Καθεδρικός Ναός Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (Ροστόφ επί του Ντον)
Συντεταγμένες: 47°13′18″N 39°43′13″E / 47.22174°N 39.72028°E
| Καθεδρικός Ναός Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | εκκλησία |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 47°13′19″N 39°43′13″E |
| Θρήσκευμα | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Don Eparchy |
| Διοικητική υπαγωγή | Ροστόφ επί του Ντον |
| Χώρα | Ρωσία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο Καθεδρικός ναός Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (ρωσικά: Алекса́ндро-Не́вский собо́р) ήταν ο καθεδρικός ναός της πόλης Ροστόφ επί του Ντον στη Ρωσία. Βρισκόταν στην πλατεία της Νέας Αγοράς, στη διασταύρωση των οδών Μπολσάγια Σαντοβάγια και Λεωφόρος Μπολσόι Στολυπίν. Προτού καταστραφεί ήταν το μεγαλύτερο και ψηλότερο θρησκευτικό κτίριο στην πόλη.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατασκευή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1875 «εις ανάμνησιν της αποτροπής της απόπειρας δολοφονίας που έγινε κατά του τσάρου Αλέξανδρου Β' την 4η Απριλίου 1866» [1] ορίστηκε ο χώρος για την κατασκευή του καθεδρικού ναού του Αγίου Αλεξάνδρου σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Σ. Ζαγκόσκιν, και ιδρύθηκε μια προσωρινή εκκλησία.
Το 1887 οι ντούμα (δημοτικό συμβούλιο) της πόλης με επικεφαλής τον αρχηγό της, Α. Μπάικοφ, αποφάσισαν να μην χτίσουν ένα παρεκκλήσι « αλλά μια εκτεταμένη, μεγαλοπρεπή και πληθωρική εκκλησία διακοσμημένη με ζωγραφιές» . Το έργο ανατέθηκε στον Ακαδημαϊκό Α. Α. Γιασένκο, τον αρχιτέκτονα του Καθεδρικού Ναού της Στρατιωτικής Ανάληψης του Νοβοκερκάσκ. Το 1888 που παρουσιάστηκε το σχέδιο στο δημοτικό συμβούλιο, οι ντούμα ενέκριναν την εμφάνιση του ναού, αλλά για οικονομικούς λόγους ζήτησαν από τον αρχιτέκτονα να μειώσει το μέγεθός του. Στα τέλη του 1890 οι ντούμα του Ροστόφ ενέκριναν το 2ο σχέδιο και το 1891 ξεκίνησε η κατασκευή του και τέθηκε η θεμελιώδης πέτρα. Η κατασκευή του καθεδρικού ναού διήρκεσε 16 χρόνια και ολοκληρώθηκε το 1908. Εγκαινιάστηκε την 17η Αυγούστου του ίδιου έτους.
Καταστροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λίγο μετά την επανάσταση του 1917 η εκκλησία έπαψε να λειτουργεί ως χώρος λατρείας. Με την εδραίωση της σοβιετικής εξουσίας στο Ρόστοφ, ο ναός, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, πολλές φορές άντεξε τις εκρήξεις των Μπολσεβίκων. Οι σταυροί του αντικαταστάθηκαν με κόκκινα αστέρια και το σοβιετικό οικόσημο τοποθετήθηκε πάνω στην είσοδο. Το 1930 καταστράφηκε ολοσχερώς. Στη θέση του σήμερα βρίσκεται η Πλατεία των Σοβιετικών και το κτίριο της περιφερειακής διοίκησης του Ροστόφ. Το 1972 εγέρθηκε το στρατιωτικό μνημείο στο κέντρο της πλατείας που είναι έργο του Γιεβγκένι Βουτσέτιτς.
Εξωτερικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Καθεδρικός Ναός Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι ήταν μια εκκλησία βυζαντινού ρυθμού. Οι κεντρικοί, διαμήκεις και εγκάρσιοι κλίτη στεγάζονταν από μία σταυροειδή οροφή με τρούλο . Στις γωνίες υπήρχαν 4 τρούλοι μικρότερης διαμέτρου.
Στα περίγυρα είχαν καλλιεργηθεί λεύκες καναδικές. [2] .
Εσωτερικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ναός είχε εμβαδό ~1000 τ.μ.και χωρητικότητα 1.500 ατόμων. Ήταν διακοσμημένος με τοιχογραφίες, σύμφωνα με σκίτσα των αδελφών Βασνετσόφ, και διέθετε τρία εικονοστάσια : το κεντρικό αφιερωμένο στον Άγιο Αλέξανδρο Νιέφσκι και τα πλευρικά αφιερωμένα στον Άγιο Παντελεήμονα και τον Άγιο Πέτρο.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Александр Ильин, История города Ростова-на-Дону, Ростов-на-Дону, 2006, с. 86.
- ↑ «Фото Ростова, архитектура, история и фотографии Ростова-на-Дону». www.temernik.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2016.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Белоцерковский Г. И коробейнику памятник, и храму // Парламентская газета. — 2004, 19 нояб. — С. 20.
- Волошинова Л. Ф. Мартиролог храма во имя Св. Александра Невского // Перекрёсток столетий / Л. Волошинова. — Ростов н/Д, 2004. — С. 103—115.
- Евенко М. Г. Александро-Невский собор в Ростове-на-Дону. Экология городской культуры / М. Г. Евенко, С. Д. Сулименко // Межд. науч.-практ. конф. «Архитектура и экология», 22— 26 октября 2007 г. — Ростов н/Д, 2007. — С. 160—163.
- Есаулов Г. В., Черницына В. А. Архитектурная летопись Ростова-на-Дону. — Ростов н/Д, 1999. — С. 133—134.
- Иванова А. Непрезентабельный презент // Седьмая столица. — 2004, 8—15 сент. — С. 4.
- Кисин С. Храм советов // Вест. Мин-ва строительства, архитектуры и жилищно-коммунального хоз-ва Рост. обл. — 2004. — № 5. — С. 67—69.
- Кишкинова Е. М. Памятники «византийского стиля» в Нижнем Подонье и Поволжье / Е. М. Кишкинова // Сб. науч. тр. / Ин-т архитектуры и искусств. — Ростов н/Д, 2008. — С. 92—107.
- Кукушин В. С. История архитектуры Нижнего Дона и Приазовья. — Ростов н/Д, 1996. — С. 235—237.
- Кухаренко К. Православный ростовский люд ждёт покаянный крестный ход // Вечерний Ростов. — 2005, 15 июля. — С. 6.
- Лобжанидзе В., Лаптев Г. Путешествия по старому Ростову. — Ростов н/Д, 1997. — С. 114—117.
- Малаховский Е. И. Храмы и культовые сооружения Ростова-на-Дону, утраченные и существующие. — Ростов н/Д, 2006. — С. 63-68.
- Православие на Дону. Ростов Православный. — [Ростов н/Д, 2007]. — С. 86—87.
- Ростов-на-Дону. Портрет города на рубеже XIX—XX веков. — Ростов н/Д, 2007. — С. 120—121.
- Сапега С. Увидит мини-церковь ростовчанин — сразу присмиреет и перекрестится? // Вечерний Ростов. — 2004, 13 сент. — С. 7.