Κάτω Βρετανία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάρτης της Κάτω Βρετανίας το 260 μ.Χ.
Εντοπισμός της Κάτω Βρετανίας.

Η Κάτω (Πεδινή) Βρετανία, λατιν.: Britannia Inferior, ήταν μία νέα επαρχία, που σχηματίστηκε από τη Ρωμαϊκή Βρετανία πιθανώς γύρω στο 197 μ.Χ., κατά τη διάρκεια των μεταρρυθμίσεων του Σεπτίμιου Σεβήρου, αν και η διαίρεση μπορεί να συνέβη αργότερα, μεταξύ 211 και 220, υπό τον Καρακάλλα.[1] Η απομάκρυνση των κυβερνητών στο Λονδίνιον από τον έλεγχο των λεγεώνων που φρουρούσαν το Τείχος του Αδριανού, είχε στόχο να μειώσει τη δύναμή τους, δεδομένης της πρόσφατης προσπάθειας τού Κλόδιου Αλβίνου να γίνει αυτοκράτορας. Η επαρχία πιθανότατα επισημοποιήθηκε γύρω στο 214 από τον γιο του Σεβήρου, τον Καρακάλλα.

Συμπεριλαμβανομένου τού μεγαλύτερου μέρους της σύγχρονης βόρειας Αγγλίας και των Μίντλαντς, η περιοχή διοικούνταν από την πόλη Εβόρακον (Eboracum, σύγχρονη Υόρκη) από έναν πραιτοριανό λεγάτο, που διοικούσε μία ενιαία λεγεώνα, η οποίαυ στάθμευε στην πόλη. [2] Αυτή η υποδιαίρεση της Βρετανίας διήρκεσε σε όλη τη δυναστεία των Σεβήρων, μέχρι την αναδιοργάνωση της Αυτοκρατορίας υπό τον Διοκλητιανό το 296.

Το Τείχος του Αδριανού, τα βόρεια σύνορα της Κάτω Βρετανίας.
Σημαντικά ορόσημα της επαρχίας, που δείχνουν με κόκκινο τα δύο τείχη: το Τείχος του Αντωνίνου (επάνω) και το Τείχος του Αδριανού (κάτω).

Εγκατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κόμμοδου, οι άμυνες κατά μήκος των βόρειων συνόρων της αυτοκρατορίας στη Βρετανία έπεσαν σε παραμέληση και ερήμωση. Η ειρήνη της περιοχής διαταράχθηκε περαιτέρω στην ταραχώδη περίοδο μετά το τέλος τού Κόμμοδου, καθώς το κενό στρατιωτικής ισχύος στην ήπειρο αποσπούσε την προσοχή των αμυντικών λεγεώνων, που στάθμευαν στη Βρετανία. [3] Μετά την ένταξή του το 193, ο Σεβήρος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ενίσχυση των βόρειων συνόρων στη Βρετανία, και το 208 μετακόμισε στο Eβόρακον, για να επιβλέψει τις στρατιωτικές εκστρατείες κατά των βόρειων φυλών. Ενώ υπάρχει κάποια σύγχυση, ως προς την ακριβή ημερομηνία κατά την οποία έγινε η υποδιαίρεση της Bρετανίας, φαίνεται ξεκάθαρο ότι οι προθέσεις του Σεβήρου ήταν να μη διαθέσει όλο το μέγεθος του στρατού υπό τη διοίκηση ενός μεμονωμένου κυβερνήτη, αλλά να το διαιρέσει σε δύο μέρη (όπως είχε κάνει στη Συρία), αποτρέποντας από τη χρήση πολύ μεγάλης στρατιωτικής δύναμης, ή τουλάχιστον μίας, που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την εξουσία του Αυτοκράτορα.

Μία αφρικανική επιγραφή που χρονολογείται στη βασιλεία του Καρακάλλα, παρέχει μία πιθανή πρώιμη επιβεβαίωση της διαίρεσης, που συνέβη υπό τον Σεβήρο . [4] Ο Ηρωδιανός τοποθετεί την ημερομηνία της διάσπασης το 197, [5] αν και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή η διάκριση επισημοποιήθηκε σε επιγραφές, παρά μόνο μετά το τέλος τού Σεβήρου το 211. Έτσι, είναι πιθανό ότι η διαίρεση τού στρατιωτικού ελέγχου στη Βρετανία καθιερώθηκε επίσημα από τον Καρακάλλα κάπου μεταξύ 211 και 20 [5]. Ο Καρακάλλας μετακίνησε επίσης τα νότια σύνορα της επαρχίας προς τα βόρεια, από τη γραμμή που είχε ορίσει ο Σεβήρος, μεταφέροντας τη βόρεια σύγχρονη Ουαλία και την περιοχή γύρω από το Τσέστερ στην Άνω Βρετανία. [6]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη βασιλεία του Σεβήρου, οι οχυρώσεις της επαρχίας βελτιώθηκαν σημαντικά, για να παρέχουν καλύτερη άμυνα ενάντια στις βόρειες φυλές. [7] Μία σημαντική ανοικοδόμηση του Τείχους του Αδριανού συμπεριλήφθηκε μεταξύ αυτών των προσπαθειών. [1] Η επαρχία φιλοξένησε μία μόνο λεγεώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρακάλλα, την VI Victrix, η οποία βρισκόταν στο Eβόρακον. [8] Ωστόσο, αν και η Κάτω Βρετανία είχε μόνο τη μοναδική λεγεώνα (σε σύγκριση με τις δύο που στάθμευαν στην Άνω Βρετανία), η βόρεια επαρχία είχε στην πραγματικότητα περισσότερους στρατιώτες από ό,τι η νότια, ως αποτέλεσμα του μεγάλου αριθμού βοηθητικών στο βορρά. [9] Μετά τις επιτυχίες του Σεβήρου ενάντια στις βόρειες φυλές, αυτά τα στρατεύματα προμήθευσαν μικρές μονάδες, γνωστές ως εξερευνητικές, που στάλθηκαν πέρα από τα σύνορα για να επιβλέπουν τις εγχώριες δραστηριότητες, και να διασφαλίσουν την τήρηση των όρων των ρωμαϊκών συνθηκών με αυτές τις ομάδες. [10] Αυτά τα μέτρα ήταν ως επί το πλείστον αποτελεσματικά, και κατά τη διάρκεια της ύπαρξης της Κάτω Βρετανίας τα βόρεια σύνορα ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρηνικά μετά την εκστρατεία του Σεβήρου. [11]

Από το 260 έως το 273 η Κάτω Βρετανία, μαζί με μεγάλο μέρος της υπόλοιπης δυτικής Αυτοκρατορίας, αποσχίστηκε από την υπόλοιπη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για να σχηματίσει τη Γαλατική Αυτοκρατορία. [12] Το δεύτερο μισό της ιστορίας της επαρχίας συνέπεσε επίσης με μία περίοδο κακών οικονομικών συνθηκών σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Βρετανία. [12]

Το σύμβολο της επαρχίας, που μαρτυρείται από πολλές μολύβδινες σφραγίδες, ήταν ένας ταύρος. [13]

Αναδιοργάνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 296 ο Αυτοκράτορας Διοκλητιανός πραγματοποίησε μία μεγάλη αναδιοργάνωση της Αυτοκρατορίας. Η πρόσφατα ονομαζόμενη διοίκηση της Βρετανίας υποδιαιρέθηκε σε τέσσερις επαρχίες: Britannia Prima και Maxima Caesariensis από την Άνω Βρετανία και Britannia Secunda (πρωτεύουσα στο Eboracum) και Flavia Caesariensis (πρωτεύουσα στο Lindum) από την Κάτω Βρετανία. [5] [14]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Graham, A.J. (1966). «The Division of Britain». The Journal of Roman Studies 56: 107. doi:10.2307/300136. 
  2. ↑ The Cambridge Ancient History, Volume XII, London: Cambridge University Press, 1970: p.706
  3. ↑ Sheppard Frere, Britannia: a history of Roman Britain, Cambridge: Harvard University Press, 1967, p. 169
  4. ↑ Atkinson, Donald (1922). «The Governors of Britain from Claudius to Diocletian». The Journal of Roman Studies 12: 68. doi:10.2307/296172. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 The Cambridge Ancient History, Volume XII, p. 8
  6. ↑ Mann, J.C. (1997). «The Division of Britain in AD 197». Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 119: 253–254. 
  7. ↑ Jerary, M. Tahar (2008). «Septimius Severus the Roman Emperor, 193-211 AD». Africa: Rivista trimestrale di studi e documentazione dell'Istituto italiano per l'Africa e l'Oriente 63 (2): 182. 
  8. ↑ Creighton, John (2014). «The Supply and Movement of Denarii in Roman Britain». Britannia 45: 139. doi:10.1017/S0068113X14000282. http://centaur.reading.ac.uk/36769/1/Creighton_2014_The%20Supply%20and%20Movement%20of%20Denarii.pdf. 
  9. ↑ Mann, J.C.; Jarrett, M.G. (1967). «The Division of Britain». The Journal of Roman Studies 57 (1/2): 64. 
  10. ↑ Sawyer, P.H. (1978). From Roman Britain to Normal England. Abingdon: Routledge. σελ. 58. ISBN 0-415-17894-0. 
  11. ↑ Hanson, W.S (2004). «Scotland and the Northern Frontier: Second to Fourth Centuries AD». Στο: Todd, Malcolm. A Companion to Roman Britain. Malden: Blackwell. σελ. 139. ISBN 978-0-631-21823-4. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Shotter, David (1998). Roman Britain. Abingdon: Routledge. σελ. 101. ISBN 978-0-415-31943-0. 
  13. ↑ Woods, David (2000). «Julian, Gallienus, and the Solar Bull». American Journal of Numismatics 12: 162. 
  14. ↑ "124: The Provincial Reorganisation", Roman Civilization Volume II: Selected Readings, The Empire, ed. Naphtali Lewis and Meyer Reinhold, 3rd ed. New York: Columbia University Press, 1990, pp. 427-428.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάτω_Βρετανία&oldid=10146577"