Κάστρο Κότορ
Συντεταγμένες: 44°36′24.5″N 17°22′14.2″E / 44.606806°N 17.370611°E
| Κάστρο Κότορ | |
|---|---|
 | |
| Είδος | φρούριο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 44°36′24″N 17°22′14″E |
| Τοποθεσία | Kotor Varoš |
| Χώρα | Βοσνία και Ερζεγοβίνη και Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας |
| Ιδιοκτήτης | Hrvatinić noble family |
| Υλικά | ασβεστόλιθος |
| Προστασία | Εθνικό Μνημείο της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης |
| δεδομένα (π) | |
Το Κότορ ή Κότοργκραντ (Πόλη του Κότορ) ήταν μεσαιωνικό φρούριο πάνω από τον σημερινό οικισμό του Κότορ, στο Κότορ Βάρος της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, στην οντότητα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, στον δήμο Κότορ Βάρος.
Κατά τη διάρκεια του μεσαιωνικού Βασιλείου της Βοσνίας, το φρούριο αναπτύχθηκε ως η πρώτη και προσφιλής έδρα του Χρβόγιε Βούκσιτς, άρχοντα του Ντόνι Κράι της Βρμπάνια, μαζί με άλλα δύο φρούρια, το Κλιούτς και το Γιάιτσε[1][2].
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε ορισμένες πηγές αναφέρεται ότι ο οικισμός κάτω από το φρούριο ονομάζεται Κοτορίστε[3], κάτι που δεν ταίριαζε ποτέ στην πραγματική κατάσταση, επειδή το Κοτορίστε, ο οικισμός του Κότορ Βάρος, βρίσκεται στην απέναντι (δεξιά) όχθη του ποταμού Βρμπάνια.
Στην αρχική του μορφή (τα ερείπια του οποίου σώζονται ακόμη), υπήρχε ένας πύργος, ελαφρώς πάνω στην κορυφογραμμή πάνω από τον ποταμό Τζακότινα και ένα μπουντρούμι (ακριβώς πάνω από τον καταρράκτη). Ο πύργος και τα μπουντρούμια επικοινωνούσαν με πέτρινη σκάλα, της οποίας τα ερείπια είναι ακόμη ορατά. Στον πύργο, μέχρι την απελευθέρωση του Κότορ Βάρος το 1945, υπήρχε μια καμπάνα εντυπωσιακού μεγέθους[4]. Η τύχη της είναι άγνωστη.
Για πρώτη φορά το Κότορ αναφέρθηκε το 1382. Ανήκε στον δούκα Χρβόγιε Βούκσιτς Χρβάτινιτς (1350-1416). Το Κότορ παρέμεινε το αγαπημένο κτήμα του Χρβόγιε, όπου και πέθανε.
Το Κότορ αργότερα έγινε μέρος της Μπανόβινα του Γιάιτσε και οι Οθωμανοί το κατέκτησαν το 1519, 52 χρόνια μετά την επίσημη πτώση της Βοσνίας. Οι δυνάμεις προέλαυναν στην κοιλάδα Βρμπάνια και την ισχυρότερη αντίσταση στην περαιτέρω διείσδυσή τους παρείχε η άμυνα του Κότορ στο Μπέτλε στο πεδίο Βέτσιτσκο, ακολουθούμενη από τους Οθωμανούς που σύντομα κατέλαβαν τη Μπάνια Λούκα, το Σρμπατς, το Κόμπας, τη Ντέρβεντα και ολόκληρη την Ποσάβινα. Στη συνέχεια, διέσχισε για λίγο τη Σλαβονία.
Τιμάρια των μουσταφίζ του Κότορ υπήρχαν ακόμη και σε χωριά γύρω από το Βισόκο και το Ντουμπρόβνικ του Βισόκο (πιθανώς τα κύρια εμπορικά μέρη). Ο Χαμντίγια Κρεσεβλιακόβιτς υποθέτει ότι οι μουσταφίζ «στο Κότορ μετακόμισαν από μια πόλη που ήταν πιο κοντά στο Βισόκο». Κατά τη διάρκεια της αυστριακής κατοχής της δεξιάς όχθης του Σάβα, στο Κότορ μεταφέρθηκαν τα πληρώματα και η διοίκηση του καπετάνιου Κόμπασκα, το οποίο τελούσε υπό τη δικαστική δικαιοδοσία του Γιάιτσε. Σημειώθηκε ότι το 1833 στο Κότορ υπήρχε μόνο ένα πυροβόλο.
Ο Κρεσεβλιακόβιτς θεωρεί τον Γιούκιτς ως την πηγή της πόλης και του φρουρίου του Κότορ που ονομάζεται Μπόμπας «και οι άνθρωποι μπορούν ακόμα να ακούσουν τον "Μπόμπας"». Αν και είχε φύγει από την πόλη του Κότορ, λεγόταν καταρράκτης. Ακόμα και τη δεκαετία του '60, για ένα ιφτάρ του Ραμαζανιού, νερό αναφερόταν σε πιο απομακρυσμένα νοικοκυριά του Κότορ Βάρος. Ο πληθυσμός του Κότορ λέγεται ότι ήταν οι "Μπόμπας".
Έρευνα και διατήρηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η σημερινή εμφάνιση του πύργου και του μπουντρουμιού αποτελεί παράδειγμα αμέλειας και παραμέλησης, σημαντικού μνημείου του μεσαιωνικού πολιτισμού και οι τοπικές Αρχές δεν θέλουν ή δεν ξέρουν πώς να τα χρησιμοποιήσουν ως πολύτιμο και επικερδές τουριστικό μέρος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Kreševljaković H. (1953): Stari bosanski gradovi. Naše starine, I, 7-44
- ↑ Pelidija E. (2002): Banjalučki boj iz 1737 - Uzroci i posljedice. El-Kalem, Σαράγιεβο.
- ↑ Мrgič-Radојčić Ј. (2002): Donji Kraji: Krajina srednjovjekovne Bosne. Filozofski fakultet, Beograd, (ISBN 868026959X).
- ↑ Samardžija S. (1983): Četrnaesta srednjobosanska NOU brigada. Skupština opštine Prnjavor, Μπάνια Λούκα.