Καρατσαΐτες
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οι Καρατσαΐτες είναι τουρανικό φύλο του βορείου Καυκάσου. Ομιλούν την ομώνυμη γλώσσα που είναι διάλεκτος της Καρατσαϊκής-Μπαλκαρικής (μία από τις δυτικές τουρκικές γλώσσες). Θρησκευτικά είναι σουνίτες μουσουλμάνοι. Ο συνολικός αριθμός τους υπολογίζεται στους 300.000, με τους περισσότερους να ζουν στη Ρωσική Ομοσπονδία (192.182 - απογραφή 2002 Αρχειοθετήθηκε 2011-07-19 στο Wayback Machine.), κυρίως στο Καρατσάγεβο-Κιρκασία. Αρκετοί ζουν επίσης στο Καζακστάν και την Τουρκία.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Καρατσαΐτες είναι απόγονοι (όχι οι μοναδικοί) των Αλανών, ενός ιρανικού φύλου που ζούσε στην περιοχή του Καυκάσου από τα αρχαία χρόνια και κατά τον Μεσαίωνα είχε συγκροτήσει το Βασίλειο της Αλανίας, το οποίο μας είναι γνωστό από βυζαντινές πηγές. Τον 14ο αιώνα, η Αλανία καταλύθηκε από τον τουρκομογγόλο Ταμερλάνο, με αποτέλεσμα τον εκτουρκισμό του πληθυσμού και τον προσηλυτισμό τους στο Ισλάμ.
Η ένταξη των Καρατσαϊτών στη Ρωσία έγινε το 1828 χωρίς τη θέλησή τους. Αυτό είχε ως συνέπεια να ξεκινήσει μία μακρά περίοδος εξεγέρσεων, από κοινού με άλλα μη σλαβικά φύλα του Καυκάσου, που κράτησε τρεις δεκαετίες, μέχρι να επιβληθεί οριστικά ο ρωσικός έλεγχος στην περιοχή (1860). Τα αντιρωσικά συναισθήματα παρέμειναν ισχυρά και δεν αμβλύνθηκαν ούτε μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, μολονότι η σοβιετική κυβέρνηση τους παραχώρησε εκτεταμένη αυτονομία. Έτσι το 1942, όταν τα χιτλερικά στρατεύματα κατέλαβαν τον Καύκασο, οι Καρατσαΐτες υποδέχθηκαν τους Γερμανούς ως ελευθερωτές και έσπευσαν να ενταχθούν στα δωσιλογικά σώματα. Όμως τον επόμενο χρόνο ο Κόκκινος Στρατός ανακατέλαβε την περιοχή, με αποτέλεσμα 80.000 άτομα (κυρίως γυναικόπαιδα και υπερήλικες, αφού οι άνδρες πολεμούσαν στο πλευρό των Γερμανών) να εκτοπισθούν στο Καζακστάν και την Κιργιζία. Η επιστροφή τους επετράπη 14 χρόνια αργότερα, το 1957.