Κάστρο Λεύκτρου
Συντεταγμένες: 36°50′33.839″N 22°15′54.130″E / 36.84273306°N 22.26503611°E
| Κάστρο Μπωφόρ | |
|---|---|
 | |
| Είδος | κάστρο και αρχαιολογική θέση |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°50′34″N 22°15′54″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Δυτικής Μάνης |
| Τοποθεσία | Στούπα Μεσσηνίας |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα[1] |
| δεδομένα (π) | |
Το Κάστρο Λεύκτρου, επίσης γνωστό ως Κάστρο Γιστέρνας ή Μπωφόρ (γαλλικά: Βeaufort), ήταν οχυρωματικό έργο της Φραγκοκρατίας στη (δυτική) Μεσσηνιακή Μάνη, παρά το σημερινό χωριό Στούπα Μεσσηνίας, χτισμένο σε μικρό παραθαλάσσιο λόφο στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του Ταΰγετου, που σήμερα σώζονται μόνο ερείπιά του.[2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην αρχαιότητα στον λόφο αυτό είχε χτιστεί η ακρόπολη του αρχαίου Λεύκτρου. Κατά την Φραγκοκρατία πάνω στο αρχαίο τείχος της ακρόπολης χτίστηκε το εν λόγω κάστρο, εξ ου και η ελληνική ονομασία του. Το κάστρο αυτό έκτισε στη δεκαετία του 1250 ο πρίγκιπας Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος (1245-1278), ηγεμόνας του τότε Πριγκιπάτου της Αχαΐας, κατά προτροπή των Ζυγιωτών του Ταϋγέτου, θεωρώντας το προσωπική του κτήση, όπως και την Καλαμάτα, στα πλαίσια των προσπαθειών του αφενός να προσοικειωθεί, αφετέρου και να ελέγχει τους ατίθασους Μανιάτες που μη έχοντας πόρους ζωής συνήθιζαν να κατατάσσονται στο βυζαντινό στρατό, όπως και οι Τσάκωνες[3]. Αναφέρεται μάλιστα ότι ο πρίγκιπας για την ανέγερση του Μπω-φόρ, όπως το ονόμασε, είχε καλέσει Ενετό μηχανικό από την Κορώνη.
Παρά ταύτα τούτο αν και φέρεται να έπαιξε σημαντικό ρόλο στον έλεγχο των Μηλιγγών και των Τσακώνων παρέμεινε υπό την κυριαρχία του για μικρό διάστημα. μετά την ιστορική μάχη της Πελαγονίας όπου συνελήφθη ο Βιλλαρδουΐνος και στη συνέχεια ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος ανέκτησε την Κωνσταντινούπολη και κατέλυσε την Λατινική Αυτοκρατορία, όπου γρήγορα απελευθερώθηκε και η Λακωνία και το κάστρο Λεύκτρου το 1262 πέρασε στους Μανιάτες, συμμάχους των Βυζαντινών.
Όταν το 1304 οι βυζαντινοί επιτέθηκαν και πολιορκούσαν το Κάστρο Μπωφόρ στα Λεύκτρα. Τότε ο Ιωάννης Α΄ Βαρώνος-αρχεπίσκοπος Πάτρας μαζί με τον βαρώνο της Αρκαδίας Νικόλαο Μαύρο, της Βοστίτσας Ούγου Β΄ και της Χαλανδρίτσας Γεώργιο Γκίζι μάζεψαν μεγάλο στρατό και επιτέθηκαν στους βυζαντινούς που πολιορκούσαν το κάστρο. Έπειτα από σκληρή μάχη τους ανάγκασαν να λύσουν την πολιορκία. Το κάστρο καταλήφθηκε από το Δεσποτάτο του Μυστρά στα τέλη του 14ου αιώνα ενώ αργότερα περνά στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, κάτι που μπορεί να συνδέεται με αναφορές των ντόπιων σε «κάστρο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά».[4] Το 1458 το κατέλαβαν οι Τούρκοι.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.arxaiologikoktimatologio .gov .gr /el /monuments _info?id=32979&type=Zone. - ↑ Μπίρης, Γιάννης (22 Απριλίου 2019). «Kάστρα και οχυρά της Μεσσηνίας: Το κάστρο στο Λεύκτρο (Beaufort)». Ελευθερία. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2022.
- ↑ Λεξικόν Ηλίου τ.12ος, σ.924
- ↑ Ιωάννου Θ. Σφηκόπουλου. Τα Μεσαιωνικά κάστρα του Μορηά, Αθήνα, 1968, σελ. 340.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.12ος, σ.924
- Υπουργείο Πολιτισμού , Κάστρο Λεύκτρου Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine., ανακτήθηκε 15 Μαΐου 2013
- Δήμος Ανατολικής Μάνης, Βυζαντινή περίοδος – Φραγκοκρατία, ανακτήθηκε 15 Μαΐου 2013
- Στέφανου Θωμοπούλου, Ιστορία της Πόλεως Πατρών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821, Τόμος Α΄, επιμέλεια Βασίλειου Λάζαρη, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1998, ISBN 960-7960-4
- Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910, σελίδα 270
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τις Σταυροφορίες χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |