Κάστρο Μιραμάρε

Κάστρο Μιραμάρε
Miramare
Είδος	κάστρο, εθνικό μουσείο, ιστορικό μουσείο, μουσείο τέχνης, Ιταλικό εθνικό μουσείο, μουσείο μοντέρνας τέχνης, specialised museum, palazzo museum και d:Q124830411
Αρχιτεκτονική	νεογοτθική αρχιτεκτονική και Carl Junker
Διεύθυνση	Viale Miramare 11, 34151 Trieste και Viale Miramare, 34151 Trieste
Γεωγραφικές συντεταγμένες	45°42′9″N 13°42′44″E
Διοικητική υπαγωγή	Τεργέστη
Χώρα	Ιταλία
Έναρξη κατασκευής	1860
Ιδιοκτήτης	Μαξιμιλιανός Α΄ του Μεξικού
Χρηματοδότης	Οίκος των Αψβούργων
Προστασία	ιταλικό πολιτισμικό αγαθό
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

To Κάστρο Mιραμάρε, βόρεια όψη.

Το Κάστρο Mιραμάρε (ιταλικά: Castello di Miramare‎‎) είναι ένα κάστρο του 19ου αιώνα ακριβώς στον κόλπο της Τεργέστης μεταξύ Μπάρκολα και Γκρινιάνo στην Τεργέστη, στη βορειοανατολική Ιταλία. Κτίστηκε από το 1856 έως το 1860 για τον αρχιδούκα Μαξιμιλιανό της Αυστρίας και τη σύζυγό του, Καρλόττα του Βελγίου, βασισμένο σε σχέδιο του Καρλ Γιούνκερ.

Οι χώροι του κάστρου περιλαμβάνουν έναν εκτεταμένο βράχο και ένα παραθαλάσσιο πάρκο 22 εκταρίων (220 στρεμμάτων), που σχεδιάστηκαν από τον Αρχιδούκα. Οι χώροι ανακαινίστηκαν πλήρως, και παρουσιάζουν πολλά τροπικά είδη δέντρων και φυτών.

Ιστορία

Κάστρο Mιραμάρε

Έργο του Τσέζαρε ντελ' Άκουα (1867): ο Μαξιμιλιανός δέχεται τη μεξικανική αντιπροσωπεία, που του προσφέρει το στέμμα του Μεξικού.

Το κάστρο Mιραμάρε και το πάρκο του κτίστηκαν με εντολή του Μαξιμιλιανού της Αυστρίας (1832–1867), μικρότερου αδελφού του Φραγκίσκου Ιωσήφ της Αυστρίας. Το 1850, σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, ο Μαξιμιλιανός ήρθε στην Τεργέστη με τον αδελφό του Κάρολο Λουδοβίκο και αμέσως μετά ξεκίνησε μια σύντομη κρουαζιέρα προς την Εγγύς Ανατολή. Αυτό το ταξίδι επιβεβαίωσε την πρόθεσή του να ταξιδεύσει και να γνωρίσει τον κόσμο. Το 1852 διορίστηκε αξιωματικός και το 1854 έγινε Αρχηγός του Αυτοκρατορικού Ναυτικού. Αποφάσισε να μετακομίσει στην Τεργέστη και να κτίσει ένα σπίτι με θέα στη θάλασσα και περιτριγυρισμένο από ένα πάρκο αντάξιο του ονόματος και του βαθμού του.

Σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Αρχιδούκας, από μια ξαφνική καταιγίδα στον Κόλπο βρήκε καταφύγιο στο λιμανάκι του Γκρινιάνo, διάλεξε αυτό τον γυμνό, βραχώδη όγκο ασβεστολιθικής προέλευσης ως σκηνικό για το σπίτι του. Ολόκληρο το συγκρότημα, που αγοράστηκε για πρώτη φορά στις αρχές Μαρτίου 1856, ονομαζόταν Miramar, πιθανώς από το όνομα της ομώνυμης κατοικίας στην Πένα της Πορτογαλίας του Φερδινάνδου της Σαξονίας-Κόμπουργκ-Γκότα-Κοχάρυ.

Το Κάστρο Mιραμάρε, π. 1880, δυτική όψη.

Ο κήπος βόρεια του Κάστρου Mιραμάρε, π. 1880.

Σχεδιασμένο το 1856 από τον Καρλ Γιούνκερ, έναν Αυστριακό αρχιτέκτονα, η αρχιτεκτονική δομή του Mιραμάρε ολοκληρώθηκε το 1860. Το στυλ αντικατοπτρίζει τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα του Αρχιδούκα, ο οποίος ήταν εξοικειωμένος με τα εκλεκτικά αρχιτεκτονικά στυλ της Αυστρίας, της Γερμανίας και της Αγγλίας. Στον τεχνίτη Φραντς Χόφμαν και στον γιο του, Γιούλιους, ανατέθηκε η επίπλωση και η διακόσμηση. Ο Χόφμαν, ο οποίος εργαζόταν στην πόλη της Τεργέστης, ήταν ένας επιδέξιος τεχνίτης, που ήταν πρόθυμος να ακολουθήσει τις υποδείξεις του Μαξιμιλιανού. Τόσο ο τεχνίτης, όσο και ο προστάτης του, είχαν παρόμοια πολιτιστική συγκρότηση και γνώριζαν καλά τις εκλεκτικές τάσεις της εποχής.

Το έργο, υπό τη σταθερή επίβλεψη του Μαξιμιλιανού, ολοκληρώθηκε μόνο μετά την αναχώρησή του το 1864 για το Μεξικό, όπου, μετά από μια σύντομη βασιλεία ως Αυτοκράτορα, εκτελέστηκε τον Ιούνιο του 1867. Ο Μαξιμιλιανός σκόπευε να δημιουργήσει μια οικεία ατμόσφαιρα στο κάστρο, στην περιοχή που προοριζόταν για την οικογένειά του: μια περιοχή που ο ίδιος ήθελε να έρχεται σε επαφή με τη φύση, αντανακλώντας τόσο το δικό του πνεύμα, όσο και το πνεύμα μιας εποχής.

Εσωτερικό του Κάστρου Mιραμάρε.

Στο ισόγειο, που προορίζεται για χρήση του Μαξιμιλιανού και της συζύγου του, Καρλόττας του Βελγίου, αξίζει να σημειωθεί η κρεβατοκάμαρα και το γραφείο του Αρχιδούκα, που αναπαράγουν την καμπίνα και την πρύμνη, αντίστοιχα της φρεγάτας Novara, του πολεμικού πλοίου που χρησιμοποιούσε. Ο Μαξιμιλιανός όταν ήταν Διοικητής του Ναυτικού για να κάνει τον περίπλου του κόσμου μεταξύ 1857 και 1859. η βιβλιοθήκη, της οποίας οι τοίχοι είναι επενδεδυμένοι με ράφια και τα δωμάτια της Αρχιδούκισσας με την ταπισερί τους από γαλάζιο μετάξι. Όλα τα δωμάτια εξακολουθούν να διαθέτουν αυθεντικά έπιπλα, στολίδια, έπιπλα και αντικείμενα που χρονολογούνται από τα μέσα του 19ου αιώνα. Πολλά οικόσημα της διακοσμούν το κάστρο, καθώς και πέτρινα στολίδια στο εξωτερικό που απεικονίζουν τον αετό των Αζτέκων.

Ο πρώτος όροφος περιλαμβάνει χώρους υποδοχής επισκεπτών και την Αίθουσα του Θρόνου. Αξιοσημείωτη είναι η υπέροχη επένδυση στην οροφή και στους τοίχους και τα κινέζικα και ιαπωνικά σαλόνια με την ανατολίτικη επίπλωση τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το δωμάτιο που είναι διακοσμημένο με πίνακες του Τσέζαρε ντελ' Άκουα, που απεικονίζουν γεγονότα από τη ζωή του Μαξιμιλιανού και την ιστορία του Μιραμάρε. Επί του παρόντος, τα δωμάτια στο κάστρο είναι κυρίως διαρρυθμισμένα σύμφωνα με την αρχική διάταξη που αποφάσισε το βασιλικό ζεύγος. Ένα πολύτιμο φωτογραφικό ρεπορτάζ που παρήγγειλε ο ίδιος ο Αρχιδούκας κατέστησε δυνατή την ακριβή ανακατασκευή.

Καστελέτo

Εσωτερικό του Καστελέτο.

Η επέκταση του Καστελέτo από τα σχέδια του Γιούνκερ.

Αφού διορίστηκε ως αξιωματικός στο Αυτοκρατορικό ναυτικό το 1852, ο Μαξιμιλιανός αποφάσισε να μετακομίσει στην Τεργέστη, όπου έμεινε για όλο και περισσότερες και συχνότερες περιόδους. Νοίκιασε μια βίλα στις πλαγιές του λόφου του Σαν Βίτo από τον Nικολό Μάρκο Λαζάροβιτς με μια ρήτρα στο συμβόλαιο, που του επέτρεπε να κάνει όλες τις τροποποιήσεις, που θεωρούσε απαραίτητες. Στη συνέχεια, κατά την ολοκλήρωση του Κάστρου Mιραμάρε, ο Αρχιδούκας έκτισε ένα μικρό κάστρο, που ονομάστηκε Καστελέτο (Castelletto ή Gartenhaus), το οποίο αναπαρήγαγε σε μικρότερη κλίμακα την πρόσοψη του κύριου κάστρου, και στο οποίο έζησε μέχρι τα Χριστούγεννα του 1860.

Το Καστελέτo, που βρίσκεται σε μια πανοραμική περιοχή, βλέπει από τη μια πλευρά το Γκρινιάνo και από την άλλη ένα παρτέρι, που περιβάλλεται από δέντρα, και σε ένα ξέφωτο, μπροστά από θερμοκήπια, στο κέντρο του οποίου υπάρχει ένα αναβρυτήριο. Σχεδιασμένο σε εκλεκτικές φόρμες σε τετράγωνη βάση με βεράντα που βλέπει στο κάστρο, τον πύργο και την είσοδο της κληματαριάς, το Καστελέτo διαθέτει έναν μικρό αριθμό από απλά επιπλωμένα δωμάτια. Στο ισόγειο υπάρχει διακόσμηση με γύψο, ζωγραφισμένο να θυμίζει ξύλο. Στον πρώτο όροφο, από την άλλη, υπάρχει μια διακόσμηση πολύ παρόμοια με αυτή της Βίλας Λαζάροβιτς, που μπορεί να συνδεθεί με την απόφαση του Mαξιμιλιανού να μεταφέρει στο Καστελέτo το δικό του μέρος της διακόσμησης της βίλας, που ήταν η πρώτη του κατοικία στην Τεργέστη. Στην πραγματικότητα, τα δωμάτια σε τουρκικό και γερμανικό στυλ και το δωμάτιο διακοσμημένο με πάνελ γυναικείων μορφών, παρουσιάζουν ισχυρούς παραλληλισμούς μεταξύ των δύο κτιρίων και αναδεικνύουν τις καλλιτεχνικές τάσεις της εποχής: πολυάριθμες διακοσμήσεις, τοίχοι καλυμμένοι με πίνακες, πολλά διακοσμητικά, βαριές κουρτίνες, και δωμάτια γεμάτα με έπιπλα.

Το Καστελέτo συνδέεται με την ιστορία του Mαξιμιλιανού και της Καρλόττας. Ήταν εδώ που η Καρλόττα έμεινε από τα τέλη του 1866 έως το καλοκαίρι του 1867, μεταξύ της επιστροφής της από το Μεξικό και του ταξιδιού της στο Βέλγιο. Φιλοξενούσε επίσης μέρος της επίπλωσης του Κάστρου Mιραμάρε, την περίοδο που έμεινε εκεί ο Αμεδαίος, Δούκας της Σαβοΐας-Αόστης.

Πάρκο Μιραμάρε

Πανόραμα του Κάστρου Mιραμάρε από το μικρό λιμάνι βόρεια του κάστρου.

Το πάρκο Mιραμάρε, το οποίο κάποτε δεν είχε βλάστηση, και τώρα έχει έκταση 22 εκτάρια (220 στρέμματα), βρίσκεται σε ένα βραχώδες ακρωτήριο με θέα στην Αδριατική Θάλασσα. Η τοποθεσία σχεδιάστηκε και διευθετήθηκε από τον Καρλ Γιούνκερ, σύμφωνα με τις επιθυμίες του αρχιδούκα Μαξιμιλιανού, ο οποίος παρακολούθησε προσεκτικά το κτίριο της κατοικίας του. Όσον αφορά τη βοτανική πτυχή, κλήθηκε ένας κηπουρός, ο Γιόζεφ Λάουμπε, αλλά αντικαταστάθηκε το 1859 από τον Άντον Γιέλινεκ, έναν Βοημό που είχε λάβει μέρος στην αποστολή της φρεγάτας Nοβάρα σε όλο τον κόσμο.

Το πάρκο, στο οποίο ξεκίνησαν οι εργασίες το 1856, αντιπροσωπεύει ένα κλασικό παράδειγμα μικτής, τεχνητής εμφύτευσης ξυλωδών δασών και θάμνων και καταφέρνει να συνδυάσει τη γοητεία ενός τυπικά βόρειου περιβάλλοντος και ενός μεσογειακού περιβάλλοντος. Σε αντίθεση με τον μπαρόκ κήπο, ο αγγλικός –στον οποίο βασίζεται το Mιραμάρε– εισάγει μια νέα σχέση με τη φύση, που προκύπτει από μια διαφορετική ευαισθησία προς τον υλικό κόσμο. Γι' αυτό, όταν περπατάτε στα μονοπάτια του πάρκου, μπορείτε να αναπνεύσετε μια ατμόσφαιρα, που είναι στενά συνδεδεμένη με τη ζωή του ιδιοκτήτη του και τη ρομαντική σχέση του με τη φύση, που ήταν χαρακτηριστική της εποχής του.

Κοντινό πλάνο του παρτεριού στον γαλλικό, επίσημο κήπο, τώρα καφενείου. Μεταξύ του Κάστρου Μιραμάρε και του Καστελέτο.

Ο χώρος βορειο-ανατολικά του Κάστρου Μιραμάρε, Τεργέστη, Φρίουλι - Βενέτσια Τζούλια, Ιταλία.

Πριν από το 1856, η περιοχή του πάρκου ήταν γυμνή, με μόνο μερικούς θάμνους και αγκαθωτούς θάμνους. Αντίθετα, σήμερα υπάρχει μια ομάδα διαφορετικών ειδών δέντρων, που είναι, ως επί το πλείστον, μη ευρωπαϊκής προέλευσης, ή εν πάση περιπτώσει, που δεν είναι αυτοφυής της περιοχής. Μέσα σε μια περίοδο δέκα ετών φυτεύτηκαν κέδροι του Λιβάνου, της Βόρειας Αφρικής και των Ιμαλαΐων, μαζί με έλατα από την Ισπανία, κυπαρίσσια από την Καλιφόρνια και το Μεξικό, διάφορα είδη πεύκου από την Ασία και την Αμερική, με ορισμένα εξωτικά δείγματα, όπως π.χ. προστέθηκαν η γιγάντια σεκόια και το γκίνγκο μπιλόμπα. Το Mιραμάρε σχεδιάστηκε ως ιδιωτικός κήπος, και όχι ως πάρκο. Στην πραγματικότητα δεν έχει μνημειακή είσοδο, ή δρόμο μέχρι το κάστρο. Ήταν ένας κήπος με αξιοθέατα, που δεν προοριζόταν για δημόσια χρήση, παρόλο που ο Αρχιδούκας τον άνοιγε στο κοινό μερικές ημέρες την εβδομάδα. Ρυάκια, λίμνες, στριφογυριστά μονοπάτια, δέντρα τοποθετημένα σύμφωνα με τα φυσικά μοντέλα, ορισμένες εκτάσεις με γρασίδι, είναι χαρακτηριστικά των αγγλικών κήπων. Η τραχύτητα του εδάφους ευνόησε την ακανόνιστη διάταξη που έχει το ακρωτήριο, συνδυάζοντας την τεχνητή διαμόρφωση με το φυσικό περιβάλλον.

Το πάρκο χαρακτηρίζεται επίσης από την παρουσία κάποιων κτιρίων, που περιλαμβάνονται στο έργο του Γιούνκερ: το Καστελέτo, στο οποίο κατοικούσαν συνεχώς ο Mαξιμιλιανός και η Καρλόττα, όπου οι εργασίες ξεκίνησαν ταυτόχρονα με τις εργασίες για το κάστρο, τα θερμοκήπια που προορίζονται για την καλλιέργεια των φυτών, που θα τοποθετηθούν στο πάρκο· τα ερείπια του παρεκκλησίου που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Καντιανό, στην αψίδα του οποίου σώζεται ένας σταυρός φτιαγμένος από το ξύλο της φρεγάτας Nοβάρα, που τοποθετήθηκε το 1899, και τέλος ένα σπιτάκι, που χρησιμοποιείται στις μέρες μας ως καφενείο, το «ελβετικό σπίτι», τοποθετημένο στην άκρη της λίμνης των κύκνων.

Μέχρι το 1954 το Mιραμάρε χρησιμοποιήθηκε ως αρχηγείο για τις γερμανικές, τις Νεο-Ζηλανδικές, τις βρετανικές και τις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής αντίστοιχα. Τελικά το 1955 το συγκρότημα άνοιξε ξανά για το κοινό με το όνομα Mιραμάρε Παρκ, του οποίου η διαχείριση ανατέθηκε στην Εποπτεία για την Αρχιτεκτονική και Τοπική κληρονομιά και για την Ιστορική, Καλλιτεχνική και Εθνο-ανθρωπολογική Κληρονομιά ( Sopraintendenza per i Beni Architettonici ed il Paesaggio e per il Patrimonio Storico, Artistico ed Etnoantropologico) της περιοχής Φρίουλι-Βενέτσια Τζούλια.

Σήμερα οι κήποι φιλοξενούν κατά τη θερινή περίοδο θεάματα, όπως το μιούζικαλ «Σίσσυ», που ξαναζεί την ιστορία της αυτοκρατορίας στο φυσικό της σκηνικό και διάφορες συναυλίες.

Οι στάβλοι του Κάστρου Mιραμάρε

Το Κάστρο Mιραμάρε κοντά στην Τεργέστη, Ιταλία. Βόρεια όψη, με τον κήπο στο μικρό λιμάνι.

Ο Μαξιμιλιανός ανέθεσε το σχέδιο για τους στάβλους (scuderia) του Κάστρου Mιραμάρε το 1856 στον αρχιτέκτονα Καρλ Γιούνκερ, που ανέλαβε ως το 1860. Είχε ήδη σχεδιάσει όλα τα έργα, που έπρεπε να γίνουν στην περιοχή του Mιραμάρε: το κάστρο, το πάρκο και όλα τα μονοπάτια πρόσβασης, το Καστελέτo, το Μικρό λιμάνι (Porticciolo), τα ωδεία, το ελβετικό σπίτι και το περίπτερο στο πίσω μέρος του παρτεριού.

Τα σκίτσα του Γιούνκερ παρουσιάζουν τον σχεδιασμό του κτιρίου του στάβλου τόσο στο σύνολό του, όσο και σε κάθε τμήμα αφιερωμένο σε μια συγκεκριμένη χρήση.

Το κτίριο βρίσκεται ανατολικά του Κάστρου Μιραμάρε, σε έναν όρμο, και αποτελείται από τρία μέρη σε σχήμα Π, που περιβάλλουν μια κεντρική αυλή, που ανοίγεται στη θάλασσα. Βρίσκεται στον δρόμο, που οδηγεί στην Τεργέστη, σε ένα απάνεμο, υγιεινό μέρος, σε απόσταση από το κάστρο. Kάθε τμήμα έχει μήκος 40 μ. Το κεντρικό τμήμα προοριζόταν για άλογα: τα σκίτσα του Γιούνκερ περιλαμβάνουν τη θέση των στάβλων των ζώων, που καλύπτουν την κάτω περίμετρο. Οι δύο πλαϊνές πτέρυγες, απόλυτα συμμετρικές, υποδιαιρούνται σε τρία μέρη: κοντά στους στάβλους μικρά δωμάτια για χαλινάρια και σέλες, στη συνέχεια καταλύματα για το προσωπικό και, τέλος, οι κουζίνες, κοντά στη θάλασσα. Το μεγάλο περίπτερο στο πίσω μέρος προοριζόταν για άμαξες. Η πρόσβασή του στη δυτική πλευρά αποτελείται από δύο κύριες θύρες (πιθανώς η μία ως είσοδο, η άλλη ως έξοδο).

Μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, όταν το κάστρο κατοικήθηκε από τους δούκες της Αόστα, έγιναν αλλαγές στους στάβλους.

To Mιραμάρε μετά το 1867

Το Κάστρο Μιραμάρε, ανατολική όψη.

Το κρεβάτι του Μαξιμιλιανού, γαμήλιο δώρο από τον Πάπα Πίο Θ΄, που όμως δεν κοιμήθηκε ποτέ.

Η κύρια είσοδος, βορειο-ανατολικό μέρος του Κάστρου.

Μετά τον θάνατο του Μαξιμιλιανού Α' στο Μεξικό τον Ιούνιο του 1867 και την αναχώρηση της Καρλόττας για το Βέλγιο, το κάστρο και το πάρκο συνέχισαν να είναι ένα μέρος, όπου οι Αψβούργοι περνούσαν σύντομες περιόδους.

Ήδη τον Σεπτέμβριο του 1882 ο Φραγκίσκος Ιωσήφ με την Ελισάβετ της Αυστρίας και τον διάδοχο τού θρόνου Ροδόλφο με τη σύζυγό του Στεφανία του Βελγίου, παρέμειναν στο Mιραμάρε κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στην Τεργέστη, και παρέθεσαν δεξιώσεις για τους εξέχοντες της πόλης. Τον Αύγουστο του 1885 η αρχιδούκισσα Στεφανία έμεινε εκεί για λίγες ημέρες. Μεταξύ 1869 και 1896, η αυτοκράτειρα Ελισάβετ αναφέρεται ότι έμεινε εκεί τουλάχιστον δεκατέσσερις φορές. Στις 22 Μαρτίου 1900, η Στεφανία-ανιψιά της Καρλόττας και χήρα του Ροδόλφου– επέλεξε το παρεκκλήσιο του κάστρου, για τον δεύτερο γάμο της με τον Ούγγρο ευγενή Ελεμέρ ντε Λόνυαϋ. Από τις 9 Μαρτίου έως τις 11 Απριλίου 1914 ο διάδοχος του θρόνου αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος έζησε στο κάστρο με τη σύζυγο και τους γιους του, και φιλοξένησε τον Γερμανό αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β΄. Δύο μήνες αργότερα ο Αρχιδούκας δολοφονήθηκε στο Σαράγεβο. Αξιοσημείωτη είναι και η επίσκεψη του τελευταίου αυτοκράτορα Καρόλου Α΄ και της συζύγου του Ζίτας των Βουρβόνων-Πάρμας.

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όλα τα έπιπλα και τα έργα τέχνης που ανήκαν στο κάστρο, μεταφέρθηκαν στη Βιέννη και αποθηκεύτηκαν στα ανάκτορα Σένμπρουν και Μπελβεντέρε και στις αυλικές βιβλιοθήκες. Στο τέλος του πολέμου ολόκληρη η επικράτεια του Mιραμάρε πέρασε υπό τον άμεσο έλεγχο της ιταλικής κυβέρνησης. Μεταξύ Οκτωβρίου 1925 και Μαρτίου 1926, με κοινή συναίνεση των δύο κυβερνήσεων, η Αυστρία επέστρεψε όλα τα έπιπλα, προκειμένου να καταστεί δυνατή η ανακατασκευή του αρχικού εσωτερικού του κάστρου. Η αποκατάσταση των επίπλων και των δωματίων, υπό τη διεύθυνση της Βασιλικής Εποπτείας, σήμαινε ότι το μουσείο θα μπορούσε να ανοίξει για το κοινό στις 24 Μαρτίου 1929.

Δύο χρόνια αργότερα η κυβέρνηση ανέθεσε το Μιραμάρε στον δούκα Αμεδαίο της Aόστα, διοικητή της πρώτης αεροπορικής μεραρχίας που στάθμευε στη Γκορίτσια, ο οποίος έζησε εκεί συνεχώς μέχρι το 1937, οπότε διορίστηκε αντιβασιλέας της Αιθιοπίας. Το κάστρο κατοικήθηκε επίσης από την οικογένεια του δούκα μέχρι τα μέσα του 1943.

Το εσωτερικό του Κάστρου Μιραμάρε.

Ωστόσο, οι επισκέπτες είχαν πρόσβαση στο πάνω μέρος του πάρκου και, από το 1931, στο Castelletto, επιπλωμένο με τα εξαρτήματα του αρχιδούκα Μαξιμιλιανού που δεν είχαν αποτελέσει μέρος της επίπλωσης του Δούκα της Αόστα . Στη συνέχεια το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως σχολείο για αξιωματικούς από τα γερμανικά στρατεύματα που κατέλαβαν την πόλη. Ως αποτέλεσμα της αντίθεσης του Gauleiter Φρήντριχ Ράινερ για τη μετατροπή του κάστρου σε αρχηγείο των Ναζί το κτίριο σώθηκε από τον πιθανό κίνδυνο βομβαρδισμού. Στο μεταξύ, τα έπιπλα είχαν αφαιρεθεί και φυλάσσονταν σε διάφορα κτίρια της πόλης.

Στα τέλη του 1945, τα στρατεύματα της Νέας Ζηλανδίας υπό τη διοίκηση του στρατηγού Φράιμπεργκ εισήλθαν στην Τεργέστη και εγκαταστάθηκαν στο κάστρο, κάνοντας πολλές αλλαγές στο εσωτερικό. Τα βρετανικά στρατεύματα ακολούθησαν και έστησαν το αρχηγείο του XIII Σώματος στο Miramare. Τελικά ήρθαν οι Αμερικανοί και το κάστρο χρησίμευσε ως αρχηγείο της αμερικανικής φρουράς Τεργέστης των Ηνωμένων Πολιτειών (TRUST) από το 1947 έως τις 3 Οκτωβρίου 1954. Η Εποπτεία ξεκίνησε αμέσως τις εργασίες αποκατάστασης του εσωτερικού του κάστρου και του Castelletto και της διάταξης του πάρκου. Με βάση σχέδια και φωτογραφίες εποχής, αποκαταστάθηκαν ξύλινες διακοσμήσεις στα δωμάτια και αναδιατάχθηκαν έπιπλα, έπιπλα, εικόνες και ταπετσαρίες.

Τελικά, τον Μάρτιο του 1955, το πάρκο άνοιξε ξανά δωρεάν για το κοινό και από τις 2 Ιουνίου του ίδιου έτους, η κατοικία του Μαξιμιλιανού ονομάστηκε Ιστορικό Μουσείο του Κάστρου Miramare και ανατέθηκε στο Sopraintendenza per i Beni Architettonici ed il Paesaggio e per il. Patrimonio Storico, Artistico ed Etnoantropologico της περιοχής Φριούλι-Βενέτσια Τζούλια . Με τα χρόνια έχει γίνει πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες που ενδιαφέρονται να ζήσουν την πλήρη βύθιση σε ένα από τα ελάχιστα παραδείγματα ευρωπαϊκών ιστορικών κατοικιών που έχουν διατηρήσει σχεδόν εξ ολοκλήρου την αρχική τους επίπλωση και που, ακόμα και σήμερα, μεταδίδουν τη γοητεία της ζωής στη μέση. του δέκατου ένατου αιώνα.

Το Μουσείο

Το Καστελέτο, βόρεια του Κάστρου Μιραμάρε.

Οι επισκέπτες του κάστρου θα μπορούν να δουν τα εξής: τους θαλάμους του Μαξιμιλιανού και της συζύγου του Καρλόττας, τα δωμάτια των επισκεπτών, την αίθουσα πληροφοριών, που λέει την ιστορία του κάστρου και την κατασκευή του πάρκου, το διαμέρισμα του Δούκα της Αόστα με έπιπλα από τη δεκαετία του 1930 σε ρασιοναλιστικό στιλ. Όλα τα δωμάτια εξακολουθούν να διαθέτουν αυθεντικά έπιπλα, διακόσμηση, έπιπλα και αντικείμενα που χρονολογούνται από τα μέσα του 19ου αι. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η αίθουσα μουσικής, όπου η Καρλότα έπαιζε το φορτεπιάνο, που τώρα εκτίθεται στην αίθουσα VII. Στο δωμάτιο XIX υπάρχει μια σειρά από πίνακες του Τσέζαρε ντελ' Άκουα, που απεικονίζουν την ιστορία του Mιραμάρε. Τέλος, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν την αίθουσα του θρόνου, η οποία πρόσφατα αποκαταστάθηκε στην παλαιά της λαμπρότητα.

Δείτε επίσης

• Κάστρο Τσαπουλτεπέκ, το παλάτι του Μαξιμιλιανού στην Πόλη του Μεξικού
• Κατάλογος με κάστρα στην Ιταλία.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημος ιστότοπος (in ιταλική and αγγλική)
• Miramare Castle, ENIT website