Καρλομάν Α΄
| Καρλομάν Α΄ | |
|---|---|
 Δηνάριο που κόπηκε από τον Καρλομάν Α'. | |
| Περίοδος | 9 Οκτωβρίου 768 - 4 Δεκεμβρίου 771 |
| Προκάτοχος | Πιπίνος ο Βραχύς |
| Διάδοχος | Καρλομάγνος |
| Γέννηση | 28 Ιουνίου 751 Σουασόν, Γαλλία |
| Θάνατος | 4 Δεκεμβρίου 771 (20 ετών) Σαμουσί, Γαλλία |
| Σύζυγος | Γερβέργα |
| Επίγονοι | Πιπίνος |
| Οίκος | Δυναστεία των Καρολιδών |
| Πατέρας | Πιπίνος ο Βραχύς |
| Μητέρα | Μπερτράντα του Λον |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Καρλομάν Α΄ (Γερμανική γλώσσα : Carloman Ier, 28 Ιουνίου 751 – 4 Δεκεμβρίου 771) ήταν Βασιλιάς των Φράγκων (768 - 771) μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Καρλομάγνο. Ήταν ο δεύτερος επιζήσας γιος του Πιπίνου του Βραχέος και της Μπερτράντα του Λον, μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Καρλομάγνος.
Διάσπαση του Φραγκικού βασιλείου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε ηλικία τριών ετών μαζί με τον πατέρα του και τον αδελφό του στέφθηκε στο Παρίσι βασιλιάς των Φράγκων από τον πάπα Στέφανο Β΄, έφυγε από την Ρώμη για να τους υποστηρίξει σε εκστρατεία εναντίον των Λομβαρδών.[1] Μετά τον θάνατο του πατέρα του, Πιπίνου, κληρονόμησε σχεδόν την μισή αυτοκρατορία περιλαμβάνοντας Λανγκντόκ-Ρουσιγιόν, Προβηγκία, Βουργουνδία, την νότια Αυστρασία, Αλσατία και Αλαμανία με πρωτεύουσα τη Σουασόν. Οι περιοχές που κληρονόμησε βρισκόντουσαν μέσα σε εδάφη του μεγαλύτερου αδελφού του, ήταν έντονα φτωχότερες τόσο σε έκταση όσο και σε εισόδημα.[2] Υπήρχε μεγάλη έχθρα ανάμεσα στα δύο αδέλφια, περισσότερο λόγω του γεγονότος ότι ο μεγαλύτερος Καρλομάγνος δεν συμπαθούσε ότι μοιράστηκε η αυτοκρατορία, ο ίδιος σαν μεγαλύτερος θα έπρεπε να είναι ο μοναδικός κληρονόμος. Ο πατέρας τους με τη συμπεριφορά του τα τελευταία χρόνια της ζωής του φρόντισε η έχθρα μεταξύ των δύο αδελφών να είναι περισσότερο έντονη, ο Καρλομάνος είχε αφήσει υποψίες ότι ο μεγάλος του αδελφός ήταν νόθος.[3] Κάποιοι ιστορικοί ισχυρίστηκαν ότι ο Καρλομάγνος ήταν πραγματικά νόθος αλλά η πρόταση δεν έγινε αποδεκτή.[4] Ο πατέρας του μοίρασε την αυτοκρατορία με στόχο τη συνεργασία μεταξύ τους αλλά ο τρόπος που έγινε η διανομή άφησε και τους δυο με ένα αίσθημα εξαπάτησης.[5]
Σύγκρουση με Καρλομάγνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η βασιλεία του Καρλομάν Α΄ ήταν πολύ σύντομη και ταραχώδη, τα δυο αδέλφια μοιράστηκαν την εξουσία στην Ακουιτανία που επαναστάτησε μετά τον θάνατο του πατέρα τους. Ο Καρλομάγνος έσπευσε αμέσως να καταστείλει την εξέγερση, ακολούθησε και ο Καρλομάν με τον δικό του στρατό, τα δυο αδέλφια λογομάχησαν κοντά στο Πουατιέ και ο Καρλομάν αποχώρησε.[6] Ο Καρλομάγνος συνέτριψε την επανάσταση αλλά η συμπεριφορά του Καρλομάν που αποχώρησε εξασθένησε έντονα τη θέση του απέναντι στους Φράγκους.[7][8] Οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο αδέλφια έγιναν χειρότερες χάρη στην μητέρα τους Μπερτράντα που ευνοούσε έντονα τον Καρλομάγνο και ζούσε μαζί του μετά τον θάνατο του συζύγου της.[9] Η μητέρα τους Μπερτράντα ξεκίνησε μια μεγάλη σειρά από ενέργειες με στόχο να υποτιμήσει τον Καρλομάν, τακτοποίησε τον γάμο του Καρλομάγνου με τη Δεζιδεράτα κόρη του Λομβαρδού βασιλιά Δεζιδέριου με στόχο τη συμμαχία των Φράγκων με τους Λομβαρδούς και εξασφάλισε για τον Καρλομάγνο την στήριξη του ανεψιού του συζύγου της Τασίλο της Βαυαρίας. Με τον γάμο εξασφάλισε στον Καρλομάγνο πολλά Λομβαρδικά εδάφη που διεκδικούσε ο Πάπας Στέφανος Γ΄, ο πάπας δεν ήθελε με κανέναν τρόπο μια συμμαχία ανάμεσα στους Φράγκους και τους Λομβαρδούς. Ο πάπας προσπάθησε να αντιμετωπίσει την απειλή διώχνοντας τον αντι-Λομβαρδό Χριστόφορο που ήταν κυρίαρχη μορφή στην αυλή του.[10] Οι χειρισμοί αυτοί στάθηκαν μοιραίοι για τον Καρλομάν που είχε μείνει χωρίς συμμάχους, προσπάθησε να προσεγγίσει τον πάπα μέσω του Χριστοφόρου, μετά τη δολοφονία όμως του Χριστόφορου ο Στέφανος Γ΄ συμμάχησε με τους Λομβαρδούς και τον Καρλομάγνο. Ο Καρλομάν διασώθηκε χάρη στο διαζύγιο του Καρλομάγνου με την Δεζιδεράτα, το γεγονός εξόργισε τον Δεζιδέριο, ο Καρλομάν βρήκε την ευκαιρία να συμμαχήσει μαζί του.[11]
Τέλος και θρύλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Καρλομάν πέθανε αιφνίδια και πρόωρα στη βίλα του Σαμουσί από άγνωστους λόγους πιθανότατα ρινίτιδα (4 Δεκεμβρίου 771).[12] [13] Την εποχή του θανάτου του ήταν έτοιμος να συγκρουστεί ανοιχτά με τον αδελφό του, ο βιογράφος του Καρλομάγνου Έινχαρντ το αποδίδει στους κακούς συμβούλους του Καρλομάν.[14] Η ταφή του Καρλομάν Α΄ έγινε στη Ρενς, τα οστά του μεταφέρθηκαν τον 13ο αιώνα στη Βασιλική Σαιν-Ντενί. Ο Καρλομάν Α΄ παντρεύτηκε μια πανέμορφη γυναίκα τη Γερβέργα, ο πάπας Στέφανος Α΄ γράφει ότι ο πατέρας του Πεπίνος ο Βραχύς την είχε επιλέξει μαζί με τη σύντροφο του αδελφού του Χιμιλτρούδη.[15] Με τη Γερβέργα έκανε δυο γιους, ο μεγαλύτερος πήρε το όνομα Πεπίνος σύμφωνα με την παράδοση να παίρνει ο μεγαλύτερος γιος το όνομα του παππού του ώστε να οριστεί διάδοχος.[16] Με τον πρόωρο θάνατο του Καρλομάν Α΄ η Γερβέργα προσπάθησε να εξασφαλίσει τη διαδοχή στον μεγαλύτερο γιο της Πεπίνο, οι πρώην σύμβουλοι του Καρλομάν ωστόσο κάλεσαν τον Καρλομάγνο να ενσωματώσει τα εδάφη στην αυτοκρατορία του.[17] Η Γερβέργα μετά την πράξη αυτή δραπέτευσε στην αυλή του Λομβαρδού βασιλιά Δεζιδέριου όπως περιγράφει ο Έινχαρντ, ζήτησε από τον νέο πάπα Αδριανό Α΄ να χρίσει τους γιους της βασιλείς των Φράγκων.[18][19] Ο Καρλομάγνος ανησύχησε έντονα στην υποστήριξη του Δεζιδέριου στους γιους του Καρλομάν που απειλούσαν τη θέση του, ξεκίνησε εκστρατεία εναντίον των Λομβαρδών. Οι Λομβαρδοί διαλύθηκαν, ο Δεζιδέριος και η οικογένεια του ξυρίστηκαν στο κεφάλι και εξορίστηκαν σε μοναστήρι, η τύχη της Γερβέργας και των παιδιών της είναι άγνωστη, πιθανότατα έγινε και για αυτούς το ίδιο.[20] Οι άσχημες σχέσεις ανάμεσα στα δυο αδέλφια δεν εμπόδισαν τον Καρλομάγνο να ονομάσει τον δεύτερο γιο του Καρλομάν για να τιμήσει τη μνήμη του αδελφού του, ήθελε μάλλον να δείξει ότι δεν κακομεταχειρίστηκε τους ανεψιούς του. Η πράξη αυτή ακυρώθηκε όταν ο Καρλομάν μετονομάστηκε σε τελετή στη Ρώμη σε Πεπίνο.[21]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne, σ. 44
- ↑ Riche, Pierre, The Carolingians, σ. 85
- ↑ Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne, σ. 62
- ↑ Riche, Pierre, The Carolingians, σ. 85
- ↑ Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne, σ. 62
- ↑ Collins, Roger, Medieval Europe
- ↑ McKitterick, Rosamond, The Frankish Kingdoms under the Carolingians, σ. 64
- ↑ Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne
- ↑ Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne
- ↑ Davis, Raymond (Editor), The Lives of the Eighth Century Popes, 102–103
- ↑ McKitterick, Rosamond, The Frankish Kingdoms under the Carolingians, 65
- ↑ Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne, σ. 70
- ↑ Story, Joanna, "Cathwulf, Kingship, and the Royal Abbey of Saint-Denis", Speculum 74.1 (January 1999:1–21)
- ↑ Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne, σ. 70
- ↑ Dutton, PE, Carolingian Civilisation: A Reader, σ. 25
- ↑ Davis, Raymond (Editor), The Lives of the Eighth Century Popes, σ. 102 Σημ. 76
- ↑ Riche, Pierre, The Carolingians, 86
- ↑ Einhard, The Life of Charlemagne, in Dutton, PE, Carolingian Civilisation: A Reader, 29
- ↑ Riche, Pierre, The Carolingians, 97
- ↑ Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne, 75
- ↑ McKitterick, Rosamond, The Frankish Kingdoms under the Carolingians, 65
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Chamberlin, Russell, The Emperor Charlemagne
- Davis, Raymond (Editor), The Lives of the Eighth Century Popes
- McKitterick, Rosamond, The Frankish Kingdoms under the Carolingians
- Riché, Pierre, The Carolingians
|
