Κάστρο του Κουσύ
Το Κάστρο του Κουσύ (γαλλ.: Château de Coucy) είναι ένα γαλλικό κάστρο στην κοινότητα Κουσύ-λε-Σατώ-Οφρίκ, στην Πικαρδία, κτισμένο τον 13ο αι. και ανακαινισμένο από τον αρχιτέκτονα Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ τον 19ο αι. Κατά την ακμή του, ήταν διάσημο για το μέγεθος τού κεντρικού πύργου του και την υπερηφάνεια των κυρίων του, οι οποίοι υιοθέτησαν την έντονα ανεξάρτητη ομοιοκαταληξία: roi ne suis, ne prince ne duc ne comte aussi· je suis le sire de Coucy («Δεν είμαι βασιλιάς, ούτε πρίγκιπας ούτε δούκας ούτε κόμης· είμαι ο κύριος του Κουσύ»).
Η ιστορία του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κάστρο κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1220 από τον Ανγκεράν Γ΄ κύριο του Κουσύ. [1] Το ίδιο το κάστρο καταλαμβάνει την κορυφή ενός γκρεμού ή falaise. Σχηματίζει ένα ακανόνιστο τραπεζοειδές σχήμα διαστάσεων 92 x 35 × 50 × 80 μ. Στις τέσσερις γωνίες υπάρχουν κυλινδρικοί πύργοι διαμέτρου 20 μ. (αρχικά ύψους 40 μ.). Ανάμεσα σε δύο πύργους στη γραμμή προσέγγισης βρισκόταν ο τεράστιος κεντρικός πύργος(donjon). Ο κεντρικός πύργος ήταν ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη, διαμέτρου 35 μ. και ύψους 55 μ.. Οι γωνιακοί πύργοι που περιέβαλλαν την αυλή ήταν τόσο μεγάλοι, όσο οι κεντρικοί πύργοι που έκτιζε εκείνη την εποχή η γαλλική μοναρχία. Το υπόλοιπο του γκρεμού καλύπτεται από την κάτω αυλή του κάστρου, και τη μικρή πόλη. Το Κουσύ καταλήφθηκε τον Σεπτέμβριο του 1914 από γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Έγινε στρατιωτικό φυλάκιο, και το επισκέπτονταν συχνά Γερμανοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου τού ίδιου τού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β' της Γερμανίας. Τον Μάρτιο του 1917 ο υποχωρών γερμανικός στρατός, με εντολή του στρατηγού Έριχ Λούντεντορφ, κατέστρεψε τον κεντρικό πύργο και τους 4 γωνιακούς πύργους. Δεν είναι γνωστό αν αυτή η πράξη είχε κάποιο στρατιωτικό σκοπό, ή ήταν απλώς μία πράξη απερίσκεπτης καταστροφής. Η καταστροφή προκάλεσε τόσο μεγάλη δημόσια αγανάκτηση, που τον Απρίλιο του 1917 τα ερείπια ανακηρύχθηκαν «μνημείο βαρβαρότητας». Οι πολεμικές αποζημιώσεις χρησιμοποιήθηκαν για την εκκαθάριση των πύργων, και την εδραίωση των τειχών, αλλά τα ερείπια του φρουρίου παρέμειναν στη θέση τους.
Ένας από τους κυρίους του, ο Ανγκεράν Ζ΄ (1340–1397), αποτελεί το θέμα τής μελέτης τής ιστορικού Μπάρμπαρας Τούτσμαν για τον 14ο αι., με τίτλο «Ένας μακρινός καθρέφτης». Εμφανίζεται επίσης εκτενώς στο αστυνομικό/ κατασκοπευτικό μυθιστόρημα του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Πράις του 1982, «Ο Γέρος Εκδικητής» .
Το Κάστρο του Κουσύ έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό μνημείο από το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού από το 1862, [2] και τελεί υπό τη διαχείριση του Κέντρου Εθνικών Μνημείων.
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μοντέλο του κάστρου, όπως ήταν πριν από το 1917
Πινακίδα απεικονίζει το Κάστρο του Coucy τον 13ο αι., περιγράφοντας αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά
Προμαχώνας της κάτω-αυλής
Το Κάστρο του Κουσύ, π. 1820 (Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, Παρίσι)
Χαλκογραφία από τον Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ
Το κάτω-αυλή και ο κεντρικός πύργος του Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ
Πύργος που έχει καταρρεύσει, στο δυτικό τμήμα της κάτω-αυλής
Βορειοδυτικός πύργος του κάστρου από τον Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ
Μέσα στο κεντρικό πύργο, έργο του Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ
Τα ερείπια της Μεγάλης Αίθουσας στο Κάστρο του Κουσύ
Μοντέλο από την Διεθνή Εταιρεία Έρευνας Κάστρων
_5.jpg)
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λίστα κάστρων στη Γαλλία
- Λίστα με τις ψηλότερες κατασκευές που κατασκευάστηκαν πριν από τον 20ό αιώνα
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ cie, G. Massiot &. «Coucy Castle: Detail, Porte de Chauny». curate.nd.edu. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2022.
- ↑ «Notice no PA00115617». Base Mérimée, ministère français de la Culture. Château de Coucy
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Corvisier, Christian. Le château de Coucy et l'enceinte de la ville, Itinéraires Picardie. Éditions du Patrimoine, Centre des Monuments Nationaux. ISBN 978-2-85822-882-9 .
- de Kay, Ormonde (μτφρ.) N'Heures Souris Rames : The Coucy Castle Manuscript. Angus & Robertson, 1985.
- Λοράν, Ζαν-Μαρκ. Le château féodal de Coucy. La Vague verte, 2001.
- Leson, Richard. "'Partout la figure du lion': Thomas of Marle and the Enduring Legacy of the Coucy Donjon Tympanum," Speculum 93.1 (2018):27-71.
- Melleville, Maximilien. Histoire de la ville et des sires de Coucy-le-Château. Fleury et A. Chevergny, 1848.
- Mesqui, Jean. Île-de-France Gothique 2: Les demeures seigneuriales. Παρίσι: Picard, 1988; σελ. 134–59. ISBN 2-7084-0374-5 .
- Mesqui, Jean. Les programs résidentiels du château de Coucy du XIIIe au XVIe siècle, σελ. 207-247, dans Congrès archéologique de France. Aisne méridionale, Société French d'archéologie, Παρίσι, 1994.
- Viollet-le-Duc, Eugène. Περιγραφή du château de Coucy. Bance éditeur, 1861.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- https://docs.google.com/document/d/1yut4EpzjWZcAcfIXG5oXu7U5hMDLWnciAY9OoybjX2g/edit#heading=h.bllyran0q013
- Περιγραφή του κάστρου από τον Viollet-le-Duc (στην γαλλική)
- Επίσημος ιστότοπος
- Συλλογή παλιών καρτ ποστάλ από το Coucy