Καρλ Γκούτσκοβ

Καρλ Γκούτσκοφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Karl Gutzkow (Γερμανικά)
Γέννηση	17  Μαρτίου 1811 Βερολίνο
Θάνατος	16  Δεκεμβρίου 1878 Φραγκφούρτη
Τόπος ταφής	κεντρικό νεκροταφείο της Φρανκφούρτης
Ψευδώνυμο	Leonhard Falk, Karl Gutzkone και E. L. Bulwer
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Πρωσίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Μονάχου Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Πανεπιστήμιο της Ιένας Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δημοσιογράφος συγγραφέας μυθιστοριογράφος θεατρικός συγγραφέας κριτικός λογοτεχνίας
Σχετικά πολυμέσα

Ο Kαρλ Γκούτσκοβ (γερμανικά: Karl Ferdinand Gutzkow‎‎, 17 Μαρτίου 1811 - 16 Δεκεμβρίου 1878) ήταν Γερμανός μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, ένας από τους ηγέτες του λογοτεχνικού κινήματος Νέα Γερμανία, σημαντικός εκπρόσωπος του πρώιμου ρεαλισμού και πρωτοπόρος του κοινωνικού μυθιστορήματος στη γερμανική λογοτεχνία.

Τα έργα του, στα οποία καταπιάνεται με κοινωνικά και πολιτικά θέματα και καυτηριάζει τη συμβατική ηθική και τον δογματισμό, επηρέασαν βαθιά μεταγενέστερους συγγραφείς, και δίνουν μια από τις καλύτερες εικόνες της πνευματικής ζωής και των κοινωνικών αγώνων της γενιάς και του έθνους του.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Kαρλ Γκούτσκοβ γεννήθηκε το 1811 στο Βερολίνο σε φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν εκπαιδευτής αλόγων στην υπηρεσία του πρίγκιπα Γουλιέλμου της Πρωσίας. Ήταν ευσεβής και πουριτανός στις απόψεις και τις απαιτήσεις του και εικάζεται ότι ο μετέπειτα αγνωστικισμός του συγγραφέα ήταν πιθανώς μια αντίδραση ενάντια στην υπερβολική θρησκευτικότητα του πρώιμου περιβάλλοντός του. Αφού ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές, το 1829 εγγράφηκε στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου όπου σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία με καθηγητές τον Χέγκελ και τον Φρήντριχ Σλάιερμάχερ.

Ενώ ήταν ακόμη φοιτητής, από το 1831 εργάστηκε ως συντάκτης σε περιοδικά και εφημερίδες. Παράλληλα, συνέχισε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στην Ιένα, τη Χαϊδελβέργη και το Μόναχο. Το 1832 δημοσίευσε το Γράμματα από έναν ανόητο σε μία ανόητη ανώνυμα στο Αμβούργο και το 1833 το μυθιστόρημα Μαχά-Γκουρού, Ιστορία ενός Θεού, ένα φανταστικό σατιρικό ειδύλλιο που διαδραματίζεται στο Θιβέτ αλλά αναφέρεται στις θρησκευτικές και κοινωνικές συνθήκες στη Γερμανία, ιδιαίτερα στην Πρωσία. Το 1835 εμφανίστηκε το μυθιστόρημά του Γουόλυ η Αμφισβητίας. Η είδηση της Επανάστασης του Ιουλίου του 1830 στο Παρίσι τον είχε συγκινήσει βαθιά, και η γενική ατμόσφαιρα ριζοσπαστισμού που διαπερνούσε την Ευρώπη εκείνη την εποχή, επηρέασαν τον συγγραφέα στη σύνθεση αυτού του πρώτου μυθιστορήματος, που εξυψώνει τον αγνωστικισμό και παρουσιάζει τις χειραφετημένες απόψεις της ηρωίδας κατά του θεσμού του γάμου. Το βιβλίο ενσωματώνει πολλές ιδέες που ο Γκούτσκοβ είχε πρόσφατα υιοθετήσει από Γάλλους συγγραφείς, κυρίως τον Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν. Τον Δεκέμβριο του 1835, αμέσως μετά τη δημοσίευσή του, τα γραπτά του, μαζί με άλλων όπως των Χάινριχ Χάινε, Χάινριχ Λάουμπε, Λούντολφ Βίνμπαργκ και Tέοντορ Μουντ, τέθηκαν υπό απαγόρευση από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση στην Πρωσία και αμέσως μετά σε όλα τα άλλα κράτη της Γερμανικής Συνομοσπονδίας. Ο Γκούτσκοβ καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών μηνών για βλασφημία, αποφασίστηκε η κατάσχεση όλων όσων είχε γράψει ή θα μπορούσε να γράψει ακόμη και απαγορεύτηκε να ασκεί το επάγγελμα του εκδότη. Η λογοκρισία των έργων του άρθηκε το 1843.

Ο Kαρλ Γκούτσκοβ το 1844

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του στο Μάνχαϊμ, έγραψε την πραγματεία Περί Φιλοσοφίας της Ιστορίας (1836).Το καλοκαίρι του 1836 παντρεύτηκε την Αμαλία Κλέν με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά. Το 1837 πήγε στο Αμβούργο όπου εγκαινίασε μια νέα εποχή της λογοτεχνικής του δραστηριότητας με την τραγωδία Ρίτσαρντ Σάβαντζ (1839), που αναφέρονταν στη ζωή του Άγγλου ποιητή, έργο που παίχτηκε αμέσως σε όλα τα γερμανικά θέατρα. Από τα πολυάριθμα άλλα έργα του, αρκετά κατέκτησαν μια διαρκή θέση στο ρεπερτόριο του γερμανικού θεάτρου, ειδικά οι κωμωδίες Πλεξούδα και ξίφος (1844), Το πρότυπο του Ταρτούφου (1847), Ο Υπολοχαγός του Βασιλιά (1849) και η τραγωδία Ουριέλ Ακόστα (1847), έργο που αναφέρεται στον Πορτογάλο Εβραίο φιλόσοφο Ουριέλ ντα Κόστα, στο οποίο υπερασπίστηκε τη χειραφέτηση των Εβραίων και έκανε έκκληση για θρησκευτική ελευθερία. Αργότερα ήταν το πρώτο που μεταφράστηκε στα Γίντις και έγινε πρότυπο του θεάτρου Γίντις.

Το 1847, ο Γκούτσκοβ πήγε στη Δρέσδη, όπου διαδέχθηκε τον Λούντβιχ Τηκ ως λογοτεχνικός σύμβουλος του αυλικού θεάτρου. Εν τω μεταξύ, δεν είχε παραμελήσει το μυθιστόρημα. Το Σεραφίνα (1838) ακολούθησε το Ο Μπλάζεντοβ και οι γιοι του, μια διασκεδαστική σάτιρα για τις εκπαιδευτικές θεωρίες της εποχής. Μεταξύ 1850 και 1852 έγραψε το Οι Ιππότες του Πνεύματος, που θεωρείται αφετηρία του γερμανικού κοινωνικού μυθιστορήματος. Ο Μάγος της Ρώμης (1858/61) είναι μια μελέτη της ρωμαιοκαθολικής ζωής στη νότια Γερμανία.

Μετά την επιτυχία των έργων του, ο Γκούτσκοβ ίδρυσε ένα περιοδικό στα πρότυπα του Ντίκενς με τίτλο Συζητήσεις στο σπίτι, το οποίο εκδόθηκε από το 1852 μέχρι το 1862. Στην τελευταία του περίοδο ανήκουν τα ιστορικά μυθιστορήματα Χόχενσβανγκαου (1868) και Φριτς Έλροντ (1872). Επίσης, τα Πορτραίτα ζωής (1870–1872), που περιλαμβάνει αυτοβιογραφικά στοιχεία, και Οι γιοι του Πεσταλότσι (1870), με πλοκή βασισμένη στην ιστορία του μυστηριώδους Κάσπαρ Χάουζερ.

Το τέλος

Ο Kαρλ Γκούτσκοβ έπασχε από σοβαρές κρίσεις παράνοιας. Το 1864 είχε μια πρώτη επιληπτική κρίση.Το 1865, σε μια κρίση μελαγχολίας, έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Νοσηλεύτηκε για ένα χρόνο σε ψυχιατρείο και νοσηλευμένος από την οξεία ψυχική του διαταραχή συνέχισε να εργάζεται, αλλά δεν μπόρεσε να αναρρώσει πλήρως. Μετά από μια άλλη κρίση το 1873, έφυγε από το Βερολίνο με την κόρη του Σέλμα και ταξίδεψε στην Ιταλία. Στην επιστροφή του, έμεινε κοντά στη Χαϊδελβέργη πριν εγκατασταθεί ξανά στη Φρανκφούρτη, όπου πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1878.

Επιλογή έργων

Μυθιστορήματα

• Maha-Guru, Geschichte eines Gottes, 1833 (Μαχά-Γκουρού, Ιστορία ενός Θεού)
• Wally die Zweiflerin, 1835 (Γουόλυ η Αμφισβητίας)
• Seraphine, 1838
• Blasedow und seine Söhne, (Ο Μπλάζεντοβ και οι γιοι του)
• Die Ritter vom Geiste, 1852 (Οι Ιππότες του Πνεύματος)
• Die Söhne Pestalozzis, 1870 (Οι γιοι του Πεσταλότσι)
• Der Zauberer von Rom, 1858–61 (Ο Μάγος της Ρώμης)
• Hohenschwangau (1868)
• Fritz Ellrodt, 1872 (Φριτς Έλροντ)
• Lebensbilder, 1870–1872 (Πορτραίτα ζωής)

Θεατρικά έργα

• Richard Savage 1839, (Ρίτσαρντ Σάβαντζ)
• Werner oder Herz und Welt, 1840 (Η τραγωδία του Βέρνερ ή Καρδιά και Κόσμος)
• Ζopf und Schwert, 1844 (Πλεξούδα και ξίφος)
• Uriel Acosta,1847 (Ουριέλ Ακόστα)
• Das Urbild des Tartüffe,1847 (Το πρότυπο του Ταρτούφου)
• Der Königsleutnant, 1849 (Ο Υπολοχαγός του Βασιλιά)

Μη μυθοπλαστικά

• Briefe eines Narren an eine Närrin, 1832 (Γράμματα από έναν ανόητο σε μία ανόητη)
• Zur Philosophie der Geschichte,1836 (Περί Φιλοσοφίας της Ιστορίας) πραγματεία
• Unterhaltungen am häuslichen Herd (Συζητήσεις στο σπίτι), περιοδικό από το 1852 μέχρι το 1862.