Κήποι του Ταύρου
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 41°53′48.001″N 12°30′15.199″E / 41.89666694°N 12.50422194°E
| Κήποι του Ταύρου | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | αρχαιολογική θέση |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°53′48″N 12°30′15″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη |
| Χώρα | Ιταλία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Οι Κήποι του Ταύρου, λατιν.: Horti Tauriani, ήταν ένα μεγάλο σύνολο κήπων στην αρχαία Ρώμη γύρω από την κατοικία του Στατίλιου Ταύρου, μίας εξέχουσας προσωπικότητας του 1ου αι. μ.Χ. Αυτοί ήταν ίσως το κίνητρο της καταδίκης του για την κατηγορία της μαγείας, που επέτρεψε στην Ιουλία Αγριππίνα (μητέρα του Νέρωνα) να τους κατάσχει και να τους προσθέσει στην αυτοκρατορική περιουσία. Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε διαφορετικές ιδιοκτησίες.
Οι κήποι επανενώθηκαν εν μέρει υπό τον Γαλλιηνό στα μέσα του 3ου αι., αλλά άρχισαν να διασπώνται ξανά στην ύστερη αρχαιότητα, επικεντρωμένοι γύρω από την κατοικία του Βέτιου Αγόριου Πραιτεξτάτου ως Κήποι του Βέτιου (Horti Vettiani).
Από αυτή την περιοχή προέρχονται πολλά αποδιδόμενα γλυπτά από τις διαφορετικές φάσεις των Κήπων: αγάλματα θεοτήτων, διακοσμητικά ανάγλυφα, δύο μεγάλοι μαρμάρινοι κρατήρες και τρεις υπέροχες προτομές του Αδριανού, της συζύγου του Βιβίας Σαβίνας και της μητέρας της Σαλονίας Ματιδίας (ανιψιάς του Τραϊανού).