Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καπισίν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Καπισίν
Προφορά
ΨευδώνυμοCapucine[1]
Γέννηση6  Ιανουαρίου 1928[2][3][4]
Σαιν-Ραφαέλ[4][1]
Θάνατος17  Μαρτίου 1990[2][3][4]
Λωζάνη[1]
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[1]
Ιδιότηταηθοποιός[1], μοντέλο και ηθοποιός ταινιών
ΣύντροφοςCharles K. Feldman
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ζερμέν Ελέν Ιρέν Λεφέμπβρ (6 Ιανουαρίου 1928 – 17 Μαρτίου 1990), [5] γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Καπισίν (Γαλλικά: Capucine), ήταν Γαλλίδα μοντέλο και ηθοποιός, γνωστή για τους κωμικούς της ρόλους στις ταινίες Ο ροζ πάνθηρας (1963) και Χαρέμι για δύο (1965). Εμφανίστηκε σε 36 ταινίες και 17 τηλεοπτικές παραγωγές μεταξύ 1948 και 1990.

Η Καπισίν γεννήθηκε με το όνομα Ζερμέν Ελέν Ιρέν Λεφέμπβρ στις 6 Ιανουαρίου 1928 στο Σεν-Ραφαέλ (Βαρ) της Γαλλίας. [5] [6] Συχνά μπέρδευε τη χρονολογία γέννησής της ισχυριζόμενη ότι γεννήθηκε το 1931 ή το 1933 και οι περισσότερες πηγές αναφέρουν αυτά τα έτη. Είχε πτυχίο στις ξένες γλώσσες. [7]

Το 1945, σε ηλικία 17 ετών, ενώ βρισκόταν σε μια άμαξα στο Παρίσι, η Λεφέμπβρ έγινε αντιληπτή από έναν φωτογράφο. Υιοθετώντας το γαλλικό όνομα ενός λουλουδιού, "Καπισίν" (καπουσίνος, Tropaeolum), [8] έγινε μοντέλο, εργαζόμενη στους οίκους μόδας Givenchy και Κριστιάν Ντιόρ. [7]

Η Καπισίν γνώρισε την Όντρεϊ Χέπμπορν ενώ έκανε μόντελινγκ στον οίκο Givenchy στο Παρίσι. Παρέμειναν στενές φίλες για το υπόλοιπο της ζωής της Καπισίν. [9]

Η Καπισίν έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο στην ταινία Δικέφαλος αετός (1948) του Ζαν Κοκτό, με έναν μικρό ρόλο. Εμφανίστηκε επίσης στα Rendez-vous de juillet (1949) του Ζακ Μπεκέρ και Branquignol (1949) του Ρομπέρ Ντερί.

Συμμετείχε επίσης στις ταινίες Mon ami Sainfoin (1950) και Bertrand coeur de lion (1951).

Μετά από ένα διάλειμμα μερικών ετών, η Καπισίν εμφανίστηκε στις ταινίες Mademoiselle de Paris (1955) και Frou-Frou (1955).

Το 1957, ο παραγωγός ταινιών Τσαρλς Κ. Φέλντμαν εντόπισε την Καπισίν ενώ έκανε μόντελινγκ στη Νέα Υόρκη. Ο Φέλντμαν της προσέφερε ένα συμβόλαιο με 150 δολάρια την εβδομάδα, ενώ την πήγε στο Χόλιγουντ για να μάθει Αγγλικά και να σπουδάσει υποκριτική. [10] [11] Εκείνη πήρε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο "Καπισίν", λέγοντας: "Δύο ονόματα είναι ενδιαφέροντα και ελπίζω το ένα να είναι ενδιαφέρον." [12]

Το 1958, η Καπισίν υπέγραψε επταετές συμβόλαιο με την Columbia Pictures. Αφού πέρασε ανεπιτυχώς από ακρόαση για για την ταινία Ρίο Μπράβο (1959), εξασφάλισε τον πρώτο της αγγλόφωνο ρόλο στην ταινία Song Without End (1960), μια βιογραφική ταινία για τον Φραντς Λιστ, όπου η Καπισίν υποδύθηκε την Καρολίνα τσου Σάιν-Βιτγκενστάιν. Ο παραγωγός Γουίλιαμ Γκετζ είπε: «Μπορείς να μάθεις σε ένα κορίτσι να παίζει, αλλά κανείς δεν μπορεί να του μάθει να μοιάζει με πριγκίπισσα. Πρέπει να ξεκινήσεις με ένα κορίτσι που μοιάζει με πριγκίπισσα». [13] [14]

«Κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά στην κάμερα, τη σκέφτομαι ως έναν ελκυστικό άντρα που συναντώ για πρώτη φορά», είπε η Καπισίν το 1960. «Τον βρίσκω απαιτητικό και απόμακρο, οπότε πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ για να του κεντρίσω το ενδιαφέρον». [12] «Γινόμουν πολύ καλύτερη καθώς προχωρούσαμε», είπε. «Καθώς οι σκηνές ζέσταιναν, το ίδιο συνέβαινε και σε εμένα». [15]

Το 1960, η Καπισίν ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα. [16] [17]

Η Καπισίν στην ταινία Ο ροζ πάνθηρας (1963)

Ακολούθησε η ταινία Η μοίρα των ηρώων (1960), μια κωμωδία που είχε σχεδιάσει ο Φέλντμαν στην 20th Century Fox έχοντας κατά νου την ίδια. Εκεί υποδύθηκε μια Γαλλίδα πόρνη που κεντρίζει το ερωτικό ενδιαφέρον του Τζον Γουέιν. Η ταινία σημείωσε επιτυχία στα ταμεία.

Η Καπισίν επέστρεψε στην Ευρώπη για να συμπρωταγωνιστήσει στην ταινία Ο θρίαμβος του Μιχαήλ Στρογκώφ (1961) με ον Κουρντ Γιούργκενς, μια συνέχεια του Μιχαήλ Στρογκώφ (1956).

Επιστρέφοντας στο Χόλιγουντ, πήρε έναν δεύτερο ρόλο στο Σπίτι της αμαρτίας (1962), σε παραγωγή του Φέλντμαν, όπου υποδύθηκε μια μετανιωμένη πόρνη. Ο συμπρωταγωνιστής της, Λόρενς Χάρβεϊ, παραπονέθηκε ότι ο Φέλντμαν έκοψε τον ρόλο του για να επεκτείνει τον ρόλο της Καπισίν. [18]

Η Καπισίν στους τίτλους της ταινίας Χαρέμι για δύο (1965)

Στη συνέχεια, έπαιξε δίπλα στον Γουίλιαμ Χόλντεν στην ταινία Ο ήλιος έκαιγε τα κορμιά μας (1962). Στη διάρκεια των γυρισμάτων, η Καπισίν ξεκίνησε ένα ειδύλλιο με τον Χόλντεν, το οποίο οδήγησε στο τέλος της ερωτικής της σχέσης με τον Φέλντμαν. Ωστόσο, ο παραγωγός παρέμεινε πιστός επαγγελματικά.

Ο Φέλντμαν ανακοίνωσε ότι θα έβαζε την Καπισίν στις ταινίες Mary Magdalene [19] και Αχόρταγοι έρωτες ενός στρατηγού, [20] αλλά τελικά δεν συμμετείχε σε καμία από τις δύο.

Η Καπισίν μετακόμισε στην Ελβετία το 1962. [21]

Ο Μπλέικ Έντουαρντς επέλεξε την Καπισίν για τον ρόλο της συζύγου του επιθεωρητή Κλουζό (Πίτερ Σέλερς), η οποία έχει σχέση με έναν κλέφτη κοσμημάτων (Ντέιβιντ Νίβεν). Η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία και οδήγησε σε αρκετές συνέχειες. Το 1964, η Καπισίν είπε ότι οι σκηνοθέτες από τους οποίους είχε μάθει τα περισσότερα ήταν ο Έντουαρντς και ο Χένρι Χάθαγουεϊ. [22]

Η Καπισίν ξανασυνεργάστηκε με τον Χόλντεν στην ταινία Η έβδομη αυγή (1964), σε παραγωγή του Φέλντμαν. Η ταινία ήταν απογοήτευση εισπρακτικά. Μια άλλη ταινία που γύρισε για τον Φέλντμαν, η κωμωδία Χαρέμι για δύο (1965), στην οποία συμπρωταγωνιστούσαν οι Πίτερ Σέλερς και Πίτερ Ο'Τουλ, σημείωσε πολύ μεγαλύτερη επιτυχία. Γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Γαλλία. [6]

Η Καπισίν ήταν μία από τις πολλές Ευρωπαίες σταρ στην ταινία Οι βασίλισσες (1966) για την Columbia, [23] και στη συνέχεια ο Φέλντμαν την έβαλε να παίξει στην ταινία Ο κολασμένος της Βενετίας (1967), σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς. Ανακοινώθηκε η συμμετοχή της στο Τζέιμς Μποντ 007: Καζίνο Ρουαγιάλ του Φέλντμαν, αλλά τελικά δεν εμφανίστηκε στην ταινία. [22] [24]

Ο Φέλντμαν πέθανε τον Μάιο του 1968 και η καριέρα της Καπισίν δεν ανέκτησε ποτέ την προηγούμενη ορμή της. [25] Κληρονόμησε τα δικαιώματα του βιβλίου Zandy από την περιουσία του και τα πούλησε στους δημιουργούς του Νύφη από τη Σουηδία. [26]

Η Καπισίν έπαιξε έναν δευτερεύοντα ρόλο στο Fräulein Doktor (1968) και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ισπανικό θρίλερ Ένα πτώμα στο ψυγείο (1969). Συμμετείχε επίσης δευτερεύοντα ρόλο στο Σατυρικόν (1969). Ο Φεντερίκο Φελίνι είπε για αυτή: «Είχε ένα πρόσωπο που καθελκύει χίλια πλοία... αλλά γεννήθηκε πολύ αργά». [13]

Το 1968, δήλωσε σε ένα ιταλικό περιοδικό ότι θα προτιμούσε να μη χρειάζεται να είναι πάντα κομψή, ότι λαχταρούσε να υποδυθεί μια «ατημέλητη γυναίκα», αλλά «αφού οι σκηνοθέτες γνωρίζουν ότι ήμουν μοντέλο, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να με δουν ως κάτι άλλο». [13]

Ο Ντερκ Μπόγκαρντ την πρότεινε για τον ρόλο της μητέρας του Τάτζιο στο Θάνατος στη Βενετία (1971), αλλά ο Λουκίνο Βισκόντι την απέρριψε, λέγοντας: «Έχει απαίσια φωνή και πάρα πολλά δόντια. Μοιάζει με άλογο, όμορφο άλογο, το ξέρω, υπήρξα εκπαιδευτής. Ξέρω τα πάντα για τα άλογα, αλλά δεν θέλω άλογο». [13]

Η Καπισίν ερμήνευσε έναν δευτερεύοντα ρόλο στο γουέστερν Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο (1971) [27] και ήταν γκεστ σταρ στο Search (1972), την πρώτη της τηλεοπτική σειρά. [28]

Έπαιξε δίπλα στον Ζαν-Πολ Μπελμοντό στην ταινία Ένας αξιολάτρευτος παλιάνθρωπος (1975) και δίπλα στον Ρίτσαρντ Μπάρτον στην Jackpot, η οποία τελικά εγκαταλείφθηκε.

Εμφανίστηκε στην τηλεόραση στα Cinéma 16 και La pêche miraculeuse (1976) και στις ταινίες Η πιο μεγάλη μπλόφα (1976), Φθινοπωρινή συνάντηση (1976), Άσος της κομπίνας και πρωταθλητής της πείνας (1977), Θηλυκές έχιδνες (1978), Από την Κόλαση στη νίκη (1979), Giallo napoletano (1979), Αραβική περιπέτεια (1979), Τζάγκουαρ, ο ριψοκίνδυνος τυχοδιώκτης (1979) και στη μίνι σειρά Μάρτιν Ίντεν (1979).

Τη δεκαετία του 1980, η Καπισίν εμφανίστηκε σε επεισόδια των σειρών Orient Express (1980), Χαρτ και Χαρτ (1982) και Η συγγραφέας ντετέκτιβ (1985), καθώς και στη μίνι σειρά Sins (1986) με την Τζόαν Κόλινς.

Στη συνέχεια, πήγε στην Ευρώπη για να γυρίσει τις ταινίες Les invités (1982), Αφροδίτη (1982), Στα ίχνη του ροζ πάνθηρα (1982) και Το φάντασμα του ροζ πάνθηρα (1983). [29]

Η Καπισίν γνώρισε τον Πιερ Τραμπό στα γυρίσματα της ταινίας Rendez-vous de juillet (1949) και τον παντρεύεται την επόμενη χρονιά. Ο γάμος διήρκεσε μόνο οκτώ μήνες και η ίδια δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ. [30]

Αν και υπήρχαν φήμες ότι είχε σχέσεις με άνδρες όπως ο Γουίλιαμ Χόλντεν, η ηθοποιός το έχει ανηθεί και είπε στον Μπόουζ Χέιντλαϊ, για το βιβλίο του Hollywood Lesbians (1994), ότι προτιμούσε τις γυναίκες.

Στις 17 Μαρτίου 1990, σε ηλικία 62 ετών, η Καπισίν αυτοκτόνησε πηδώντας από το διαμέρισμά της στον όγδοο όροφο στη Λωζάνη της Ελβετίας, όπου ζούσε επί 28 χρόνια. Φέρεται ότι υπέφερε από κατάθλιψη για κάποιο χρονικό διάστημα. [5] [31] Η αστυνομία δήλωσε ότι η έρευνα δεν άφησε καμία αμφιβολία ότι αυτοκτόνησε. Οι γείτονες είπαν ότι ζούσε μια μοναχική ζωή με τις τρεις γάτες της, δεν έφευγε σχεδόν ποτέ από το διαμέρισμά της και περνούσε τον περισσότερο χρόνο της διαβάζοντας. [32]

Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα Ελληνικά Ρόλος
1948 L'aigle à deux têtes Δικέφαλος αετός γυναίκα στον μπουφέ
1949 Rendez-vous de juillet φίλη του Πιερ
Branquignol καουμπόισσα
1951 Bertrand coeur de lion The baroness
1955 Mademoiselle de Paris Καπισίν
Frou-Frou φίλη του ζωγράφου
1960 Song Without End προγκίπισσα Καρολίνα
North to Alaska Η μοίρα των ηρώων Μισέλ Μπονέ
1961 Le triomphe de Michel Strogoff Ο θρίαμβος του Μιχαήλ Στρογκώφ Τατόα
1962 Walk on the Wild Side Το σπίτι της αμαρτίας Χέιλι Τζεράρντ [33]
The Lion Ο ήλιος έκαιγε τα κορμιά μας Κριστίν
1963 The Pink Panther Ο ροζ πάνθηρας Σιμόν Κλουζό [34]
1964 The 7th Dawn Η έβδομη αυγή Ντάνα Μέρσιερ
1965 What's New Pussycat? Χαρέμι για δύο Ρενέ Λεφέμπβρ
1966 Le fate Οι βασίλισσες Μάρτα
1967 The Honey Pot Ο κολασμένος της Βενετίας πριγκίπισσα Δομινίκη
1969 Fräulein Doktor δρ Σαφορέ
Las crueles Ένα πτώμα στο ψυγείο Λουτσία Φόντε
Fellini Satyricon Σατυρικόν [35] Τριφένα
1971 Red Sun Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο [36] Πεπίτα
1975 L'incorrigible Ένας αξιολάτρευτος παλιάνθρωπος Ελέν
1976 Bluff storia di truffe e di imbroglioni Η πιο μεγάλη μπλόφα Μπελ Ντουκ
Per amore Φθινοπωρινή συνάντηση Μαρίνα Ρετζάνι
1977 Ecco noi per esempio Άσος της κομπίνας και πρωταθλητής της πείνας σύζυγος του Κλικ
1978 Ritratto di borghesia in nero Θηλυκές έχιδνες Αμάλια Ματσαρίνι
1979 Contro 4 bandiere Από την Κόλαση στη νίκη Νικόλ Λεβίν
Giallo napoletano αδελφή Άντζελα
Arabian Adventure Αραβική περιπέτεια Βαχίστα
Jaguar Lives! Τζάγκουαρ, ο ριψοκίνδυνος τυχοδιώκτης Ζίνα Βανακόρε
1982 Aphrodite Αφροδίτη λαίδη Σουζάν Στάνφορντ
Trail of the Pink Panther Στα ίχνη του ροζ πάνθηρα λαίδη Σιμόν Λίτον
1983 Balles perdues κυρίαν Τούφμαν
Curse of the Pink Panther Το φάντασμα του ροζ πάνθηρα [37] λαίδη Σιμόν Λίτον
1987 Delirium: Photo of Gioia Ο Διάβολος δεν κάνει πίστωση Φλόρα
I miei primi 40 anni πριγκίπισσα Καρατσιόλο
  1. 1 2 3 4 5 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1019545712. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2024.
  2. 1 2 filmportal.de. da26ad4416324ca2b50b2af75b95893a. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 1 2 Roglo. p=germaine+helene+irene;n=lefebvre.
  4. 1 2 3 Fichier des personnes décédées mirror. mE5dAi7In8dl. Ανακτήθηκε στις 25  Ιανουαρίου 2022.
  5. 1 2 3 Donnelley, Paul (1 Νοεμβρίου 2005). Fade to Black: A Book of Movie Obituaries (3 έκδοση). Omnibus Press. σελίδες 236. ISBN 1-84449-430-6.
  6. 1 2 Marshall, Bill· Johnston, Cristina (2005). France and the Americas: Culture, Politics, and History : A Multidisciplinary Encyclopedia. 3. ABC-CLIO. σελίδες 211–212. ISBN 1-85109-411-3.
  7. 1 2 Segrave, Kerry· Martin, Linda (1990). The Continental Actress: European Film Stars Of the Postwar Era--Biographies, Criticism, Filmographies, Bibliographies. McFarland. σελ. 155. ISBN 0-899-50510-4.
  8. ↑ «Tropaeolum majus Καπουτσίνος Τροπαίολο Ναστούρτιο». agriamanitaria.gr. 17 Ιανουαρίου 2019.
  9. ↑ Paris, Barry (2002). Audrey Hepburn. Berkley Pub Group. σελ. 319. ISBN 0-425-18212-6.
  10. ↑ Monush, Barry (2003). Screen World Presents the Encyclopedia of Hollywood Film Actors: From the Silent Era to 1965. Hal Leonard Corporation. σελίδες 109. ISBN 1-55783-551-9.
  11. ↑ Hyams, J. (Jun 2, 1959). «French star Capucine in first interview». Los Angeles Times.
  12. 1 2 «A different kind of French girl Hyams, Joe.». Los Angeles Times: σελ. A11. Mar 13, 1960.
  13. 1 2 3 4 Iona McLaren (Jan 6, 2018). «'Men look at me like I'm a suspicious trunk'». The Daily Telegraph: σελ. 8.
  14. ↑ «Serene Capucine: Photog's Delight». Los Angeles Times: σελ. O10. 30 July 1961.
  15. ↑ «Capucine, 57, Dies; French-Born Actress in Films of the 60's». New York Times: σελ. D.27. 21 Mar 1990.
  16. ↑ Scheuer, P. K. (May 8, 1960). «CREATURE OF BEAUTY.». Los Angeles Times.
  17. ↑ Hyams, J. (Mar 13, 1960). «A different kind of french girl.». Los Angeles Times.
  18. ↑ Haber, J. (Oct 14, 1973). «Larry harvey, hollywood's favorite 'outrage'». Los Angeles Times.
  19. ↑ A.H. WEILER. (Feb 4, 1962). «BY WAY OF REPORT». New York Times.
  20. ↑ Hopper, H. (Jun 3, 1957). «Looking at hollywood.». Chicago Daily Tribune.
  21. ↑ «Capucine Biography». Entertainment for All.
  22. 1 2 Scheuer, Philip K. (Apr 23, 1964). «'Panther' Capucine Not Cold Any More: French Star Corrects Image, Discusses Holden, Marriage». Los Angeles Times: σελ. C9.
  23. ↑ Martin, B. (Jul 28, 1966). «Capucine signs for 'queens'.». Los Angeles Times.
  24. ↑ Martin, Betty. (May 15, 1965). «Capucine Cast in 'Tale of the Fox'». Los Angeles Times: σελ. 23.
  25. ↑ «Charles K. feldman shows independence as producer.». Los Angeles Times. Jul 20, 1967.
  26. ↑ Haber, J. (Apr 30, 1973). «O'Neal's hideaway framed in irony.». Los Angeles Times.
  27. ↑ Freudenheim, M. (Aug 10, 1971). «Mason snipes at hollywood.». Los Angeles Times.
  28. ↑ «Capucine debut set». Los Angeles Times. Jun 5, 1972.
  29. ↑ Gross, L. (Aug 13, 1983). «'PINK PANTHER' NO CURSE FOR TED WASS». Los Angeles Times.
  30. ↑ Capua, Michelangelo (2010). William Holden: A Biography. McFarland. σελ. 123. ISBN 978-0-786-44440-3.
  31. ↑ «French Actress, Capucine, Leaps To Her Death». Deseret News. Salt Lake City. 20 Μαρτίου 1990. ISSN 0745-4724. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2019.
  32. ↑ «Capucine, 57, 'Pink Panther' Film Actress». Sun Sentinel: σελ. 7B. Mar 21, 1990.
  33. ↑ «7 παλιές ταινίες του Χόλιγουντ με LGBT χαρακτήρες». Antivirus Magazine. 7 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2025.
  34. ↑ Μικελίδης, Νίνος Φένεκ. «ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ (Επαν.) - Νίνος Φένεκ Μικελίδης». Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2025.
  35. ↑ Ρούσσος, Γιώργος (7 Ιανουαρίου 2019). «Δώδεκα αριστουργηματικές ταινίες που κέρδισαν τον χρόνο και συμπλήρωσαν μισό αιώνα ζωής». tvxs.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2025.
  36. ↑ Βλαστού, Αικατερίνη. «ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΗΛΙΟ». FreeCinema. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2025.
  37. ↑ «ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑ πληροφορίες για την ταινία». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2025.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Capucine στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Καπισίν&oldid=11227198"