωτηρίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με βάση το Σύνταγμα, Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία για πενταετή θητεία. Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν τον Οκτώβριο του 2016.

Πρωθυπουργοί του Πρασίνου Ακρωτηρίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πρωθυπουργός είναι αρχηγός της κυβέρνησης και διορίζει τους υπουργούς. Ο Πρόεδρος διορίζει τον Πρωθυπουργό. Πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας ήταν ο Κάρλος Βέιγκα.

Νομοθετική εξουσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εθνοσυνέλευση του Πράσινου Ακρωτηρίου (Asembleia Nacional) απαρτίζεται από 72 μέλη. Εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία και με απλή αναλογική για πενταετή θητεία. Οι πρώτες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν τον Ιούνιο του 1975 και τα μέλη αυτής της Συνέλευσης εξέλεξαν Πρόεδρο τον Αριστίντες Περέιρα στις 5 Ιουλίου του ιδίου έτους, όταν η χώρα έγινε ανεξάρτητη. Ακολούθησαν μονοκομματικές εκλογές στις 7 Δεκεμβρίου του 1980, με τον Περέιρα να επανεκλέγεται χωρίς αντίπαλο από την Εθνοσυνέλευση, στις 12 Φεβρουαρίου του 1981. Την ίδια χρονιά έγινε η μετονομασία του PAIGC σε PAICV. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1985 στις βουλευτικές εκλογές εξελέγησαν 83 βουλευτές και για πρώτη φορά υπήρχαν και ανεξάρτητοι υποψήφιοι.

Έπειτα από σχεδόν δύο δεκαετίες μονοκομματικής διακυβέρνησης, η χώρα έγινε πολυκομματική δημοκρατία το 1990 και διεξήχθησαν οι πρώτες δημοκρατικές βουλευτικές εκλογές τον Ιανουάριο του 1991. Στις εκλογές αυτές κέρδισε το MPD της Αντιπολίτευσης, με 56 επί συνόλου 79 εδρών, ενώ το PAICV έμεινε στις 23. Οι επόμενες εκλογές διεξήχθησαν στις 17 Δεκεμβρίου του 1995 και ο αριθμός των εδρών στην Εθνοσυνέλευση μειώθηκε από 79 σε 72. Το MPD κέρδισε 50 έδρες και το PAICV 21. Μία έδρα κέρδισε το Δημοκρατικό Κόμμα Συσπείρωσης (PCD).

Έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, στις 14 Ιανουαρίου του 2001 το PAICV επέστρεψε στην εξουσία, με 40 έδρες, έναντι 30 για το MPD και 2 για το ADI. To PAICV κέρδισε και τις επόμενες εκλογές (22 Ιανουαρίου 2006), με 41 έδρες έναντι 29 για το MPD.


Πολιτικά κόμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο ιστορικά πολιτικό κόμμα είναι το Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία του Πράσινου Ακρωτηρίου ή PAICV με επικεφαλής το Ζοζέ Μαρία Νέβες. Το εν λόγω κόμμα ως το 1980 ονομαζόταν Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πράσινου Ακρωτηρίου. Η αλλαγή στο όνομα, με την αφαίρεση της Γουινέας Μπισσάου, έγινε λόγω του πραξικοπήματος στη χώρα αυτή και της ανάγκης να αποστασιοποιηθεί το Πράσινο Ακρωτήριο από αυτήν. Το Κίνημα για Δημοκρατία (MPD) είναι το πρώτο κόμμα της Αντιπολίτευσης και σήμερα έχει πρόεδρο τον Αγκοστίνιο Λόπες. Εκτός αυτών, υπάρχουν και άλλα μικρότερα κόμματα και συνασπισμοί. Σε γενικές γραμμές, η χώρα απολαμβάνει σταθερό δημοκρατικό καθεστώς και η διεξαγωγή των εκλογών γίνεται σε κλίμα ελευθερίας και νομιμότητας. Κατοχυρώνεται επίσης η ελευθερία του Τύπου.

Εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Διοικητική Διαίρεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η νησιωτική χώρα διαιρείται σε 22 δήμους (concelhos) και περαιτέρω σε 32 ενορίες (freguesias). Οι δήμοι είναι:

  • Σάντο Αντάο
    • Παούλ
    • Πόρτο Νόβο
    • Ριμπέιρα Γκράντε
  • Σάο Βισέντε
    • Σάντα Λουσία (συμπεριλαμβάνεται στο δήμο του Σάο Βισέντε)
  • Σάο Νικολάου
  • Σαλ
  • Μπόα Βίστα
  • Μάιο
  • Σαντιάγο
    • Πράια
    • Σάντα Καταρίνα
    • Σάντα Κρουζ
    • Σάο Ντομίνγκος
    • Σάο Μιγκουέλ
    • Ταραφάλ
  • Φόγκο
    • Σάο Φίλιπε
    • Μοστέιρος
  • Μπράβα

Διεθνείς σχέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η χώρα ασκεί παραδοσιακά αδέσμευτη εξωτερική πολιτική και διατηρεί καλές σχέσεις με όλες τις χώρες. Για το λόγο αυτό η χώρα έχει επιλεγεί για διεξαγωγή σημαντικών διεθνών συνεδρίων.

Το Πράσινο Ακρωτήριο είναι μέλος των οργανισμών: ACCT, ACP, AfDB, AU, CPLP, ECOWAS, FAO, G-77, IBRD, ICAO, ICCt (υπέγραψε), ICRM, IDA, IFAD, IFC, IFRCS, ILO, IMF, IMO, Interpol, IOC, IOM, IPU, ITSO, ITU, ITUC, MIGA, NAM, OIF, OPCW, UN, UNCTAD, UNESCO, UNIDO, Union Latina, UNWTO, UPU, WCO, WHO, WIPO, WMO, WTO.

Άμυνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η στρατιωτική θητεία στη χώρα δεν είναι υποχρεωτική, ωστόσο υπάρχει η υποχρέωση για παροχή υπηρεσιών και στρατολόγηση επί 14μηνο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν την ονομασία Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις του Λαού (FARP). Ηλικία στράτευσης είναι τα 18 χρόνια. Υπάρχουν Στρατός και Ακτοφυλακή (με πτέρυγες στην Αεροπορία).

Πηγές html CIA[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]