Κέολρεντ της Μερκίας
| Κέολρεντ της Μερκίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7ος αιώνας |
| Θάνατος | 716[1] |
| Τόπος ταφής | Λίτσφιλντ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Werburh[2] |
| Τέκνα | Werburh[3] |
| Γονείς | Έθελρεντ της Μερκίας |
| Αδέλφια | Κέολβαλντ της Μερκίας Osric, King of the Hwicce Oshere |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς της Μερκίας (709–716) |
Ο Κέολρεντ της Μερκίας (Ceolred, πέθανε το 716) βασιλιάς της Μερκίας (709 - 716) ήταν γιος του Έθελρεντ της Μερκίας και της Όσθριθ. Στα τέλη του 7ου αιώνα η Αγγλία ήταν χωρισμένη σε Άγγλο-Σαξονικά βασίλεια από Γερμανικές φυλές οι οποίες είχαν έρθει στην Βρετανία δυο αιώνες πριν.[4] Το βασίλειο της Μερκίας βρισκόταν στο μεγαλύτερο τμήμα της Αγγλικής Μίντλαντς με σύνορα την Νορθουμβρία στα βόρεια, την Ανατολική Αγγλία στα ανατολικά, το Ουέσσεξ στα νότια και το Έσσεξ το βασίλειο των Ανατολικών Σαξόνων με το Λονδίνο να βρίσκεται ανάμεσα στην ανατολική Αγγλία και το βασίλειο του Κεντ.[5] Η "Εκκλησιαστική ιστορία" του μοναχού από την Νορθουμβρία Βέδα η οποία ολοκληρώθηκε το 731, παρέχει τις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα Άγγλο-Σαξονικά βασίλεια εκείνης της περιόδου. Το έργο του Βέδα παρέχει πολλές πληροφορίες για τα βασίλεια του Ουέσσεξ και του Κεντ αλλά οι πληροφορίες του για την Μερκία είναι ελάχιστες. Τα διατάγματα του Κέολρεντ με δωρεές γης σε μοναστήρια έχουν διασωθεί από το Αγγλοσαξωνικό χρονικό που συντάχθηκε στο Ουέσσεξ στα τέλη του 9ου αιώνα και περιέχει πληροφορίες από προηγούμενες πηγές. [6][7][8][9] Ο πατέρας του Έθελρεντ διαδέχθηκε στον θρόνο τον αδελφό του Γούλφχερ της Μερκίας (675), παραιτήθηκε από τον θρόνο (704) την εποχή που πήγε για προσκύνημα στην Ρώμη με διάδοχο τον ανιψιό του Κοένρεντ της Μερκίας, γιο του Γούλφχερ. Το μειωμένο κύρος του Κέολρεντ και του προκατόχου του Κοένρεντ προκάλεσε αναταραχές στην αριστοκρατία της Μερκίας, ο διάδοχος του Έθελμπαλντ ήταν εξόριστος κατά την διάρκεια της βασιλείας του Κέολρεντ, η εχθρότητα απέναντι του είχε σαν αιτία τις προστριβές με την δυναστεία του.[10]
Διάδοχος του ξαδέλφου του στον θρόνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κοένρεντ παραιτήθηκε για χάρη του Κέολρεντ και στην συνέχεια μετέβη στην Ρώμη που χρίστηκε μοναχός από τον πάπα Κωνσταντίνο[11]. Οι ιστορικοί έχουν αποδεχτεί τις αναφορές του Βέδα για την παραίτηση του Κοένρεντ αλλά η ιστορικός Μπάρμπαρα Γιόρκε (γεν. 1951) γράφει ότι δεν εγκατέλειψε τον θρόνο του εθελοντικά. Υπάρχουν περιπτώσεις βασιλέων που απομακρύνθηκαν βίαια επειδή κρίθηκαν ανίκανοι για την βασιλεία, ένας από αυτούς ήταν ο Όσρεντ Β΄ της Νορθουμβρίας που αποσύρθηκε σε μοναστήρι.[12] Η μητέρα του Κέολρεντ δεν καταγράφεται, δεν ήταν η Όσθριθ η γυναίκα η οποία αναφέρεται ως σύζυγος του Έθελρεντ.[13] Ο Κέολρεντ ήταν πολύ νέος την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο, έχουν λεχθεί πολλές κατηγορίες για τον ίδιο για εγκλήματα και ανηθικότητα, αυτό πιθανότατα ανταποκρίνεται στην αρνητική γνώμη που είχε η εκκλησία απέναντι του.[14][15] Το 715 ο στρατός της Μερκίας υπό την ηγεσία του Κέολρεντ πολέμησε εναντίον των Δυτικών Σαξόνων υπό την ηγεσία του Ίνε του Ουέσσεξ , το αποτέλεσμα της μάχης δεν έχει καταγραφεί.[16] Ο Κέολρεντ υπέγραψε μια επιχορήγηση στον Βάλντχερ, επίσκοπο του Λονδίνο γεγονός που αποδεικνύει ότι το Λονδίνο βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Μερκίας.[17] Οι μετέπειτα βασιλείς της Μερκίας αντιμετώπισαν το Λονδίνο περισσότερο σαν να βρίσκεται απ'ευθείας στην κυριαρχία τους παρά σαν επαρχία αλλά ο Κέολρεντ δεν έφτασε σε αυτό το σημείο.[18][19] Έχουν διασωθεί τρία διατάγματα του Κέολρεντ. [20]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την επόμενη χρονιά ο Κέολρεντ πέθανε, ο Άγιος Βονιφάτιος περιγράφει ότι πέθανε κατά την διάρκεια σχιζοφρένειας που τον κατέλαβε σε ένα γεύμα "μιλούσε με δαίμονες και κατηγορούσε τους ιερείς του θεού". Ο Έθελμπαλντ της Μερκίας μέλος άλλου κλάδου του Οίκου του Ικέλ και εξόριστος κατά την διάρκεια της βασιλείας του Κέολρεντ τον διαδέχθηκε στον θρόνο, καταγράφεται επιπλέον ως βασιλιάς για σύντομο χρονικό διάστημα την χρονιά του θανάτου του (716) ο Κέολβαλντ της Μερκίας.[21]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p15035.htm#i150349. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ A Dictionary of Saintly Women. σελ. 301.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Yorke, "The Origins of Mercia" in Brown & Farr, Mercia, pp. 15–16.
- ↑ Yorke, Kings and Kingdoms.
- ↑ "Anglo-Saxons.net: S 54". Sean Miller. Retrieved 11 March 2009.
- ↑ "Anglo-Saxons.net: S 65". Sean Miller. Retrieved 11 March 2009.
- ↑ "Anglo-Saxons.net: S 81". Sean Miller. Retrieved 11 March 2009.
- ↑ Simon Keynes, "Anglo-Saxon Chronicle", in Blackwell Encyclopedia, p. 35.
- ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 112
- ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 174.
- ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 174.
- ↑ D. P. Kirby, The Earliest English Kings (1991, 2000 paperback), pages 108–109.
- ↑ D. P. Kirby, The Earliest English Kings (1991, 2000 paperback), pages 108–109.
- ↑ Frank Stenton, Anglo-Saxon England (1943, 1971, 1998 paperback), page 203.
- ↑ The Anglo-Saxon Chronicle, translated by Michael Swanton (1996), manuscripts A and E, years 715 and 716.
- ↑ Kirby, Earliest English Kings, pp. 123–124.
- ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, pp. 203–205.
- ↑ Wormald, "The Age of Bede and ?thelbald", p. 95.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ D. P. Kirby, The Earliest English Kings (1991, 2000 paperback), pages 108–109.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- D. P. Kirby, The Earliest English Kings (1991, 2000 paperback)
- Frank Stenton, Anglo-Saxon England (1943, 1971, 1998 paperback)
- Simon Keynes, "Anglo-Saxon Chronicle", in Blackwell Encyclopedia
- Yorke, "The Origins of Mercia" in Brown & Farr, Mercia
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κέολρεντ Αρχειοθετήθηκε 2021-12-13 στο Wayback Machine.
- Αγγλοσαξωνικό χρονικό
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Ceolred of Mercia της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |