Κίνημα της 1ης Μαρτίου
Το Κίνημα της 1ης Μαρτίου, το οποίο επίσης ονομάζεται Κίνημα Ανεξαρτησίας Σαμίλ, ήταν μια σειρά διαδηλώσεων για την εθνική ανεξαρτησία της Κορέας από την Ιαπωνία που ξεκίνησε την 1η Μαρτίου 1919, στην κορεατική πρωτεύουσα της Σεούλ και σύντομα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα. Πριν οι Ιάπωνες καταστείλουν τελικά το κίνημα 12 μήνες αργότερα, περίπου 2.000.000 Κορεάτες είχαν συμμετάσχει στις περισσότερες από τις 1.500 διαδηλώσεις. Περίπου 7.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν από την ιαπωνική αστυνομία και τους στρατιώτες, και 16.000 τραυματίστηκαν. Παράλληλα, 715 ιδιωτικές κατοικίες, 47 εκκλησίες και 2 σχολικά κτίρια καταστράφηκαν από πυρκαγιά. Περίπου 46.000 άτομα συνελήφθησαν, εκ των οποίων περίπου 10.000 δικάστηκαν και καταδικάστηκαν.[1]
Το κίνημα ξεκίνησε από 33 Κορεάτες πολιτιστικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στη Σεούλ και διάβασαν την κορεάτικη "Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας"[2] την ημέρα μνήμης του του αείμνηστου αυτοκράτορά τους.[1][3][4] Η κίνηση αυτή πυροδότησε ένα κίνημα που εξαπλώθηκε γρήγορα από τη Σεούλ και την Πιονγιάνγκ σε όλη τη χώρα.[5] Τα καταπιεσμένα αντι-ιαπωνικά συναισθήματα των Κορεατών απελευθερώθηκαν σε μια μεγάλη έκρηξη και μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε πολλά μέρη της χώρας, σχηματίζοντας τις μεγαλύτερες εθνικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά της ξένης κυριαρχίας στην κορεατική ιστορία.[1] Οι Ιάπωνες, που αιφνιδιάστηκαν, απάντησαν με βάναυση καταστολή των διαδηλώσεων.[5]
Αν και το κίνημα απέτυχε να επιτύχει τον πρωταρχικό του στόχο της εθνικής ανεξαρτησίας, ήταν σημαντικό για την ενίσχυση της εθνικής ενότητας, που οδήγησε στη γέννηση στη Σαγκάη της Προσωρινής Κυβέρνησης της Κορέας, και τράβηξε την παγκόσμια προσοχή. Το κίνημα επίσης ενίσχυσε σημαντικά την άνοδο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κορέας. Σήμερα, η 1η Μαρτίου είναι εθνική εορτή τόσο στη Βόρεια όσο και στη Νότια Κορέα.[1][5]
Υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κορέα έγινε προτεκτοράτο της Ιαπωνίας το 1905 και "προσαρτήθηκε" στην Αυτοκρατορική Ιαπωνία πέντε χρόνια αργότερα. Αμέσως μετά, οι Κορεάτες βίωσαν μια δεκαετία βαριάς καταστολής και ελάχιστων δικαιωμάτων κάτω από ένα βάναυσο στρατιωτικό αποικιακό καθεστώς. Στον απόηχο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο, το διεθνές γεωπολιτικό κλίμα άρχισε να αλλάζει. Εμπνευσμένοι από τη Ρωσική Επανάσταση του 1917 και από τα ιδεώδη του Ουίλσον για εθνική αυτοδιάθεση, Κορεάτες διανοούμενοι και ηγέτες άρχισαν να συνεργάζονται κρυφά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, με την υποστήριξη των θρησκευτικών ηγετών και των εθνικών τους δικτύων κινητοποίησης.[5][6]
Η αποτυχία του Κινήματος της 1ης Μαρτίου, ωστόσο, οδήγησε στον διχασμό των Κορεατών ηγετών σχετικά με το τι να κάνουν στη συνέχεια, δημιουργώνας ένα σχίσμα μεταξύ των μετριοπαθών, που ήταν πρόθυμοι να εργαστούν με τη νέα πολιτιστική κατάσταση που δημιουργήθηκε για την προετοιμασία της μελλοντικής εθνικής ανεξαρτησίας, και των σοσιαλιστών ριζοσπαστών, που απέρριψαν τον συμβιβασμό και εγκαθίδρυσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Κορέας το 1925. Αυτός ο διχασμός θεωρείται από πολλούς μελετητές "ως η πρωταρχική προέλευση του μετα-αποικιακού εθνικού διχασμού που θα υποκινούσε έναν εμφύλιο πόλεμο το 1950".[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «March First Movement | Korean history». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Declaration of Independence (March 1, 1919)» (PDF). Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Hwang, Kyung Moon (2019-03-01). «Opinion | The Birth of Korean Nationhood» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2019/03/01/opinion/the-birth-of-korean-nationhood.html. Ανακτήθηκε στις 2021-11-08.
- ↑ Shin, Gi-Wook; Moon, Rennie (2019-05). «1919 in Korea: National Resistance and Contending Legacies» (στα αγγλικά). The Journal of Asian Studies 78 (2): 399–408. doi:. ISSN 0021-9118. https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-asian-studies/article/abs/1919-in-korea-national-resistance-and-contending-legacies/B86B186805C037BA43BD78E4EB4984BA.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Ronkin, Noa. «On the Centennial of the March First Independence Movement of Korea». fsi.stanford.edu (στα Αγγλικά). University of Stanford. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Neuhaus, Dolf-Alexander (2017). «"Awakening Asia": Korean Student Activists in Japan, The Asia Kunglun, and Asian Solidarity, 1910–1923». Cross-Currents: East Asian History and Culture Review 6 (2): 608–638. doi:. ISSN 2158-9674. https://muse.jhu.edu/article/679025.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Baldwin, Frank Prentiss (1969). The March First Movement: Korean Challenge and Japanese Response. Columbia University.
- Cumings, Bruce (2005). Korea's Place in the Sun: A Modern History. W.W. Norton. ISBN 978-0-393-31681-0.