Κανάλι Ρήνου-Μάιν-Δούναβη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Κανάλι Ρήνου-Μάιν-Δούναβη

Το Κανάλι Ρήνου-Μάιν-Δούναβη (γερμ.: Rhein-Main-Donau-Kanal, γνωστό και ως Κανάλι της Ευρώπης ή διεθνώς RMD Canal) είναι κανάλι στην Βαυαρία που ενώνει τους ποταμούς Μάιν και Δούναβη διαπερνώντας το κεντροευρωπαϊκό όριο των δύο μεγάλων υδρογραφικών συστημάτων. Η πορεία του ξεκινάει από το Μπάμπεργκ και περνώντας από τη Νυρεμβέργη φτάνει στο Κέλχαϊμ. Το κανάλι συνδέει τη Βόρεια Θάλασσα και τον Ατλαντικό Ωκεανό με την Μαύρη Θάλασσα, λειτουργώντας ως σύνδεσμος μιας συνεχούς ποτάμιας αρτηρία από το δέλτα του Ρήνου στο Ρότερνταμ μέχρι το δέλτα του Δούναβη στην Κωνστάντζα της Ρουμανίας. Το παρόν κανάλι ολοκληρώθηκε το 1992 και έχει μήκος 171 χμ., πλάτος 55 μ. και βάθος 4 μ.[1]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα διάφορα σχέδια σύνδεση του Μάιν με τον Δούναβη

Σχέδια σύνδεσης των δύο ποταμών έχουν υπάρξει ήδη από την εποχή του Καρλομάγνου. Το 793 σχεδιάστηκε το Κανάλι του Καρλομάγνου μήκους δύο χιλιομέτρων (λατ.: Fossa Carolina) που θα συνέδεε τον ποταμό Schwäbische Rezat με τον Άλτμιουλ.[2] Μεταξύ 1836 και 1846 χτίστηκε το Κανάλι του Λουδοβίκου (λατ.: Ludwigskanal) μεταξύ Μπάμπεργκ και Κέλχαϊμ που εντούτοις ήταν ελαττωματικό καθώς έπασχε από προβλήματα τροφοδοσίας νερού ενώ είχε να ανταγωνιστεί και την παράλληλη ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου της υπαίθρου της νότιας Γερμανίας.[1] Εν τέλει εγκαταλείφθηκε το 1950, όταν αποφασίστηκε να μην επιδιορθωθούν οι ζημιές που είχαν προκληθεί από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κατασκευή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα σχέδια για μια νέα υδάτινη λεωφόρο προέκυψαν το 1938 αλλά ακυρώθηκαν λόγω του πολέμου. Το 1966 η κυβέρνηση της Βαυαρίας και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της (Δυτικής) Γερμανίας συμφώνησαν την ολοκλήρωση του σχεδίου, που είχε ενισχυθεί με την επικήκυνση του Μάιν μέχρι το Μπάμπεργκ. Το τελευταίο σκέλος μεταξύ Νυρεμβέργης και Κέλχαϊμ που περιελάμβανε μια διαδρομή 34 χμ. διαμέσω της κοιλάδας του Άλτμιουλ προκάλεσε πολιτικές αντιδράσεις. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1992 με ένα συνολικό κόστος 2,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων το 20% αφιερώθηκε σε έργα περιβαλλοντικής προστασίας. Την εποχή διάνοιξής του εκφράστηκαν σοβαρές ενστάσεις τόσο για την χρησιμότητά του ως ποτάμια εμπορική οδό μα και λόγω του πολέμου στην Γιουγκοσβαβική Ένωση.[3]

Διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το Μπάμπεργκ στο Φυρτ το κανάλι ρέει στην κοιλάδα του παραπόταμου του Μάιν, Ρέγκνιτς. Από το Φυρτ μέχρι το Ροτ συνεχίζει μέσω της κοιλάδας του Ρέντνιτς, παραποτάμου του Ρέγκνιτς. Διασχίζει τον Ιουρά της Φραγκονίας και συναντά τον ποταμό Άλτμιουλ στο Ντίτφουρτ από όπου ρέει κατά μήκος της κοιλάδα του έως το Κέλχαϊμ κοντά στο Ντονάου.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Urs Uelinger et al. (2009), «The Rhine River Basin». στο Tockner, Klement et al. (2009), Rivers of Europe. Elsevier Ltd. Λονδίνο, Σαν Ντιέγκο. σελ. 204.
  2. Nike Sommerwerk et al. , «The Danube River Basin». στο Tockner, Klement et al. (2009), Rivers of Europe. Elsevier Ltd. Λονδίνο, Σαν Ντιέγκο. σελ. 63.
  3. «RMD canal: the weak link?». www.icis.com. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]